गन्ती 22:1-41

शेयर गर्नुहोस्

गन्ती 22:1-41 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)

तब इस्राएलीहरू यात्रा गर्दै मोआबको मैदानमा गए र यरीहोदेखि पारि यर्दनको किनारमा पाल टाँगे। इस्राएलीहरूले एमोरीहरूलाई जे-जसो गरेका थिए सिप्‍पोरका छोरा बालाकले देखे, र मोआब इस्राएलीहरूसँग साह्रै डराए, किनभने तिनीहरू धेरै थिए। इस्राएलीहरूको कारणले उनीहरू व्‍याकुल भए। मोआबीहरूले मिद्यानका बुढापाकाहरूलाई भने, “अब यस समुदायले हाम्रा चारैतिरको ठाउँलाई साँढ़ेले चउर-पाखा मिचेर घाँसपात स्‍वाहा पारेझैँ पार्नेछ।” त्‍यस बेला सिप्‍पोरका छोरा बालाक मोआबका राजा थिए। उनले यूफ्रेटिसनेर भएका, आफ्‍ना जात-भाइको मुलुक पतोरमा बओरका छोरा बालामकहाँ यसो भनेर खबर पठाए, “मिश्रबाट एउटा जाति आएर समस्‍त देश नै ढाकिसक्‍यो। तिनीहरू मेरै सिमानामा आएर बसेका छन्‌। अब आएर मेरो निम्‍ति यस जातिलाई सराप दिनुहोस्, किनकि तिनीहरू मभन्‍दा ज्‍यादै शक्तिशाली छन्‌। त्‍यसो गर्नुभएमा शायद तिनीहरूलाई मैले जितेर देशबाट धपाउन सकूँला। किनभने मलाई थाहा छ, तपाईंले जसलाई आशिष्‌ दिनुहुन्‍छ त्‍यसलाई आशिष्‌ लाग्‍छ, र जसलाई सराप दिनुहुन्‍छ त्‍यसलाई सराप लाग्‍छ।” मोआब र मिद्यानका बुढापाकाहरूले जोखनाको दक्षिणा लिए, र बालामकहाँ आएर बालाकको समाचार दिए। बालामले उनीहरूलाई भने, “आज राती यहीँ बस्‍नुहोस्, र परमप्रभुले जस्‍तो मसँग बोल्‍नुहुन्‍छ, म त्‍यही तपाईंहरूलाई बताइदिनेछु।” यसैले मोआबका मुख्‍य व्‍यक्तिहरू बालामकहाँ वास बसे। परमेश्‍वर बालामकहाँ आएर भन्‍नुभयो, “तँसँग बसेका यी मानिसहरू को हुन्‌?” बालामले परमेश्‍वरलाई भने, “मोआबका राजा सिप्‍पोरका छोरा बालाकले मलाई यसो भनी पठाएका छन्, ‘मिश्रबाट निस्‍किआएको एउटा जातिले समस्‍त देश ढाकेको छ। अब आएर मेरो निम्‍ति तिनीहरूलाई सराप दिनुहोस्‌। यसो गर्नुभएमा शायद मैले तिनीहरूसँग लड़ाइँ गरेर तिनीहरूलाई धपाउन सकूँला’।” तर परमेश्‍वरले बालामलाई भन्‍नुभयो, “तँ यिनीहरूसँग नजा। तैंले त्‍यो जातिलाई सराप्‍नुहुँदैन, किनकि तिनीहरू आशिषित छन्‌।” तब बालाम बिहान सबेरै उठे, र बालाकका मुख्‍य व्‍यक्तिहरूलाई भने, “तपाईंहरू आफ्‍नो देशमा जानुहोस्, किनकि मलाई तपाईंहरूका साथमा जान दिन परमप्रभुले इन्‍कार गर्नुभयो।” अनि मोआबका मुख्‍य व्‍यक्तिहरू बालाककहाँ गएर भने, “बालाम हामीसित आउन राजी भएनन्‌।” तब बालाकले फेरि पनि धेरै र तीभन्‍दा ठूला दर्जाका व्‍यक्तिहरू पठाए। उनीहरू बालामकहाँ आएर भने, “सिप्‍पोरका छोरा बालाक यसो भन्‍नुहुन्‍छ: तपाईंलाई मकहाँ आउन कुनै कुराले नरोकोस्‌। तपाईंलाई ठूलो इज्‍जत दिएर सम्‍मानित तुल्‍याउनेछु। जे तपाईं भन्‍नुहुन्‍छ त्‍यही म गर्नेछु। यसकारण कृपा गरी आउनुहोस्, र त्‍यस जातिलाई सराप दिनुहोस्‌।” तर बालामले बालाकका दूतहरूलाई यसो भनेर जवाफ दिए, “बालाकले सुन र चाँदीले भरिएको उनको महल मलाई दिए तापनि परमप्रभु मेरा परमेश्‍वरको वचन सानो या ठूलो कुरामा म भङ्ग गर्न सक्‍दिनँ। अब अरूहरूले गरेझैँ तपाईंहरू पनि आज राती यहीँ बस्‍नुहोस्, र परमप्रभुले मलाई अझ अरू के भन्‍नुहुन्‍छ, म थाहा पाउनेछु।” परमेश्‍वर त्‍यस राती बालामकहाँ आएर तिनलाई भन्‍नुभयो, “यी मानिसहरू तँलाई डाक्‍न आएका हुन्‌। यसकारण यिनीहरूका साथमा जा, तर म तँलाई जे-जे कुरा भन्‍छु, त्‍यही मात्र तैंले गर्‌।” बालाम बिहानै उठे, र आफ्‍नो गधामा काठी कसेर मोआबका मुख्‍य व्‍यक्तिहरूका साथमा गए। तर तिनी गएका हुनाले परमेश्‍वर रिसाउनुभयो, र परमप्रभुका दूतले आएर तिनको बाटो रोकिदिए। तिनी आफ्‍नो गधामा चढ़ेर जाँदैथिए। तिनका दुई जना नोकरहरू पनि तिनीसितै थिए। परमप्रभुका दूतलाई थुतेको तरवार हातमा लिएर बाटोमा उभिरहेका त्‍यस गधाले देख्‍यो, र गधा बाटोदेखि तर्केर खेततिर लाग्‍यो। गधालाई बाटोतिर फर्काउन बालामले पिटे। दुवैतिर पर्खाल लगाइराखेको, दुई वटा दाखबारीका बीचको छेड़ोमा दूत उभिए। परमप्रभुका दूतलाई देखेर गधा पर्खालमा मिचिन पुग्‍यो र बालामको खुट्टा त्‍यसले पर्खालमा चेप्‍ट्याइदियो। तिनले त्‍यसलाई फेरि पिटे। फेरि परमप्रभुका दूत अझै पर गएर दाहिने-देब्रे कतै पनि फर्कन नसक्‍ने साँघुरो ठाउँमा उभिए। गधा परमप्रभुका दूतलाई देखेर थचक्‍क बस्‍यो। तब बालामलाई रीस उठ्यो, र आफ्‍नो लहुरोले गधालाई पिट्‌न लाग्‍यो। तब परमप्रभुले गधाको मुख खोलिदिनुभयो, र त्‍यसले बालामलाई भन्‍यो, “मैले तपाईंलाई के गरेको छु, र तपाईंले मलाई तीन पल्‍ट पिट्‌नुभयो?” बालामले गधालाई भने, “तैंले मलाई मूर्ख तुल्‍याइस्‌। मेरो हातमा तरवार हुँदो हो त म तँलाई अहिले नै मारिहाल्‍नेथिएँ।” गधाले बालामलाई भन्‍यो, “तपाईंले आफ्‍नो जीवनभरि आजको दिनसम्‍म चढ्‌नुभएको तपाईंकै गधा म होइनँ र? मैले कहिल्‍यै तपाईंसित यस्‍तो गरेको थिएँ?” अनि तिनले भने, “अँहँ, गरिनस्‌।” तब परमप्रभुले बालामका आँखा खोलिदिनुभयो, र थुतेको तरवार हातमा लिएर बाटोमा उभिरहेका परमप्रभुको दूतलाई तिनले देखे। अनि शिर निहुराएर तिनी घोप्‍टो परे। तब परमप्रभुका दूतले तिनलाई भने, “तैंले किन आफ्‍नो गधालाई तीन पल्‍ट हिर्काइस्‌? हेर्, म तेरो बाटो छेक्‍न आएको छु, किनभने मेरो सामुन्‍ने तँ आफ्‍नै जिद्दीमा हिँड्‌दैछस्‌। त्‍यस गधाले मलाई देखेर अहिलेसम्‍म तीन पल्‍ट मेरो सामुबाट तर्क्‍यो। मबाट त्‍यो नतर्केको भए अहिलेसम्‍म म तँलाई मारिसक्‍नेथिएँ, तर त्‍यसलाई चाहिँ जीवितै छोड्‌नेथिएँ।” बालामले परमप्रभुका दूतलाई भने, “मैले पाप गरेको छु। मेरो बाटो छेकेर तपाईं खड़ा हुनुभएको मलाई थाहा थिएन। यसकारण तपाईंको नजरमा यो बेठीक छ भने म फेरि फर्किजानेछु।” परमप्रभुका दूतले बालामलाई भने, “यी मानिसहरूसँग जा। तर म जे-जे कुरा भन्‍छु, त्‍यही मात्र तैंले बोल्‌।” यसकारण बालाम बालाकका मुख्‍य व्‍यक्तिहरूका साथमा गए। बालाकले बालाम आएका कुरा सुनेर आफ्‍नो देशको छेउको अर्नोन सिमानामा भएको मोआबी सहरसम्‍मै तिनलाई भेट्‌न गए। बालाकले बालामलाई भने, “तपाईंलाई मैले डाक्‍न मान्‍छे पठाएँ, तर तपाईं किन मकहाँ आउनुभएन? तपाईंको इज्‍जत म बढ़ाउन सक्‍नेथिइनँ र?” तब बालामले बालाकलाई भने, “हेर्नुहोस्, अब म तपाईंकहाँ आएकै छु। केही पनि कुरा बोल्‍ने शक्ति अहिले मसँग छैन। परमेश्‍वरले मलाई जे आज्ञा गर्नुहुन्‍छ त्‍यही मात्र मैले बोल्‍नुपर्छ।” तब बालाम बालाकसित गए, र तिनीहरू किर्यत-हुसोतमा आए। बालाकले साँढ़े र भेड़ा बलि गरेर बालाम र उनीसित आएका मुख्‍य व्‍यक्तिहरूलाई दिए। भोलिपल्‍ट बिहान बालाकले बालामलाई लिएर बमोत-बालमा उक्‍लेर गए। त्‍यहाँबाट बालामले मानिसहरूको केही भागसम्‍म देखे।

गन्ती 22:1-41 पवित्र बाइबल (NERV)

त्यसपछि इस्राएलीहरूले मोआबको यर्दन मैदानहरूमा यात्रा गरे। यरीहो पारी पट्टि यर्दन नदी नजिकै तिनीहरूले पाल हाले। एमोरीहरूलाई इस्राएलीहरूले गरेको व्यवहार सिप्पोरको छोरो बालाकले देखे। इस्राएलीहरू धेरै संख्यामा भएकोले मोआब डराएका थिए। मोआबले मिद्यानीका बूढा-प्राधानहरूसित कुरा गरे, “हरियो मैदानमा गोरूले घाँस खाएर नष्ट पारे झैं यी धेरै संख्यामा आएका मानिसहरूले हाम्रा वरिपरि भएको प्रत्येक चीज नष्ट पार्नेछन्।” सिप्पोरको छोरो बालाक त्यस समय मोआबका राजा थिए। बालाकले बओरको छोरा बिलामलाई निमन्त्रणा गर्न दूतहरू पठाए जो युफ्रेटिस् नदिको नजीकै पातोरमा थिए। तिनीहरूले भने मिश्रबाट एउटा जाति आएका छन् अनि तिनीहरूको छाउनीहरूले सम्पूर्ण भूमि ढाकेको छ। “अहिले तिनीहरूले मेरो विपरीतमा छाउनी बसाएका छन्। यसकारण अब आएर मेरो पक्षमा तिनीहरूलाई सराप्नु होस्, कारण तिनीहरू म भन्दा बलिया छन्। यदि तपाईंले त्यसो गर्नु भए शायद म तिनीहरूलाई परास्त पार्न सक्छु किनभने, मलाई थाहा छ, जसलाई तपाईं आशीर्वाद दिनु हुन्छ, उसलाई आशीर्वाद लाग्छ, र जसलाई तपाईंले सराप्नु हुन्छ उसलाई श्राप लाग्छ।” मोआब र मिद्यानका बूढा-पाकाहरू बिलामसँग कुरा गर्न भनी बाटो लागे। तिनीहरूले भविष्यवाणीको निम्ति आफूसित केही पैसा पनि लिएर गए। तिनीहरू बिलामकहाँ आएर बालाकले भनेको कुरा सुनाए। त्यसपछि बिलामले तिनीहरूलाई भने, “तिमीहरू आज राती यहीं बस अनि म तिमीहरूलाई परमप्रभुले मलाई जे भन्नुहुन्छ सो बताउँछु।” यसर्थ मोआबले पठाएका मानिसहरू बिलामसित बसे। सपनामा परमेश्वरले बिलामलाई दर्शन दिनु भयो र भन्नुभयो, “तिमीसित भएका यी मानिसहरू को हुन्?” बिलामले परमेश्वरलाई उत्तर दिए, “मोआबका राजा सिप्पोरका छोरा बालाकले मकहाँ दूतहरू पठाएका छन्। उनको सन्देश थियो: हेर्नुहोस् यो जाति मिश्रदेशबाट भएको छ र तिनीहरूको छाउनीले देशलाई ढाकी रहेकोछ। अब आउनु होस् र मेरो पक्षमा तिनीहरूलाई सराप्नु होस। यदि तपाईंले त्यसो गारिदिनु भयो भने सायद म तिनीहरूलाई लँडाईमा जितेर धपाउन सक्छु।” परमेश्वरले बिलामलाई भन्नुभयो, “तिमी तिनीहरूसित नजाऊ, अनि मानिसहरूलाई नसराप किनभने तिनीहरू मद्वारा अशिषित छन्।” त्यसकारण बिहानै उठेर बालाकद्वारा पठाएका बुढा-पाकाहरूलाई बिलामले भने, “तपाईंहरूको देशमा फर्केर जानुहोस् परमप्रभुले मलाई तिमीहरूसित जानु अनुमति दिनु भएन।” यसर्थ मोआबका बूढा-पाकाहरू उठेर बालाककहाँ गएर भने, “बिलामले हामीसित आउनु अस्वीकार गरे।” एक पल्ट फेरि बालाकले बिलामकहाँ मानिसहरू पठाए। दोस्रो चोटीका बुढा-पाकाहरू पहिलेको भन्दा धेरै ठूला र सम्मानित थिए। तिनीहरू गएर बिलामलाई भने, “सिप्पोरको छोरो बालाकको भनाई यस्तो छ: दयागरी तपाईं म भए कहाँ आउन तपाईंले आफैंलाई नरोक्नु होस्। किनभने म तपाईंलाई बडो इज्जत साथ सम्मान चढाउनेछु साथै तपाईंले जे भन्नुहुन्छ म मान्नेछु। दया गरी आउनुहोस् र मेरो पक्षमा तिनीहरूलाई सराप्नु होस्।” तब बिलामले बालाकका मानिसहरूलाई जवाफ दिए, “यदि बालाकले मलाई सुन र चाँदीले भरिएको महल दिए पनि म मेरो परमप्रभु परमेश्वरको आज्ञाचाहे ठूलो वा सानो होस् नष्ट गर्दिनँ। यसकारण अरूहरू झैं तिमीहरू पनि आज राती यहिं बस्। अनि म हेर्छु परमप्रभुले मलाई केही कुरा भन्नु हुन्छ कि।” त्यो राती बिलामलाई सपनामा आएर परमेश्वरले भन्नुभयो, “जब यी मानिसहरू तिमीलाई उनीहरूसित लैजान आएका छन्, तिमी उठेर तिनीहरूसित जाऊ, तर म जे भन्छु त्यो मात्र तिमीले गर्नुपर्छ।” यसकारण बिलामले बिहानै उठेर जीन लगाम कसे। त्यसपछि तिनी ती मोआबबाट आएका बूढा-प्रधानहरूसँग गए। बिलाम गएको देखी परमेश्वर रिसाउनु भयो र उसलाई रोक्न परमप्रभुका स्वर्गदूत बाटोमा उभिए। बिलाम गधामा चढेका थिए अनि तिनका दुइजना सेवकहरू पनि तिनीसित थिए। जब गधाले परमप्रभुको स्वर्गदूतलाई हातमा तरवार लिएर बाटोमा उभिरहेको देख्यो त्यसले बाटो छाडेर खेततिर गयो। यसर्थ बिलामले त्यस गधालाई बाटोमा फर्काई ल्याउन हिर्कायो। त्यसपछि परमप्रभुका स्वर्गदूत दुवै पट्टि ढुङ्गाको पर्खाल भएको दुइवटा दाखको खेत बीच साँघुरो बाटोमा उभिए, जब गधाले परमप्रभुको स्वर्गदूतलाई देख्यो त्यो भित्तमा टाँसियो अनि बिलामको खुट्टा पनि चेप्टाइदियो। यसर्थ बिलामले फेरि त्यसलाई हिर्काए। त्यसपछि परमप्रभुको स्वर्गदूत अघि बढेर एउटा एकदमै साघुँरो गल्ली जहाँ पसेर दाहिने-देब्रे फर्कन नसकिने ठाँउमा उभिए। परमप्रभुको स्वर्गदूतलाई देखेर गधा थचक्क बस्यो। बिलाम रिसले चुर भएर त्यसलाई आफ्नो लौरोले बेस्सरी हिर्काए। त्यसपछि परमप्रभुले गधालाई मुख खोल्ने अनुमति दिनुभयो र त्यसले बिलामलाई भन्यो, “मैले तपाईंलाई के गरें ताकि तपाईंले मलाई यस प्रकारले तीन चोटि हिर्काउनु भयो?” तब बिलामले गधालाई भने, “तैंले मलाई मूर्ख बनाइस्। यदि मेरो हातमा तरवार हुँदो हो त म तँलाई अहिले नै मार्ने थिएँ।” गधाले बिलामलाई उत्तर दियो, “के म तपाईंले आफ्नो जीवन भरि आज सम्म चढेको गधा होइनँ? के मैले यस्तो अघि कहिले गरेको थिएँ?” बिलामले भने, “थिइनस्।” त्यसपछि परमप्रभुले बिलामको आँखा खोली दिनुभयो अनि तिनले परमप्रभुको स्वर्गदूतलाई नाङ्गो तरवार लिएर बाटोमा उभिरहेको देखे। तब तिनले आफ्नो शिर निहुर्याए। तब परमप्रभुको स्वर्गदूतले बिलामलाई भने, “किन तिमीले गधालाई तीन पल्ट हिर्कायौ हेर, म तिमीलाई रोक्नको निम्ति बाहिर आए किनभने तिम्रो यात्रा मेरो आज्ञाको विरूद्धमा छ। जब गधाले मलाई देख्यो, त्यो तीन पल्ट मबाट तर्कन खोज्यो। यदि यो मबाट नतर्केको भए यो निश्चय थियो कि म तिमीलाई मार्ने थिएँ, तर गधालाई जिउँदै छाडि दिने थिएँ।” तब बिलामले परमप्रभुका स्वर्गदूतलाई भने, “मैले पाप गरें कारण मैले जानिन कि तपाईं मलाई रोक्नको निम्ति बाटोमा उभिरहनु भएको थियो। तर यदि मेरो यात्रालाई केही नराम्रो ठान्नु हुन्छ भने म घर फर्कन्छु।” तब परमप्रभुको स्वर्गदूतले बिलामलाई भने, “तिमी यी मानिसहरूसित जाऊ, तर म जे भन्छु तिमी त्यो मात्र बोल। यसकारण बिलाम मोआबबाट आएका बूढा-प्रधानहरूसँग गए।” जब बालाकले बिलाम आउँदैछ भनेको सुने, ऊ मोआबी देशको शहरको उत्तरी सिमाना अर्नोन नदीको नजिक उसलाई भेट्न गए। बालाकले बिलामलाई भने, “तपाईं मेरोमा आउनुहोस् भनी निम्तो दिन मैले मानिसहरू पठाएँ? तपाईं किन म भएकहाँ आउनु भएन? के म तपाईंलाई सम्मान गर्न योग्यको छैन?” त्यसपछि बिलामले बालाकलाई भने, “हेर। म तिम्रोमा अहिले आएकोछु। म तिमीलाई अहिले नै केही कुरा भन्न सक्छु? म त्यही कुरा मात्र भन्ने छु जो परमप्रभु परमेश्वरले मलाई भन्न लगाउनु हुन्छ।” त्यसपछि बिलाम बालाकसित गए। अनि तिनीहरू किर्यत-हुसोतमा आए। बालाकले गोरूहरू र भेंडाहरू बलि चढाए अनि बिलाम र मोआबबाट आएका बूढा-प्राधानहरूलाई निमन्त्रणा गरे र खान दिए जो ऊसित आएका थिए। भोलिपल्ट बिहानै बालाकले बिलामलाई बमोत-बालमा लिएर गए। त्यहाँबाट तिनले इस्राएली मानिसहरूको केही भाग देखे।

गन्ती 22:1-41 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)

इस्राएलीहरू अघि बढे र मोआबको समथर भूमिमा छाउनी हाले। त्‍यो ठाउँ यर्दनको पूर्वमा यरीहोको सामुन्‍नेपट्टि पर्थ्‍यो। सिप्‍पोरको छोरो मोआबको राजा बालाकले इस्राएलीहरूको सङ्‍ख्‍या कति छ अनि एमोरीहरूलाई के गरेका थिए, सुने। त्‍यो सुनेर तिनी र तिनका प्रजा सबै डराए। मोआबीहरूले मिद्यानीहरूका अगुवाहरूलाई भने, “साँढेले चरनमा घाँस खाएर सिध्याएजस्‍तै यी इस्राएलीहरूका हुलले हाम्रा चारैपट्टि भएका सबै कुराहरू ध्‍वंस पार्नेछन्।” यसकारण बालाक राजाले बओरको छोरो बालामलाई बोलाउन दूतहरू पठाए। बालाम त्‍यस बेला यूफ्रेटिस नदीको छेउमा अमाऊ देशको पतोरमा थिए। तिनी भएको ठाउँमा दूतहरू बालामको यो खबर लिई आए, “म तिमीलाई यो खबर दिँदै छु, मिश्रबाट एउटा जाति निस्‍की आएको छ। ती मानिसहरू चारैतिर फैलिएर जाँदै छन् र हाम्रो देश कब्‍जा गर्ने धम्‍की दिँदै छन्। तिनीहरूको सङ्‍ख्‍या हाम्रो भन्दा धेरै बढी छ। यसकारण तिमी आएर तिनीहरूलाई मेरो खातिर सराप देऊ। त्‍यसो भए सायद हामी तिनीहरूलाई जितेर देशबाट बाहिर धपाउन सक्‍नेछौं। म जान्‍दछु कि तिमीले आशीर्वाद दिँदा मानिसहरूले आशिष् पाउँछन् अनि तिमीले सराप दियौ भने त्‍यो सराप तिनीहरूलाई लाग्‍दछ।” त्‍यसरी मोआबी र मिद्यानी अगुवाहरूले त्‍यस सरापको लागि तिर्नुपर्ने मोल लिएर गई बालामलाई बालाकको समाचार दिए। बालामले तिनीहरूलाई भने, “आज राती यहीँ बिताओ। परमप्रभुले मलाई के भन्‍नुहुन्‍छ, त्‍यो म भोलि तिमीहरूलाई सुनाउनेछु।” यसकारण मोआबी अगुवाहरू बालामसित बसे। परमेश्‍वरले बालामकहाँ आएर सोध्‍नुभयो, “यी तँसित बास गर्ने मानिसहरू को हुन्?” बालामले जवाफ दिए, “मोआबको राजा बालाकले तिनीहरूलाई मकहाँ पठाएका हुन्। मिश्रबाट आएको एउटा जातिले सारा देश ढाकिसक्‍यो भन्‍ने समाचार पठाएका छन्। बालाक चाहन्‍छन् उनको खातिर म ती मानिसहरूलाई सराप दिऊँ र उनले तिनीहरूसित लडाइँ गरी तिनीहरूलाई धपाउन सकून्।” परमेश्‍वरले बालामलाई भन्‍नुभयो, “तँ यी मानिसहरूसित नजा र इस्राएलीहरूलाई सराप नदे किनभने मैले तिनीहरूलाई आशिष् दिएको छु।” भोलिपल्‍ट बिहान बालाम बालाकका दूतहरूकहाँ गएर भने, “तिमीहरू आफ्‍ना घर फर्क। परमप्रभुले मलाई तिमीहरूसित जान दिनुभएन।” यसकारण तिनीहरू बालाककहाँ फर्की गए र बालाम आउन राजी नभएको कुरा तिनलाई बताए। तब बालाकले अघिको भन्दा धेरै तथा प्रभावशाली अगुवाहरूलाई बालामकहाँ पठाए। तिनीहरूले गई बालाकको समाचार बालामलाई दिए, “मकहाँ आउनलाई कुनै कुराले तिमीलाई नरोकोस्! म तिमीलाई ठूलो इनाम दिनेछु र तिमीले जे भन्‍छौ, त्‍यही गर्नेछु। तिमी आएर यी मानिसहरूलाई मेरो खातिर सराप देऊ।” तर बालामले उत्तर दिए, “बालाकले मलाई आफ्‍नो राजदरबारका सारा सुन र चाँदी दिए भने पनि म परमप्रभु मेरा परमेश्‍वरको आज्ञा कुनै सानो कुरामा पनि तोड्‍न सक्‍दिनँ। तर अघि आउनेहरूजस्‍तै तिमीहरू पनि यो रात यहीँ बास बस र परमप्रभुले मलाई अर्को कुरा भन्‍नुहुन्‍छ कि म बुझ्‍नेछु।” त्‍यस रात बालामकहाँ आएर परमेश्‍वरले भन्‍नुभयो, “यदि यी मानिसहरू तँलाई तिनीहरूसँग लैजान भनी आएका हुन् भने जान तयार हो। तर म जे भन्‍छु, त्‍यो मात्र तैँले गर्नू।” यसकारण बालामले भोलिपल्‍ट बिहान आफ्‍नो गधामा काठी कसे र मोआबी अगुवाहरूसित गए। बालाम त्‍यसरी गएको देखेर परमेश्‍वर रिसाउनुभयो र तिनी गधामा चढेर आफ्‍ना दुई जना चाकरहरूसित गइरहेका बेलामा परमप्रभुको दूत बाटो थुनेर तिनको अघि खडा भए। जब गधाले हातमा तरवार लिएर उभिएको स्‍वर्गदूतलाई बीच बाटोमा देख्‍यो, त्‍यो बाटो छोडेर खेतबारीतिर लाग्‍यो। बालामले गधालाई चुटेर बाटोमा ल्‍याए। बाटो दुईवटा दाखबारीका बीचमा साँघुरिएर गएको थियो र त्‍यहाँ दुवैपट्टि ढुङ्गाका पर्खाल पनि थिए। स्‍वर्गदूत त्‍यही साँगुरो बाटोमा उभिए। जब गधाले दूतलाई देख्‍यो, त्‍यो पर्खालपट्टि हट्यो र बालामको खुट्टा पर्खालमा चेप्‍टियो। बालामले गधालाई फेरि चुटे। दूत फेरि अघि बढे र एउटा साँगुरो ठाउँमा गई उभिए र त्‍यहाँ दुवैपट्टि ठाउँ नभएकाले कोही छिर्न सक्‍दैनथ्‍यो। यसपालि दूतलाई देखेर गधा भूईमा बस्‍यो। बालाम रिसाए र आफ्‍नो लौराले गधालाई चुट्‍न थाले। तब परमप्रभुले गधालाई बोल्‍ने शक्ति दिनुभयो र त्‍यसले बालामलाई भन्‍यो, “मैले तपाईंलाई के गरें? मलाई किन तीनपल्‍ट चुट्‍नुभयो?” बालामले जवाफ दिए, “तैँले मलाई मूर्ख बनाइस्! मसित तरवार भए, तँलाई काट्‍नेथिएँ।” गधाले जवाफ दियो, “के म त्‍यही गधा होइनँ र जसमाथि तपाईंले आफ्‍नै जीवनभरि सवार गर्नुभयो? तपाईंसित के मैले यस्‍तो व्‍यवहार अघि कहिल्‍यै गरेको थिएँ?” “गरेको थिइनस्।” उनले उत्तर दिए। तब परमप्रभुले बालामलाई हातमा तरवार लिई त्‍यहाँ उभिएको दूत देखाइदिनुभयो। तब बालामले भूइँमा घोप्‍टो परेर दण्‍डवत् गरे। दूतले सोधे, “किन तिमीले तीनपल्‍ट गधालाई त्‍यसरी हिर्कायौ? म तिम्रो बाटो छेक्‍न आएको छु किनभने तिमीले यो यात्रा गर्नुहुँदैन। तर तिम्रो गधाले मलाई देख्‍यो र तीनपल्‍ट बाटो तर्क्‍यो। त्‍यसले त्‍यसरी बाटो नतर्केको भए म तिमीलाई मार्नेथिएँ र गधालाई चाहिँ जिउँदै छोड्‍नेथिएँ।” बालामले उत्तर दिए, “मैले पाप गरेको छु। मेरो बाटो थुनेर तपाईं खडा हुनुभएको छ भनी मलाई थाहा थिएन। तर अब म यसरी जानु ठीक छैनँ भन्‍ठान्‍नुहुन्‍छ भने म घर फर्कनेछु।” तर स्‍वर्गदूतले भने, “यी मानिसहरूसित जाऊ तर मैले भनेका कुरा मात्र भन्‍नू।” यसरी बालाम तिनीहरूसित गए। बालाकले बालाम आउँदै छन् भनी सुने र तिनलाई भेट्‍न मोआबको सीमानाको अर्नोन नदीको छेउमा आर सहरसम्‍म गए। बालाकले तिनलाई भने, “पहिलोचोटि मैले बोलाउन पठाउँदा किन आएनौ? म तिमीलाई जति भने पनि इनाम दिन सक्‍नेछु भनी तिमीले पत्‍याएनौ?” बालामले उत्तर दिए, “हेर्नुहोस्, म आएँ, आइनँ र? अब मसित के शक्ति छ र? जे परमेश्‍वरले मलाई भन्‍न लाउनुहुन्‍छ, त्‍यही मात्र म भन्‍न सक्‍छु।” यसरी बालाम बालाकसित किर्यत-हुसोत सहरमा गए। त्‍यहाँ बालाकले गाई-गोरु र भेडाहरू मारे र केही मासु बालाम र तिनीसित आएका अगुवाहरूलाई दिए। भोलिपल्‍ट बिहान बालाकले बालामलाई बमोत-बालमा लगे। त्‍यहाँबाट बालामले नजिकका केही भागसम्‍म इस्राएलीहरूलाई देखे।