मर्कूस 4:1-25

शेयर गर्नुहोस्

मर्कूस 4:1-25 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)

पछिबाट फेरि समुद्रको किनारमा उहाँले शिक्षा दिन लाग्‍नुभयो। उहाँका चारैपट्टि भीड यति ठूलो भयो कि उहाँ समुद्रमा भएको एउटा डुङ्गामा चढ्‌नुभयो र त्‍यसैमा बस्‍नुभयो। मानिसहरूचाहिँ समुद्रको किनारका पाखामा बसेका थिए। अनि उहाँले तिनीहरूलाई दृष्‍टान्‍तहरूमा धेरै कुरा सिकाउनुभयो। उहाँले आफ्‍नो शिक्षामा तिनीहरूलाई यसो भन्‍नुभयो: “सुन! हेर, एक जना बीउ छर्ने मानिस बीउ छर्नलाई निस्‍क्‍यो। अनि छर्दाखेरि केही बीउ बाटोतिर परे, र ती बीउ चराचुरुङ्गीले आएर खाइहाले। केही बीउ ढुङ्गेनी ठाउँमा परे, जहाँ धेरै माटो थिएन, र माटोको गहिराइ नहुनाले ती छिट्टै उम्रे। घाम निकै चर्केपछि टुसाहरू डढ़िहाले, जरा नलागेकोले ती ओइलिहाले। केही बीउचाहिँ काँढ़ाहरूका बीचमा परे। काँढ़ाहरू बढ़े, र बोट निसासिए, अनि तिनमा फल लागेनन्‌। तर केही बीउ असल जमिनमा परे, र उम्रँदै र बढ्‌दैगएर तीस गुणा, साठी गुणा र सय गुणा फल दिए।” अनि उहाँले भन्‍नुभयो, “जसको सुन्‍ने कान छ, त्‍यसले सुनोस्‌।” जब उहाँ एकलै हुनुभयो, तब बाह्र जना चेलाहरू र उहाँको वरिपरि भएकाहरूले उहाँलाई दृष्‍टान्‍तको विषयमा सोधे। उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “परमेश्‍वरका राज्‍यको रहस्‍य तिमीहरूलाई दिइएको छ, तर बाहिरकाहरूलाई भने सबै कुरा दृष्‍टान्‍तमा भनिन्‍छ, कि तिनीहरू हेर्न त हेर्छन्, तर देख्‍दैनन्, सुन्‍न त सुन्‍छन्, तर बुझ्‍दैनन्, नत्रता तिनीहरूले पश्‍चात्ताप गर्नेथिए, र तिनीहरूको पाप क्षमा हुनेथियो।” उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “तिमीहरू यस दृष्‍टान्‍तको अर्थ बुझ्‍दैनौ? त्‍यसो भए अरू सब दृष्‍टान्‍तहरूका अर्थ कसरी बुझ्‍नेछौ? बीउ छर्नेले वचन छर्दछ। कोही मानिसहरू बाटोतिर छरिएका बीउजस्‍तै छन्‌। जब तिनीहरूले वचन सुन्‍छन्, तब तुरुन्‍तै शैतान आउँछ, र तिनीहरूमा छरिएको वचन लगिहाल्‍छ। त्‍यसै गरी ढुङ्गेनी ठाउँमा छरिएकाहरू यी नै हुन्, जसले जब वचन सुन्‍छन्‌ तब खुसीसाथ तुरुन्‍तै त्‍यो ग्रहण गर्छन्‌। तर तिनीहरूको आफ्‍नो जरा नलागेकोले ती थोरै बेर मात्र टिक्‍छन्‌। तर जब वचनको कारण सङ्कष्‍ट वा सतावट आउँछ, तिनीहरू तुरुन्‍तै लड़िहाल्‍छन्‌। काँढ़ाहरूका बीचमा छरिएका ती नै हुन्, जसले वचन सुन्‍छन्, तर यस संसारको फिक्री र धनको मोह र अरू थोकको लालच आएर वचनलाई निसासिदिन्‍छन्‌। ती फलवन्‍त हुँदैनन्‌। तर असल जमिनमा छरिएकाहरू ती हुन्, जसले वचन सुन्‍छन्, र ग्रहण गर्छन्, र फल दिन्‍छन्‌ तीस गुणा, साठी गुणा र सय गुणा।” उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “के कसैले बत्ती बालेर पाथीमुनि वा खाटमुनि राख्‍न भनेर भित्र ल्‍याउँछ? के सामदानमाथि राख्‍न भनेर होइन र? कुनै थोक लुकाएर राख्‍न सकिँदैन जो प्रकट गरिनेछैन, अनि कुनै थोक गुप्‍त छैन जो प्रकाशमा ल्‍याइनेछैन। यदि कुनै मानिसको सुन्‍ने कान छ भने त्‍यसले सुनोस्‌।” उहाँले तिनीहरूलाई फेरि भन्‍नुभयो, “तिमीहरू जे सुन्‍छौ, त्‍यसमा ध्‍यान देओ। किनकि जुन नापले तिमीहरू दिन्‍छौ त्‍यही नापमा तिमीहरूले पाउँछौ। र तिमीहरूलाई झन्‌ बढ़ी दिइनेछ। किनभने जससँग छ त्‍यसलाई दिइनेछ, र जससँग छैन त्‍यससँग भएको पनि त्‍यसबाट खोसिनेछ।”

मर्कूस 4:1-25 पवित्र बाइबल, नेपाली समकालीन संस्करण (NCV)

फेरि येशूले तालको किनारमा शिक्षा दिन थाल्नुभयो। उहाँको चारैतिर ठूलो भीड जम्मा भएपछि तालमा भएको एउटा डुङ्गामा चढेर बस्‍नुभयो। मानिसहरूचाहिँ तालको किनारमा बसेका थिए। उहाँले तिनीहरूलाई धेरै कुराहरू दृष्‍टान्तहरूद्वारा सिकाउनुभयो। उहाँले आफ्नो शिक्षामा तिनीहरूलाई यसो भन्‍नुभयो, “ध्यान दिएर सुन! एक जना किसान बिउ छर्नलाई निस्क्यो। उसले जब बिउ छर्दैथियो, केही बिउ बाटोमा परे; अनि चराहरू आएर खाइदिए। केही ढुङ्गेनी जमिनमा परे, जहाँ धेरै माटो थिएन। माटो पर्याप्‍त नभएकोले ती चाँडै उम्रे। तर जब घाम लाग्यो, ती बिरुवाहरू ओइलाए; अनि तिनीहरूमा जरा नभएको हुनाले सुकिहाले। अरू केही बिउचाहिँ काँडाका झाडीमा परे; अनि काँडाहरू बढे, र ती बिरुवाहरूलाई निसासिदिए, अनि तिनीहरूले कुनै फल फलाउन सकेनन्। अरू बिउहरूचाहिँ असल जमिनमा परे। ती उम्रँदै र फस्टाउँदै गएर तीस, साठी र सय गुणासम्म फल फलाए।” तब येशूले भन्‍नुभयो, “जसको सुन्‍ने कान छ, त्यसले सुनोस् र बुझोस्।” जब उहाँ एकलै हुनुभयो, ती बाह्र चेलाहरू र उहाँका चारैतिर भएकाहरूले दृष्‍टान्तहरूका विषयमा उहाँलाई सोधे। उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “परमेश्‍वरको राज्यको रहस्य तिमीहरूलाई प्रकट गरिएको छ, तर अरूलाई हरेक कुरा दृष्‍टान्तहरूमा भनिन्छ, यसरी धर्मशास्त्र पूरा होस्: “ ‘तिनीहरूले हेरिरहनेछन्, तर कहिल्यै देख्नेछैनन्; सुन्‍न त सुनिरहनेछन्, तर कहिल्यै बुझ्नेछैनन्; नत्रता तिनीहरूले पश्‍चात्ताप गर्नेथिए र क्षमा पाउनेथिए।’ ” तब येशूले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “के तिमीहरू यो दृष्‍टान्त बुझ्दैनौ? त्यसो भए तिमीहरूले अरू दृष्‍टान्त कसरी बुझौला? बिउ छर्नेले वचन छर्दछ। कति मानिसहरू बाटोतिर परेका बिउजस्तै हुन्, जहाँ वचन छरिन्छ; तिनीहरूले जब यसलाई सुन्छन्, तब शैतान आउँछ र तिनीहरूमा छरिएको त्यो वचन लैजान्छ। अरूचाहिँ ढुङ्गेनी ठाउँमा छरिएका बिउजस्तै हुन्, तिनीहरूले वचन सुन्‍नेबित्तिकै आनन्दसाथ त्यसलाई ग्रहण गर्छन्; तर तिनीहरूका जरा नभएकाले ती थोरै समयका लागि मात्र रहन्छन्। अनि जब वचनको कारण दुःख र सतावट आइपर्दछ, तब तिनीहरू झट्टै पछि हट्छन्। अझ अरूचाहिँ काँडाहरूमा छरिएका बिउजस्तै हुन्, जसले वचन सुन्छन्, तर यस जीवनको फिक्री र धनसम्पत्तिको छल, र अरू थोकहरूको मोह आउँछ; र वचनलाई निसासिदिन्छन्, र त्यो नफल्ने हुन्छ। तर अरूचाहिँ असल माटोमा परेका बिउजस्तै हुन्, जसले वचन सुन्दछन्, त्यसलाई ग्रहण गर्दछन्; अनि तीस गुणा, साठी गुणा र सय गुणासम्म फल फलाउँछन्।” येशूले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “के तिमीहरूले बत्ती ल्याएर भाँडोमुनि अथवा खाटमुनि नराखेर त्यसलाई सामदानमाथि राख्दैनौ र? जे लुकाइन्छ, त्यो प्रकट हुनका लागि हो र जे गुप्‍तमा राखिन्छ, त्यो प्रकट गरिनको लागि हो। यदि कसैका सुन्‍ने कानहरू छन् भने त्यसले सुनोस् र बुझोस्।” उहाँले अझै भन्‍नुभयो, “तिमीहरू जे सुन्छौ, त्यसलाई होसियारीसाथ विचार गर। जुन नापले तिमीहरू अरूहरूलाई नाप्दछौ, तिमीहरू पनि त्यही नापले अर्थात् अझै बढ्ता गरी नापिनेछौ। जससित छ, त्यसलाई अरू दिइनेछ; र जससित छैन, त्यससित भएको पनि खोसिनेछ।”

मर्कूस 4:1-25 पवित्र बाइबल (NERV)

अर्को समय, येशू समुद्रको किनारमा हुनुहुन्थ्यो अनि मानिसहरूलाई उपदेश दिन लाग्नु भयो। धेरै धेरै मानिसहरू येशूको वरिपरि भेलाभए। यसर्थ येशू समुद्रमा एउटा डुङ्गामा चढ्नु भयो, अनि त्यहाँ बस्नुभयो। सबै मानिसहरू समुद्रको किनारमा नै रहे। येशूले डुङ्गाबाट शिक्षा दिनु भयो। येशूले तिनीहरूलाई दृष्टान्तको उपयोग गरेर धेरै कुराहरू सिकाउनु भयो। उहाँले भन्नुभयो, “सुन! एकजना किसान बीऊ छर्न गयो। जब त्यसले बीऊहरू छर्यो केही बीऊहरू बाटोमा छरियो, चराचुरूङ्गीहरू आए, अनि ती बीऊहरू खाईदिए। केही बीऊहरू चट्टान भएको भूईँमा छरिए जहाँ त्यत्ति माटो थिएन। माटोको गहिराई नभएकोले त्यहाँ छिट्टै ती बिरूवाहरू उम्रे। तर जब घाम लाग्यो, ती बिरुवाहरू ओइलाएर सुकीगए किनभने तिनीहरूको जरा त्यत्ति गहिरोसम्म थिएन। कतिपय बीऊहरू काँडाघारीमा पर्यो, जब काँडाहरू बढे आए, ती बिरूवाहरूलाई त्यसले राम्ररी बढ्न दिएन। अनि ती बिरूवाहरूमा फल लाग्न सकेन। केही बीऊहरू राम्रा माटोमा परे, राम्रा माटोमा ती उम्रिए। ती बढे अनि फल दिनसक्ने भए, केही बोटहरूले तीस गुणा, केहीले साठी गुणा र केहीले सय गुणा जति फल फलाए।” अनि येशूले भन्नुभयो, “तिमीहरू जसले सुनिरहेकाछौ, मेरो कुरा सुन।” अनि जब येशू एक्लै हुनु हुन्थ्यो, बाह्रजना प्रेरितहरू र उहाँका अरू चेलाहरूले उहाँले भन्नुभएको दृष्टान्तहरूको बारेमा सोध्न थाले। येशूले भन्नुभयो, “खाली तिमीहरूले मात्र परमेश्वरको राज्यको रहस्य बारे जान्नसकछौ। तर अरू मानिसहरूलाई म दृष्टान्तहरू भनेरै सबै कुरा सिकाउँछु। किनकि, ‘तिनीहरू हेर्न त हेर्छन् तर तिनीहरू देख्दैनन्, तिनीहरू सुन्न त सुन्छन्, तिनीहरू बुझ्दैनन्। यदि तिनीहरूले देखे र बुझे भने, तिनीहरू बद्लिनेछन् र क्षमा पाउनेछन्।’” येशूले आफ्ना चेलाहरूलाई भन्नूभयो, “के तीमीहरूले यो कथा बुझ्न सक्छौ? यदि तिमीहरूले बुझ्न सकेनौ भने कसरी अरू दृष्टान्त भुझ्ने छौ? यो किसान त्यस्तै एक जना मानिस जस्तै हो जसले परमेश्वरको वचनलाई छर्दछ। कहिलेकाहीं ती वचनहरू बाटोतिर छरिन्छन। यी सब ती मानिसहरू जस्तै हुन् जसले परमेश्वरको वचन सुन्दछ, अनि शैतान आउँछ अनि तिनीहरूमा रोपिएका वचनलाई लगेर जान्छ। “अरूहरू चट्टान भएको माटोमा छरिएका बीऊहरू जस्तै हुन तिनीहरू वचन सुन्दछन् अनि तत्कालै आनन्दसाथ स्वीकार गर्दछन्। तर तिनीहरूले आफ्नो जीवनमा गहिरो रूपमा ती वचनहरू ग्रहण गर्दैनन्। तिनीहरूले क्षणिक रूपमा मात्र यसलाई ग्रहण गर्दछन्। र जब वचनको कारणले तिनीहरू संकट अनि खेदोमा पर्छन् झट्टै तिनीहरूले विश्वास छोडिदिन्छन्। “अरू मानिसहरू काँढाघारीमा परेको बीऊहरू जस्तै हुन्, तिनीहरू वचनहरू सुन्छन्। अनि यी कुराहरू तिनीहरूका जीवनमा आइपर्छ जीवनको चिन्ता, रूपियाँ पैसाको लालच, अनि अरू त्यस्तै थोकहरूको चाहना। यस्ता कुराहरूको कारणले वचनहरूको विकास हुन सक्तैन। अनि वचनहरू तिनीहरूका जीवनमा फलदायी पनि हुँदैनन्। “अरू मानिसहरू मलिलो माटामा रोपिएका बीऊहरू झैं हुन्छन्। तिमीहरू वचन सुन्छन् ग्रहण गर्छन् अनि वचनहरू तिनीहरूमा बढ्छन् र फल दिने योग्य हुन्छन् केहिले तीस गुणा, केहिले साठी गुणा, अनि केहिले सय गुणा सम्म।” अनि येशूले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “तिमीहरूले कुनै दियोलाई पाथीमुनि वा खाटमुनि राख्न भनेर ल्याउँछौ? होईन तिमीहरूले दियोलाई सामदानमथि राख्नलाई ल्याऊँछौ। लुकाइएका प्रत्येक कुराहरू देखा पर्छ। सबै गुप्त कुराहरू प्रकाशमा आउनेछन्। तिमीहरू जसले मलाई सुनिरहेका छौ, सुन।” तब उहाँले भन्नुभयो, “तिमीहरूले जे पनि सुन्छौ त्यस कुराहरूमथि राम्ररी बिचार गर। तिमीहरूले जे जति अरूलाई दिँदछौ त्यत्तिनै परमेश्वरले तिमीहरूलाई दिनुहुनेछ। तर परमेश्वरले तिमीहरूलाई अझ अधिक दिनुहुनेछ। जोसित छ उसले अझ धेरै पाऊनेछ। तर जससित छैन, आफूसित भएको त्यो पनि उसले हराउनु पर्नेछ।”

मर्कूस 4:1-25 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)

येशू फेरि गालील तालको किनारमा शिक्षा दिन लाग्‍नुभएको थियो। उहाँको वरिपरि धेरै मानिसहरूको घुइँचो लागेको हुनाले उहाँ एउटा नाउमा चढेर किनारबाट पर गई बस्‍नुभयो। मानिसहरूचाहिँ किनारमै बसे। अनि उहाँले मानिसहरूलाई धेरै कुराहरू दृष्‍टान्‍तको कथाबाट सिकाउनुभयो। उहाँले यसो भन्‍नुभयो, “सुन! एक जना मानिस बीउ छर्न गयो। बारीमा बीउ छर्दाछर्दै केही बीउ बाटोमा पर्‍यो र चराहरूले आएर खाइदिए। केही बीउचाहिँ ढुङ्गेनी जमिनमा पर्‍यो। त्‍यहाँ थोरै माटो भएकोले छिटै टुसा देखिए, तर गहिरोसँग जरा हाल्‍न नसकेकोले चर्को घाम लाग्‍नासाथ ओइलिएर सुकिहाले। कति बीउचाहिँ काँडाहरूको झ्‍याङमा परे र काँडाहरू झ्‍याँगिएर उम्रेका बिरुवाहरूलाई नाश गरिदिए अनि उब्‍जनी नै भएन। तर कति बीउ भने मलिलो माटोमा परे, उम्रिए, बढे र मौलाए। अनि त्‍यहाँ कुनै बीउबाट तीस गुणा, कुनैबाट साठी गुणा र कुनैबाट सय गुणा उब्‍जनी भयो।” त्‍यसपछि येशूले भन्‍नुभयो, “जसको कान छ, त्‍यसले सुनोस्।” मानिसको घुइँचो गएपछि बाह्र जना चेला र अरू केही साथीहरूले येशूसँग उहाँले दृष्‍टान्‍त दिंदै भन्‍नुभएको कुराबारे सोधे। येशूले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “तिमीहरूलाई चाहिँ परमेश्‍वरको राज्‍यको भित्री भेद जान्‍न दिइएको छ, तर बाहिरका मानिसहरूलाई चाहिँ सबै कुरा दृष्‍टान्‍तको रूपमा नै भनिन्‍छ, ताकि तिनीहरूले हेर्न त हेर्छन् तर देख्‍दैनन्, सुन्‍न त सुन्‍छन् तर बुझ्‍दैनन्’।” नत्रता तिनीहरूले आफ्‍नो पापलाई मानिलिएर परमेश्‍वरकहाँ आउनेथिए र उहाँले तिनीहरूलाई पाप क्षमा दिनुहुनेथ्यो।” अनि येशूले चेलाहरूलाई सोध्‍नुभयो, “के तिमीहरूले यो दृष्‍टान्‍तको अर्थ बुझ्‍न सकेनौ? त्‍यसो हो भने त तिमीहरूले अरू दृष्‍टान्‍तहरू झन् कसरी बुझौला? बीउ छर्नेले परमेश्‍वरको शिक्षालाई फैलाउँछन्। कति जनाको मनमा यो शिक्षा बाटोमा परेको बीउजस्‍तो हुन्‍छ। शिक्षा सुन्‍नासाथ शैतान झट्टै आएर यसलाई टिपी लैजान्‍छ। अनि कति जनाको मनमा चाहिँ यो शिक्षा ढुङ्गेनी जमिनमा परेको बीउजस्‍तो हुन्‍छ। परमेश्‍वरका शिक्षा सुन्‍नासाथ तिनीहरूले खुसी भएर मनमा लिन्‍छन्। तर त्‍यो शिक्षाले तिनीहरूको भित्रसम्‍म जरा हाल्‍न नपाउनाले तिनीहरूले थोरै दिनसम्‍म मात्र विश्‍वास गर्छन्। यो शिक्षामा विश्‍वास गरेकोले दु:ख र खेदो आइपर्नेबित्तिकै तिनीहरूले त्‍यसलाई छोडिहाल्‍छन्। फेरि कति जनाको मनमा चाहिँ यो शिक्षा काँडाको झ्‍याङमा परेको बीउजस्‍तो हुन्‍छ। तिनीहरूले परमेश्‍वरको शिक्षा सुन्‍न त सुन्‍छन्, तर यस संसारको चिन्‍ता, धन-सम्‍पत्तिको माया र त्‍यस्‍तै तिर्सनाहरूले गर्दा त्‍यो शिक्षा हराएर जान्‍छ र कुनै पनि फल फलाउँदैनन्। तर कति जनाको मनमा भने यो शिक्षा मलिलो माटोमा परेको बीउजस्‍तो हुन्‍छ। तिनीहरूले परमेश्‍वरको शिक्षा सुनेर मान्‍छन् अनि तीस गुणा, साठी गुणा र सय गुणा फल फलाउँछन्।” येशूले भन्‍दैजानुभयो, “के कसैले बत्ती बालेर पाथीमुनि या खाटमुनि राख्‍छ र? बत्ती बालेर त अग्‍लो ठाउँमा पो राखिन्‍छ। त्‍यसरी नै गुप्‍तमा राखिएका कुरा जे-जति छन्, ती सबै खुल्‍ला पारिनेछन् र बुझ्‍न नसकिएका कुरा जे-जति छन्, ती सबै बुझ्‍न सकिनेछन्। जसको कान छ, त्‍यसले सुनोस्!” अनि येशूले तिनीहरूलाई यसो भन्‍नुभयो, “सुनेका कुरामा ध्‍यान देओ! जुन पाथीले अरूलाई भरेर दिन्‍छौ, त्‍यही पाथीले तिमीलाई पनि भरेर दिइनेछ। अझ धेरै पनि दिइनेछ किनभने जोसँग छ, त्‍यसलाई अझै दिइन्‍छ, तर जोसँग छैन, उसबाट अलिकति भएको पनि खोसिन्‍छ।”