प्रस्थान 16:1-30
प्रस्थान 16:1-30 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
इस्राएलीहरूका सारा समुदाय एलीमबाट यात्रा गरेर मिश्रबाट निस्केको दोस्रो महिनाको पन्ध्रौँ दिनमा, एलीम र सीनै पर्वतको बीचमा भएको सीनको उजाड़-स्थानमा आइपुगे। तब सारा समुदाय त्यहाँ मोशा र हारूनसित गनगनाउन लागे। अनि इस्राएलीहरूले तिनीहरूलाई भने, “हामी मिश्रमा मासुका कराहीहरूका वरिपरि बसी अघाउञ्जेल खाना खान्थ्यौं। त्यसै बेला हामी परमप्रभुको हातबाट मरेका भएदेखि असल हुनेथियो। तर तपाईंहरूले हामी र हाम्रा यस जम्मै समुदायलाई भोकले मार्न उजाड़-स्थानमा ल्याउनुभएको छ।” तब परमप्रभुले मोशालाई भन्नुभयो, “म तिमीहरूका निम्ति स्वर्गबाट रोटी वर्साउनेछु। मानिसहरूले दिनहुँ बाहिर गएर एक दिनको हिस्सा बटुलून्। यसरी तिनीहरू मेरा आदेशमा हिँड्छन् कि हिँड्दैनन् सो म जाँच गर्न सकूँला। छैटौँ दिन तिनीहरूले जति बटुल्छन् त्यो तयारी पारिराखून्, र त्यो अरू दिनभन्दा दोबर होस्।” यसकारण मोशा र हारूनले सारा इस्राएलीहरूलाई भने, “बेलुकी तिमीहरूले थाहा पाउनेछौ, कि परमप्रभुले नै तिमीहरूलाई मिश्रबाट निकालेर ल्याउनुभएको हो। अनि बिहानचाहिँ तिमीहरूले परमप्रभुको महिमा देख्नेछौ, किनकि परमप्रभुको विरुद्धमा गरेको गनगन उहाँले सुन्नुभएको छ। हामी को हौं र तिमीहरू हाम्रा विरुद्धमा गनगनाउँछौ?” फेरि मोशाले भने, “परमप्रभुले तिमीहरूलाई बेलुकी खानलाई मासु र बिहान अघाउञ्जेल रोटी दिनुहुनेछ, किनभने तिमीहरूले उहाँको विरुद्ध गरेको गनगन उहाँले सुन्नुभएको छ। हामीचाहिँ को हौं र? तिमीहरूको यो गनगन हाम्रो विरुद्धमा होइन, तर परमप्रभुको विरुद्धमा भएको छ।” तब मोशाले हारूनलाई भने, “इस्राएलीका सारा समुदायलाई भन्नुहोस्, ‘परमप्रभुको सामु आओ, किनभने उहाँले तिमीहरूको गनगन सुन्नुभएको छ’।” अनि इस्राएलका सारा समुदायसित हारून बोल्दा, तिनीहरूले उजाड़-स्थानतिर हेरे। त्यहाँ परमप्रभुको महिमा बादलमा देखियो। परमप्रभुले मोशालाई भन्नुभयो, “इस्राएलीहरूको गनगन मैले सुनेको छु। तिनीहरूलाई भन्, ‘बेलुकी तिमीहरूले मासु खानेछौ, र बिहान रोटीले अघाउनेछौ। तब म परमप्रभु तिमीहरूका परमेश्वर रहेछु भन्ने तिमीहरूले थाहा पाउनेछौ’।” तब बेलुकी बट्टाई चराहरू आएर छाउनी नै ढाके, र बिहानचाहिँ छाउनीका चारैतिर शीत परिरह्यो। जब त्यो शीत सुक्यो तब जमिनमा परेको तुसारोझैँ ससाना डल्ला उजाड़-स्थानभरि रहेछन्। इस्राएलीहरूले त्यो देखेर आपसमा भन्न लागे, “यो के हो?” किनकि तिनीहरूले त्यो के हो भनी जान्दैनथे। मोशाले तिनीहरूलाई भने, “यो परमप्रभुले तिमीहरूलाई दिनुभएको रोटी हो। परमप्रभुले यो आज्ञा गर्नुभएको छ: ‘यसबाट हरेकले आफूले खाने जति बटुल। तिमीहरूका आ-आफ्नो पालमा हुने हरेकको निम्ति एक-एक ओमेर बटुल’।” इस्राएलीहरूले त्यसै गरे, कसैले धेरै, कसैले थोरै बटुले। जब तिनीहरूले त्यो ओमेरले नापे, तब धेरै बटुल्नेको ज्यादा भएन र थोरै बटुल्नेको कम भएन। तिनीहरू हरेकले आफूले खाने जति नै बटुले। तब मोशाले तिनीहरूलाई भने, “कसैले पनि त्यसबाट केही पनि बिहानसम्म नराखोस्।” तर तिनीहरूमध्ये कसैले मोशाको कुरा सुनेनन्, र तिनीहरूले त्यसबाट केही भाग बिहानसम्मै राखे। तर त्यसमा कीरा लागेर गन्हाउन लाग्यो। मोशा तिनीहरूसित क्रोधित भए। यसरी बिहान-बिहान तिनीहरू हरेक मानिसले आफूले खाने जति बटुल्थे, र घाम छिप्पिएपछि त्यो बिलाइहाल्थ्यो। छैटौँ दिनचाहिँ तिनीहरूले दोबर, अर्थात् हरेकको निम्ति दुई-दुई ओमेर बटुले, अनि समुदायका सबै नाइकेहरू आएर मोशालाई त्यो कुरा बताए। तब तिनले तिनीहरूलाई भने, “परमप्रभुले अह्राउनुभएको कुरा यही हो: ‘भोलि विश्रामको दिन हो, परमप्रभुको निम्ति एक पवित्र शबाथ हो। जे पकाउनु छ, सो पकाओ, र जे उमाल्नु छ, सो उमाल। जति उब्रिन्छ त्यो आफ्नो निम्ति बिहानसम्मलाई राख’।” मोशाले आज्ञा गरेझैँ त्यो तिनीहरूले बिहानसम्मै छोड़िराखे। त्यो गन्हाएन र त्यसमा कुनै कीरा पनि लागेन। तब मोशाले भने, “त्यो आज खाओ, किनकि आज परमप्रभुको निम्ति शबाथ हो। आज त्यो तिमीहरूले भूमिमा पाउनेछैनौ। छ दिनसम्म तिमीहरूले त्यो बटुल, तर सातौँ दिन शबाथ हो, र त्यसमा केही हुनेछैन।” तरै पनि सातौँ दिनमा मानिसहरूमध्ये कति जना त्यो बटुल्न गए, तर केही पाएनन्। तब परमप्रभुले मोशालाई भन्नुभयो, “कहिलेसम्म तिमीहरू मेरा आज्ञा र मेरा आदेशहरू मान्न अस्वीकार गर्नेछौ? याद राख, कि परमप्रभुले तिमीहरूलाई शबाथ दिनुभएको छ। यसैकारण परमप्रभुले तिमीहरूका निम्ति छैटौँ दिनमा दुई दिनको भोजन दिनुहुन्छ। सातौँ दिनमा तिमीहरू हरेक जहाँ छौ त्यहीँ नै बसिरहनू, कुनै पनि मानिस आफ्नो डेराबाट बाहिर नजाओस्।” यसकारण मानिसहरूले सातौँ दिनमा विश्राम गरे।
प्रस्थान 16:1-30 पवित्र बाइबल (NERV)
त्यसपछि ती मानिसहरूले एलीमबाट यात्रा शुरू गरेर एलीम र सीन बीचको सीनै मरुभूमिमा आइपुगे। तिनीहरू त्यस स्थानमा मिश्र देश छोडेको दोस्रो महीनाको पन्ध्रौं दिनमा आइपुगे। इस्राएलका मानिसहरू फेरि गुनासो गर्न थाले। मानिसहरूले मरुभूमिमा मोशा र हारूनको विरूद्ध गुनासो गरे। मानिसहरूले भने, “यदि परमप्रभुले हामीलाई मिश्र देशमा नै मर्न दिनु भएको भए राम्रो हुने थियो त्यहाँ हामीलाई खानलाई प्रशस्त अन्न थियो। जे होस् त्यहाँ हाम्रो निम्ति हामीले मागेको प्रशस्त खाने कुरो थियो। हामीलाई आवश्यक परेका सबै खाध्यहरू थिए तर अहिले तिमीहरूले हामीहरूलाई यहाँ मरुभूमिमा ल्यायौ अब हामी भोकैले मर्ने भयौं।” त्यसपछि परमप्रभुले मोशालाई भन्नुभयो, “म तिमीहरूको निम्ति खाध्य आकाशबाट झारी दिन्छु। त्यो खाध्य तिमीहरूको निम्ति हुनेछ अनि प्रत्येक दिन मानिसहरू बाहिर जान्छन् र आफूलाई चाहिएको खाध्य बटुलेर ल्याउँछन्। मैले मानिसहरूलाई भनेको कुरो गर्छन् अथवा गर्दैनन् त्यो बुझ्नको निम्ति म त्यसो गर्छु। छैटौं दिनमा जब मानिसहरूले तिनीहरूको भोजन तयार गर्छन, तिनीहरूले दुइ दिनको निम्ति प्रशस्त पुग्ने भोजन तयार गर्नु पर्छ।” तब मोशा र हारूनले सारा इस्राएलीहरूलाई भने, “साँझ सम्ममा तिमीहरूले जान्ने छौ परमप्रभुले नै तिमीहरूलाई मिश्र बाहिर ल्याउनु भएको हो। तिमीहरूले परमप्रभुलाई गुनासो पोख्यौ अनि उहाँले त्यो गुनासो सुन्नु भयो। यसकारण भोलि बिहान तिमीहरूले उहाँको महिमा थाह पाउनेछौ। तिमीहरू हामीहरूसँग गन-गन गरिरहन्छौ र हुन सक्छ अब हामीले केही आराम पाउँने छौं।” अनि मोशाले भने, “तिमीहरूले गन-गन गरिरहेका छौ र परमप्रभुले पनि तिमीहरूको गुनासो सुन्नु भएको छ। यसर्थ आज राती परमप्रभुले तिमीहरूलाई मासु दिनुहुन्छ अनि बिहान तिमीहरूको आवश्यकता अनुसार रोटी दिनु हुनेछ। तिमीहरूले हारून, र मलाई गन-गन गरिरहेका छौ। हुनु सक्छ अब हामीले केही आराम पाउने छौं। यति बुझ तिमीहरू हारून, र मेरो विरूद्धमा होईन तर परमप्रभुको विरूद्धमा गन-गन गरिरहेका छौ।” तब मोशाले हारूनलाई भने, “इस्राएली मानिसहरूसँग कुरा गर अनि तिनीहरूलाई भन, ‘परमप्रभुकहाँ सँगै आऊ किनभने उहाँले तिमीहरूको गुनासो सुन्नु भएकोछ।’” हारून इस्राएलका मनिसहरूसँग बोले। तिनीहरू सबै एक ठाउँमा भेला भएका थिए। जब हारून कुरा गरिरहेका थिए मानिसहरू फर्के र मरुभूमिमा हेरे। अनि तिनीहरूले परमप्रभुको महिमा बादलमा प्रकट भएको देखे। परमप्रभुले मोशालाई भन्नुभयो, “मैले इस्राएलीहरूको गुनासो सुनेको छु। यसर्थ तिनीहरूलाई भन, ‘तिनीहरूले आज रातीमासु खानेछन् र बिहान रोटी खानेछन्। तब तिमीहरूले जान्नेछौ म नै परमप्रभु तिमीहरूको परमेश्वर हुँ।’” त्यस रात बट्टाई चराहरू छाउनी वरिपरि आए। बिहान त्यहाँतिर सबै छाउनी वरिपरि शीत पारेको थियो। जब शीत सुक्यो भुइँमा पातलो तुसारोको पलाक जस्तो थियो। इस्राएलीहरूले यी सबै देखेर एक अर्कामा सोधे, “यो के हो?” तिनीहरूले सोधे किनभने तिनीहरूलाई थाहा थिएन यो के थियो। तब मोशाले तिनीहरूलाई भने, “यो परमप्रभुले तिमीहरूलाई दिनु भएको भोजन हो! परमप्रभु भन्नु हुन्छ, ‘प्रत्येक मानिसले उसलाई आवश्यक परे जत्ति भोजन जम्मा गर्नु पर्छ, तिमीहरू प्रत्येकले परिवारको एक मानिसको निम्ति एक-एक ओमेर खाध्य जम्मा गर्नु पर्छ।’” तब इस्राएली मानिसहरूले यसै गरे। प्रत्येक मानिसले खाध्य बटुले अनि कतिपय मानिसहरूले अरूले भन्दा वेशी खाध्य कुरा बटुले। खाध्य ओजन गर्दा प्रत्येकले वेशी बटुल्ने को थियो पाइयो। तर त्यहाँ प्रशस्त चाहिं थिएन। तिमीहरूमध्ये प्रत्येकले आफू र आफ्नो पारिवारलाई खानु पुग्नें भन्दा बढी बटुलेको थिएन। मोशाले तिनीहरूलाई भने, “अर्को दिनको निम्ति खाध्य नजोगाऊ।” तर केही मानिसहरूले मोशाको कुरा सुनेन्। ती मानिसहरूले भोलिपल्टको निम्ति पनि खाध्य जोगाए तर खानामा किरा पर्यो र गनाउन थाल्यो। यसकारण त्यसो गर्ने मानिसहरूसँग रिसाए। प्रत्येक दिन बिहान मानिसहरूले आफूलाई चाहिए जति भोजन बटुले। तर जब दिन तातिन्थ्यो हराउँथ्यो। छैटौं दिनचाहिं मानिसहरूले दुइ गुणा बढी ओमेर खाध्य बटुले तिनीहरूले प्रत्येकका लागि दुइ डाला बटुले। यसर्थ अगुवाहरू आए र मोशालाई यो सबै बताए। मोशाले तिनीहरूलाई भने, “परमप्रभुले भन्नु भएको जस्तै नै भयो। यसो भयो कारण भोलि परमप्रभुको सम्मानमा मनाइने विश्रामको दिन हो। तिमीहरूलाई जति आवश्यक पर्छ आज त्यति खाध्य बटुल्न सक्छौ तर भोलि बिहानको निम्ति यस खाध्यको रहल राख।” तब मोशाले भने झैं मानिसहरूले अर्को दिनका निम्ति खाध्य बँचाएर राखे तर त्यो खाध्य बिग्रिएन, कुनैमा किरा परेन। शनिवारको दिन मोशाले मानिसहरूलाई भने, “आज परमप्रभुलाई सम्मान गर्ने विशेष विश्रामको दिन हो। यसर्थ तिमीहरू कोही पनि बाहिर मैदानमा जाने छैनौ र हिजो बचाएको भोजन खाने छौ। तिमीहरूले हप्तामा छः दिनको निम्ति खाध्य बटुल्नु पर्छ अनि सातौं दिन विश्रामको दिन हो यसकरण भूईंमा केही कुनै विशेष खाद्य हुनेछैन।” केही मानिसहरू सातौं दिनमा पनि खाद्य बटुल्नु गए तर तिनीहरूले केही पनि पाएनन्। तब परमप्रभुले मोशालाई भन्नु भयो, “कहिलेसम्म तिम्रा मानिसहरूले मेरो आज्ञाहरू र उपदेशहरू अस्वीकार गर्छन्? हेर, परमप्रभुले तिम्रालागि शनिवारलाई एउटा विश्रामको दिन बनाउनु भयो। अनि छैटौं दिनमा परमप्रभुले तिमीहरूलाई दुइ दिनको निम्ति प्रशस्त खाद्य दिनु हुन्छ। सातौंदिनमा तिमीहरू प्रत्येकले विश्राम लेऊ। तिमीहरू जहाँ छौ त्यहीं बस।” यसर्थ मानिसहरूले सातौं दिनमा विश्राम गरे।
प्रस्थान 16:1-30 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
सारा इस्राएली समुदाय एलीमबाट हिँडे। मिश्र छोडेको दोस्रो महिनाको पन्ध्रौँ दिनमा तिनीहरू सीनैको मरुभूमि आइपुगे। सीन एलीम र सीनैको बीचमा छ। त्यो उजाड-स्थानमा ती सबै मोशा र हारूनसित गनगनाउन थाले र यसो भने, “हामीलाई परमप्रभुले मिश्रमै मार्नुभएको भए असल हुनेथियो। त्यहाँ हामी मासु र अरू खानेकुरा भनेजस्तो पूरा खान पाउँथ्यौं। तर तपाईंहरूले हामीलाई त्यहाँबाट निकालेर यहाँ मरुभूमिमा ल्याउनुभयो र खान नदिई मार्न आँट्नुभयो।” परमप्रभुले मोशालाई भन्नुभयो, “अब म तिमीहरू सबैको लागि आकाशबाट खानेकुरा वर्षाउनेछु। मानिसहरूले दिनहुँ गएर त्यस दिनको लागि पुग्दो खाना बटुल्नुपर्नेछ। यसरी तिनीहरूले मैले भनेका कुरा मान्नेछन् कि छैनन् सो म जाँच्नेछु। छैटौँ दिनमा तिनीहरूले सधैँभन्दा दोब्बर बटुलेर खानेकुरा तयार पारिराखून्।” मोशा र हारूनले इस्राएलीहरूलाई भने, “आज बेलुका तिमीहरूलाई मिश्रबाट निकाली ल्याउने परमप्रभु नै हुनुहुन्छ भनी बुझ्नेछौ। भोलि बिहान परमप्रभु हाम्रा माझमा आउनुभएको हो भनी बुझाउन एउटा चहकिलो ज्योति तिमीहरूले देख्नेछौ। तिमीहरूको गनगन उहाँले सुन्नुभएको छ। तिमीहरूले उहाँको विरुद्धमा गनगन गर्यौ किनभने हामी त उहाँको आज्ञाअनुसार गर्नेहरू मात्र हौं।” त्यसपछि मोशाले भने, “परमप्रभुले नै तिमीहरूलाई बेलुका मासु र बिहान तिमीहरूले चाहे जति रोटी दिनुहुनेछ किनभने तिमीहरूले उहाँको विरुद्धमा कति गनगन गर्यौ, त्यो उहाँले सुन्नुभएको छ। हाम्रा विरुद्धमा गनगन गर्दा खासमा तिमीहरू परमप्रभुको विरुद्धमा गनगन गरिरहेका हुन्छौ।” मोशाले हारूनलाई भने, “इस्राएलको सारा समुदायलाई आएर परमप्रभुको अघि खडा हुनु भन्नुहोस् किनभने उहाँले तिनीहरूको गनगन सुन्नुभएको छ।” हारून पूरै समुदायसित बोलिरहँदा तिनीहरूले मरुभूमितर्फ आफ्नो मुख फर्काए अनि अचानक परमप्रभुको चहकिलो ज्योति बादलमा देखा पर्यो। परमप्रभुले मोशालाई भन्नुभयो, “मैले इस्राएलीहरूको गनगन सुनें, तिनीहरूलाई भन्, बेलुका खानलाई मासु र बिहान चाहे जति रोटी तिनीहरूले पाउनेछन्। तब तिनीहरूले बुझ्नेछन् कि म परमप्रभु तिनीहरूका परमेश्वर हुँ।” बेलुका बट्टाई चराको ठूलो हुल आयो र तिनीहरू बसेको ठाउँ ढाक्यो। बिहान छाउनीको चारैपट्टि शीत परेको थियो। शीत सुकेपछि त्यहाँ पातलो रूवाजस्तो खानेकुरा देखा पर्यो। त्यो तुसारोझैँ नरम थियो। इस्राएलीहरूले त्यो देखेर चिनेनन् र आपसमा “यो के हो?” भनी सोधासोध गरे। मोशाले तिनीहरूलाई भने, “परमप्रभुले तिमीहरूलाई खान दिनुभएको भोजन यही हो। परमप्रभुले आज्ञा गर्नुभएको छ कि हरेकले आफूलाई चाहिने जति मात्र बटुल्नू, परिवारका प्रत्येक मानिसको लागि दुई माना गरेर बटुल्नू।” इस्राएलीहरूले त्यसै गरे। कसैले धेरै अनि कसैले थोरै बटुले। तिनीहरूले तौलेर हेर्दा धेरै बटुल्नेलाई ज्यादा भएन अनि थोरै बटुल्नेलाई कम भएन। हरेकले आफूलाई चाहिने जति मात्र बटुले। मोशाले तिनीहरूलाई भने, “कसैले केही उबारेर भोलिको लागि नराख्नू।” तर कसै-कसैले मोशाको कुरा सुनेनन् र उबारेर राखे। तर भोलिपल्ट बिहान त्यसमा किरा परेर गन्हाउन लागेको थियो। मोशा तिनीहरूसित रिसाए। हरेक बिहान प्रत्येकले आफूलाई चाहिए जति बटुल्थ्यो र घाम चर्केपछि जमिनमा बाँकी रहेका जति सबै बिलाइहाल्थ्यो। छैटौँ दिन तिनीहरूले सधैँको भन्दा दोब्बर, हरेक व्यक्तिको लागि चार लिटर गरेर बटुल्थे। समुदायका सबै अगुवाहरूले यसबारे मोशालाई सोधे र उनले तिनीहरूलाई भने, “परमप्रभुले आज्ञा गर्नुभएअनुसार भोलि विश्रामको पवित्र दिन हो, त्यो उहाँलाई अर्पण गरिएको दिन हो। पकाउनुपर्ने र उसिन्नुपर्ने कुराहरू आजै पकाओ र उसिन। उब्रेको जति भोलिको लागि छुट्ट्याइराख्नू।” मोशाको आज्ञाअनुसार तिनीहरूले उब्रेको जति भोलिपल्टसम्म राखे। त्यसमा किरा परेन अनि त्यो कुहेन। मोशाले भने, “आज त्यो खाओ किनभने आज परमप्रभुलाई अर्पण गरिएको विश्राम दिन हो। तिनीहरू बसेका ठाउँबाहिर तिमीहरूले केही खानेकुरा पाउनेछैनौ। तिमीहरूले छ दिनसम्म खानेकुरा बटुल्नू तर सातौँ दिन विश्रामको दिनमा केही पाउनेछैनौ।” सातौँ दिनमा कोही-कोही मानिसहरू खाने कुरा बटुल्न बाहिर गए; तर तिनीहरूले केही पाएनन्। तब परमप्रभुले मोशालाई भन्नुभयो, “तिमीहरूले कहिलेसम्म मेरो आज्ञा नमान्ने? याद राख्, म परमप्रभुले तिमीहरूलाई एक दिन विश्राम गर्न दिएको छु। यसैकारण छैटौँ दिनमा म दुई दिन पुग्ने खानेकुरा तिमीहरूलाई सधैँ दिन्छु। सातौँ दिनमा हरेक व्यक्ति आफू जहाँ छ, त्यहीँ बस्नुपर्नेछ र घर छोड्नुहुँदैन।” यसकारण मानिसहरूले सातौँ दिनमा काम गर्दैनथे।