१ शमूएल 17:1-52
१ शमूएल 17:1-52 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
पलिश्तीहरूले युद्धको निम्ति आफ्नो फौज जम्मा गरे, र यहूदाको सोकोमा भेला भए। उनीहरूले सोको र आजेकाको बीचको एपेस-दम्मीममा छाउनी हाले। शाऊल र इस्राएलीहरू पनि भेला भएर एलाहको बेँसीमा छाउनी हाले। तिनीहरूले पलिश्तीहरूका सामु पङ्क्ति बाँधे। पलिश्तीहरू एउटा डाँड़ामा र इस्राएलीहरू अर्को डाँड़ामा ठाउँ ओगटेर बसे, तिनीहरूका बीचमा एउटा बेँसी थियो। पलिश्तीहरूको छाउनीबाट गातको गोल्यत नाउँको एक जना वीर निस्केर आयो। त्यो तीन मिटरभन्दा अल्गो थियो। त्यसको शिरमा काँसाको टोप थियो, र साठी किलो ओजन भएको काँसाको झिलम त्यसले लगाएको थियो। त्यसका खुट्टामा काँसाका झिलम थिए, र त्यसका हतियारहरूमध्ये एउटाचाहिँ काँसाको बर्छा ढाड़मा त्यसले बोक्यो। त्यसको भालाको लट्ठी कपड़ा बुन्ने जुलाहाको डन्डाजत्रो थियो, र भालाको टुप्पा, जो फलामको थियो, त्यसको ओजन सात किलो थियो। त्यसको ढाल बोक्ने त्यसको अगिअगि हिँड्थ्यो। गोल्यत खड़ा भयो र इस्राएलको फौजलाई भन्यो, “तिमीहरू किन लड़ाइँ गर्नलाई आउँछौ? म पलिश्ती हुँ। के तिमीहरू शाऊलका सेवक होइनौ? मसँग लड्नलाई तिमीहरूको मानिस चुन। यदि एकलै लड़ेर त्यसले मलाई मार्न सक्यो भने हामी तिमीहरूका कमारा हुनेछौं। तर यदि मैले त्यसलाई जितेर मारें भने तिमीहरूले हाम्रा कमारा भएर हाम्रो सेवा गर्नुपर्नेछ। तब त्यस पलिश्तीले भन्यो, “आजको दिन म इस्राएलको फौजलाई तुच्छ गन्छु। एक जना मानिस पठाओ, र हामी लड़ौं।” जब शाऊल र इस्राएलीहरूले त्यस पलिश्तीले भनेको कुरा सुने तब तिनीहरू आत्तिए, र साह्रै खिन्न भए। अब दाऊद यिशै भन्ने एप्रातीका छोरा थिए, जो यहूदाको बेथलेहेमका थिए। यिशैका आठ भाइ छोराहरू थिए। शाऊलको पालोमा तिनी कमजोर र वृद्ध भइसकेका थिए। तिनका जेठा, माहिला र साहिँला छोराहरूचाहिँ युद्धमा शाऊलको पछि लागेका थिए। जेठा एलीआब, माहिला अबीनादाब र साहिँला शम्मा थिए। दाऊदचाहिँ कान्छा थिए। ती पहिला तीन युवकहरू शाऊलको पछि लागेका थिए, तर त्यस बेला दाऊद शाऊलको छाउनी र बेथलेहेममा आफ्ना पिताका भेड़ाको हेरचाह गर्नलाई आउने-जाने गर्थे। त्यो पलिश्ती बिहान र बेलुकी चालीस दिनसम्म अगि आएर आफ्नो नियत स्थानमा खड़ा हुन्थ्यो। एक दिन यिशैले आफ्ना छोरा दाऊदलाई भने, “तिम्रा दाजुहरूका लागि यो पाँच पाथी चिउरा र यी दश वटा रोटी लिएर चाँड़ो तिनीहरूको छाउनीमा जाऊ। यी दश वटा पनीरचाहिँ तिमीले सहस्रपतिको निम्ति लैजाऊ। तिम्रा दाजुहरू कुशलै छन् कि छैनन् हेर, र तिनीहरूबाट केही आश्वासन लिएर आऊ। तिनीहरू शाऊल र इस्राएलका सबै मानिसहरूसित एलाहको बेँसीमा पलिश्तीहरूका विरुद्धमा युद्ध गर्दैछन्।” भोलिपल्ट बिहानै दाऊदले भेड़ाहरू कसैको हेरचाहमा छोड़ेर यिशैले अह्राएअनुसार आफ्नो काममा हिँड़े। सेना युद्ध-ध्वनि लगाउँदै आ-आफ्नो स्थान लिइरहेको बेलामा तिनी छाउनीमा पुगे। इस्राएलीहरू र पलिश्तीहरूले एक-अर्काको सामुन्ने पङ्क्ति बाँधिरहेका थिए। सामान राख्नेको जिम्मामा आफ्नो सामान दिएर पङ्क्ति बाँधेको ठाउँमा दाऊद कुदेर गए र दाजुहरूलाई ढोग गरे। जब दाऊद तिनीहरूसँग कुरा गरिरहेका थिए, तब गातको त्यो पलिश्ती वीर गोल्यत आफ्नो फौजदेखि बाहिर निस्केर अघिझैँ हाँक दिन लाग्यो। अनि त्यसले भनेको कुरा दाऊदले सुने। जब इस्राएलीहरूले त्यस मानिसलाई देखे, तब तिनीहरू ठूलो डरले भागे। तिनीहरूले भने, “हेर त, यो मानिस दिनैपिच्छे आएर इस्राएललाई धम्की दिन्छ। त्यसलाई मार्ने मानिसलाई राजाले प्रचुर इनाम दिनुहुनेछ, आफ्नी छोरी पनि त्यससँग विवाह गरिदिनुहुनेछ अनि त्यसको घरानालाई इस्राएलमा अनिवार्य करबाट मुक्त गरिदिनुहुनेछ।” दाऊदले छेउछाउका मानिसहरूतिर फर्केर भने, “यस पलिश्तीलाई मार्ने र इस्राएलको अपमान हटाउने मानिसलाई के गरिदिने त? जीवित परमेश्वरको सेनालाई तुच्छ भन्ने त्यो खतना नभएको पलिश्तीचाहिँ को हो र?” त्यसलाई मार्ने मानिसलाई के गरिनेछ भनी मानिसहरूले दाऊदलाई दोहोर्याएर बताए। मानिसहरूसँग दाऊद कुरा गरिरहेका तिनका जेठा दाजु एलीआबले सुने, र उनी रीसले चूर भए। उनले दाऊदलाई यसो भनेर सोधे, “तँ यहाँ के गरिरहेछस्? वनमा भएका ती अलिकता भेड़ाहरू हेर्न तैंले कसलाई जिम्मा दिएर आइस्? म तँलाई चिन्दछु, घमण्डी र दुष्ट हृदय भएको। तँ लड़ाइँ हेर्नलाई मात्र आएको होस्!” दाऊदले भने “मैले अहिले के गरेको छु र? मैले बोल्नु पनि नहुने?” उनीबाट एकातिर लागेर तिनी मानिसहरूकहाँ गए, र त्यही प्रश्न दोहोर्याए, र सबैले तिनलाई त्यही जवाफ दिए। दाऊदले भनेको कुरा अरूहरूका कानमा पुग्यो, र त्यो कुरा शाऊलकहाँ पुर्याइयो, अनि उनले तिनलाई बोलाए। दाऊदले शाऊललाई भने, “त्यस पलिश्तीको कारण कोही पनि हताश नहोऊन्। म गएर त्यस पलिश्तीसँग लड्नेछु।” शाऊलले जवाफ दिए, “तिमी गएर त्यस पलिश्तीसँग लड्न सक्नेछैनौ। तिमी त ठिटा मात्र छौ, र त्योचाहिँ जीवनभरि नै लड़ाइँ गर्दैआएको छ।” तर दाऊदले शाऊललाई भने, “हजूर, म मेरा पिताका भेड़ाहरूको हेरचाह गर्दैआएको छु। जब सिंह अथवा भालूले आएर बगालबाट भेड़ा बोकेर लैजान्थ्यो, तब म त्यसको पछि गई त्यसलाई आक्रमण गरेर त्यसको मुखबाट त्यस शिकारलाई छुटाउँथे। यदि मलाई आक्रमण गर्नलाई त्यो फर्क्यो भने म त्यसको रौँ समातेर कुटी-कुटी त्यसलाई मार्थें। मैले सिंह र भालू दुवैलाई मारेको छु। यस बेखतनाको पलिश्तीको दशा तिनीहरूकोभन्दा असल हुनेछैन, किनकि त्यसले जीवित परमेश्वरको सेनालाई विरोध गरेको छ। सिंह र भालूदेखि बचाउनुहुने परमप्रभुले यस पलिश्तीको हातदेखि पनि मलाई बचाउनुहुनेछ।” शाऊलले भने, “त्यसो भए जाऊ, र परमप्रभु तिमीसँग होऊन्।” तब शाऊलले दाऊदलाई आफ्नै लबेदा पहिराइदिए, अनि झिलम लगाएर उनले काँसाको टोप तिनको शिरमा लगाइदिए। त्यसपछि दाऊदले आफ्नो तरवार झिलममाथि कसिदिए। तर तिनी अनकनाए, किनभने तिनको ती लगाउने बानी थिएन। तिनले शाऊललाई भने, “यी लगाएर म जान सक्दिनँ, किनभने यी लगाउने मेरो बानी छैन।” तब तिनले ती फुकाले। त्यसपछि तिनले आफ्नो लट्ठी उठाए, र खोलाबाट पाँच वटा चिल्ला-चिल्ला ढुङ्गा छाने, र ती आफ्नो गोठालाको झोलाभित्रको थैलीमा हाले। तब तिनी आफ्नो घुयेँत्रो लिएर त्यस पलिश्तीसँग लड्नलाई गए। आफ्ना हतियार बोक्नेलाई अगि लगाएर त्यो पलिश्ती दाऊद भएतिर बढ़्यो। त्यसले दाऊदलाई नियालेर हेर्यो, र राता-राता गाला भएका सुन्दर ठिटालाई देखेर तिनलाई घृणा गर्न लाग्यो। त्यसले दाऊदलाई भन्यो, “के म कुकुर हुँ, र लाठाहरू लिएर मसँग लड्न आउँछस्?” त्यसले आफ्ना देवताहरूका नाउँमा दाऊदलाई सराप्न लाग्यो। त्यसले भन्यो, “आइज, म तेरो मासु आकाशका चराहरू र जमिनका जनावरहरूलाई खान दिनेछु।” दाऊदले जवाफ दिए, “तँ त मसँग लड्न तरवार, भाला र बर्छा लिएर आएको छस्, तर म तँसँग लड्न तैंले विरोध गरेको इस्राएलका फौजहरूका परमेश्वर, सर्वशक्तिमान् परमप्रभुको नाउँमा आएको छु। आजको दिन परमप्रभुले तँलाई मेरो हातमा सुम्पिदिनुहुनेछ, र म तँलाई मारेर तेरो टाउको काट्नेछु। आज पलिश्तीहरूका लाश आकाशका चरा र जमिनका जनावरहरूलाई खुवाउनेछु, र इस्राएलमा एउटा परमेश्वर हुनुहुँदोरहेछ भनी सारा संसारले थाहा पाउनेछ। यहाँ भेला भएका सबैले जान्नेछन् कि परमप्रभुले न त तरवार न भालाद्वारा बचाउनुहुन्छ। किनभने लड़ाइँ परमप्रभुकै हो, र उहाँले तिमीहरू सबैलाई हाम्रा हातमा सुम्पिदिनुहुनेछ।” जब त्यो पलिश्ती तिनी भएतिर बढ्न लाग्यो तब दाऊदले त्यससँग लड्नलाई तुरुन्तै अगि कुदेर गए। तिनले आफ्नो हात झोलामा हालेर एउटा ढुङ्गा निकाले, र घुयेँत्रोमा राखेर त्यस पलिश्तीको निधारमा हाने। त्यो ढुङ्गा निधारैमा गाड़ियो र त्यो घोप्टो परेर भूइँमा लोट्यो। यसरी दाऊद आफ्नो घुयेँत्रो र ढुङ्गाले विजयी भए। आफूसित तरवार नभए तापनि तिनले गोल्यतलाई हिर्काएर लड़ाए, र मारे। तिनी कुदेर त्यस पलिश्ती लड़ेको ठाउँमा गए, र छेउमा खड़ा भए। अनि तिनले त्यसैको तरवार म्यानबाट थुतेर त्यसलाई खतम गरेर त्यसको टाउको काटिदिए। जब पलिश्तीहरूले आफ्नो वीर पुरुष मारिएको देखे, तब उनीहरू फर्केर भागे। इस्राएल र यहूदाका मानिसहरूले तुरुन्तै युद्ध-ध्वनि उठाए, र गात र एक्रोनका मूल ढोकाहरूसम्मै उनीहरूलाई खूब खेदेर लगे। शारैमबाट गात र एक्रोन जाने बाटोमा उनीहरूका लाश जताततै छरिए।
१ शमूएल 17:1-52 पवित्र बाइबल (NERV)
पलिश्तीहरूले आफ्ना सैनिकहरूलाई युद्धको निम्ति भेला गराए। तिनीहरू यहूदा स्थित सोकोहमा भेला भए। तिनीहरूको छाउनी सोकोह र अजेकाको बीचमा एपेसदम्मीम नाउँका शहरमा थियो। शाऊल र इस्राएली सैनिकहरू पनि एक ठाउँमा भेला भए। तिनीहरूको छाउनी एला बेंसीमा थियो। शाऊलका सैनिकहरूले पंक्ति बाँधे पलिश्तीहरूसित युद्ध गर्न तयार थिए। पलिश्तीहरू एउटा पहाड माथि थिए, र इस्राएलीहरू अर्को पहाड माथि थिए। दुवै पक्षका बीचमा बेंसी थियो। पलिश्तीहरूको गोल्यात नाउँ भएको एउटा वीर योद्धा थियो। गोल्यात गात निवासी थियो। गोल्यात झण्डै नौ फीट अग्लो थियो। गोल्यत पलिश्तीहरूका छाउनीबाट बाहिरियो। शिरमा काँसाको टोपी लगाएको थियो। शरीरमा माछाको कत्ला जस्तै कवच कोट लगाएको थियो। त्यो रक्षा कवच काँसाको नै थियो यसको ओजन 5,000 शेकेलको थियो। गोल्यतले खुट्टातिर पनि काँसाकै कवच लगाएको थियो। काँसाकै भाला पिठ्यूँमा बोकेको। भालाको लट्टी जुलाहाको लुगा बुन्ने डण्डा जत्रो थियो। भालाको ओजन 600 शेकेलको थियो। गोल्यतको हात-हतियार बोक्ने तिनको अघि-अघि हिँड्थ्यो। प्रत्येक दिन गोल्यत बाहिर निस्कन्थ्यो र इस्राएली सैनिकहरूलाई चुनौती दिन्थ्यो। उसको चुनौति थियो, “किन तिमीहरूले युद्धको निम्ति पंक्ति कसेको? तिमीहरू शाऊलका नोकर हौ म त पलिश्ती हुँ। एउटा मानिस छानेर मेरो विरूद्धमा लडनलाई पठाऊ। यदि त्यस मानिसले मलाई मार्यो भने तब हामी सबै पलिश्तीहरू तिमीहरूका दास बन्नेछौ। तर यदि मैले त्यस मानिसलाई मारे भने मैले जितेको हुनेछ र तिमीहरू हाम्रो दास हुनेछौ। तिमीहरूले हाम्रा सेवा गर्नुपर्छ।” पलिश्तीले यसो पनि भन्यो, “आज म इस्राएली सेनाहरूलाई गिल्ला गर्छु। एउटा मानिस पठाइदेऊ ताकि म त्यससित लड्न सकुँ।” शाऊल र इस्राएली सैनिकहरूले पलिश्तीले भनेको यी सब सुन्थे र साह्रै डराउँथे। दाऊद यिशैका छोरा थिए। यिशै इफ्रातीका छोरा थिए जो बेतलेहेमको, यहूदाका थिए। यिशैका आठजना छोराहरू थिए। शाऊलका समयमा यिशै बूढा भइसकेका थिए। यिशैका जेठा, माहिला र साहिंला छोराहरू शाऊलसित रणभूमिमा गएका थिए। जेठा छोराको नाउँ एलीआब थियो। माहिला छोराको नाउँ अबीनादाब र साँहिला छोराको नाउँ शम्मा थियो। दाऊद चाहिं कान्छो छोरा थिए। जेठा, माहिला र साँहिला चाहिं शाऊलको सेनामा थिए। कान्छा छोरा दाऊद शाऊलको छाउनी र बेतलेहेममा आफ्ना पिताका भेंडाहरू हेरचाह गर्न आउने जानेगर्थे। त्यो पलिश्ती गोल्यत प्रत्येक दिन बिहानै बेलुकी इस्राएलीहरूका छाउनीमा आएर ठट्टा गर्थ्यो। 40 दिनसम्म त्यसले सधैँ त्यस्तै गर्यो। एक दिन यिशैले दाऊदलाई भने, “यस फुर्लुङमा चार पाथी (एक एपा) चिउरा र दशवटा रोटी छन् तिम्रा दाज्यूहरूलाई छाउनीमा लगि देऊ। यो 10 टुक्रा पनीर पनि लिए जाऊ। तिम्रा दाज्यूहरूको 1,000 सेनाको समूहलाई आदेश गर्ने अधिकारीलाई देऊ। दाज्यूहरूले के गर्दै छन् हेर। दाज्यूहरू ठीक-ठाक नै छन् भन्ने प्रमाण पनि लिएर आउनु। तिम्रो दाज्यूहरू र सबै इस्राएली सैनिकहरू शाऊलसित एला बेंसीमा छन्। तिनीहरू त्यहाँ पलिश्तीहरूसँग लड्दैछन्।” बिहानै दाऊदले अर्को एउटा गोठालोलाई भेंडाहरू जिम्मा लगायो। दाऊदले भोजन लियो र यिशैले भने अनुसार हिंड्यो। दाऊदले गाडा सोझै छाउनीमा लिएर गयो। सैनिकहरू युद्ध पंक्तिमा गएका थिए अनि युद्ध गर्न लागे झैं हल्ला गरिरहेका थिए। इस्राएली र पलिश्ती दुवैतिरका सैनिकहरू युद्ध गर्न तयार रहे। दाऊदले भोजन र सामानहरू भण्डारेको हातमा सुम्पियो र इस्राएली सैनिकहरू भए तिर अगाडिको पंक्तिमा दगुर्यो अनि आफ्नो दाजूहरूको विषयमा सोध्यो। जस्तो दाऊदले आफ्ना दाज्यूहरूसँग कुरा गरेको बेला त्यो श्रेष्ठ योद्धा पलिश्ती गोल्यत पलिश्ती सैनिकबाट निस्केर आयो। गोल्यतले सधैँ झैं इस्राएलीलाई गाली दिन थाल्यो। दाऊदले पनि गोल्यातले भनेको कुरा सुन्यो। इस्राएली सैनिकहरू त गोल्यतलाई देखे पछि भाग्न थाले। सबै नै भयभित थिए। एकजना इस्राएलीले भने, “त्यसलाई देख्यौ त्यसले के गरिरहेछ राम्ररी हेर? त्यो गोल्यत घरि-घरि आएर इस्राएलीहरूलाई यसरी नै गाली गर्छ। जसले यसलाई मार्छ त्यो धेरै धनी हुनेछ। राजा शाऊलले धेरै सम्पत्ति दिनुहुनेछ। शाऊलले उसकी छोरी पनि विवाह गर्न दिनेछन् जसले त्यसलाई मार्न सक्छ। शाऊलले उसको परिवारलाई इस्राएलमा स्वतन्त्र बनाउनेछन्।” दाऊदले छेवैका मानिसलाई सोध्यो, “त्यसले के भन्यो? यदि कसैले यो पलिश्तीलाई मार्छ अनि इस्राएलको इज्जत बचाउँछ भने एउटा विदेशी मात्र त हो, उसले के इनाम पाउनेछ? यो गोल्यत के हो र? गोल्यत एकजना पलिश्ती भन्दा बढी केही होइन। त्यसले यो के सोचिरहेछ? उसले जीवित परमेश्वरका सैनिकहरूलाई धम्काउन सक्छ।” यसैले इस्राएलीहरूले गोल्यतलाई मार्नेको इनामबारे दाऊदलाई बताउँछन्। दाऊदका जेठा दाज्यू एलीआबले दाऊद सैनिकहरूसित बात गर्दै गरेको सुने। एलीआब दाऊदसँग रिसाउँछ। एलीआबले दाऊदलाई भग्ने, “तँ यहाँ किन आइस्? भेंडाहरू मरुभूमिमा कसलाई छोडेर आइस्? तँ यहाँ आउनुको कारण मैले जाने। तँलाई जे गर्न पठाइएको हो त्यो गर्न तँ चाहँदैनस्। तँ यहाँ खालि युद्ध हेर्नलाई मात्र आउन चाहन्थिस्।” दाऊदले भन्यो, “मैले त्यस्तो के गरें र? मैले कुनै नराम्रो काम गरिनँ म खालि कुरा गर्दै थिएँ।” दाऊद चारैतिर दौडिएर अरू सेनाहरूसित त्यही प्रश्नहरू सोध्न थाल्यो। तिनीहरूले पनि दाऊदलाई त्यही पहिले कै जस्तो उत्तर दिए। केही मानिसहरूले दाऊदलाई कुरा गर्दै गरेको सुने। तिनीहरूले दाऊदलाई शाऊल कहाँ पुर्याएर दाऊदले गरेको कुरा सबैलाई सुनाए। दाऊदले शाऊललाई भन्यो, “त्यस पलिश्ती गोल्यतको कारण तपाईं हतास नहुनुहोस्। म तपाईंको सेवक हुँ। त्यस पलिश्तीसँग म लड्ने छु।” शाऊलले भने, “तिमी गएर त्यस पलिश्तीसँग लड्न सक्ने छैनौ। तिमी सैनिक पनि त होइनौ। तिमी सानै छौ तर गोल्यत सानै देखि युद्धभूमिमा लड्दै आएको हो।” तर दाऊदले शाऊललाई फेरि भन्यो, “म, तपाईंको सेवक हुँ र मेरो पिताको भेंडा पनि चराउने गर्छु। भेंडाका बथानबाट सिंह र भालू आएर भेंडा लैजान्थे। म त्यस्ता जंगली पशुहरूलाई खेद्दै जान्थे र तिनीहरूका मुखबाट भेंडा खोसेर ल्याउँथे। यदि जंगली जन्तुले मलाई आक्रमण गरे त्यसको मुख मुनिको भुत्ला समात्थें र त्यसलाई हिर्काउथें। मैले सिंह र भालू मारेको छु। म त्यस विदेशी गोल्यतलाई त्यसरी नै मार्नेछु। गोल्यत मर्नु नै पर्छ किनकि त्यसले जीवित परमेश्वरका सेनाहरूको ठट्टा गरेको छ। परमप्रभुले मलाई सिंह र भालूहरूबाट बचाउनु भएको छ। परमप्रभुले यी पलिश्ती गोल्यतबाट पनि बचाउनु हुनेछ।” शाऊलले दाऊदलाई भने, “ठीक छ जाऊ? परमप्रभु तिम्रो साथमा रहुन्।” शाऊलले दाऊदलाई आफ्नै पोशाक पहिराइ दिए। शाऊलले काँसाको टोपी दाऊदको शिरमा अनि आफ्नो हातहतियर शरीरमा लगाइ दिए। दाऊदले तरवार भिरेर यताउता हिँड्ने चेष्टा गर्यो। यसरी शाऊलको पोशाकले दाऊदलाई साह्रै असजिलो बनायो। यस्तो पोशाकको अभ्यास दाऊदलाई थिएन। दाऊदले शाऊललाई भन्यो, “म यसरी लड्न सक्दिनँ मैले तिनीहरूको प्रयोग गरेको छैन।” यसर्थ दाऊदले सबै फूकाले। दाऊदले हातमा एउटा टेक्ने लौरो लियो र खोलाबाट चिल्लो पाँचवटा ढुङ्गा टिप्यो। गोठालाको झोलाभित्रको थैलीमा उक्त पाँचवटा ढुङ्गा हाल्यो र घुँयेत्रो हातमा बोक्यो। त्यसपछि त्यो पलिश्ती गोल्यतलाई हाँक दिन बढ्यो। पलिश्ती गोल्यत विस्तारै दाऊदकहाँ आयो। गोल्यतको सहायक अघि-अघि ढाल बोकेर हिंड्दै थियो। गोल्यतले दाऊदलाई हेर्यो र हाँस्यो। गोल्यतले सोच्यो यो सैनिक होइन, खालि सुन्दर र रातोवर्णको केटो हो। गोल्यतले दाऊदलाई भन्यो, “यो लौरो केको निम्ति हो? कुकुरलाई जस्तै मलाई खेद्न चाहन्छौ?” अनि गोल्यतले आफ्ना देवताहरूको नाउँ उच्चारण गरेर दाऊदलाई सराप्न थाल्यो। गोल्यतले दाऊदलाई भन्यो, “यता आइज, म तेरो मासु चराहरू र जंगली जनावरहरूलाई खुवाउँनेछु।” दाऊदले पलिश्ती गोल्यतलाई भन्यो, “तँ मकहाँ तरवार, बर्छा र भाला प्रयोग गर्न आइस्। तर म तँ कहाँ इस्राएलका सेनाहरूका परमेश्वर सर्वशक्तिमान परमप्रभुका नाउँ मात्र लिएर आएको छु। तैंले उहाँको विरूद्धमा नराम्रो वचन बोलीस्। आज परमप्रभुले मलाई तँमाथि विजय दिलाउनु हुन्छ! म तँलाई मार्छु। आज तेरो टाउको काटेर चरा र जंगली जनावरहरूलाई खुवाउँछु। हामी अन्य पलिश्तीहरूलाई पनि यसै गर्छौं। त्यसपछि संसारले नै बुझ्नेछ इस्राएलमा परमेश्वर हुनुहुन्छ भनेर। यहाँ जम्मा भएका सबै मानिसहरूले बुझ्ने छन् कि परमप्रभुलाई आफ्ना मानिसहरूलाई बचाउँनका निम्ति तरवार र भाला चांहिदैन भनेर। युद्ध परमप्रभुको हो अनि तिमी पलिश्तीहरूलाई हराउनमा परमप्रभुले हामीलाई सहायता गर्नुहुन्छ।” पलिश्ती गोल्यत दाऊदलाई आक्रमण गर्न सुरियो। र बिस्तारै दाऊद अघि बढ्न थाल्यो। त्यत्ति नै बेला दाऊद दौडिएर लड्न चाँडै अघि सर्यो। दाऊदले आफ्नो झोलाबाट एउटा ढुङ्गा निकाल्यो र घुँयेत्रोमा राखेर मच्चायो। घुँयेत्रोको ढुङ्गा गएर गोल्यतको आँखा बिच निधारमा लाग्यो। गोल्यत घोप्टो परेर भूईंमा लड्यो। यसरी दाऊदले पलिश्तीलाई घुँयेत्रोको ढुङ्गाले हिर्काएर हरायो। उसले ढुङ्गाले हिर्कायो अनि पलिश्ती गोल्यतलाई मार्यो। दाऊदसँग तरवार थिएन। यसर्थ ऊ दौडिएर पलिश्तीको छेउमा गयो। त्यसपछि दाऊदले गोल्यतकै म्यानबाट तरवार झिकेर गोल्यतको टाउको छिनायो। यसरी दाऊदले गोल्यतलाई मार्यो। जब अरू पलिश्तीले उनीहरूको वीर नै मरेको देखे अनि डरले भाग्न थाले। इस्राएल र यहूदाका सैनिकहरूले जयघोषणा गर्दै दगुर्दै पलिश्तीहरूलाई खेद्न थाले। इस्राएलीहरूले पलिश्तीहरूलाई खेद्दै-खेद्दै गातको सिमाना र एक्रोनको ढोकासम्म पुर्याए र धेरै संख्यामा पलिश्तीहरू मारे। पलिश्तीहरूको लाश गात र एक्रोनको शारेमसम्म सडकभरी छरपष्ट थियो।
१ शमूएल 17:1-52 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
पलिश्तीहरू लडाइँ गर्न यहूदाको सोको भन्ने सहरमा जम्मा भए। तिनीहरूले सोको र आजेकाको बीचमा भएको एपेस-दम्मीम भन्ने ठाउँमा आफ्नो छाउनी हाले। शाऊल र इस्राएलीहरूले जम्मा भएर एलाहको बेसीमा छाउनी हाले र पलिश्तीहरूसित लड्ने तयारी गर्न लागे। एउटा डाँडामा पलिश्तीहरू र अर्को डाँडामा इस्राएलीहरू पङ्क्ति बाँधेर उभिए र बीचमा बेँसी पर्थ्यो। गात सहरको गोल्यत नाम गरेको मानिस पलिश्तीहरूका छाउनीबाट इस्राएलीहरूसित जोरी खोज्न निस्किआयो। त्यो प्राय: साढे छ हात अग्लो थियो र त्यसले प्राय: सन्ताउन्न किलोग्राम ओजन भएको काँसाको झिलम र काँसाको टोप लगाउँथ्यो। त्यसका गोडा पनि बचाउन काँसाका पाताले ढाकेका थिए र काँधमा काँसाको भाला भिरेको थियो। त्यसको बर्छा जुलाहाको तानको डण्डाजत्रै मोटो थियो र बर्छाको फलामको टुप्पाको वजन सात किलोग्रामजति थियो। त्यसको अघिअघि एक जना सिपाही त्यसको ढाल बोकेर हिंड्थ्यो। गोल्यतले उभिएर इस्राएलीहरूलाई जोडले कराएर भन्यो, “त्यहाँ लडाइँ गर्न खडा भएर तिमीहरू के गर्दछौ? ए शाऊलका कमाराहरू हो, म पलिश्ती हुँ। मसित लड्न तिम्रा एक जना मानिसलाई छान। त्यसले मलाई जितेर मार्यो भने हामी तिम्रा कमारा बन्नेछौं। तर मैले त्यसलाई जितेर मारें भने तिमीहरू हाम्रा कमारा बन्नेछौ। यहाँ अहिले म इस्राएली सेनालाई चुनौती दिन्छु। हिम्मत छ भने मसित लड्न कसैलाई छान।” यो सुनेर शाऊल र तिनका मानिसहरू डराए। दाऊद एप्राती यिशैका छोरा थिए। यिशै यहूदाको बेथलेहेमका थिए। तिनका आठ छोराहरू थिए र शाऊल राजा छँदा तिनी बुढो भइसकेका थिए। तिनका तीन ठूला छोराहरू शाऊलसित लडाइँमा गएका थिए। जेठो एलीआब, माहिलो अबीनादाब र साहिंलो शम्मा थिए। दाऊद सबैभन्दा कान्छा थिए। तिनका तीन जना ठूला दाजुहरू शाऊलसँग थिए। तर दाऊदचाहिँ तिनीहरूलाई छोडेर समय-समयमा बेथलेहेम फर्किन्थे र आफ्ना बुबाका भेडाका रखवाली गर्थे। चालीस दिनसम्म बिहान बेलुका गोल्यतले इस्राएलीहरूलाई चुनौती दियो। एक दिन यिशैले दाऊदलाई भने, “यो दश किलोग्राम भुटेका अन्नका दाना र दश वटा रोटी लिएर चाँडो-चाँडो तेरा दाजुहरूका छाउनीमा जा। यी दश वटा पनीरचाहिँ सेनापतिलाई लगिदे। तेरा दाजुहरू के-के गर्दै छन्, बुझेर आइज र तिनी कुशलै छन् भनी बुझाउने केही चिन्ह लिएर आइज। शाऊल राजा, तेरा दाजुहरू र अरू सबै इस्राएलीहरूले एलाहको बेसीमा पलिश्तीहरूसित लडाइँ गरिरहेका छन्।” दाऊद भोलिपल्ट बिहानै उठे, अर्को मानिसलाई भेडाको हेरचाहा गर्न राखे, खाना बोकेर यिशैले भनेझैँ बिदा भए। इस्राएलीहरू छाउनीबाट निस्केर युद्धको ध्वनि बजाउँदै लडाइँको मैदानमा जाँदैगरेका बेलामा तिनी छाउनीमा पुगे। पलिश्ती र इस्राएली सेनाहरू आमुन्ने-सामुन्ने खडा भएर लड्न आ-आफ्ना ठाउँमा उभिए। सेनाका सामानहरूका जिम्मावाललाई खानेकुराहरू दिएर दाऊद दगुरेर लडाइँको मैदानमा पङ्क्ति बाँधेका ठाउँमा आफ्ना दाजुहरूकहाँ गए र तिनीहरूसित भलाकुसारी सोधे। तिनले दाजुहरूसित कुरा गर्दैगर्दा गोल्यतले अघि आई सधैँझैँ इस्राएलीहरूलाई चुनौती दिन थाल्यो र त्यो दाऊदले सुने। गोल्यतलाई देखेर इस्राएलीहरू डरले भागे। “त्यसलाई हेर न!” तिनीहरूले आपसमा भनाभन गरे, “त्यसको चुनौती सुन! त्यसलाई मार्ने मानिसलाई शाऊल राजाले ठूलो इनाम दिने प्रतिज्ञा गरेका छन्। राजाले आफ्नी छोरी पनि त्यससँग विवाह गर्न दिनेछन् र तिनका बुबाका परिवारले राजाको कर तिर्न पर्नेछैन।” दाऊदले आफ्ना छेउका मानिसहरूलाई सोधे, “यस पलिश्तीलाई मार्ने र इस्राएललाई यस बेइज्जतीबाट छुटाउने मानिसले के पाउनेछ? जिउँदो परमेश्वरको सेनालाई तुच्छ ठान्ने यो कुनचाहिँ बेखतने पलिश्ती हो?” गोल्यतलाई मार्ने मानिससित कस्तो व्यवहार हुनेथियो, त्यो तिनीहरूले तिनलाई भने। दाऊदका जेठा दाजु एलीआबले आफ्नो भाइ त्यसरी मानिसहरूसित बोल्दैगरेको सुने। तिनी दाऊदसित रिसाए र भने, “तँ यहाँ के गर्दै छस्? जङ्गलमा कसले तेरा भेडाहरूको हेरचाहा गर्दै छ? तँ अट्टेरी ठिटो! लडाइँ हेर्ने भइस्!” दाऊदले सोधे, “होइन, मैले के गरेको छु र? मैले एउटा पनि कुरा सोध्नुहुँदैन र?” अर्को मानिसतिर फर्केर तिनले त्यही प्रश्न गरे। जतिपल्ट तिनले सोधे, त्यतिपल्ट त्यही उत्तर पाए। कति मानिसले दाऊदले भनेका कुरा सुने र शाऊललाई सुनाइदिए र राजाले तिनलाई बोलाए। दाऊदले शाऊललाई भने, “राजन्! यो पलिश्तीसित कोही पनि डराउनुपर्दैन। म गएर त्योसित लड्नेछु।” शाऊलले उत्तर दिए, “होइन, कसरी तँ त्योसित लड्न सक्छस्? तँ भर्खरको ठिटो छस् र त्यो जीवनभरि सिपाही भएर आएको छ!” दाऊदले भने, “राजन्! म मेरा बुबाका भेडाको रखवाली गर्छु। जुन बेला सिंह वा भालुले थुमा बोकिलैजान्छ, म त्यसलाई खेदेर आक्रमण गरी थुमा बचाएर ल्याउँछु र त्यो सिंह वा भालुले मलाई झम्टेर आयो भने म त्यसको घिच्रो समातेर त्यसलाई कुटेरै मार्छु। मैले सिंह र भालुहरू मारेको छु र यो बेखतने पलिश्तीलाई पनि त्यसरी मार्नेछु। त्यसले जीवित परमेश्वरको सेनालाई तुच्छ ठानेको छ। परमप्रभुले मलाई सिंह र भालूहरूबाट बचाउनुभएको छ, उहाँले नै मलाई यस पलिश्तीबाट पनि बचाउनुहुनेछ।” शाऊलले उत्तर दिए, “लौ, हुन्छ तँ जा, परमप्रभु तँसित होऊन्।” तिनले आफ्नै कवच दाऊदलाई पहिरन दिए, काँसाको टोप दाऊदको टाउकोमा लाइदिए र एकसरो झिलम दिए। दाऊदले झिलममाथि शाऊलको तरवार बाँधे र हिँड्ने चेष्टा गरे तर सकेनन् किनभने तिनलाई ती कुराहरू पहिरने बानी थिएन। तिनले शाऊललाई भने, “म यी सबै लाएर लडाइँ गर्न सक्दिनँ। मलाई यस्तो बानी छैन।” तिनले कवच खोले। तिनले आफ्नो गोठालेलौरो लिए र खोलाबाट पाँच वटा चिल्ला-चिल्ला ढुङ्गाहरू टिपेर आफ्नो झोलामा हाले। आफ्नो घुँयेत्रो तयार गरी तिनी गोल्यतसित लड्न हिंडे। आफ्नो ढाल बोक्ने मानिसलाई अघि लाएर त्यो पलिश्ती दाऊदतिर बढ्यो। त्यो नजिक-नजिक आयो र दाऊदलाई राम्ररी हेरेपछि घृणा र तिरस्कारले भरियो किनभने तिनी राता-राता गाला भएका र हेर्नमा सुन्दर ठिटा थिए। त्यसले दाऊदलाई भन्यो, “त्यो लौरो केलाई लिइस्? मलाई तैँले कुकुर हो भन्ठानिस् र?” त्यसले दाऊदलाई त्यसका देवी-देवताका नाममा सरापहरू दिन लाग्यो। “आइज,” त्यसले दाऊदलाई चुनौती दियो, “र म तेरो मासु पशु-पंक्षीहरूलाई खान दिनेछु।” दाऊदले उत्तर दिए, “तँ मेरो विरुद्धमा तरवार, भाला र बर्छा लिएर आउँदै छस्; तर म तेरो विरुद्धमा सर्वशक्तिमान् परमप्रभु इस्राएली सेनाका परमेश्वरको नाममा आउँदै छु, जसलाई तैँले तुच्छ ठानेको छस्। आज नै परमप्रभुले तँलाई मेरो अधीनमा दिनुहुनेछ। म तँलाई जितेर तेरो टाउको ठुन्क्याउनेछु र पलिश्ती सिपाहीहरूका लाश पशु-पंक्षीहरूलाई खान दिनेछु। तब सारा संसारले थाहा पाउनेछ कि इस्राएलसित परमेश्वर हुनुहुन्छ र यहाँ भएका सबैले देख्नेछन् कि आफ्ना प्रजालाई बचाउन परमप्रभुलाई तरवार र भालाको जरुरत पर्दैन। उहाँ लडाइँमा विजयी हुनुहुन्छ र तिमीहरू सबैलाई हाम्रा अधिकारमा दिनुहुनेछ।” गोल्यत फेरि दाऊदतिर बढ्यो र त्योसँग लड्ने विचारले दाऊद झटपट गरी पलिश्तीहरूले लडाइँको निम्ति बाँधेको पङ्क्तितिर दगुरे। तिनले आफ्नो थैलीमा हात हालेर एउटा ढुङ्गा निकाले र गोल्यतलाई घुँयेत्रोले हाने। ढुङ्गा त्यसको निधारमा गाडियो र खप्पर फोरिदियो। गोल्यत भूइँमा घोप्टिएर ढल्यो। यसरी दाऊद आफ्नो घुँयेत्रो र ढुङ्गाले विजयी भए। तरवारबिना तिनले गोल्यतलाई हानेर मारे। तिनी त्योतिर दगुरिगए र त्यसमाथि उभिए र गोल्यतको तरवार म्यानबाट झिकी त्यसैले त्यसको टाउको ठुन्क्याएर त्यसको प्राण लिए। पलिश्तीहरूले आफ्नो वीर योद्धा मरेको देखेर भागे। इस्राएल र यहूदाका मानिसहरू कराउँदै तिनीहरूका पछि लागे र तिनीहरूलाई गात र एक्रोनको ढोकासम्म खेदेर लगे। शारैम जाने बाटोमा गात र एक्रोनसम्मै पलिश्तीहरू घाइते भएर जताततै लडे।