योएल 2:1-17

शेयर गर्नुहोस्

योएल 2:1-17 पवित्र बाइबल (NERV)

सियोनमा तुरही फुक, मेरो पवित्र पर्वतमा चेतावनीतको ध्वनि बजाऊ। ती सबै मानिसहरूलाई जो यो देशमा बस्छन्, डरले थरथर कामुन्? किनकी परमप्रभुको विषेश दिन आउँदैछ। परमप्रभुको विशेष दिन नजिकै छ। त्यो दिन अन्धकार उदासी दिन हुनेछ। त्योदिन धेरै अँध्यारो र बादलले ढाकेको हुनेछ। तिमीहरू विशाल र शक्तिशाली मानिसहरू, पर्वतमा अन्धकार झैं फैलिंदै गरेको देख्ने छौ। तिनीहरू जस्ता धेरै संख्यामा मानिसहरू पहिले त्यहाँ कहिल्यै पनि आएका थिएनन् अनि न त भबिष्यमा यस्तो हुनेछ। तिनीहरूकोअघाडी आगोले भष्म पार्छ। तिनीहरूको पछाडी आगोको ज्वाला दन्कन्छ। भूमी मानिसको सामुने अदनको बगैंचा झैं हुनेछ अनि मनिसको पछि उजाड मरुभूमि जस्तै हुनेछ। त्यहाँ केही पनि रहने छैन। सलहहरू घोडा जस्तै देखिन्छन् अनि तिनीहरू युद्धको घोडा जस्तै दौडन्छन्। तिनीहरूलाई सुन! तिनीहरूको ध्वनि युद्घको समयमा रथ पहाडमा चढ्दा भएको खैला-बैला जस्तै हुन्छ। त्यो आवज भुस जलेर निस्केको आगोको ज्वाला जस्तै छ। एक हुल शक्तिशाली मानिसहरू युद्घका निम्ति तत्पर हुँदाको जस्तै हुनेछ। मानिसहरू तिनीहरूको अघि डरले थर-थर काम्छन्। तिनीहरू को अनुहार डरले पहेंलो हुन्छ। तिनीहरू योद्धाहरू झैं दगुर्छन्। तिनीहरू युद्धका मानिसहरू झैं पर्खालमाथि चढ्छन्। प्रत्येक मानिस सोझो अघाडी बढछन्। तिनीहरू पंक्ति नबिगारी हिंडछन्। उनीहरू एक अर्कामाथि ठेलाठेल गर्दैनन्। प्रत्येक सेना आफ्नो बाटोमा हिंड्छन्। यदि कुनै सेनालाई चोट लागेर लडे पनि अरू सेनाहरू अघि बढि रहन्छन्। तिनीहरू कुदेर शहरमा पस्नेछन् अनी चाँडै पर्खाल माथि कुद्नेछन्। तिनीहरू घरमाथि चढ्छन्, अनि झ्यालबाट चोरहरू जस्तै भित्र पस्छन्। तिनीहरूको अगाडी पृथ्वी हल्लिन्छ, आकाश काम्छ। सूर्य र चन्द्रमा पनि अँध्यारो हुन्छ अनि तारा चम्कन छोड्छ। परमप्रभुले आफ्नो सेनाहरूलाई ठुलो स्वरले बोलाउनु हुन्छ। उहाँको छाउनी अत्यन्त विशाल छ। ती जसले परमप्रभुको आज्ञा पालन गर्छन् तिनीहरू धेरै संख्यामा छन्। परमप्रभुको विशेष दिन महान् अनि डर लाग्दो हुनेछ। यो कसले सहन सक्छ र? परमप्रभु भन्नु हुन्छ: “अहिले पनि तिमीहरू सम्पूर्ण हृदयले उपवास बसेर रूँदै र शोक गर्दै मतिर फर्क। लुगा होइन, तिमीहरू को हृदय फटएर रोऊ।” परमप्रभु तिमीहरूका परमेश्वरकहाँ फर्केर आऊ। उहाँ दयालु अनि करूणामय हुनुहुन्छ। उहाँ चाँडै रिसाउनु हुन्न। उहाँ को प्रेम महान छ, दण्ड दिने बिषयमा उहाँले जो निर्णय लिनु भएको छ त्यो उहाँले परिवर्तन गर्न सक्नु हुछ। कसले जान्दछ, हुनसक्छ परमप्रभुले आफ्नो मन बद्लीन सक्नु हुन्छ। यो पनि हुनसक्छ उहाँले तिमीहरूलाई आशिष दिनुहुन्छ। अनि फेरि तिमीहरूले परमप्रभु तिमीहरूका परमेशवरलाई अन्नबलि र अर्घबलि चढाउन योग्यका हुने छौ। सियोनमा तुरहि फुक, महा-पबित्र सभा बोलाऊ। उपवासको विशेष समयलाई बोलाऊ। मानिसलाई भेला गर। त्यो विशेष सभाकोलागि उनीहरूलाई बोलाऊ। तिमीले बूढा-प्रधानहरू अनि नानीहरूलाई भेला गर। त्यो दुधे-बालकलाई पनि लिएर आऊ, नयाँ दुलहा-दुलहीलाई सिधै तिनीहरूको कोठाबाट बोलाऊ। पूजाहारीहरू, परमप्रभुका सेवकहरू मन्दिरको दलान वेदीको बिचमा रहुन्। तिनीहरूले भनुन्, “हे परमप्रभु तपाईका मानिहरूलाई दया देखाउनुहोस्। तपाईंका मानिसलाई लज्जित हुन नदिनु होस्। तिनीहरूलाई राष्ट्रहरूको बिचमा हाँसोको पात्र नबनाउनु होस्। तपाँईंले अन्य देशहरूलाई हाँस्दै भन्ने अवसर नदिनुहोस्, ‘तिनीहरूका परमेश्वर कहाँ हुनुहुन्छ?’”

योएल 2:1-17 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)

तुरही फुक, परमेश्‍वरको पवित्र पर्वत सियोनमा विपद्को चेतावनी देऊ। यहूदाका मानिसहरू थरथर कामून्। परमप्रभुको दिन चाँडै आउँदै छ। त्‍यो अन्‍धकार र उराठलाग्‍दो दिन हुनेछ, कालो र बादल लागेको दिन हुनेछ। सलहहरूको ठूलो सेनाको दल पर्वतहरूमाथि अन्‍धकार फैलिएर गएझैँ अघि बढ्दै आइरहेको छ। यस्‍तो अघि कहिल्‍यै भएको थिएन र पछि पनि फेरि कहिल्‍यै हुनेछैन। आगोले झैँ तिनीहरूले रूख-पातहरू भस्‍म पार्दछन्। तिनीहरूका सामुन्‍नेको भूमिचाहिँ अदनको बगैँचाजस्‍तो छ, तर तिनीहरू गएपछि त्‍यो उजाड मरुभूमि हुन्‍छ। केही कुरो तिनीहरूबाट उम्‍कन पाउँदैन। तिनीहरू घोडाहरूजस्‍तै देखिन्‍छन् र युद्धका घोडाहरूझैँ दगुर्छन्। तिनीहरूले पर्वतहरूमाथि उफ्रँदा रथहरूझैँ घररर आवाज निकाल्‍छन्। सुखा घाँसमा आगो सल्‍केझैँ तिनीहरू चररर आवाज निकाल्‍छन्। एउटा ठूलो सेना लडाइँ गर्नलाई तयार भएझैँ तिनीहरूले पङ्‌क्ति बाँधेका छन्। तिनीहरू नजिक आउँदा सबै मानिसहरू डराउँछन्। सबैको अनुहार पहेँलो हुन्‍छ। योद्धाहरूझैँ तिनीहरूले आक्रमण गर्दछन्, सिपाहीहरूझैँ तिनीहरू पर्खालमा उक्‍लन्‍छन्। तिनीहरू सिधा अघिल्‍तिर पाइलाका ताल मिलाएर हिँड्छन् र यताउति गर्दैनन्। अनि हिँड्दा एक-अर्कासित ठोकिंदैनन्। तिनीहरू धुरिएर गढीहरू पार गरेर जान्‍छन्, कुनै कुरोले तिनीहरूलाई रोक्‍न सक्‍दैन। तिनीहरूले सहरमाथि हमला गर्छन्, पर्खालहरूमाथि दर्गुछन्। घरहरूमाथि चढ्छन् र चोरझैँ झ्‍यालबाट भित्र पस्‍छन्। तिनीहरू अघि बढ्दैजाँदा पृथ्‍वी हल्‍लिन्‍छ र आकाश काम्‍छ। घाम र जून अँध्‍यारो हुन्‍छन् र ताराहरू चम्‍कन छोड्छन्। परमप्रभुले आफ्‍ना सेनालाई गर्जनको साथ आज्ञा गर्नुहुन्‍छ। उहाँको आज्ञापालन गर्ने सेना असङ्ख्‍य र बलिया छन्। परमप्रभुको दिन कति डरलाग्‍दो हुन्‍छ! त्‍यसबाट को बाँच्‍न सक्‍छ? परमप्रभु भन्‍नुहुन्‍छ, “तर, अहिले पनि तिमीहरू साँचो मनले पश्‍चात्ताप गर, उपवास बसेर रुँदै र विलाप गर्दै मकहाँ फर्की आओ। तिमीहरूको पश्‍चात्तापचाहिँ लुगा च्‍यातेर होइन; तर टुटेको हृदयले प्रकट होस्।” परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरतिर फर्क। उहाँ दयालु, कृपाले भरपूर, धीरजी र आफ्‍ना प्रतिज्ञा पूरा गर्ने हुनुहुन्‍छ। उहाँ दण्‍ड दिन होइन तर क्षमा दिनलाई सधैँ तयार हुनुहुन्‍छ। सायद परमप्रभु तिमीहरूका परमेश्‍वरले आफ्‍नो मन बदल्‍नुहुनेछ र प्रशस्‍त अन्‍नबालीको आशिष् दिनुहुनेछ। तब तिमीहरूले उहाँलाई अन्‍न र दाखमद्य चढाउन सक्‍नेछौ। सियोन डाँडामा तुरही फुक, उपवास बस्‍ने आज्ञा गर र एउटा पवित्र महासभा बोलाओ। मानिसहरूलाई एकसाथ भेला गर, तिनीहरूलाई एउटा पवित्र महासभाको निम्‍ति बोलाओ, बुढापाकाहरूलाई ल्‍याओ, बालबच्‍चाहरूलाई भेला गर र काखका बच्‍चाहरूलाई पनि जम्‍मा गर। भर्खरै बिहे गरेका दुलहा-दुलही पनि घरबाट निस्‍केर आऊन्। परमप्रभुको सेवा गर्ने पूजाहारीहरूले वेदी र मन्‍दिर प्रवेश गर्ने ढोकाको बीचमा रोएर प्रार्थना गर्नुपर्नेछ, “हे परमप्रभु, आफ्‍ना प्रजालाई टिठ्याउनुहोस्। अन्‍यजातिहरूले हामीलाई ‘तिमीहरूका परमेश्‍वर खोइ?’ भनेर हाँसो वा खिसी गर्न नपाऊन्।”

योएल 2:1-17 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)

सियोनमा तुरही फुक, मेरो पवित्र डाँड़ामा चेताउनी ध्‍वनि बजाओ। देशमा बस्‍नेहरू सबै थरथर कामून्, किनकि परमप्रभुको दिन आउँदैछ, त्‍यो नजिकै छ, अन्‍धकार र उदासी दिन, बादल र बाक्‍लो अँध्‍यारोले ढाकेको दिन। पर्वतहरूमा प्रभात फैलिएझैँ एक ठूलो र शक्तिशाली सेना आउँछ। त्‍यस्‍तो अघि कहिल्‍यै भएको थिएन, न त फेरि पुस्‍ता-पुस्‍तासम्‍म कहिल्‍यै हुनेछ। तिनीहरूका अगिअगि आगोले भस्‍म पार्छ र तिनीहरूका पछिपछि आगोको ज्‍वाला दन्‍कन्‍छ। तिनीहरूका सामुन्‍ने भूमि अदनको बगैँचाजस्‍तो छ, तिनीहरूका पछि उजाड़ मरुभूमिजस्‍तो छ। तिनीहरूदेखि केही पनि उम्‍कनेछैन। तिनीहरूको अनुहार घोड़ाहरूको जस्‍तै छ। तिनीहरू युद्धका घोड़चढ़ीहरूझैँ कुद्‌छन्‌। रथहरू कुदेको आवाजझैँ पहाड़का टाकुरामा ती कुद्‌छन्, झिँजामिजाहरूलाई भस्‍म गर्ने आगोका ज्‍वालाको आवाजझैँ, लड़ाइँको निम्‍ति पङ्‌क्ति बाँधेको बलियो सेनाझैँ। तिनीहरूलाई देख्‍दा जाति-जातिहरू शोकित हुन्‍छन्, हरेक अनुहार पहेँलो हुन्‍छ। तिनीहरूले वीर योद्धाहरूले झैँ आक्रमण गर्छन्, तिनीहरू सिपाहीहरूझैँ पर्खाल चढ्‌छन्‌। तिनीहरू आफ्‍ना पङ्‌क्ति नबिगारीकन प्रत्‍येक एउटै पङ्‌क्तिमा हिँड्‌छन्‌। तिनीहरू एउटाले अर्कालाई धक्‍का दिँदै हिँड्‌दैनन्, प्रत्‍येक आफ्‍ना-आफ्‍नै पङ्‌क्तिमा सीधा अगि बढ्‌छन्‌। तिनीहरू आफ्‍ना पङ्‌क्ति नबिगारी शत्रुका रक्षकहरूभित्र पस्‍छन्‌। तिनीहरू सहरलाई आक्रमण गर्छन्, र पर्खालमाथि-माथि कुद्‌छन्‌। तिनीहरू घरका झ्‍यालहरूमा चोरहरूझैँ प्रवेश गर्छन्‌। पृथ्‍वी तिनीहरूका सामुन्‍ने काम्‍छ, आकाश थरथराउँछ। सूर्य र चन्‍द्र अँध्‍यारा हुन्‍छन्‌ र ताराहरूले आफ्‍नो चमक दिँदैनन्‌। परमप्रभु आफ्‍नो सेनाको अगि गर्जनुहुन्‍छ। उहाँको फौज अनगन्‍ती छ, र उहाँको हुकुम पालन गर्नेहरू शक्तिशाली छन्‌। परमप्रभुको दिन महान्‌ र साह्रै डरलाग्‍दो छ। त्‍यो कसले सहन सक्‍छ र? परमप्रभु घोषणा गर्नुहुन्‍छ, “अहिले पनि तिमीहरू आफ्‍ना सम्‍पूर्ण हृदयले, उपवास बसेर, रुँदै र शोक गर्दै मतिर फर्क।” आफ्‍नो लुगा होइन, तर आफ्‍नो हृदय फटाएर परमप्रभु तिमीहरूका परमेश्‍वरतिर फर्क, किनकि उहाँ अनुग्रहकारी, दयामा भरपूर, रीस गर्नमा ढीला र प्रेममा भरिपूर्ण हुनुहुन्‍छ, र विपत्ति ल्‍याउनुहुँदा उहाँ दु:खित हुनुहुन्‍छ। कसले जान्‍दछ, कतै दु:खित भएर उहाँले आफ्‍नो मन बदली आशिष्‌ दिनुहुन्‍छ— परमप्रभु तिमीहरूका परमेश्‍वरको निम्‍ति तिमीहरूले चढ़ाउने अन्‍नबलि र अर्घ-बलिहरू। सियोनमा तुरही फुक, पवित्र उपवासको घोषणा गर, पवित्र सभा बोलाओ। मानिसहरूलाई भेला गर, सभालाई अर्पण गर, धर्म-गुरुहरूलाई जम्‍मा गर, नानीहरू र दूधे-बालकहरूलाई बटुल। दुलहा आफ्‍नो कोठाबाट र दुलही आफ्‍नो भित्री कोठाबाट निस्‍कून्‌। परमप्रभुको अगि सेवा गर्ने पूजाहारीहरू मन्‍दिरको दलान र वेदीका बीचमा रोऊन्‌। तिनीहरूले भनून्, “हे परमप्रभु, आफ्‍नो प्रजालाई बाँकी राख्‍नुहोस्‌। आफ्‍नो उत्तराधिकारीलाई गिल्‍लाको पात्र हुन, र जाति-जातिहरूका बीचमा हेलाको शब्‍द हुन नदिनुहोस्‌। ‘तिनीहरूका परमेश्‍वर कहाँ छन्‌ त?’ भनी अन्‍यजातिहरूले किन भन्‍न पाऊन्‌?”