१ राजाहरू 3:16-28
१ राजाहरू 3:16-28 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
एक दिन दुई वेश्याहरू सोलोमन राजाको अघि हाजिर भए। एउटीले भनी, “हे महाराज! यो आइमाई र म एउटै घरमा बस्छौं र त्यो घरमा हुँदा नै मैले एउटा छोरो जन्माएँ। मेरो छोरो जन्मेको दुई दिनपछि त्यसले पनि एउटा छोरो जन्माई। घरमा हामी दुई मात्र थियौं, अरू कोही थिएन। एक रात एउटा घटना भयो, निद्रामा पल्टँदा त्यसले आफ्नो बालकलाई थिचिछ र त्यो छोरो मरेछ। राति नै उठेर म निदाएकै बेला त्यसले मेरो छोरो मेरो छेउबाट उठाएर लगिछ र आफ्नो ओछ्यानमा राखिछ र मरेको बालकचाहिँ मेरो छेउमा राखिदिइछ। भोलिपल्ट बिहान उठेर आफ्नो बालकलाई दूध खुवाऊँ भनेको त बालक मरिसकेको पो रहेछ। राम्ररी हेरेको त मरेको छोरा मेरो होइन रहेछ।” अर्की आइमाईले भनी, “होइन, जिउँदो बालक मेरो हो, मरेको बालक तेरो हो।” पहिली आइमाईले भनी, “होइन, होइन! मरेको बालक तेरो हो, जिउँदो बालक मेरो हो।” यसरी राजाको अघि ती दुई झगडा गर्न लागे। तब सोलोमन राजाले भने, “तिमीहरू दुवै जना जिउँदो बालक मेरो र मरेको बालक तेरो हो भन्छौ।” उनले एउटा तरवार ल्याउन लगाए। तरवार ल्याएपछि उनले भने, “जिउँदो बालक दुई भाग गरेर काट् र प्रत्येक आइमाईलाई एक-एक भाग दिइहाल्।” साँचो आमाको हृदय आफ्नो छोराको मायाले भरियो र त्यसले राजालाई भनी “महाराज! बालक नमार्नुहोस्, त्यसैलाई दिनुहोस्।” तर अर्की आइमाईले भनी, “हामी दुवैलाई बालक नदिनुहोस्, त्यसलाई दुई टुक्रा पारिदिनुहोस्।” तब सोलोमनले भने, “त्यस बालकलाई नमार्। पहिलो आइमाईलाई नै त्यो बालक दे, तिनी बालककी खास आमा हुन्।” सोलोमनको यो फैसला सुनेर इस्राएलका मानिसहरूका हृदय आफ्ना राजाप्रति गहिरो श्रद्धाले भरिए। तब न्यायपूर्ण तरिकाले मुद्दा छिन्ने बुद्धि राजालाई परमेश्वरले दिनुभएको भनी तिनीहरूले जाने।
१ राजाहरू 3:16-28 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
त्यसपछि दुई जना वेश्याहरू राजाको सामुन्ने आएर उभिए। तीमध्ये एक जनाले भनी, “हे मेरा प्रभु, यो आइमाई र म एउटै घरमा बस्छौं। र त्यहाँ त्यो मसँग हुँदा मैले एक जना बालक जन्माएँ। मेरो बालक जन्मेको तीन दिनपछि त्यसले पनि बालक जन्माई। त्यहाँ हामी मात्र थियौं। त्यस घरमा हामी दुईबाहेक अरू कोही थिएन। “राती यस आइमाईले आफ्नो छोरालाई थिचेर मारिछ। मध्यरातमा त्यो उठेर म, हजूरकी दासी निदाएको बेलामा मेरो छेउबाट मेरो छोरा लगेर आफ्नो काखमा राखिछ, र आफ्नो मरेको छोरालाई चाहिँ मेरो काखमा राखिदिइछ। भोलिपल्ट बिहानै छोरालाई दूध खुवाउन उठ्दा त मैले मेरो छोरालाई मरेको भेट्टाएँ। तर मैले त्यसलाई बिहानको उज्यालोमा राम्ररी हेर्दा त त्यो मैले जन्माएको मेरो छोरो होइन रहेछ।” त्यो अर्की आइमाईले भनी, “होइन, जिउँदोचाहिँ मेरै छोरो हो, तेरो चाहिँ मरेको हो।” तर पहिलीले जिद्दी गरेर भनी, “होइन, मरेको चाहिँ तेरो हो, जिउँदो मेरो हो।” यसरी तिनीहरू राजाको सामुन्ने बहस गर्न लागे। राजाले भने, “यसले भन्छे, ‘जिउँदो छोरो मेरो हो। मरेको तेरो हो’। अनि अर्कीले भन्छे, ‘होइन, तेरो छोरोचाहिँ मरेको हो, जिउँदोचाहिँ मेरै हो’।” तब राजाले भने, “मलाई एउटा तरवार ल्याइदेऊ।” अनि तिनीहरूले राजाको निम्ति एउटा तरवार ल्याइदिए। तब तिनले यस्तो हुकुम दिए, “त्यस जिउँदो बालकलाई दुई टुक्रा गरी काट, र आधा एउटीलाई र आधा अर्कीलाई देऊ।” तब आफ्नो छोराको मायाले भरिएर त्यस जिउँदो बालककी आमाले राजालाई भनी, “हे प्रभु, त्यो जिउँदो बालक त्यसलाई नै दिनुहोस्। त्यसलाई नमार्नुहोस्।” तर अर्कीले भनी, “न त मैले न त्यसले लैजान पाओस्। त्यसलाई दुई टुक्रा गरी काट्नुहोस्।” तब राजाले आफ्नो न्यायको फैसला यसरी सुनाइदिए, “त्यो जिउँदो बालक पहिलो आइमाईलाई दिइहाल। त्यसलाई नमार। त्यसकी आमा त्यही हो।” जब राजाले दिएको फैसला सारा इस्राएलले सुने, तब राजाप्रति भयको भावना उत्पन्न भयो, किनभने न्याय गरिदिनलाई तिनीसँग परमेश्वरबाटको बुद्धि रहेछ भनी तिनीहरूले देखे।
१ राजाहरू 3:16-28 पवित्र बाइबल (NERV)
एक दिन दुइ जना स्त्रीहरू जो बेश्या थिए, सुलेमान कहाँ आए। तिनीहरू राजाको सामु उभिए। एक जना स्त्रीले भनी, “महाराज, यो स्त्री र म एउटै घरमा बस्छौं। हामी दुवै जना गर्भवती थियौं अनि नानी जन्माउने बेला भएको थियो। मैले मेरो नानी जन्माएँ त्यस बेला ऊ मसँगै थिई। तीन दिनपछि यस आइमाईले पनि आफ्नो नानी जन्माई। त्यस घरमा हामीसँग अरू कुनै मानिस थिएन। हामी दुइ जना मात्र थियौं। एक रात यो आइमाई आफ्नो नानीसँग सुतेकी थिई, नानी मरेछ। राति नै म सुतेको बेला उसले मेरो नानी मेरो ओछ्यानबाट लगी। मेरो ओछ्यानमा मरेको नानी राखी। बिहान म ब्यूँझिएँ अनि मेरो नानीलाई दूध खुवाउन लागें। तर मेरो नानी मरेको थियो। तब मैले त्यसलाई राम्ररी नियालेर हरें। मैले देखें, त्यो मेरो नानी थिएन।” तर अर्की स्त्रीले भनी, “होइन! जिउँदो नानी मेरो हो। मृत नानी तेरो हो!” तर पहिलो स्त्रीले भनी, “होइन, तँ गलत छेस्! मृत नानी तेरो हो अनि जिउँदो नानी मेरो हो!” यस प्रकार दुइ जना स्त्री राजा सामु तर्क गर्न लागे। तब राजा सुलेमानले भने, “तिमीमध्ये प्रत्येकले जिउँदो नानी मेरो हो भन्दै छौ अनि मृत नानीलाई तिमीहरू अर्काको बताउँदैछौं।” तब राजा सुलेमानले सेवकलाई तरवार लिन पठाए। अनि राजा सुलेमानले भने, “हामी यही गर्ने छौं। जिउँदो नानीलाई दुइ टुक्रा गरी काट्नेछौ अनि दुवै आइमाईलाई नानीको आधा-आधा भाग दिनेछौं।” अर्की आइमाईले भनी, “यो ठीक छ। नानीलाई दुइ टुक्रा पार्नुहोस्। तब हामीमध्ये कोही पनि उसलाई पाउने छैनौं।” तर पहिलो आइमाई, जो असली आमा थिई, उ आफ्नो नानीको मायाले व्याकुल थिई। उसले राजालाई भनी, “महाराज, नानीलाई कृपया नकाट्नुहोस् बरू उसलाई नै दिनुहोस्।” तब राजा सुलेमानले भने, “नानीलाई नकाट! यसलाई पहिलो आइमाईलाई दिइहाल। ऊ नै असली आमा हो।” इस्राएलका मानिसहरूले राजा सुलेमानको निर्णय सुने। तिनीहरूले उनको धेरै नै आदर र सम्मान गरे किनभने उनी बुद्धिमान थिए। तिनीहरूले देखे सही न्याय गर्नमा उनीसँग परमेश्वरको बुद्धि थियो।