न्यायकर्ताहरू 21:1-25
न्यायकर्ताहरू 21:1-25 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
इस्राएलीहरूले “आफ्नी छोरी कुनै बेन्यामीनीलाई विवाहमा दिनेछैनँ” भनी मिस्पामा शपथ खाएका थिए। अनि मानिसहरू बेथेलमा गए, र साँझसम्मै त्यहाँ परमेश्वरको उपस्थितिमा रहे, र साह्रै ठूलो विलाप गरे। तिनीहरूले भने, “हे परमप्रभु, इस्राएलका परमेश्वर, इस्राएललाई किन यस्तो भएको छ? किन आजको दिन इस्राएलको एउटा कुलचाहिँ हराएर गयो?” भोलिपल्ट मानिसहरू बिहानै उठे, र त्यहाँ एउटा वेदी बनाएर होमबलि र मेलबलि चढ़ाए। तब इस्राएलका सबै कुलमध्येको कुनै कुल परमप्रभुको उपस्थितिमा आएन कि भनी इस्राएलीहरूले आपसमा सोधपूछ गरे, किनभने तिनीहरूले यो महाशपथ खाएका थिए कि मिस्पामा परमप्रभुकहाँ नजानेचाहिँ मारिनुपर्छ। अब इस्राएलीहरूले आफ्ना दाजुभाइ बेन्यामीनीहरूका निम्ति बिलौना गरे, किनभने तिनीहरूले भने, “आजको दिन इस्राएलमा एउटा कुल नै मेटियो।” तिनीहरूले सोधे, “बाँकी रहेकाहरूका निम्ति पत्नीहरू खोजिदिनलाई हामी के गरौं? हामीले परमप्रभुको सामुन्ने उनीहरूलाई हाम्रा छोरीहरू विवाहमा नदिने भनेर शपथ खाएका छौं।” तब तिनीहरूले सोधे, “इस्राएलका सबै कुलहरूमध्ये परमप्रभुकहाँ मिस्पामा नजाने कोही छ?” अनि याबेश-गिलादबाट कोही पनि सभाको लागि छाउनीमा आएको रहेनछ भनी तिनीहरूले पत्ता लगाए। किनकि जब तिनीहरूले मानिसहरूको गन्ती लिए तब याबेश-गिलादको कोही पनि उपस्थित भएको भेट्टाएनन्। यसैले त्यस सभाले बाह्र हजार योद्धाहरूलाई याबेश-गिलादका पुरुष, स्त्री र बालकहरूलाई तरवारले मार्न भनी हुकुम दिएर पठाए। तिनीहरूले भने, “तिमीहरूले हरेक पुरुष र पुरुषसँग सहवास भएकी स्त्रीलाई मार्नू, तर कन्ये-केटीहरूलाई चाहिँ छोड़िदिनू।” तिनीहरूले त्यसै नै गरे। याबेश-गिलादका बासिन्दाहरूमध्ये चार सय जवान स्त्रीहरू भेट्टाए, जसको कुनै पुरुषसँग सहवास भएको थिएन। अनि तिनीहरूले यिनीहरूलाई कनानका शीलोको छाउनीमा ल्याए। तब जम्मै सभाले रिम्मोनको चट्टानमा भएका बेन्यामीनीहरूलाई शान्तिको प्रस्ताव गर्न डाकिपठाए। यसकारण बेन्यामीनीहरू फर्केर आए, र उनीहरूलाई याबेश-गिलादका ती स्त्रीहरू दिइए, जो बचाइएका थिए, तर उनीहरूका निम्ति ती यथेष्ट भएनन्। मानिसहरू अझै पनि बेन्यामीनको निम्ति बिलौना गरिरहे, किनभने इस्राएलका कुलहरूमा परमप्रभुले यो फाटो गरिदिनुभएको थियो। अनि सभामा धर्म-गुरुहरूले भने, “बाँकी रहेकाहरूका निम्ति पत्नीहरू खोजिदिनलाई के गरौं? बेन्यामीनका सबै स्त्रीहरू त मारिए।” तिनीहरूले भने, “भागेर बाँचेका बेन्यामीनीहरूका उत्तराधिकार हुनैपर्छ, नत्रता इस्राएलीहरूमध्येको एउटा कुल मेटिएर जानेछ। हामी आफ्ना छोरीहरू उनीहरूलाई विवाह गरिदिन सक्दैनौं, किनभने कुनै बेन्यामीनीलाई आफ्नी छोरी दिने मानिसमाथि सराप आउनेछ भनी हामीले शपथ खाएका छौं।” तब बेथेलको उत्तरतिर, बेथेलदेखि शकेम जाने मूलबाटोको पूर्वतिर र लबोनाको दक्षिणतिर भएको शीलोमा परमप्रभुको निम्ति प्रतिवर्ष हुने चाड़को तिनीहरूलाई याद आयो। यसैले तिनीहरूले बेन्यामीनीहरूलाई भने, “गएर दाखबारीहरूमा लुकी बस। जब शीलोका केटीहरू नाच्नलाई आउँछन् तब दाखबारीहरूबाट झट्टै निस्केर तिमीहरू हरेकले आ-आफ्ना पत्नी तुल्याउनलाई एउटी-एउटीलाई पक्र। तब आफ्नो घर बेन्यामीनको देशतिर जाओ। त्यसपछि यदि तिनीहरूका बुबा वा दाजुभाइहरू आएर हामीलाई उजूर गरे भने, हामी भन्नेछौं, “उनीहरूमाथि दया गरी हामीलाई सहायता गर्नुहोस्, किनकि लड़ाइँमा उनीहरूका निम्ति हामीले पत्नी ल्याईदिन सकेनौं। तपाईं निर्दोष हुनुहुन्छ, कारण तपाईंहरूले आफ्ना छोरीहरू दिनुभएन।” ती बेन्यामीनीहरूले यी सबै गरे। तिनीहरू नाचिरहेको बेलामा उनीहरू हरेकले आ-आफ्ना पत्नी तुल्याउन एउटी-एउटी केटीलाई पक्रेर लग्यो। तब उनीहरू आफ्नो बाटो लागे, र उनीहरूको पैतृक-सम्पत्ति भएको ठाउँमा फर्केर आफ्ना सहरहरूलाई फेरि बनाए, र तिनमा बसोबास गरे। त्यस बेला इस्राएलीहरू पनि आ-आफ्ना कुल-कुल र घराना गरी छुट्टिए, र हरेक आ-आफ्नो पैतृक-सम्पत्ति भएको ठाउँमा गए। ती दिनमा इस्राएलमा कुनै राजा थिएन, र हरेक मानिसले आफ्नो दृष्टिमा जे ठीक लाग्यो त्यही गर्दथ्यो।
न्यायकर्ताहरू 21:1-25 पवित्र बाइबल (NERV)
मिस्पामा इस्राएलका मानिसहरूले एक शपथ खाएका थिए। तिनीहरूको शपथ यस्तो थियोः “हामीहरूमा कसैले पनि आफ्नी छोरीलाई बिन्यामीनका कुल समूहका कुनै व्यक्तिसित विवाह गर्न दिने छैनौं।” इस्राएलका मानिसहरू बेतेल शहरमा गए। तिनीहरू त्यहाँ साँझ नभए सम्म परमेश्वर समक्ष बसे। तिनीहरू त्यहाँ बस्दा जोडले कराए। तिनीहरूले परमेश्वरलाई भने, “परमप्रभु तपाईं इस्राएलका मानिसहरूका परमेश्वर हुनुहुन्छ। हामी माथि किन यस्तो भयानक कुरा घट्यो? इस्राएली मानिसहरूको एउटा कुल समूहलाई किन लगियो?” अर्को दिन बिहानै इस्राएलका मानिसहरूले एक वेदी निर्माण गरे। तिनीहरूले त्यो वेदीमा परमेश्वरका निम्ति होमबलि अनि मेलबलि चढाए। तब इस्राएलका मानिसहरूले भने, “के, कुनै कुल समूह यस्ता छन् जो परमप्रभुको समक्ष हामीसित भेट्न आएनन्?” तिनीहरूले यो प्रश्न गरे किनभने तिनीहरूले एउटा महा-शपथ खाएका थिए। तिनीहरूले यो प्रतिज्ञा गरेका थिए कि मिस्पा शहरमा जो अन्य कुल समूहहरू साथ आएनन् तिनीहरूलाई मारिनेछ। तब, इस्राएली मानिसहरूले तिनीहरूका आफन्त, बिन्यामीनका मानिसहरू प्रति दुःखीत भए। तिनीहरूले भने, “आज इस्राएलबाट एक कुलसमूह हटाइएको छ। हामीले परमप्रभुको समक्ष एक भाकल गर्यौं। हामीले हाम्रा छोरीहरूलाई बिन्यामीनका कुनै मानिससित विवाह गर्न नदिने शपथ खाएको छौं। बिन्यामीनका मानिसहरूले पत्नीहरू पाउने छन् भनी हामी कसरी निश्चित हुन सक्छौं?” तब इस्राएलका मानिसहरूले सोधे, “इस्राएलका कुन कुल समूह यहाँ मिस्पामा आएन? हामी परमप्रभुको समक्ष आएका छौं। निश्चयनै एक कुल यहाँ थिएन।” तब तिनीहरूले थाहा पाए कि इस्राएलका अन्य मानिसहरूसँग भेट गर्न याबेश गिलाद शहरबाट कोही पनि आएन। इस्राएलका मानिसहरूले त्यहाँ को थियो अनि को थिएन त्यो हेर्नलाई हरेकको गन्ती गरे। तिनीहरूले थाहा पाए कि याबेश गिलादको त्यहाँ कोही थिएन। यसर्थ इस्राएलका मानिसहरूले याबेश गिलाद शहर तर्फ 12,000 सैनिकहरू पठाए। तिनीहरूले ती सैनिकहरूलाई भने, “याबेश गिलादमा जाऊ अनि तिनीहरूको तरवारलाई प्रयोग गरी त्यहाँ बस्ने हरेक व्यक्ति, स्त्री एवं केटा-केटीहरू समेतलाई मार। तिमीहरूले यसो गर्नुपर्छ। तिमीहरूले याबेश गिलादका हरेक मानिसलाई मार्नु पर्छ। हरेक स्त्री जसले कुनै मानिसको साथ सहवास गरेकी छिन् उसलाई पनि मारिदेऊ। तर जुन स्त्रीले कहिले पनि कुनै मानिससित सहवास गरेकी छैन भने उसलाई नमार।” यसर्थ ती सैनिकहरूले ती कुराहरू गरे। ती 12,000 सैनिकहरूले याबेश गिलाद शहरमा चारसय जवान महिलाहरूलाई भेट्टाए जसले कुनै लोग्ने मानिससित कहिले पनि सहवास गरेका थिएनन्। ती सैनिकहरूले ती स्त्रीहरूलाई कनानको भूमिमा शीलोको छाउनीमा ल्याए। तब इस्राएली मानिसहरूले बिन्यामीनका मानिसहरूलाई एउटा सन्देश पठाए। तिनीहरूले बिन्यामीनका मानिसहरूसित शान्ति सन्धिको प्रस्ताव गरे। बिन्यामीनका मानिसहरू रिम्मोनको चट्टान नामक स्थानमा थिए। यसर्थ बिन्यामीनका मानिसहरू इस्राएलमा फर्केर आए। इस्राएलका मानिसहरूले तिनीहरूलाई तिनीहरूले नमारेका याबेश गिलादका स्त्रीहरू प्रदान गरे। तर बिन्यामीनका सबै मानिसहरूका निम्ति पर्याप्त थिएन। इस्राएलका मानिसहरू बिन्यामीनका मानिसहरू प्रति दुःखीत थिए। तिनीहरू, तिनीहरू प्रति दुःखीत भए किनभने परमप्रभुले तिनीहरूलाई इस्राएलका अन्य कुल समूहहरूबाट पृथक पारिदिनु भएको थियो। इस्राएलका मानिसहरूका प्रमुखहरूले भने, “बिन्यामीनका कुल समूहका स्त्रीहरू मारिए। बिन्यामीनका मानिसहरूका निम्ति, जो अझ जीवित छन्, हामीले कसरी पत्नीहरू प्राप्त गराइदिनु? बिन्यामीनका मानिसहरू, जो अझ जीवितछन्, तिनीहरूका सन्तानहरू हुनुपर्छ, आफ्ना कुललाई राख्न यस्तो गर्नै पर्छ जसद्वारा इस्राएलका कुल समूह लोप हुनेछैन। तर हामी हाम्रा छोरीहरूलाई बिन्यामीनका मानिसहरूसित बिवाह गरी दिन सक्तैनौं। हामीले यस्तो शपथ खाएको छौं ‘कुनै व्यक्ति माथि पनि नराम्रो घट्ना घट्नेछ जसले बिन्यामीनका कुनै मानिसलाई पत्नी दिन्छ।’ तिनीहरूले भने, ‘हेर, शीलोमा परमप्रभुको उत्सव केही दिनसम्म चल्नेछ।’” (शीलो बेतेलको उत्तरमा छ अनि बेतेल देखि शकेम जाने बाटोको पूर्वमा छ तर लबानोन शहरको दक्षिणमा छ।) यसर्थ ती बूढा-प्रधानहरूले बिन्यामीनका मानिसहरूलाई त्यो आफ्ना उपायको बारेमा भने। तिनीहरूले भने, “जाऊ अनि दाखबारीहरूमा लुकी बस। उत्सवको बेला जब शीलोका जवान स्त्रीहरू नाचमा सामेल हुन आउँछन् त्यो समयमा हेर। तब दाखबारीमा जहाँ तिमीहरू लुकिरहेका छौ, त्यहाँबाट दगुर। तिमीहरू हरेकले शीलो शहरका एक-एकजना जवान स्त्री लेऊ। ती जबान स्त्रीहरूलाई बिन्यामीनको देशमा लैजाऊ अनि तिनीहरूसित बिवाह गर। ती जवान स्त्रीहरूका बाबु वा दाज्यू-भाइहरू आएर हामी प्रति विरोध जनाए भने। हामी भन्नेछौ, ‘बिन्यामीनका मानिसहरू प्रति दयालु हुनुहोस्। तिनीहरूलाई ती स्त्रीहरूसित विवाह गर्न दिनुहोस्। तिनीहरूले तिमीहरूबाट स्त्रीहरू लगे, तर तिनीहरूले तिमीहरूको विरूद्ध युद्ध गरेनन्। तिनीहरूले स्त्रीहरू लगे, यसर्थ तिमीहरूले परमेश्वर प्रतिको तिम्रो शपथ भङ्ग गरेनौं। तिमीहरूले तिनीहरूलाई विवाह गर्न स्त्रीहरू दिनेछैनौं भनी शपथ खाएका थियौं। तिमीहरूले बिन्यामीनका मानिसहरूलाई स्त्रीहरू दिएनौ, तिनीहरूले स्त्रीहरू तिमीहरूबाट लगे। यसर्थ तिमीहरूले तिमीहरूको शपथ भङ्ग गरेनौं।’” यसर्थ बिन्यामीनका मानिसहरूले जे गरे त्यो यस्तो छ। जब ती जवान स्त्रीहरू नाच्दै थिए तब प्रत्येक मानिसले ती एउटी-एउटी केटीलाई समाते। तिनीहरूले ती जवान स्त्रीहरूलाई लगे। अनि तिनीहरूसित विवाह गरे। तिनीहरू आफ्ना देशतिर फर्किए। बिन्यामीनका मानिसहरूले त्यो देशमा फेरि शहरहरू निर्माण गरे, अनि तिनीहरू ती शहरहरूमा बसे। तब इस्राएलका मानिसहरू घर फर्के। तिनीहरू तिनीहरूका आफ्नै देश अनि कुल समूहमा फर्के। ती दिनहरूमा इस्राएलका मानिसहरूका कुनै राजा थिएनन्। यसर्थ हरेकले त्यही गर्थे जो उसले सही सम्झन्थ्यो।
न्यायकर्ताहरू 21:1-25 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
इस्राएलीहरू मिस्पामा भेला भएका बेलामा तिनीहरूले परमप्रभुसँग एउटा यस्तो प्रतिज्ञा गरेका थिए, “कुनै बेन्यामीनीहरूलाई विवाह गर्न हामी आफ्नी छोरी दिनेछैनौं।” बेथेलमा गएर परमेश्वरको सामु इस्राएली मानिसहरू साँझसम्म बसे। कराई-कराईकन तिनीहरूले विलाप गरे। तिनीहरूले भने, “हे परमप्रभु इस्राएलका परमेश्वर, किन यस्तो हुन दिनुभयो? किन अब बेन्यामीनीहरूका कुल इस्राएलदेखि लोप हुन लागेको छ?” भोलिपल्ट बिहानै ती मानिसहरू उठे र त्यहाँ एउटा वेदी बनाए। त्यहाँ तिनीहरूले मेलबलि र होमबलि चढाए। तिनीहरूले सोधे, “के इस्राएलका सारा कुलहरूमध्ये कुनै यस्तो दल छ, जो परमेश्वरको सामुन्ने मिस्पामा हाजिर भएन?” (मिस्पामा प्रभुकहाँ नजानेलाई तिनीहरूले मार्ने किरिया खाएका थिए।) आफ्ना बेन्यामीनी भाइहरूका निम्ति इस्राएलका मानिसहरूले शोक गरे र भने, “आज इस्राएलको एउटा कुल नै मेटिएको छ। बाँकी रहेका बेन्यामीनी पुरुषहरूको निम्ति हामीले कहाँबाट स्वास्नी ल्याइदिनु? हाम्री छोरी तिनीहरूलाई विवाह गर्न दिनेछैनौं भनी हामीले परमप्रभुसँग प्रतिज्ञा गरेका थियौं।” इस्राएलका कुलबाट परमप्रभुकहाँ मिस्पामा नजाने कुनै दल छ कि भनेर तिनीहरूले खोजी गरे। गिलादको याबेशबाट कोही पनि त्यहाँ नगएका तिनीहरूले भेट्टाए। सेनाको हाजिरी लिँदा याबेश-गिलादबाट एक जनाको पनि नाम भेटिएन। यसकारण त्यस सभाले १२,००० सबैभन्दा असल योद्धाहरूलाई यस्तो आज्ञा दिई पठाए, “जाओ र याबेश-गिलादमा भएका जम्मै पुरुष, स्त्री र छोरा-छोरीहरूलाई मार। खालि कन्ये-केटीहरूलाई छोडिदिनू र अरू सबैलाई मार्नू।” याबेश-गिलादबासीहरूमध्ये चार सय जना कन्ये केटीहरू तिनीहरूले भेट्टाए। ती केटीहरूलाई तिनीहरूले कनान देशमा शीलोको छाउनीमा ल्याए। त्यसपछि इस्राएलीहरूका त्यस सभाले रिम्मोन-चट्टानमा बसेका सबै बेन्यामीनीहरूलाई लडाइँ सिद्धिएको खबर पठाए। बेन्यामीनीहरू फर्की आए र इस्राएलीहरूले ल्याएका केटीहरू तिनीहरूलाई दिइहाले। तिनीहरूले ती केटीहरूलाई नमारी राखेका थिए। तर त्यति केटीहरूले सबै बेन्यामीनीहरूलाई पुगेन। सबैले बेन्यामीनीहरूका निम्ति शोक गरे, कारण इस्राएलका कुलहरूबीचको मेल परमप्रभुले तोडिदिनुभएको थियो। यसकारण सभाका अगुवाहरूले भने, “बेन्यामीनी कुलमा आइमाईहरू छैनन्। बाँकी पुरुषहरूलाई कसरी स्वास्नी खोजी ल्याइदिनु? इस्राएलको एउटा कुल नै मारिनुहुँदैन। बेन्यामीन कुललाई बचाउन काम गर्नुपर्छ। तर हाम्रा छोरीहरू त तिनीहरूलाई विवाह गर्न दिन सक्दैनौं, कारण कुनै बेन्यामीनीलाई आफ्नी छोरी-चेली विवाह गर्न दिने मानिसलाई हामीले सराप दिएका छौं।” तर तिनीहरूले सोचे, “शीलोमा वर्षेनी परमप्रभुको निम्ति हुने चाड अब नजिक छ।” (शीलो बेथेलको उत्तरमा लबोनाको दक्षिणमा र बेथेलदेखि शकेम जाने बाटोको पूर्वमा पर्छ।) तिनीहरूले बेन्यामीनीहरूलाई भने, “दाखबारीमा जाओ र त्यहाँ लुकी पर्खिबस। चाडको दिन जब शीलोका केटीहरू नाच्नलाई आउँछन्, तिनीहरू दाखबारीबाट निस्केर ती केटीहरूलाई जबरजस्ती पक्रनू र हरेकले एकएक वटा स्वास्नी लिनू। केटीहरूलाई आफूसँग आफ्ना देशमा लिएर जानू। तिनीहरूका बुबा र दाजुभाइहरू आएर तिमीहरूलाई बाधा दिए भने तिनीहरूलाई यसो भन्नू, ‘यिनीहरूलाई हामीसँग छोडिदिनुहोस्, हामीले यिनीहरूलाई विवाह गरूँला भनी तपाईंहरूदेखि लडाइँमा जितेका होइनौं। यिनीहरूलाई तपाईंहरूले पनि हामीलाई दिनुभएको होइन, यसर्थ तपाईंहरूलाई प्रतिज्ञा तोडेको दोष लाग्नेछैन।” बेन्यामीनीहरूले त्यसै गरे। शीलोमा नाच्ने केटीहरूमध्ये एकएक वटा स्वास्नी हरेकले चुन्यो र त्यसलाई लिएर गए। तिनीहरू आफ्ना सिमानामा गए, आफ्ना सहर फेरि नयाँ गरी बनाए र त्यहाँ बस्न थाले। अरू इस्राएलीहरू पनि त्यही बेला बिदा भए। आफ्नै कुल र परिवारमा र आफ्ना सम्पत्ति भएको ठाउँमा हरेक मानिस फर्की गयो। त्यति बेला इस्राएलमा राजा थिएन। जसलाई जे मनलाग्थ्यो, उसले त्यही गर्थ्यो।