१ शमूएल 14:1-23
१ शमूएल 14:1-23 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
एक दिन शाऊलका छोरा जोनाथनले आफ्ना हतियार बोक्ने जवान मानिसलाई भने, “आऊ, हामी त्यो डाँड़ाको पल्लोपट्टि भएको पलिश्तीहरूको चौकीतिर जाऔं।” तर तिनले यो कुरा आफ्ना पितालाई भनेनन्। त्यस बेला शाऊलले गिबाको छेउनेर मिग्रोनमा भएको अनारको बोटमुनि आफ्नो पाल हालेर बसेका थिए। उनीसँग प्राय: छ सय जना मानिसहरू थिए। तीमध्ये अहीतूबका छोरा शीलोमा परमप्रभुका पूजाहारी एलीका छोरा पीनहासका छोरा ईकाबोदको भाइ अहियाह पनि थिए, जसले एपोद लगाएका थिए। जोनाथन गएका कसैलाई थाहा थिएन। घाटीको दुवैतिर, जहाँबाट जोनाथन पलिश्तीहरूको चौकीमा जान चाहेका थिए, त्यहाँ बोसेस र सेनेह नाउँ भएका दुई ठाड़ा पहरा थिए। तीमध्ये एउटा मिकमाशतिर उत्तरमा र अर्कोचाहिँ गेबातिर दक्षिणमा थियो। जोनाथनले आफ्ना हतियार बोक्नेलाई भने, “आऊ, हामी ती खतना नभएकाहरूको चौकी हेर्न जाऔं। शायद परमप्रभुले हामीलाई मदत दिनुहुनेछ। हामीलाई बचाउनुदेखि कुनै कुराले उहाँलाई रोक्न सक्दैन, चाहे हामी धेरै होऔं चाहे थोरै।” तिनका हतियार बोक्ने मानिसले जवाफ दियो, “तपाईंलाई जे ठीक लाग्छ, गर्नुहोस्। अगि बढ्नुहोस्। तपाईं जे गर्नुहुन्छ म तनमनले तपाईंलाई साथ दिन्छु।” जोनाथनले भने, “आऊ, हामी नाघेर पारिपट्टि जाऔं र उनीहरूले हामीलाई देखून्। यदि ‘हामी नआउञ्जेल तिमीहरू त्यहीँ बसिरह’ भनी उनीहरूले भन्छन् भने, हामी आफू बसेकै ठाउँमा बसिरहौं र उनीहरूकहाँ नजाऔं। तर यदि उनीहरूले ‘यहाँ हामीकहाँ उक्लेर आओ’ भनेर भन्छन् भने, हामी उक्लेर जाऔं, किनभने परमप्रभुले उनीहरूलाई हाम्रा हातमा सुम्पिदिनुभएको रहेछ भन्ने त्यो हाम्रा लागि एउटा चिन्ह हुनेछ।” यसैकारण तिनीहरू पलिश्तीहरूकहाँ देखा परे। अनि पलिश्तीहरूले भने, “हेर त, हिब्रूहरू आफू लुकेका प्वालहरूबाट निस्कँदैछन्।” उनीहरूले जोनाथन र तिनका हतियार बोक्ने मानिसलाई भने, “यहाँ हामीकहाँ उक्लेर आओ। हामी तिमीहरूलाई पाठ सिकाउनेछौं।” जोनाथनले आफ्ना हतियार बोक्नेलाई भने, “मेरो पछि उक्लेर आऊ। परमप्रभुले उनीहरूलाई इस्राएलको हातमा सुम्पिदिनुभएको रहेछ।” तब जोनाथन चार हात-खुट्टा टेक्दै माथि चढ़े, अनि तिनका हतियार बोक्ने मानिस पनि तिनका पछिपछि लागे। ती पलिश्तीहरू जोनाथनको प्रहारमा ढले, र तिनको पछि आउने हतियार बोक्नेले उनीहरूलाई खतम पार्यो। पहिलो आक्रमणमा चार रोपनीको क्षेत्रमा जोनाथन र तिनका हतियार बोक्नेले उनीहरूका प्राय: बीस जनालाई मारे। तब छाउनी र रणभूमिमा भएको जम्मै सेनामा आतङ्क छायो। चौकीमा र लुट्नेहरूका दलमा भएका मानिसहरू पनि भयभीत भए। जमिनै काँप्यो, र उनीहरूमा आतङ्क बढ़्यो। बेन्यामीनको गिबाको पहरामा बस्ने शाऊलका मानिसहरूले पलिश्तीको दललाई खलबलिएर जताततै कुदिरहेको देखे। तब शाऊलले को-को छैनन् भनी जान्नलाई गन्ती लिए, अनि जोनाथन र तिनका हतियार बोक्नेलाई हाजिर नभएका भेट्टाए। शाऊलले अहियाहलाई भने, “परमेश्वरको सन्दूक यहाँ ल्याऊ।” (त्यस बेला त्यो इस्राएलसँगै थियो।) शाऊल पूजाहारीहरूसँग बोल्दैथिए पलिश्तीहरूका छाउनीको खैलाबैला झन्-झन् बढ्न लाग्यो, र उनले पूजाहारीलाई “तिम्रो हात झिक” भने। तब शाऊल र उनका सबै मानिसहरू रणभूमितिर लागे, जहाँ पलिश्तीहरू तितरबितर भएर आफू-आफूमै लड़ाइँ गरिरहेका तिनीहरूले देखे। ती हिब्रूहरू, जो त्यति बेलासम्म पलिश्तीहरूका अधीनमा भएका थिए र उनीहरूको छाउनीमा गएका पनि थिए, तिनीहरूले पलिश्तीहरूलाई छोड़ेर शाऊल र जोनाथनको साथमा भएका इस्राएलीहरूसँग मिल्न आए। जब एफ्राइमको पहाड़ी देशमा लुकेका सबै इस्राएलीहरूले पलिश्तीहरू भागेका खबर सुने, तब तिनीहरू पनि मिलेर पलिश्तीहरूलाई खूब खेद्न लागे। त्यस दिन परमप्रभुले इस्राएललाई छुटकारा दिनुभयो, र युद्ध बेथ-आवनको पारिसम्मै फिँजियो।
१ शमूएल 14:1-23 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
एक दिन शाऊलका छोरा जोनाथनले आफ्ना हतियार बोक्ने जवान मानिसलाई भने, “आऊ, हामी त्यो डाँड़ाको पल्लोपट्टि भएको पलिश्तीहरूको चौकीतिर जाऔं।” तर तिनले यो कुरा आफ्ना पितालाई भनेनन्। त्यस बेला शाऊलले गिबाको छेउनेर मिग्रोनमा भएको अनारको बोटमुनि आफ्नो पाल हालेर बसेका थिए। उनीसँग प्राय: छ सय जना मानिसहरू थिए। तीमध्ये अहीतूबका छोरा शीलोमा परमप्रभुका पूजाहारी एलीका छोरा पीनहासका छोरा ईकाबोदको भाइ अहियाह पनि थिए, जसले एपोद लगाएका थिए। जोनाथन गएका कसैलाई थाहा थिएन। घाटीको दुवैतिर, जहाँबाट जोनाथन पलिश्तीहरूको चौकीमा जान चाहेका थिए, त्यहाँ बोसेस र सेनेह नाउँ भएका दुई ठाड़ा पहरा थिए। तीमध्ये एउटा मिकमाशतिर उत्तरमा र अर्कोचाहिँ गेबातिर दक्षिणमा थियो। जोनाथनले आफ्ना हतियार बोक्नेलाई भने, “आऊ, हामी ती खतना नभएकाहरूको चौकी हेर्न जाऔं। शायद परमप्रभुले हामीलाई मदत दिनुहुनेछ। हामीलाई बचाउनुदेखि कुनै कुराले उहाँलाई रोक्न सक्दैन, चाहे हामी धेरै होऔं चाहे थोरै।” तिनका हतियार बोक्ने मानिसले जवाफ दियो, “तपाईंलाई जे ठीक लाग्छ, गर्नुहोस्। अगि बढ्नुहोस्। तपाईं जे गर्नुहुन्छ म तनमनले तपाईंलाई साथ दिन्छु।” जोनाथनले भने, “आऊ, हामी नाघेर पारिपट्टि जाऔं र उनीहरूले हामीलाई देखून्। यदि ‘हामी नआउञ्जेल तिमीहरू त्यहीँ बसिरह’ भनी उनीहरूले भन्छन् भने, हामी आफू बसेकै ठाउँमा बसिरहौं र उनीहरूकहाँ नजाऔं। तर यदि उनीहरूले ‘यहाँ हामीकहाँ उक्लेर आओ’ भनेर भन्छन् भने, हामी उक्लेर जाऔं, किनभने परमप्रभुले उनीहरूलाई हाम्रा हातमा सुम्पिदिनुभएको रहेछ भन्ने त्यो हाम्रा लागि एउटा चिन्ह हुनेछ।” यसैकारण तिनीहरू पलिश्तीहरूकहाँ देखा परे। अनि पलिश्तीहरूले भने, “हेर त, हिब्रूहरू आफू लुकेका प्वालहरूबाट निस्कँदैछन्।” उनीहरूले जोनाथन र तिनका हतियार बोक्ने मानिसलाई भने, “यहाँ हामीकहाँ उक्लेर आओ। हामी तिमीहरूलाई पाठ सिकाउनेछौं।” जोनाथनले आफ्ना हतियार बोक्नेलाई भने, “मेरो पछि उक्लेर आऊ। परमप्रभुले उनीहरूलाई इस्राएलको हातमा सुम्पिदिनुभएको रहेछ।” तब जोनाथन चार हात-खुट्टा टेक्दै माथि चढ़े, अनि तिनका हतियार बोक्ने मानिस पनि तिनका पछिपछि लागे। ती पलिश्तीहरू जोनाथनको प्रहारमा ढले, र तिनको पछि आउने हतियार बोक्नेले उनीहरूलाई खतम पार्यो। पहिलो आक्रमणमा चार रोपनीको क्षेत्रमा जोनाथन र तिनका हतियार बोक्नेले उनीहरूका प्राय: बीस जनालाई मारे। तब छाउनी र रणभूमिमा भएको जम्मै सेनामा आतङ्क छायो। चौकीमा र लुट्नेहरूका दलमा भएका मानिसहरू पनि भयभीत भए। जमिनै काँप्यो, र उनीहरूमा आतङ्क बढ़्यो। बेन्यामीनको गिबाको पहरामा बस्ने शाऊलका मानिसहरूले पलिश्तीको दललाई खलबलिएर जताततै कुदिरहेको देखे। तब शाऊलले को-को छैनन् भनी जान्नलाई गन्ती लिए, अनि जोनाथन र तिनका हतियार बोक्नेलाई हाजिर नभएका भेट्टाए। शाऊलले अहियाहलाई भने, “परमेश्वरको सन्दूक यहाँ ल्याऊ।” (त्यस बेला त्यो इस्राएलसँगै थियो।) शाऊल पूजाहारीहरूसँग बोल्दैथिए पलिश्तीहरूका छाउनीको खैलाबैला झन्-झन् बढ्न लाग्यो, र उनले पूजाहारीलाई “तिम्रो हात झिक” भने। तब शाऊल र उनका सबै मानिसहरू रणभूमितिर लागे, जहाँ पलिश्तीहरू तितरबितर भएर आफू-आफूमै लड़ाइँ गरिरहेका तिनीहरूले देखे। ती हिब्रूहरू, जो त्यति बेलासम्म पलिश्तीहरूका अधीनमा भएका थिए र उनीहरूको छाउनीमा गएका पनि थिए, तिनीहरूले पलिश्तीहरूलाई छोड़ेर शाऊल र जोनाथनको साथमा भएका इस्राएलीहरूसँग मिल्न आए। जब एफ्राइमको पहाड़ी देशमा लुकेका सबै इस्राएलीहरूले पलिश्तीहरू भागेका खबर सुने, तब तिनीहरू पनि मिलेर पलिश्तीहरूलाई खूब खेद्न लागे। त्यस दिन परमप्रभुले इस्राएललाई छुटकारा दिनुभयो, र युद्ध बेथ-आवनको पारिसम्मै फिँजियो।
१ शमूएल 14:1-23 पवित्र बाइबल, नेपाली समकालीन संस्करण (NCV)
एक दिन शाऊलका छोरा जोनाथनले आफ्नो हतियार बोक्ने जवान मानिसलाई भने, “आऊ, हामी पारिपट्टि पलिश्तीहरूको पहरे-चौकी भएको ठाउँमा जाऔँ।” तर यो कुरा तिनले आफ्ना पिता शाऊललाई भनेनन्। शाऊलचाहिँ गेबाको बाहिरी सिमाना मिग्रोनमा भएको दारिमको रूखमुनि बसिरहेका थिए। तिनीसँग लगभग छ सय जना मानिसहरू थिए। तीमध्ये एक एपोद लगाउने अहीयाह थिए। अहीयाह अहीतूबका छोरा थिए। अहीतूब इकाबोदका दाजु थिए। इकाबोद पीनहासका छोरा थिए। अनि पीनहासचाहिँ शीलोमा याहवेहका पुजारी एलीका छोरा थिए। जोनाथन गएको कुरा कसैलाई पनि थाहा थिएन। पलिश्तीहरूको पहरे-चौकीमा पुग्न जोनाथनले जुन बाटो भएर जानुपर्थ्यो, त्यहाँ दुवैतिर ठूला-ठूला चट्टानहरू थिए। एउटा चट्टानलाई बोसेस र अर्कोलाई सेनेह भनिन्थ्यो। एउटा चट्टान मिकमाशको उत्तरपट्टि, र अर्को चट्टानचाहिँ दक्षिणपट्टि गेबातिर फर्केको थियो। तब जोनाथनले आफ्नो हतियार बोक्ने जवानलाई भने, “आऊ, हामी ती खतना नभएकाहरूका चौकीमा जाऔँ। सायद याहवेहले हाम्रो पक्षमा काम गर्नुहुनेछ। उहाँलाई कुनै पनि कुराले रोक्न सक्नेछैन। धेरै होस् वा थोरै होस्, याहवेहले युद्ध जित्न सक्नुहुन्छ।” अनि जोनाथनको हतियार बोक्नेले भन्यो, “तपाईंलाई मनमा लागेको कुरा गर्नुहोस्; अगि बढ्नुहोस्, म तपाईंलाई तनमनले साथ दिनेछु।” जोनाथनले भने, “त्यसो भए आऊ; हामी ती मानिसहरूकहाँ पारिपट्टि जाऔँ, ताकि तिनीहरूले हामीलाई देखून्। यदि तिनीहरूले हामीलाई, ‘हामी तिमीहरूकहाँ नआएसम्म पर्खनू,’ भनेछन् भने हामी आफ्नो ठाउँमा बसिरहौँ र तिनीहरूकहाँ नजाऔँ। तर यदि तिनीहरूले ‘हामीकहाँ उक्लेर आओ,’ भनेछन् भने हामी माथि जाऔँ; किनकि याहवेहले तिनीहरूलाई हाम्रा हातमा सुम्पिदिनुभएको छ भन्ने कुराको चिन्ह हाम्रा लागि यही हुनेछ।” यसकारण ती दुवै जना पलिश्तीहरूको चौकीमा देखा परे। अनि पलिश्तीहरूले भने, “हेर! हिब्रूहरू आफूलाई लुकाइराखेका दुलाहरूबाट घस्रँदै बाहिर आइरहेका छन्।” तब पलिश्तीहरूका चौकीका मानिसहरूले जोनाथन र तिनको हतियार बोक्नेलाई कराएर भने, “हामीकहाँ आओ र हामी तिमीहरूलाई एउटा पाठ सिकाउनेछौँ।” यसकारण जोनाथनले आफ्ना हतियार बोक्नेलाई भने, “मेरो पछि-पछि माथि आऊ; किनभने याहवेहले तिनीहरूलाई इस्राएलको हातमा सुम्पिदिनुभएको छ।” जोनाथन हातखुट्टा टेक्दै उकालो चढे, र तिनको हतियार बोक्ने पनि तिनको पछि-पछि गयो। पलिश्तीहरू जोनाथनको सामु ढले, र तिनको हतियार बोक्नेले तिनीहरूलाई पछिल्तिरबाट मार्यो। तिनीहरूको पहिलो आक्रमणमा जोनाथन र तिनको हतियार बोक्नेले करिब आधा एकड क्षेत्रभित्र लगभग बीस जना मानिसहरूलाई मारे। तब समस्त योद्धाहरूमा अर्थात् छाउनी, खेत र चौकीमा भएका सेनाहरू, र छापा मार्ने दलमा भएका मानिसहरूका बीचमा आतङ्क फैलियो, र जमिन हल्लियो। अनि यो परमेश्वरद्वारा पठाइएको ठूलो आतङ्क थियो। बेन्यामीनको गेबामा भएका शाऊलका पहरा गर्ने मानिसहरूले पलिश्ती योद्धाहरू चारैतिर डरले भागिरहेका देखे। तब शाऊलले आफूसँग भएका मानिसहरूलाई भने, “दलहरूलाई भेला गर, र हामीलाई कसले छोडेर गएको छ, हेर।” जब तिनीहरूले सबैलाई भेला गरे, र जोनाथन र तिनका हतियार बोक्ने त्यहाँ रहेनछन्। तब शाऊलले अहीयाहलाई भने, “परमेश्वरको सन्दुक यहाँ ल्याऊ।” (त्यस बेला त्यो इस्राएलीहरूसँग थियो।) शाऊल पुजारीसँग कुरा गरिरहेको बेला पलिश्तीहरूको छाउनीमा भएको खैलाबैला झन्-झन् बढ्दैगयो। यसकारण शाऊलले पुजारीलाई भने, “तपाईंको हात झार्नुहोस्।” तब शाऊल र तिनका सबै मानिसहरू भेला भएर लडाइँमा गए। इस्राएलीहरूले पलिश्तीहरू ठूलो अलमलमा परेर एक-अर्कालाई नै आफ्नो तरवारले प्रहार गरिरहेका देखे। ती हिब्रूहरू, जो पहिले पलिश्तीहरूकहाँ गएर तिनीहरूका छाउनीमा बसेका थिए। तिनीहरू पनि शाऊल र जोनाथनसँग भएका इस्राएलीहरूको छाउनीमा गए। जब एफ्राइमको पहाडी मुलुकमा लुकिरहेका सबै इस्राएलीहरूले पलिश्तीहरू भागिरहेका सुने, तब तिनीहरू पनि अति ठूलो जोशको साथ लडाइँमा सामेल भए। यसरी याहवेहले त्यस दिन इस्राएलीहरूलाई बचाउनुभयो; अनि लडाइँ बेथ-आवेनको पारिसम्मै पुग्यो।
१ शमूएल 14:1-23 पवित्र बाइबल (NERV)
एक दिन शाऊलका छोरा जोनाथनले तिनका हतियार बोक्ने युवकलाई भने, “हिंडे र बेंसीको पल्लो पट्टि पलिश्तीहरूको छाउनीमा जाऔं।” तर जोनाथनले यो कुरा आफ्ना पितालाई भनेन। शाऊल पहाडको किनारा मिग्रोनमा एउटा अनारको रूखमुनि बसिरहेका थिए। छेवैमा खला पनि थियो। शाऊलसँग प्राय 600 मानिसहरू थिए। एकजनाको नाउँ अहियाह थियो। अहिया ईकाबोदका भाइ अहीतूबका छोरा थिए। ईकाबोद पीनहासका छोरा थिए। पीनहास एलीका छोरा थिए। अहिले एली शीलोमा परमप्रभुको पूजाहारी थिए। अहियाह पूजाहारी थिए अनि तिनले एपोद लगाएका थिए। यी मानिसहरूले जोनाथन गइसकेको कुरा चाल पाएनन्। वाटोको दुवै पट्टि ठूला-ठूला चट्टानहरू थिए। जोनाथनले त्यही बेंसीको बाटो भएर पलिश्तीहरूको छाउनीमा पुग्ने निश्चय गरे। बाटोको एकापट्टि बोसेस नाउँ भएको एउटा ठूला चट्टान थियो र अर्को तर्फ सेन नाउँ गरेको अर्को चट्टान थियो। एउटा ठूलो चट्टान भने उत्तरतिर मिकमाशलाई हेरिरहे झैं देखिन्थ्यो। अर्को चट्टानले भने दक्षिणतिर गिबालाई हेरिरहे झैं देखिन्थ्यो। जोनाथनले आफ्नो हतियार बोक्ने युवा सहयोगीलाई भने, “आऊ, ती विदेशीहरूको छाउनीमा जाऔ। हुन सक्छ, परमप्रभुले तिनीहरूलाई डराउनको निम्ति हामीलाई प्रयोग गर्नुहुनेछ। हामीसँग ज्यादा सैनिक होस् कि नहोस् परमप्रभुलाई कसैले रोक्न सक्दैन।” जोनाथनको हतियार बोक्ने युवकले भन्यो, “तपाईंलाई जे राम्रो लाग्छ त्यहि गर्नुहोस्। म त तपाईंको साथमा छँदैछु।” जोनाथनले भन्यो, “जाऔ! त्यो बेंसीबाट भएर सिधै पलिश्ती रक्षकहरू भएतिर जाऔं। हामी तिनीहरूले देख्ने गरी अघि बढौं। यदि तिनीहरूले हामीलाई, ‘तिमीहरू त्यही उभिनु जबसम्म हामी त्यहाँ आइपुग्दैनौं’ भन्छन् भने हामी जहिंको तहीं उभिनेछौं। हामी अघि बढ्दैनौं। तर यदि पलिश्तीहरूले हामीहरूलाई ‘अगाडि बढ’ भने, हामी तिनीहरू भएसम्म चढ्छौं। किनभने यो परमेश्वरको चिन्ह हो यो चिन्हको अर्थ हुनेछ परमप्रभुले तिनीहरूलाई हराउनु हुनेछ।” यसर्थ जोनाथन र तिनका सहयोगी पलिश्तीहरूले देख्ने गरी उभिए। पलिश्ती रक्षकहरूले भने, “हेर! हिब्रूहरू लुकेको खाल्टोबाट निस्केर आउँदैछन्।” किल्लाको रक्षक पलिश्तीहरूले जोनाथन र तिनका सहायकलाई कराएर भने, “यहाँ आऊ, तिमीहरूलाई हामी पाठ सिकाउँने छौं।” जोनाथनले आफ्नो सहयोगीलाई भन्यो, “पहाड चढ्दा मेरो पछि आउनु, परमेश्वरले यसरी मिलाउनु भएको छ कि इस्राएलीहरूले पलिश्तीहरूलाई हराउने छ।” जोनाथन हात खुट्टा टेकेर पहाडमाथि उक्ले। तिनका सहायक पनि पछि लागे। जोनाथन र तिनका सहायकले पलिश्तीहरूलाई आक्रमण गरे। पहिलो आक्रमणमा तिनीहरूले बीसजना पलिश्तीहरूलाई आधा एकर जमीनमा मारे। जोनाथनले उसको अघाडि आएकाहरूसित लडाई गरिनै रहे। पछाडिबाट तिनका सहायक आए अनि घाईतेहरूलाई मारे। मैदान, छाउनीमा र किल्लामा भएका सबै पलिश्ती सैनिकहरू डराउन थाले। यहाँसम्म भयो कि पलिश्तीहरूका वीरभन्दा वीर सैनिक पनि डराए। जमीन काम्यो र पलिश्ती सैनिकहरू साह्रै नै डराए। शाऊलका रक्षकहरूले बिन्यामीन देशको गिबामा भएका पलिश्ती सैनिकहरू चारै दिशातिर भाग-भाग गरेको देखे। शाऊलले आफ्ना छेवैमा भएका सैनिकहरूलाई भने, “सैनिकहरूको गन्ती गर। म यो जान्न चाहन्छु कि कसले छाउनी छोडे।” तिनीहरूले गन्ती गरे। छाउनीमा जोनाथन र तिनका सहायक थिएनन्। शाऊलले अहियाहलाई भने, “परमेश्वरको पवित्र सन्दूक ल्याऊ!” (त्यस समय सन्दूक इस्राएलीहरूसँग नै थियो।) शाऊल पूजाहारी अहियाहसँग कुरा गर्दैथिए। शाऊलले परमेश्वरको सुझाव पर्खिरहेका थिए। तर पलिश्तीहरूको छाउनीमा होहल्ला र अशान्ती अझै बढ्दै थियो। शाऊलको धैर्य खतम भइसकेको थियो। अन्त्यमा पूजाहारी अहियालाई शाऊलले भने, “अब भयो प्रार्थना गर्न बन्द गर, हात तल झार।” शाऊलले आफ्ना सैनिकहरूलाई एकत्रित पारे र युद्धको निम्ति निस्किए। पलिश्ती सेनाहरू साँच्चै नै अलमल्ल परिरहेका थिए। तिनीहरूले एक-अर्कामा तिनीहरूको तरवार लिएर झगडा़ गर्न शुरू गरे। केही हिब्रूहरू पनि पलिश्तीहरूसित तिनीहरूका नोकरहरू जस्तै त्यही छाउनीमा थिए। तिनीहरूले पनि पलिश्तीहरूलाई आक्रमण गरे। तिनीहरू पनि इस्राएली शाऊल र जोनाथनसित मिले। पलिश्ती सैनिकहरू भाग्दै छन् भन्ने खबर एप्रैमका पहाडी प्रदेशमा लुकेका सबै इस्राएलीहरूले सुने। यसैले ती इस्राएलीहरू पनि युद्धमा सामेल भएर पलिश्तीहरूलाई खेद्न थाले। यसरी परमप्रभुले इस्राएलीहरूलाई त्यस दिन रक्षा गर्नुभयो। तिनीहरूले बेत-आवेनको पारिसम्मै लडाँईं लडे। सबै सैनिकहरू शाऊलका साथ थिए त्यहाँ झण्डै 10,000 पुरूष थिए। एप्रैमका पहाडी देशको प्रत्येक शहरमा युद्ध फैलियो।
१ शमूएल 14:1-23 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
एक दिन जोनाथनले आफ्नो हतियार बोक्ने केटालाई भने, “आऊ, हामी पारिपट्टि पलिश्तीहरूका छाउनीमा जाऔं।” तर जोनाथनले त्यो कुरा आफ्ना बुबा शाऊललाई भनेनन्। शाऊल गिबाको नजिकै मिग्रोनमा एउटा अनारको बोटमुनि डेरा गरेर बसेका थिए, तिनीसित प्राय: छ सय जना मानिसहरू थिए। (एपोद बोक्ने पूजाहारीचाहिँ ईकाबोदको भाइ अहीतूबको छोरा अहियाह थिए। अहीतूब पीनहासको छोरो अनि शीलोमा रहेका परमप्रभुको पूजाहारी एलीका नाति थिए।) जोनाथन गएको मानिसहरूले थाहा पाएनन्। मिकमाशको घाटीको, जुन बाटो भएर जोनाथन पलिश्तीहरूका छाउनीमा पुग्नुपर्थ्यो, दुई वटा चोसो निस्केका चट्टानहरू घाटीका दुईपट्टि उठेका थिए। एउटा चट्टानको नाम बोसेस र अर्काको नाम सेनेह थियो। एउटा चट्टान घाटीको उत्तरपट्टि मिकमाशतिर र अर्को दक्षिणपट्टि गेबातिर फर्केका थिए। जोनाथनले त्यस जवान मानिसलाई भने, “हामी पारिपट्टि ती मूर्ति पुज्ने पलिश्तीहरूका छाउनीमा जाऔं। हुन सक्छ, परमप्रभुले हाम्रो मद्दत गर्नुहुन्छ र उहाँले मद्दत दिनुभयो भने हामी जति नै थोरै सङ्ख्यामा भए पनि कुनै कुराले हामीलाई विजय पाउनदेखि रोक्न सक्नेछैन।” त्यस केटाले उत्तर दियो, “जे तपाईं गर्न चाहनुहुन्छ, त्यसमा म तपाईंलाई साथ दिनेछु।” जोनाथनले भने, “ठीक छ! हामी पारि जानेछौं र पलिश्तीहरूकहाँ देखा पर्नेछौं। यदि तिनीहरूले ‘तिमीहरू त्यहीँ पर्ख हामी आउँदै छौं’ भनेर हामीलाई भन्छन् भने हामी जहाँ हुन्छौं, त्यहीं पर्खनेछौं। तर तिनीहरूले आफू भएका ठाउँमा हामीलाई बोलाए भने हामी त्यसै गर्नेछौं किनभने त्यो परमप्रभुले हामीलाई तिनीहरूमाथि विजय दिनुभएको छ भन्ने कुराको चिन्ह हुनेछ।” यसर्थ तिनीहरू पलिश्तीकहाँ देखा परे र पलिश्तीहरूले भने, “हेर, कोही-कोही हिब्रूहरू आफू लुकेका दुलाहरूबाट निस्की आउँदै छन्!” तब तिनीहरूले जोनाथन र त्यस केटालाई कराएर भने, “तिमीहरू यहाँ आओ! हामीसित तिमीहरूलाई भन्नुपर्ने केही कुरा छन्!” जोनाथनले त्यस केटालाई भने, “मेरो पछि-पछि आऊ। परमप्रभुले इस्राएललाई तिनीहरूमाथि विजय दिनुभएको छ।” जोनाथन हात र घुँडा टेकी घाटीबाट उक्ली उँभो आए र जोनाथनको पछि-पछि त्यो केटा पनि आयो। जोनाथनले हमला गरेर पलिश्तीहरूलाई ढाले र त्यो केटाले तिनीहरूलाई मार्यो। त्यो पहिलो संहारमा मार-काट हुँदा जोनाथन र त्यो केटाले प्राय: बीस जना मानिसहरूलाई चार रोपनीजस्तो क्षेत्रफलभित्र मारे। गाउँ-बस्तीमा बास गर्ने सबै पलिश्तीहरू डराए, छाउनीमा बसेका छापामार र सिपाहीहरू डरले काँमे, पृथ्वी हल्लियो र एउटा ठूलो आतङ्क मच्चियो। बेन्यामीनी इलाकाको गिबामा पहरा दिएर बसेका शाऊलका मानिसहरूले पलिश्तीहरू डरले भाग्दै गरेका देखे। यसकारण शाऊलले आफ्ना मानिसहरूलाई भने, “सिपाहीहरूको गन्ती लिएर को-को छैन हेर।” तिनीहरूले त्यसै गरे अनि जोनाथन र उनको हतियार बोक्ने केटा रहेनछन् भनी पत्ता लगाए। शाऊलले पूजाहारी अहियाहलाई भने, “सन्दुक यहाँ ल्याओ।” (त्यस दिन अहियाहले इस्राएलका मानिसहरूका अघि सन्दुक बोकेका थिए।) शाऊल पूजाहारीसित कुरा गरिरहेको बेलामा पलिश्ती छाउनीमा गड्बडी अझै बढ्दैगयो र शाऊलले तिनलाई भने, “परमप्रभुसित सल्लाह लिइरहने समय छैन!” त्यसपछि शाऊल र तिनका मानिसहरू पलिश्तीहरूका विरुद्धमा लड्न निक्ले। पलिश्तीहरू पूरा गड्बडीका बीचमा आफू-आफूमा नै लडिरहेका थिए। कति जना हिब्रूहरू, जो पलिश्तीहरूतिर लागेर तिनीहरूसित तिनका छाउनीमा गएका थिए, फेरि तिनीहरूलाई छोडेर शाऊल र जोनाथनपट्टि आए। अरू एफ्राइमको डाँडामा लुकेर बस्नेहरूले पलिश्तीहरू भाग्दै छन् भनी सुने र तिनीहरूले पनि साथ दिएर पलिश्तीहरूमाथि हमला गरे अनि लडाइँ गर्दै बेथ-आवनको पारिपट्टि गए। त्यो दिन परमप्रभुले इस्राएलको रक्षा गर्नुभयो।