प्रस्थान 22:1-15
प्रस्थान 22:1-15 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
यदि कसैले गोरु अथवा भेड़ा चोरेर त्यसलाई मार्यो कि बेच्यो भने, त्यसले गोरुको सट्टा पाँच वटा गोरु र भेड़ाको सट्टा चार वटा भेड़ा देओस्। “यदि चोर घर फोर्दैगरेको फेला पर्यो भने र त्यसलाई पिट्दा त्यो मर्यो भने, त्यसको हत्याको दोष पिट्नेलाई लाग्नेछैन। तर घाम झुल्किसकेको भए, त्यो दोषी हुनेछ। चोरले नोक्सानी भरिदिनुपर्छ। तर त्यससँग केही छैन भने, चोरीको निम्ति त्यो बेचिओस्।” “यदि चोरीको माल त्यससँग जीवित पाइयो भने— त्यो गोरु अथवा गधा वा भेड़ा जे भए पनि— त्यसको निम्ति दुई गुणा तिर्नुपर्छ।” “कसैले आफ्नो पशुलाई चराउँदा छोड़िदियो र त्यो अर्काको खेत अथवा दाखबारीमा चरेर खायो भने, त्यसले आफ्नो खेत र दाखबारीको सबैभन्दा असल उब्जनी त्यसको सट्टा देओस्।” “यदि झाड़ीमा आगलागी भएर अन्नको बिटा अथवा मकैका बोटहरू कि पूरा खेत नै भस्म गर्यो भने, त्यो आगो लगाउनेले क्षतिपूर्ति गरिदिनैपर्छ।” “कसैले आफ्नो छिमेकीलाई रुपियाँ अथवा सामान राख्नलाई दियो, र त्यो त्यस मानिसको घरबाट चोरियो र चोर पक्राउ पर्यो भने, त्यस चोरले दोबर तिरोस्। तर चोरचाहिँ पक्राउ परेन भने, त्यस घरको मालिकले आफ्नो छिमेकीको सामानमा हात हालेको छ कि छैन सो थाहा पाउनलाई न्यायकर्ताहरूकहाँ त्यो आओस्। जुनसुकै विषयको अपराध होस्, चाहे गोरु अथवा गधा, वा भेड़ा, लुगाफाटा कि कुनै हराएको वस्तु देखाएर कसैले त्यो मेरो हो भन्यो भने, दुवै जना न्यायकर्ताहरूका अगि आऊन्। न्यायकर्ताले जसलाई दोषी ठहराउनेछ, त्यसले नै आफ्नो छिमेकीलाई दोबर देओस्।” “यदि कुनै मानिसले आफ्नो छिमेकीलाई गधा अथवा गोरु वा भेड़ा वा अरू कुनै पशु राख्न दियो, र त्यो कसैले नदेखीकन मर्यो अथवा त्यसलाई चोट लाग्यो वा त्यो खेदेर भगाइयो भने, ती दुवैका बीचको झगड़ा आफ्नो छिमेकीको सम्पत्तिमा हात लगाएको होइन भनेर परमप्रभुको अगि शपथ खाएर मिलाइओस्। तब त्यसको मालिकले त्यो कुरा स्वीकार गरोस्, र त्यसले क्षतिपूर्ति गर्नुपर्नेछैन। तर त्यो छिमेकीबाट चोरिएको हो भनेता, त्यसको मालिकलाई भर्ना दिनुपर्नेछ। त्यो जङ्गली पशुले छिन्नभिन्न पारेको छ भने, त्यसले त्यो गवाहीको निम्ति ल्याओस्, र त्यो छिन्नभिन्न भएको कारण त्यसले भर्ना तिर्नुपर्दैन।” “यदि कसैले आफ्नो छिमेकीबाट पशुको पैँचो लियो, र त्यसको मालिक साथमा नहुँदा त्यसलाई चोट लाग्यो कि मर्यो भने, त्यसले त्यसको भर्ना देओस्। तर त्यसको मालिक साथै भएदेखि पैँचो लिनेले त्यसको भर्ना दिनुपर्नेछैन। त्यो पशु ज्यालाको हो भने, ज्यालाको लागि तिरेको रकमले सो नोक्सानी बेहोर्छ।”
प्रस्थान 22:1-15 पवित्र बाइबल (NERV)
“यदि कसैले एउटा गोरू अथवा भेंडा चोरेर त्यसलाई मार्छ अथवा बेच्छ भने त्यसले त्यो गोरूको बदलामा पाँचवटा गोरू तिर्नु पर्छ अथवा भेंडाको बदलामा पाँचवटा भेंडाहरू तिर्नु पर्छ। यदि चोरलाई राती चोरी गर्दा भेटाएर कसैले मारिदियो भने त्यसको मृत्युमा कोही जिम्मावारी हुदैन। तर घटना दिउँसो घटे त्यो मार्ने मानिसलाई हत्याराको दोष लाग्नेछ। यदि तिरो तिर्ने उसमा क्षमता छैन भने त्यो चोर दण्ड तिर्नको निम्ति कमारा जस्तै बेचिनु पर्छ। “तर यदि जुन पशु उसले बेच्छ अझै जिउँदै छ भने उसले तिमीलाई चोरिएको प्रत्येक पशुको सट्टामा दुइ-दुइवटा पशुहरू दिनुपर्छ। त्यसमा केही फरक पर्दैन। त्यो पशु गोरू, गधा अथवा भेंडा जुन सुकै होस्। “यदि एक जना मानिस उसका पशुहरूलाई छिमेकीको जमीन अथवा दाख बारीमा चर्न दिए त्यस पशुको मालिकले हर्जना स्वरूप आफ्नो खेतको सबभन्दा राम्रो फसल अथवा दाखरस दिनुपर्छ “एकजना मानिसले आफ्नो खेतको काँडे पोथ्राहरू जलाउन आगो लाउन सक्छ तर उसले लगाएको आगो बढे त्यसले उसको अन्न-बाली बढिरहेको खेती जल्न सक्छ। यस्तो भएको खण्डमा त्यो आगो लगाउने मानिसले उसले जलाएको चीजको जरीमाना तिर्नु पर्छ। “कुनै मानिसले आफ्नो चीजवीज अथवा पैसा आफ्नो छिमेकीकहाँ राख्न सक्छ। तर यदि ती चीजहरू तथा पैसा छिमेकीको घरबाट चोरी भए उसले के गर्नु पर्छ? यदि चोर पक्राउ परे, उसले चोरेको भन्दा दुइ गुणा ज्यादा तिर्नु पर्छ। तर यदि तिमीले चोरलाई पक्रन सकेनौ घर मालिक न्यायकर्त्ताको सम्मुख जानु पर्छ अनि त्यही मानिसले चोरेको हो होइन न्यायकर्त्ताले निर्णय लिनु हुनेछ। “यदि दुइ जना मानिसमा तिनीहरूका साँढे, गधा, भेंडा लुगा अथवा केही चीजहरू हराएकोमा झगडा़ भए, तिनीहरूले के गर्नु पर्छ? एकजनाले भन्नेछ, ‘यो मेरो हो,’ ती दुवै मानिस न्यायकर्त्तासम्मुख जानु पर्छ अनि न्यायकर्त्ताले तिनीहरूबीच को दोषी हो निर्णय गर्नु हुनेछ। त्यो मानिस जसलाई न्यायकर्त्ताले यही दोषी हो भनी निर्णय भएमा उसले त्यस चीजले मूल्य दोबर तिर्नु पर्नेछ। “कुनै एकजना मानिसले आफ्नो गधा, गोरू, भेंडा अथवा अरू कुनै पशु केही समयको निम्ति आफ्नो छिमेकीलाई हेरचाह गर्न भनी छोडन सक्छ। तर यदि त्यो पशु चोरियो अथवा त्यसलाई चोट लाग्यो अथवा मर्यो अनि कसैले त्यस्तो कसरी भयो देखेन, तिमीहरूले के गर्नु पर्छ? त्यो उसले चोरेको होइन भनी छिमेकीले स्पष्टीकरण दिनु पर्छ। यदि उसको कुरो साँचो हो भने उसले त्यो पशु मैले चोरेको होइन भनी परमप्रभु अघि कसम खानु पर्छ, त्यस पशुको मालिकले आफ्नो छिमेकीलाई कसम खुवाउनु पर्छ। अनि त्यो छिमेकीले त्यस नोक्सानको निम्ति मालिकलाई केही तिर्नु पर्दैन। तर यदि त्यो पशु छिमेकीले चोरेको भए उसले पशुको मालिकलाई जरीमाना दिनुपर्छ। यदि आफ्नो छिमेकीको पशुलाई जंगली जनावरले मारेको हो भने उसले प्रमाणको निम्ति पशुको शरीर ल्याउनु पर्छ। त्यसरी मारिएको पशुको निम्ति मालिकलाई छिमेकीले केही तिर्नु पर्दैन। “एकजना मानिसले उसको छिमेकीबाट एउटा पशु पैंचो लियो अनि मालिक नहुँदा पशुलाई चोट लाग्यो अथवा मर्यो भने, पैंचौ लिने मानिसले अवश्यै पशु साट्नु पर्छ। तर यदि त्यो मालिक त्यही पशुसित भए उसको छिमेकीले जरीमाना दिनु पर्दैन। अथवा, त्यस छिमेकीले आफूले काम गराउन भनी त्यो पशु ज्यालामा ल्याएको हो। तर त्यो मर्यो अथवा त्यसलाई चोट लागे उसले केही क्षतिपूर्ति तिर्नु पर्दैन। उसले कामको निम्ति दिएको ज्याला नै त्यो नोक्सानको निम्ति प्रशस्त हुन्छ।
प्रस्थान 22:1-15 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
“यदि कसैले गाई वा भेडा चोरेर त्यसलाई मार्यो वा बेच्यो भने त्यसले एउटा गाईको सट्टामा पाँचवटा गाई र एउटा भेडाको सट्टामा चारवटा भेडा दिनुपर्नेछ। त्यसले जे चोरेको छ, त्यसको लागि दाम चुकाउनुपर्नेछ। त्योसित केही छैन भने त्यसलाई कमारो बनाई बेचेर त्यसले चोरेको दाम तिरिदिनू। त्यसले चोरेको पशु– गाई, गधा, भेडा जे होस्, जिउँदै त्योसँग पाइयो भने त्यसले दोब्बर तिर्नुपर्छ। “राती घर फोरिरहँदा चोर पक्राउ पर्यो र मारियो भने त्यसलाई मार्ने मानिसलाई ज्यानमारा गरेको दोष लाग्नेछैन। तर त्यो काम दिउँसो भयो भने मार्नेलाई ज्यानमाराको दोष लाग्नेछ। “कुनै मानिसले आफ्नो पशुलाई खेत वा दाखबारीमा चर्न छोडिदियो र पशु गएर अर्काको खेतको अन्न खाइदियो भने त्यस मानिसले दोस्रोको अन्नको नोक्सानी आफ्नो खेत वा दाखबारीको सबैभन्दा असल उब्जनी दिएर तिर्नुपर्छ। “कुनै मानिसले आफ्ना खेतमा आगो बाल्दा र आगो सल्कँदैगएर अर्काको खेतबारी र त्यहाँ उम्रेका वा काटेर बिटा बाँधिराखेका अन्न भस्म पारिदियो भने आगो बाल्नेले क्षतिपूर्ति गर्नुपर्नेछ। “नासो राखिदिएको रकम-पैसा वा कुनै बहुमूल्य सामान घरबाट चोरी भयो भने र चोर पक्राउ पर्यो भने चोरले दुई गुणा तिर्नुपर्नेछ। तर चोर फेला परेन भने त्यो नासो राख्नेलाई परमेश्वरलाई पुज्ने स्थानमा ल्याउनू र त्यसले म आफैंले छिमेकीको धन वा सम्पत्ति चोरेको होइन भनी शपथ खाओस्। “गाई-वस्तु, गधा, भेडा, लुगाफाटा वा अरू कुनै धन-सम्पत्तिको बारेमा झगडा हुँदा झगडियालाई परमेश्वरलाई पुज्ने स्थानमा लैजानू र जसलाई परमेश्वरले दोषी ठहराउनुहुन्छ, त्यसले अर्कोलाई दोब्बर तिरोस्। “कसैले अर्काको गधा, गाई, भेडा, वा अरू कुनै पशु आफूसँग राखिदिन राजी भयो तर कसैले नदेखी त्यो पशु मर्यो वा घाइते भयो वा कसैले लुटेर लग्यो भने पशु राखिदिने मानिसले परमेश्वरलाई पुज्ने स्थानमा गएर त्यो पशु मैले चोरेको होइनँ भनी शपथ खाओस्। पशुको चोरी भएको होइन भने त्यसको धनीले त्यसको नोक्सानी आफैंले खेपोस् र पशु राख्नेले त्यो भर्नुपर्दैन, तर पशुको चोरी भएको हो भने त्यो राख्नेले धनीलाई नोक्सानी भरिदिनुपर्नेछ। पशुलाई जङ्गली जन्तुले मारिदियो भने त्यो पशु राख्नेले त्यसको सिनु ल्याएर देखाउनुपर्नेछ। जङ्गली जन्तुले मारेको खण्डमा त्यसले हर्जाना दिनुपर्दैन। “कसैले अरूबाट कुनै पशु पैँचो लियो र वास्तविक धनी नहुँदा त्यो पशु घाइते भयो वा मर्यो भने त्यो पैँचो लिने मानिसले त्यसको बदलामा दाम दिनुपर्नेछ। तर धनीकै आँखाअघि त्यो पशु मर्यो वा घाइते भयो भने त्यस मानिसले दाम तिर्नुपर्दैन। यदि त्यो पशु बहालमा लिएको हो भने त्यसको नोक्सानी बहालमा काटिन्छ।