प्रेरित 28:1-31
प्रेरित 28:1-31 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
हामी सकुशल किनार लागेपछि त्यस टापूको नाउँ माल्टा रहेछ भन्ने हामीलाई थाहा लाग्यो। त्यहाँका बासिन्दाहरूले हामीलाई अपूर्व दया देखाए। पानी परेर जाडो भएको कारणले तिनीहरूले आगो बालिदिए, र हामी सबैलाई स्वागत गरे। पावलले एक बिटा दाउरा जम्मा गरेका थिए र सो ल्याएर आगोमा हाले। आगोको तापले एउटा सर्प निस्केर आयो, र तिनको हातमा बेह्रियो। त्यहाँका बासिन्दाहरूले तिनको हातमा सर्प बेह्रिएको देखेर आपसमा भन्न लागे, “यो मानिस पक्का पनि ज्यानमारा नै हुनुपर्छ। यो समुद्रबाट बाँचेर त निस्क्यो तर इन्साफबाट यो उम्कन सकेन।” तर पावलले चाहिँ त्यस सर्पलाई आगोमा झट्कारिदिए, र तिनको केही बिगार हुन पाएन। तर तिनको शरीर सुनिनेछ, अथवा तिनी एक्कासि ढलेर मर्नेछन् भनी तिनीहरूले प्रतीक्षा गर्न लागे। तर धेरै बेरसम्म प्रतीक्षा गरिरहँदा पनि तिनको केही बिगार नभएको देखेर तिनीहरूले आफ्नो विचार बद्लेर भन्न लागे, “यिनी त देवता पो रहेछन्।” त्यस टापूका पब्लियस नाउँ भएका मुखियाको जग्गाजमिन त्यस ठाउँको छेउछाउमा थियो। उनले हामीलाई स्वागत गरे, र तीन दिनसम्म उनको घरमा हाम्रो अतिथिसेवा गरे। पब्लियसका बुबा जरो र आउँको रोगले बिरामी थिए। पावल तिनलाई हेर्न गए, र तिनको लागि प्रार्थना गरे, र आफ्नो हात तिनीमाथि राखी तिनलाई निको पारे। यो घटना भएपछि, त्यस टापूका अरू रोगी मानिसहरू पनि आए, र निको पारिए। तिनीहरूले धेरै प्रकारले हाम्रो आदर गरे। जब हामी जहाजमा चढ़्यौं, तिनीहरूले हामीलाई चाहिए जति सामानहरू जहाजमा हालिदिए। तीन महिनापछि, हामी अलेक्जेन्ड्रियाको जहाजमा चढ़्यौं। यो जहाज हिउँदमा यसै टापूमा थियो। जहाजको अगिल्लो भागमा जुम्ल्याहा देवको प्रतिमा कपेको थियो सुराकुसाईमा पुगेर हामी त्यहाँ तीन दिन बस्यौं। त्यहाँबाट हामी किनार-किनारै रेगियनमा आइपुग्यौं। एक दिनपछि दक्षिणी बतास चल्यो, र भोलिपल्ट हामी पटिओलीमा आइपुग्यौं। त्यहाँ हामीले भाइहरूलाई भेट्यौं, र उनीहरूले हामीलाई सात दिनसम्म उनीहरूका साथमा रहनलाई बिन्ती गरे। यसरी हामी रोममा आइपुग्यौं। त्यहाँबाट हाम्रो आगमनको खबर सुनेर भाइहरू हामीलाई भेट्न अप्पियसको बजार र तीन-पाटी भन्ने ठाउँमा आएका थिए। यिनीहरूलाई देखेर पावलले परमेश्वरमा धन्यवाद चढ़ाए, र साहस पाए। जब हामी रोममा पस्यौं, तब पावललाई एक जना सिपाहीको रेखदेखमा एकलै बस्ने अनुमति मिल्यो। तीन दिनपछि पावलले यहूदीहरूका स्थानीय अगुवाहरूलाई बोलाइपठाए। उनीहरू जम्मा भएपछि तिनले उनीहरूलाई भने, “भाइ हो, मैले त आफ्नो देशका मानिसहरू, अथवा पिता-पुर्खाका रीतिथितिका विरुद्धमा केही काम गरेको थिइनँ। तापनि बन्दी भई यरूशलेमदेखि रोमीहरूका हातमा मलाई सुम्पेको छ। उनीहरूले छानबिन गरेपछि ममा मृत्युदण्डको कुनै कारण नभेट्टाउँदा मलाई छोडिदिने मन गरेका थिए। तर यहूदीहरूले विरोध गरेका हुनाले कैसरकहाँ अपिल गर्न मलाई करै लाग्यो— मेरो जातिको विरुद्धमा कुनै अभियोग ल्याउने कुरा थिएन। यसैकारणले मैले तपाईंहरूसँग भेटेर बातचीत गर्न तपाईंहरूलाई बोलाएको हुँ। किनभने इस्राएलको आशा जो हो त्यसको निम्ति यस साङ्लामा म बाँधिएको छु।” उनीहरूले तिनलाई भने, “हामीले त तपाईंको विषयमा यहूदियाबाट केही चिट्ठी पाएका छैनौं। कोही भाइहरूले आएर तपाईंको विरुद्धमा कुनै नराम्रो कुरा पनि सुनाएका वा बोलेका छैनन्। तर तपाईंको विचार के हो, सो तपाईंबाट सुन्न चाहन्छौं। किनकि यस दलको विषयमा हामीलाई यति मात्र थाहा छ, कि जताततै मानिसहरू यसको विरुद्धमा मात्रै बोल्दछन्।” तब उनीहरूले तिनको निम्ति एउटा दिन तोकिदिए, र धेरै संख्यामा मानिसहरू तिनको डेरामा आए। तिनले उनीहरूलाई बिहानदेखि साँझसम्मै व्याख्यान दिए, र मोशाको व्यवस्था र अगमवक्ताहरूका पुस्तकबाट परमेश्वरका राज्यको गवाही दिए, अनि येशूको विषयमा उनीहरूलाई विश्वास दिलाउने चेष्टा गरे। तिनले भनेका कुरा कतिले विश्वास गरे, कतिले गरेनन्। उनीहरू आपसमा असहमत भए, र बिदा हुन लाग्दा पावलले यो अन्तिम वक्तव्य दिए, “तिमीहरूका पिता-पुर्खालाई यशैया अगमवक्ताद्वारा पवित्र आत्माले भन्नुभएको वचन ठीकै थियो, ‘यी मानिसहरूकहाँ गएर भन्, “सुन्न त तिमीहरू सुन्छौ, तर कहिल्यै बुझ्दैनौ, हेर्न त हेर्छौ, तर कहिल्यै देख्दैनौ।” किनभने यी मानिसहरूको हृदय बोधो भएको छ, र तिनीहरूका कान बहिरा भएका छन्, र तिनीहरूले आफ्ना आँखा बन्द गरेका छन्, नत्रता तिनीहरूले आँखाले देख्नेथिए, कानले सुन्नेथिए, हृदयले बुझ्नेथिए, र फर्कनेथिए, र म तिनीहरूलाई निको पार्नेथिएँ।’ “यसकारण तिमीहरूलाई थाहा होस्, कि परमेश्वरको यो मुक्ति अन्यजातिहरूका निम्ति पठाइएको छ, र तिनीहरूले सुन्नेछन्।” [ अनि तिनले यी वचन भनेपछि, यहूदीहरू आपसमा धेरै वाद-विवाद गर्दै बिदा भए।] पावल पूरा दुई वर्षसम्म आफ्नै खर्चमा रोममा बसे, र तिनीकहाँ आउनेहरू सबैलाई तिनले स्वागत गरे। तिनले खुल्लमखुल्ला र विनारोकटोक परमेश्वरका राज्यको प्रचार गर्थे, र प्रभु येशू ख्रीष्टको बारेमा शिक्षा दिन्थे।
प्रेरित 28:1-31 नेपाली समकालीन संस्करण (NCV)
सुरक्षित साथ किनारमा पुगेपछि हामीले थाहा पायौं, त्यो टापूको नाउँ माल्टा रहेछ। टापूका बासिन्दाहरूले हामीप्रति अद्भुत दया देखाए। पानी परिरहेको र जाडो भएकोले तिनीहरूले आगो बालेर हाम्रो स्वागत गरे। जब पावलले एक बिटा दाउरा जम्मा गरेर त्यसलाई बलिरहेको आगोमा राखे, तब आगोको रापले एउटा विषालु सर्प निस्क्यो र तिनको हातमा बेह्रियो। जब टापूका बासिन्दाहरूले तिनको हातमा सर्प बेह्रिएर झुण्डिएको देखे, तब तिनीहरू एक-अर्कासँग भन्न थाले, “पक्कै पनि यो मानिस हत्यारा हुनुपर्दछ; किनकि समुद्रको सङ्कटबाट यो बाँचे तापनि न्यायकी देवीबाट अब बाँच्नेछैन।” तर पावलले आफ्ना हात झट्कारेर सर्पलाई आगोमा फालिदिए र उनलाई केही बिगार भएको अनुभव गरेनन्। मानिसहरूले तिनको शरीर सुनिएर वा अकस्मात् भुइँमा लडेर मर्लान् भनी ठानेका थिए; तर धेरै बेरसम्म पर्खिंदा पनि उनलाई त्यस्तो कुनै बिगार नभएको देखेपछि, तिनीहरूका सोचाई फेरियो र उनलाई देवता भन्न थाले। त्यस ठाउँ नजिकै पोब्लियसको जग्गाजमिन थियो, जो त्यस टापूका मुखिया थिए। तिनले आफ्नो घरमा हामीलाई निम्तो गरे र तीन दिनसम्म मित्रभावसहित पाहुनासत्कार गरे। तिनका बुबा आउँमासी र ज्वरोले गर्दा बिछ्यौनामा परेका थिए। तिनलाई हेर्न पावल भित्र कोठामा गए, र त्यहाँ प्रार्थना गरेपछि तिनले आफ्नो हात बिरामीमाथि राखेर तिनलाई निको पारे। यो घटना भएपछि त्यस टापूका अरू सबै बिरामीहरू उनीकहाँ आए, र तिनीहरू पनि निको पारिए। तिनीहरूले धेरै तरिकाबाट हाम्रो सम्मान गरे; र जब हामी यात्राका निम्ति तयार भयौं, तिनीहरूले हामीलाई यात्रामा चाहिने जति सामानहरू पनि दिए। तीन महिनापछि यसै टापूमा हिउँद काट्न आएको एउटा जहाजमा हामी चढ्यौं। त्यो जहाज अलेक्जेन्ड्रियाको थियो, जसको अघिल्लो भागमा कास्टर र पोल्लुक्स जुम्ल्याहा देवहरूको मूर्ति खोपिएको थियो। सुराकुसाईमा पुगेपछि त्यहाँ हामी तीन दिन बस्यौं। त्यहाँबाट आफ्नो यात्रा अगाडि बढाउँदै हामी रेगियन आइपुग्यौं। भोलिपल्ट दक्षिणी बतास बग्यो र अर्को दिन हामी पटिओली आइपुग्यौं। त्यहाँ हामीले केही विश्वासीहरूलाई भेट्यौं, तिनीहरूले हामीलाई एक हप्ता बस्ने निम्तो दिए; र यसरी हामी रोम आइपुग्यौं। त्यहाँका दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूले हाम्रो आगमनका बारेमा सुनेका थिए, त्यसैले हामीलाई भेट्न अप्पियसको बजार र तीन-पाटी भनिने ठाउँसम्म तिनीहरू आए। यी मानिसहरूलाई देखेर पावलले परमेश्वरलाई धन्यवाद चढाए, र प्रोत्साहित भए। जब हामी रोम शहर प्रवेश गर्यौं, तब एउटा सिपाहीको रेखदेखमा पावललाई अलग्गै बस्ने अनुमति मिल्यो। तीन दिनपछि पावलले त्यहाँका स्थानीय यहूदी अगुवाहरूलाई बोलाए। जब तिनीहरू सबैजना जम्मा भए, तब पावलले तिनीहरूलाई भने: “मेरा दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरू, मैले हाम्रा मानिसहरूका विरुद्धमा वा हाम्रा पुर्खाहरूको रीतिथितिका विरुद्धमा केही पनि गरेको थिइनँ, तर पनि म यरूशलेममा समातिएँ र रोमीहरूलाई सुम्पिइएँ। तिनीहरूले मेरो जाँच गरे, र छोडिदिने विचार गरे; किनभने मृत्युको सजाय पाउने खालको अपराध मैले गरेको थिइनँ। तर यहूदीहरूले यसको विरोध गरेपछि सिजरकहाँ उजुर गर्न म बाध्य भएँ। मैले मेरा आफ्नै मानिसहरूका विरुद्धमा कुनै किसिमको आरोप लगाउन खोजेको थिइनँ। यसैकारण तपाईंहरूसँग भेटेर कुराकानी गर्न मैले तपाईंहरूलाई बोलाएको हुँ; किनभने इस्राएलको आशाको कारण म यस साङ्लोले बाँधिएको छु।” तिनीहरूले जवाफ दिए, “तपाईंको विषयमा लेखिएको कुनै पनि पत्र हामीले यहूदियाबाट पाएका छैनौं र त्यतातिरबाट आउने कुनै पनि हाम्रो मानिसले तपाईंका बारेमा बयान दिएको वा कुनै पनि खराब कुरा भनेको छैन। तर पनि तपाईंका धारणाहरू हामी सुन्न चाहन्छौं; किनकि यस पन्थका विरुद्धमा मानिसहरू जताततै कुरा गरिरहेका छन्।” तिनीहरूले पावलसँग भेट्ने दिन तोके, अनि त्यस दिन पहिलेकोभन्दा पनि ठूलो संख्यामा मानिसहरू पावल बसेको ठाउँमा आए। तिनीहरूलाई बिहानदेखि साँझसम्म उनले परमेश्वरको राज्यको वर्णन गरे; र मोशाको व्यवस्था र अगमवक्ताहरूका पुस्तकबाट तिनीहरूलाई येशूप्रति विश्वास दिलाउने प्रयत्न गरे। उनले भनिएका ती कुराहरूमा कतिले विश्वास गरे, र कतिले विश्वास गरेनन्। तिनीहरू आपसमै यस विषयमा असहमत भएर त्यहाँबाट हिँड्न थाले। त्यो देखेर पावलले यसरी आफ्नो अन्तिम वक्तव्य दिए: “पवित्र आत्माले तपाईंका पितापुर्खाहरूलाई सत्य भन्नुभएको थियो, जब उहाँले यशैया अगमवक्ताद्वारा बोल्नुभएको थियो: “ ‘यी मानिसहरूकहाँ जाऊ र भन, “तिमीहरू सुनिरहनेछौ, तर कहिल्यै बुझ्नेछैनौ; तिमीहरू सदा देख्नेछौ, तर कहिल्यै चिन्नेछैनौ।” किनकि यी मानिसहरूका हृदय कठोर भएका छन्; आफ्ना कानले तिनीहरू मुस्किलले सुन्छन्, र तिनीहरूले आफ्ना आँखा बन्द गरेका छन्; नत्र ता तिनीहरूले आफ्ना आँखाले देख्नेथिए, आफ्ना कानले तिनीहरू सुन्नेथिए, आफ्ना हृदयले बुझ्नेथिए र मतिर फर्कनेथिए, र म तिनीहरूलाई निको पार्नेथिएँ।’ “त्यसकारण तपाईंहरू यो कुरो जान्नुहोस् भन्ने म चाहन्छु र परमेश्वरको मुक्ति गैरयहूदीहरूका निम्ति पठाइएको छ, अनि तिनीहरूले यो स्वीकार्नेछन्।” पावलको मुखबाट निस्केका यी अन्तिम वचनहरू सुनेपछि आपसमा ठूलो वाद-विवाद गर्दै ती यहूदीहरू त्यहाँबाट बिदा भए। दुई वर्षसम्म आफूले भाडामा लिएको घरमा पावल त्यहीं बसे, र तिनलाई भेट्न आउने जति सबैजनालाई तिनले स्वागत गरे। उनले निर्भयताका साथ र कुनै बाधाविना परमेश्वरको राज्यको प्रचार गरे, र प्रभु येशू ख्रीष्टको बारेमा शिक्षा दिए।
प्रेरित 28:1-31 पवित्र बाइबल (NERV)
जब हामी सुरक्षितसँग जमीनमा ओर्लियौं जान्न पायौं कि यो टापूलाई माल्टा भनिदो रहेछ। पानी परिरहेको थियो र जाडो थियो। तर त्यहाँका रैथाने मानिसहरू हामीरूसित साथी झैं भए। तिनीहरूले हाम्रो लागि आगो बालिदिए र हामी सबैलाई निम्तो गरे। पावलले दाउराको झिंजाहरू जम्मा गरे अनि आगोमा हालिदिए। तातोले गर्दा एक विषालु सर्प बाहिर आयो अनि पावलको हातमा डस्यो। त्यहाँ बस्नेहरूले पावलको हातमा सर्प झुण्डिरहेको देखे। तिनीहरूले भने, “यो मान्छे हत्यारा हुनै पर्छ। ऊ पानीमा मरेन, तर न्यायले उसलाई बाँच्न दिएन।” तर पावलले हात झड्काले अनि सर्पलाई आगोमा हालिदिए। पावललाई अलिकति पनि केही भएन। मानिसहरूले सोंचे कि पावल सुनिन्छ, अथवा हटात लडेर मर्छ। तिनीहरूले निक्कै बेरसम्म पावललाई हेरे र मर्छ कि भनी पर्खिरहे तर त्यस्तो कुनै नराम्रो घट्ना घटेन। यसकारण पावलप्रतिको आफ्नो धारणा मानिसहरूले बद्ली गरे। तिनीहरूले भने, “उनी परमेश्वर हुन्!” त्यहाँ छेउछाउमा केही जमीन थियो। त्यहाँ टापूका एक प्रमुख मानिस थिए। उनको नाउँ पब्लियस थियो। छेवैमा तिनको जग्गा-जमीनहरू थियो। उनले हामीहरूलाई आफ्नो घरमा निम्त्याए, अनि तिनले हामीसित शिष्ट व्यवाहर गरे। उनको घरमा हामी तीन दिन सम्म बस्यौं। पब्लियसको बाबु बिमार थिए। उनी ज्वरो र रगत मासीले थलो परेका थिए। तर पावल उनीकहाँ गए अनि प्रार्थना गरे। प्रार्थना पछि उनले आफ्नो हातहरू उनीमाथि राखीदिए र निको पारे। यस्तो घट्ना पछि त्यस टापूका सबै बिमारीहरू पावलकहाँ आए। पावलले तिनीहरूलाई पनि निको पारिदिए। त्यस टापूका मानिसहरूले हामीलाई धेरै सम्मान गरे। हामी त्यहाँ तीन महीना सम्म बस्यौं। जब हामी हिँड्न तयार भयौं तब त्यहाँका मानिसहरूले हामीलाई चाहिने सामग्रीहरू दिए। हामी अलेक्जेन्ड्रियाबाट जहाजमा चढ्यौं। जहाज ठण्डा महीनाको बेला माल्टामा रहेको थियो। जहाजको अगिल्तिर जमल्याहा देवताहरूको चिन्ह थियो। हामी सिराक्युस शहरमा पुग्यौं। त्यहाँ हामी तीन दिनसम्म बस्यौं अनि तब गयौं। हामी रेगियम शहरमा आइपुगयौं। अर्को दिन दक्षिण-पश्चिमबाट बतास बहन थाल्यो, यसकारण हामी जान सक्यौं। एक दिनपछि हामी पटिओली शहरमा आइपुग्यौं। हामीले त्यहाँ केही दाज्यू-भाइहरू पायौं। तिनीहरूले हामीलाई त्यहाँ एक हप्ता बस्न अनुरोध गरे। अन्तमा रोम आईपुग्यौ। त्यहाँका विश्वासीहरूले आइपुगेको थाहा पाए। तिनीहरू हामीलाई भेट्न अप्पियस बजार र तीन-धर्मशाला भन्ने ठाउँमा आए। जब पावलले तिनीहरूलाई देखे परमेश्वरलाई धन्यवाद दिए अनि उनि सहासी भए। त्यसपछि हामी रोम गयौं। पावललाई रोममा एक्लै बस्न दिइयो। तर उनको सुरक्षाको निम्ति एकजना सेना बसे। तीन दिन पछि पावलले त्यहाँका मुख्य-मुख्य यहूदीहरू बोलाई पठाए। जब तिनीहरू एक साथ आए, पावलले भने, “मेरा यहूदी दाज्यू-भाइहरू! मैले हाम्रो मानिसहरूको विरुद्धमा केही गरेको छैन। न त मैले मेरा पुर्खाहरूको रीति-रिवाज विरुद्ध नै केही गरेको छु। तर मलाई यरूशेलममा पक्राइयो र रोमीलाई सुम्पिइयो। रोमीहरूले धेरै प्रश्नहरू गरे। तर तिनीहरूले मलाई मृत्यु दण्ड दिनलाई कारण पाएनन्। यसर्थ तिनीहरूले मलाई स्वतन्त्र दिन चाहे। तर यहूदीहरूले विरोध गरे। अत सिजरको अघि मेरो जाँच गराउन मलाई रोम पठाइयोस् भनि मैले भन्नु पर्यो। तर मैले मेरा आफ्नो मानिसहरूको विरोधमा केही आपत्ति गर्नु छैन। यही कारण म तिमीहरूसँग भेट्न र बोल्न चाहन्छु। म यो साङ्गालाले बाँधिएको छु किनभने इस्राएलको आशामा म विश्वास गर्छु।” यहूदीहरूले पावललाई उत्तर दिए, “हामीले तिम्रो विषयमा यहूदियाबाट कुनै चिट्ठीहरू पाएका छैनौ। न त हाम्रा कुनै यहूदी दाज्यू-भाइहरू जो यहूदियाबाट आए केही खबरहरू नै ल्याए न तिम्रो विषयमा केही खराब भने। हामी तिम्रो विचारहरू सुन्न चाहन्छौ। हामी जान्दछौ कि यस पन्थको विषयमा मानिसहरूले चारैतिर खराब भनिरहेकाछन्।” पावल र यहूदीहरूले सभा गर्ने दिन रोजे। त्यस दिन धेरै जना यहूदीहरूले पावललाई घरमा भेटे। दिनभरि पावल तिनीहरूसँग बात गरिरहे। पावलले परमेश्वरको राज्यको विषयमा तिनीहरूलाई व्याख्या गरे। पावलले मोशाको व्यवस्था र अगमवक्ताहरूले लेखेका कुराहरूको उपयोग गरेर येशूको विषयमा तिनिहरूलाई विशवास गराउन खोजे। कतिपयले उनको कुरामा विश्वास गरे तर कतिपयले गरेनन्। तिनीहरूमा तर्क भयो। यहूदीहरू जान लागेका थिए तर पावलले अझ तिनीहरूलाई एउटा कुरा भनेः “पवित्र आत्माले यशैया अगमवक्ताको माध्यमद्वारा तिम्रा पुर्खाहरूको विषय सत्य छ भने। उनले भने, ‘यो मानिस भए तिर जाऊ र तिनीहरूलाई भनः तिमीहरू सुन्न त सुन्छौ, तर तिमीहरू बुझ्दैनौ। तिमीहरू हेर्छौ अनि देख्छौ, तर तिमीहरू जे देख्छौ बुझ्ने छैनौ! हो, यी मानिसहरूका मन अहिले बन्द छन्। यी मानिसहरूका कानहरू छन् तर तिनीहरूले सुन्दैनन्, अनि यी मानिहरूका आँखाछन् तर सत्य हेर्न मान्दैनन्। यस्तो भएकोछ, यसैले तिनीहरूले आफ्ना आँखाहरूले देख्ने छैनन्, आफ्ना कानहरूले सुन्ने छैनन्, आफ्ना मनले बुझ्ने छैनन्, यस्तो भएको छ यसैले तिनीहरू मपट्टि फर्किने छैनन्।’ “म चाहन्छु तिमी यहूदीहरूले जान कि परमेश्वरले गैर-यहूदीहरूका निम्ति मुक्ति पठाउनु भएको छ। तिनीहरूले सुन्ने छन!” पावल पूरा दुइ वर्ष आफ्नो भाड़ाको घरमा बसे। उनले सबै मानिसहरूलाई स्वागत गरे जो उनीसँग भेट्न आए। पावलले परमेश्वरको राज्यको विषयमा प्रचार गरे। उनले प्रभु येशू ख्रीष्टको विषयमा भने। उनी एकदम निर्भय थिए अनि कसैले पनि उनलाई बोल्नलाई रोक्न सकेनन्।
प्रेरित 28:1-31 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
यसरी बाँचेर किनारमा आएपछि त्यस टापुको नाउँ माल्टा रहेछ भन्ने कुरा हामीले थाहा पायौं। त्यहाँका मानिसहरू धेरै मिलनसार रहेछन्। त्यस बेला पानी पर्न लागेको र निकै जाडो भएको हुनाले तिनीहरूले आगो बालेर हामीलाई ताप्न बोलाए। पावलले एक बिटा दाउरा उठाएर आगोमा हाल्दा एउटा सर्प आगोको तातोले गर्दा उनको हातमा बेह्रिएर बस्यो। पावलको हातमा यसरी सर्प झुण्डिएको देखेर त्यहाँका मानिसहरूले एक-अर्कासँग यस्तो कुरा गर्न लागे, “पक्का पनि यो मानिस ज्यानमारा हुनुपर्छ। समुद्रबाट उम्केर पनि दैवले यसलाई बाँच्न दिएन।” तर पावलले आफ्नो हात झड्काउँदा सर्प स्वात्तै आगोमा पर्यो। त्यसले पावललाई केही हानि पुर्याएन। त्यहाँका मानिसहरूले ‘पावल अलि बेरमा विषले सुनिएर मर्नेछन्’ भनी हेरिरहे। तर धेरै बेरपछि पनि उनलाई केही पनि भएन। यो देखेर तिनीहरूको विचार फेरियो र छक्क पर्दै तिनीहरूले भने, “यिनी त देवता पो रहेछन्।” त्यस ठाउँबाट त्यस टापुका मुखिया पब्लियसको घर-जग्गा नजिकै थियो। पब्लियसले हामीलाई आफ्नो घरमा लगेर स्वागत गरे। हामी तीन दिनसम्म उनको घरमा पाहुना भएर बस्यौं। त्यस बेला पब्लियसका बुबालाई ज्वरो आएको र आउँ परेको थियो। त्यसो हुँदा पावल पब्लियसको बुबाको कोठामा गए अनि प्रार्थना गरेर आफ्ना हात बिरामीमाथि राखेपछि उनी निको भए। यसरी निको भएको थाहा पाएर त्यस टापुमा भएका सबै बिरामीहरू आए र पावलले तिनीहरूलाई निको पारे। तिनीहरूले हामीहरूलाई आदर गरेर धेरै उपहारहरू दिए र हिँड्ने बेलामा बाटोमा चाहिने चीजहरू पनि हालिदिए। हामी तीन महिनापछि जुम्ल्याहा देवता भन्ने पानीजहाजमा चढी माल्टा टापुलाई छोडेर गयौं। त्यो जहाजचाहिँ अलेक्जेन्ड्रिया सहरबाट आएर जाडो मौसमभरि माल्टा टापुमै पर्खिरहेको रहेछ। हामी सुराकुसाई भन्ने सहर पुगेर त्यहाँ तीन दिनसम्म बस्यौं। त्यहाँबाट हिँडेपछि हामी रेगियन भन्ने सहरमा पुग्यौं। भोलिपल्ट दक्षिणतिरबाट हावा चल्यो र पर्सिपल्ट हामी पटिओली भन्ने सहरमा आइपुग्यौं। त्यहाँ हामीहरूले प्रभु येशूमाथि विश्वास गर्ने केही दाजुभाइहरूलाई भेट्यौं। उनीहरूले हामीलाई एक हप्तासम्म बसिदिनुहोस् भनेर बिन्ती गरे। हामी तिनीहरूसँग एक हप्तासम्म बसेपछि रोम सहरतिर जाने बाटो लाग्यौं। प्रभु येशूमाथि विश्वास गर्ने रोममा भएका दाजुभाइहरूले हामी आउँदै छौं भन्ने कुरा सुनेर कति जना तीन-पाटी भन्ने बजारसम्म, अनि कति जनाचाहिँ अप्पियस भन्ने बजारसम्म हामीलाई भेट्न आए। तिनीहरूलाई देख्नेबित्तिकै पावलले हौसला पाउँदै परमेश्वरलाई धन्यवाद दिए। रोममा आइपुगेपछि पावललाई सिपाहीको पहरामा आफ्नै डेरा लिएर बस्न दिइयो। तीन दिनपछि पावलले रोममा बसेका यहूदीहरूका नेताहरूलाई बोलाए। तिनीहरू भेला भएपछि पावलले भने, “दाजुभाइहरू हो, मैले हाम्रो जाति र हाम्रा पिता-पुर्खादेखि चल्दैआएको रीतिरिवाजको विरोधमा केही नगरे पनि यहूदी दाजुभाइहरूले मलाई यरूशलेममा पक्रेर रोमीहरूको जिम्मामा सुम्पिदिए। रोमीहरूले केरकार गरेपछि मलाई छोडिदिन खोजे किनभने तिनीहरूले मलाई ज्यानसजाय दिनुपर्ने कुनै दोष भेटेनन्। तर यहूदी दाजुभाइहरूले जबरजस्ती गरेर मलाई छोड्न नदिएकोले मैले रोमी महाराजाकहाँ बिन्ती चढाउन करै लाग्यो। तैपनि मेरा आफ्ना यहूदी दाजुभाइको विरोधमा दोष लगाउनुपर्ने कुनै कुरा छैन। यो कुरा बुझाउन र तपाईंहरूसँग भेट गर्नको लागि मैले तपाईंहरूलाई यहाँ बोलाएको हुँ। हामी इस्राएलीहरूले आशा राखेका मुक्ति दिनुहुने राजाको निम्ति नै म यसरी साङ्लाले बाँधिएको हुँ।” यो सुनेर तिनीहरूले भने, “तपाईंका बारेमा हामीले यहूदिया देशबाट कुनै पत्र पनि पाएका छैनौं नता कुनै दाजुभाइहरूले आएर तपाईंको विरोधमा कुनै नराम्रो कुरा बोलेका वा हामीलाई सुनाएका नै छन्। तर हामी तपाईंका विचारहरू सुन्न चाहन्छौं किनभने तपाईंको समूहको विरोधमा जताततै कुरा भएको चाहिँ हामीलाई थाहा छ।” त्यसपछि उनीहरूले पावलका कुरा सुन्नलाई दिन तोके। तोकेको दिनमा पहिलो पटकभन्दा धेरै यहूदीहरू भेला भएर पावलको डेरामा आए। त्यस दिन पावलले बिहानदेखि बेलुकासम्म परमेश्वरको राज्यको बारेमा शिक्षा दिए। धर्मशास्त्रमा मोशा र अगमवक्ताहरूले लेखेका कुरा लिएर उनले येशूको बारेमा बुझाउँदै तिनीहरूलाई विश्वासमा ल्याउने कोसिस गरे। कति जनाले चाहिँ उनका कुरा बुझेर विश्वास गरे तर कतिले चाहिँ विश्वास गरेनन्। आफू-आफूमै कुरा नमिलेर तिनीहरू त्यतिकै त्यहाँबाट हिँड्न लागे। तब पावलले तिनीहरूलाई यसो भने, “पवित्र आत्माले तपाईंहरूका पुर्खाहरूलाई भन्नुभएको कुरो साँचो छ किनभने यशैया अगमवक्ताद्वारा उहाँले यसरी बोल्नुभयो– यी मानिसहरूकहाँ गएर भन, ‘सुन्न त तिमीहरू सुन्छौ, तर बुझ्दैनौ, हेर्न त हेर्छौ, तर देख्दैनौ!’ किनभने यी मानिसहरूको मन कठोर छ, यिनीहरूका कान बाक्ला भएका छन् अनि यिनीहरूले आफ्ना आँखा बन्द गरेका छन्! नत्रता यिनीहरूले देख्नेथिए, सुन्ने थिए र मनले बुझ्नेथिए। अनि तिनीहरूले आफ्नो मन मतिर फर्काउनेथिए र म तिनीहरूलाई निको पार्नेथिएँ।” अन्तमा पावलले भने, “यसकारण अब म तपाईंहरूलाई भन्न चाहन्छु, परमेश्वरको मुक्तिको सुसमाचार उहाँले अन्य-जातिहरूकहाँ पठाउनुभएको छ र तिनीहरूले सुन्नेछन्।” [पावलले यो कुरा भनिसकेपछि तिनीहरू एक-अर्कामा तर्कवितर्क गर्दै र बाझ्दै हिँडे।] आफैंले भाडामा लिएको त्यही डेरामा पावल दुई वर्षसम्म बसे। पावलले आफूलाई भेट्न आउने सबैको स्वागत गर्थे। उनले साहसी भएर परमेश्वरको राज्यको प्रचार गर्दै प्रभु येशू ख्रीष्टको बारेमा सिकाउँथे र कसैले पनि उनलाई रोक्दैनथे।