उत्पत्ति 29:1-14
उत्पत्ति 29:1-14 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
तब याकूब उठेर आफ्नो बाटो लागे, र पूर्ववासीहरूको देशमा पुगे। त्यहाँ तिनले मैदानमा एउटा इनार देखे, र त्यसको नजिक भेड़ाका तीन बगाल बसिरहेका थिए, किनकि त्यही इनारबाट मानिसहरूले बगाललाई पानी खुवाउँथे। इनारको मुख ढाक्ने एउटा ठूलो ढुङ्गा थियो। जब सबै बगालहरू त्यहाँ जम्मा हुन्थे, तब गोठालाहरूले इनारको मुखबाट ढुङ्गा गुड़ाएर भेड़ाहरूलाई पानी खान दिन्थे। त्यसपछि तिनीहरूले इनारको मुखमा फेरि त्यो ढुङ्गा राखिदिन्थे। याकूबले तिनीहरूलाई भने, “हे मेरा भाइ हो, तिमीहरू कहाँका हौ?” तिनीहरूले भने, “हामी हारानमा बस्ने हौं।” तिनले भने, “तिमीहरू नाहोरका नाति लाबानलाई चिन्छौ?” तिनीहरूले भने, “तिनलाई हामी चिन्छौं।” याकूबले तिनीहरूलाई सोधे, “के उहाँ सन्चै हुनुहुन्छ?” तिनीहरूले भने, “उहाँ सन्चै हुनुहुन्छ। हेर्नुहोस्, उहाँकी छोरी राहेल भेड़ाहरू लिएर आउँदैछिन्।” तिनले भने, हेर, साँझ परेको छैन। भेड़ाबाख्राहरूलाई जम्मा गर्ने बेला भएको छैन। भेड़ाहरूलाई पानी खुवाएर फेरि चराउन लैजाओ। तिनीहरूले भने, “सबै बगालहरू जम्मा नभई अनि इनारको मुखबाट ढुङ्गा नगुड़ाइकन हामी त्यसो गर्न सक्दैनौं। त्यसपछि मात्र हामी भेड़ाहरूलाई पानी खुवाउँछौं।” याकूब तिनीहरूसँग कुरा गरिरहँदा, राहेल आफ्ना बुबाका भेड़ाहरू लिएर त्यहाँ आइपुगिन्, किनकि भेड़ाहरू तिनले नै चराउने गर्थिन्। जब याकूबले आफ्ना मामा लाबानकी छोरी राहेल र आफ्ना मामाका भेड़ाहरू देखे, तब नजिक आएर तिनले इनारको मुखको ढुङ्गा गुड़ाइदिए, र आफ्ना मामा लाबानका भेड़ाहरूलाई पानी खुवाइदिए। तब याकूबले राहेललाई म्वाइँ खाए, र रुन लागे। याकूबले राहेललाई “म तिम्रा बाबुको नातेदार, रिबेकाको छोरा हुँ” भनी बताइदिए। तब राहेल कुदेर गइन् र आफ्ना बाबुलाई यो कुरा बताइदिइन्। आफ्ना भानिज याकूब आएको समाचार पाउने बित्तिकै लाबान तिनलाई भेट्नलाई कुदेर आए, र तिनलाई अँगालो हालेर म्वाइँ खाए, अनि तिनलाई आफ्नो घरमा ल्याए। अनि याकूबले लाबानलाई सबै कुरा बताइदिए। लाबानले तिनलाई भने, “वास्तवमा तिमी मेरो हाड़ र मासु हौ।” याकूब उनीसँग एक महिना बसेपछि
उत्पत्ति 29:1-14 पवित्र बाइबल (NERV)
तब याकूबले आफ्नो यात्रा जारी नै राख्यो। त्यो पूर्व तिरको प्रान्तमा गए। याकूबले हेर्यो अनि उनले मैदानमा एउटा कूवा देख्यो। त्यहाँ त्यो कूवाको छेउमा तीन बगाल भेंडाहरू बसिरहेका थिए। ती भेंडाहरूले त्यस कूवामा पानी खान्थे। त्यहाँ एउटा ठूलो ढुङ्गाले त्यो कूवालाई ढाकेको थियो। जब सबै भेंडाहरू त्यहाँ भेला हुन्थे गोठालाहरूले त्यो कूवा माथिको ढुङ्गा पल्टाई दिन्थे। त्यसपछि सबै भेंडाहरूले पानी खान्थे र फेरि ती गोठालाहरूले त्यो ढुङ्गाले कूवा छोपिदिन्थे। याकूबले त्यस गोठालाहरूलाई भने, “हे मेराभाइ हो, तिमीहरू कहाँका हौ?” तिनीहरूले उत्तर दिए, “हामी हारानका हौं।” फेरि याकूबले भने, “के तिमीहरूले नाहोरको लाबानलाई चिन्छौ?” गोठालाहरूले उत्तर दिए, “अँ हामी तिनलाई चिन्छौं।” तब याकूबले भने, “तिनी कुशलै त होलान्?” तिनीहरूले भने, “तिनी कुशलै छन्। अनि सबै कुराहरू राम्रै छन्। हेर, उनकी छोरी राहेल भेंडाहरू लिएर आइरहेकीछिन्।” याकूबले भने, “हेर, अहिले दिउँसो नै छ अनि घाम डुब्नु अझै घेरै समय बाँकी नै छ। अझै, रात पर्छ भनेर तिम्रो लागि भेंडाहरू जम्मा गर्ने समय भएको छैन। यसर्थ ती भेंडाहरूलाई पानी खान देऊ अनि चर्न मैदानमा जान देऊ।” तर ती भेंडा गोठालाहरूले भने, “जबसम्म सबै भेंडाहरू भेला हुँदैनन् हामी त्यसो गर्न सक्तैनौं। भेंडाहरू भेला भइसकेपछि मात्र हामी कूवाबाट ढुङ्गा पल्टाउँछौं र भेंडाहरूले पानी खान्छन्।” याकूब भेंडा गोठालाहरूसित कुरा गरीरहेको बेला नै राहेल आफ्नो बाबुका भेंडाहरू लिएर आई। (आफ्नो बाबुका भेंडाहरूको हेरचाह गर्ने काम राहेलको थियो।) राहेल लाबानको छोरी थिइन्। रिबेका लाबानकी बहिनी अनि याकूबकी आमा थिइन्। जब याकूबले राहेललाई देख्यो, तिनी गए अनि कूवाबाट ढुङ्गा पल्टाएर भेंडाहरूलाई पानी खान दियो। त्यसपछि उनले राहेललाई चुम्बन गर्यो अनि रोयो। याकूबले उसलाई बतायो त्यो उसको बाबुको परिवारबाट जन्मेको हो। उनले आफूलाई रिबेकाको छोरो भनी चिनायो। यसर्थ राहेल घरतिर दौडिन् अनि आफ्नो बाबुलाई भनिन्। लाबानले आफ्नी बहिनीको छोरोको विषयमा सुने। यसर्थ लाबान उसलाई भेट्न हिंड्यो। लाबानले उसलाई जोडले अँगाल्यो, चुम्यो अनि घरमा लिएर गए। याकूबले के भएको थियो सम्पूर्ण घटनाको विवरण दियो। त्यसपछि लाबानले भने, “यो आश्चर्य हो! तिमी हाम्रो आफ्नै परिवारको रहेछौ।” यसकारण याकूब त्यहाँ एक महिना बस्यो।
उत्पत्ति 29:1-14 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
याकूब आफ्नो बाटो लागे र पूर्वको देशपट्टि गए। अचानक उनी एउटा खेतबारीका बीचमा भएको इनारमा आइपुगे। इनारका चारैपट्टि तीन बथान भेडाहरू थिए। भेडाहरूले त्यो इनारको पानी पिउँथे। इनारको मुख एउटा ठूलो ढुङ्गाले छोपेको थियो। सबै भेडाका बथानहरू त्यहाँ आएपछि गोठालाहरूले त्यो ढुङ्गा पल्टाउँथे र भेडालाई पानी खुवाउँथे। त्यसपछि तिनीहरूले ढुङ्गा फेरि त्यसकै ठाउँमा राखिदिन्थे। याकूबले गोठालाहरूलाई सोधे, “ए साथी हो! तिमीहरू कहाँबाट आएका हौ?” “हारानबाट।” तिनीहरूले जवाफ दिए। उनले सोधे, “के नाहोरका नाति लाबानलाई तिमीहरू चिन्छौ?” “हो, चिन्छौं।” तिनीहरूले जवाफ दिए, “के उनी सन्चै छन्?” उनले सोधे। “उनी सन्चै छन्। उ हेर, उनका भेडाका बथान लिएर उनकी छोरी राहेल आउँदै छे!” याकूबले भने, “अहिले उज्यालै छ। भेडा-बाख्राहरू भेला गर्ने बेला भएको छैन। तिनीहरूलाई पानी खुवाएर फेरि चराउन लगे कसो होला?” तिनीहरूले उत्तर दिए, “हामी त्यसो गर्न सक्दैनौं, सबै भेडा-बाख्राहरू आइपुगेपछि मात्र इनारका मुखको ढुङ्गा हटाइन्छ र हामी तिनीहरूलाई पानी खुवाउँछौं।” याकूब यसरी तिनीहरूसँग बोलिरहेको बेलामा राहेल भेडाका बथानसित आइपुगिन्। मामाकी छोरी राहेललाई देखी याकूब इनारमा गए, ढुङ्गा हटाइदिए र भेडाहरूलाई पानी ख्वाइदिए। त्यसपछि उनले राहेललाई म्वाइँ खाए र खुसीले रुन लागे। उनले भने, “म तिम्रा बुबाकी बहिनी रिबेकाको छोरो हुँ।” उनी बुबालाई भन्न दगुरेर गइन्। बुबाले आफ्ना भानिज याकूबको बारेमा सुने र दगुरेर उनलाई भेट्न आए, उनलाई अँगालो हाली म्वाइँ खाए र आफ्ना घरमा ल्याए। याकूबले सबै कुरा भनिसकेपछि लाबानले भने, “हो, साँचो हो, तिमी मेरो मासु र रगत हौ।” याकूब त्यहाँ एक महिना बसे।