व्यस्तताको लत: दौडिएको आत्माको लागि छुटकारा नमूना

येशू को गति गैर-कानूनी छ

जब हामी अन्तमा पछि हट्छौं, हामी येशूले पनि फिर्ता लिन योग्य देख्नुभयो भन्ने तथ्यबाट साहस लिन सक्छौं।त्यसैलाई पछ्याउँदै हामी पनि आफ्नो जीवन सञ्चालन गर्ने व्यस्ततालाई त्याग्न सक्छौं; हामी "आवश्यकता भएका मानिसहरू" छोड्न सक्छौं जसले हामी साँच्चै गयौं भने इम्प्लोड गर्ने धम्की दिन्छन्; हामीले चाहेको शान्तिको पक्षमा व्यस्तताको सामान छोड्न सक्छौं।हामी यी सबै कुराहरू गर्न सक्छौं किनभने येशूले ती कुराहरू गर्नुभयो र उहाँले हामीलाई कसरी बाँच्ने भनेर देखाउनुभएको थियो। कविहरू भन्छन् कि उनले आफ्नो स्वर्गीय घरको सम्झना गर्न पछि हटेका थिए।म भन्छु, उहाँले हामीलाई लयबद्ध जीवन कस्तो छ भनेर देखाउन, ईश्वरीय विश्राम कुनै दायित्व होइन तर निमन्त्रणा हो भनेर देखाउनका लागि यसो गर्नुभयो। र हामीलाई देखाउन को लागी यो एक हार्दिक हाँ संग प्रतिक्रिया गर्न को लागी कस्तो छ।

येशूको समयमा यहूदीहरूले बिन्दु छुटाएजस्तै मैले पनि यो बिन्दु गुमाएको थिएँ।मैले मेरो विश्रामलाई संस्थागत गर्न थालें, यो एक निश्चित दिनमा, प्रत्येक हप्ता एक निश्चित समयमा सुरु हुनुपर्दछ, र जब कुनै चीज वा कसैले यसको मार्गमा आउँदछ, त्यो डाइभर्सनले मेरो विनाशको बराबरी गर्नेछ।मेरो बाँकी मेरो प्रभु भएको थियो, जुन मैले खुसी पार्नु पर्थ्यो, नत्र म मर्नेथिएँ। येशूले यसरी आराम कहिल्यै देख्नुभएन। मर्कूस २:२७ मा उहाँले गर्नुभएको घोषणा सम्झनुहुन्छ?

त्यस दिन सुनेका यहूदीहरूको हृदयमा झट्का लागेको हुनुपर्छ। तिनीहरूले आफ्नो सम्पूर्ण जीवन विश्रामदिनको अवलोकनको नियम र नियमहरूको वरिपरि आफूलाई केन्द्रित गर्दै बिताएका थिए। येशूले पृथ्वीमा के भन् नुभएको थियो?

उसले अनादर गर्ने कोसिस गरेको थिएन; उहाँले सत्य को घोषणा गर्दै हुनुहुन्थ्यो। परमेश् वरको विश्रामलाई गर्नुपर्ने कामहरूको सूचीमा परिणत गरेर तिनीहरूले यो कुरा पूर्णतया बिर्सेका थिए । डी.ए. कार्सनले लेखे:
शबाथको व्यवस्था दिनुको अर्थ बोझ हुनु थिएन; वास्तवमा विश्रामको दिन परमेश्‍वरले आफ्ना जनहरूप्रति देखाउनुभएको करुणा प्रतिबिम्बित गर्नुका साथै उहाँको पवित्रताको चरित्रलाई जोड दिनु थियो।तर यो मनसाय दम्भ र विद्रोहमा बिर्सिएको थियो किनकि वैधतावाद र परम्परावाद बढ्दै गयो। परमेश् वरका अगमवक् ताहरूले विश्रामको व्यवस्थाको साँचो अवधारणालाई बारम्बार घोषणा गरे जसले करारको सम्बन्धलाई जोड दिए, तर मानिसहरूले सुनेनन् ।

येशू वैधानिकतामा प्रवेश गर्नुभएन, जुन उहाँले विभिन्न विश्रामदिनहरूमा गहुँ टिप्ने, बिग्रेका मानिसहरूलाई निको पार्ने तरिकाबाट "काम" गर्नुभयो र मानिसहरूले उहाँले काम गर्नुपर्छ भनेर सोच्दा उहाँले विश्राम गर्ने तरिकाबाट पनि प्रमाणित हुन्छ। येशूले स्वेच्छिक जब मानिसहरूलाई अझै पनि उहाँको खाँचो थियो र जब उनको अहं रहनको लागि प्रलोभनमा परेको थियो तब पनि उहाँ आराम गर्न पछि हट्नुभयो। येशूले विश्रामको आशा गरिएको बेला मात्र विश्राम गर्नुभएन; उनले आफ्नो खेलको शीर्षमा हुँदा पनि आराम गरे