मर्कूस 4:21-34

येशूले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “के तिमीहरूले एउटा बत्ती ल्याएर भाँडोमुनि अथवा खाटमुनि राख्छौ र? यसको सट्टा तिमीहरूले के त्यसलाई सामदानमाथि राख्दैनौ र? जे लुकाइन्छ, त्यो प्रकट हुनको लागि हो, अनि जे गुप्‍तमा राखिन्छ, त्यो खुलस्त गरिनको लागि हो। यदि कसैको सुन्‍ने कानहरू छन् भने, त्यसले सुनोस् र बुझोस्।” उहाँले अझै भन्‍नुभयो, “तिमीहरू जे सुन्छौ, त्यसलाई होसियारीसाथ विचार गर। जुन नापले तिमीहरू अरूहरूलाई नाप्दछौ, तिमीहरू पनि त्यही नापले अर्थात् अझै बढ्ता गरी नापिनेछौ। जससित छ, त्यसलाई अरू दिइनेछ; र जससित छैन, त्यससित भएको पनि खोसिनेछ।” उहाँले यो पनि भन्‍नुभयो, “परमेश्‍वरको राज्य यस्तो छ: एकजना मानिसले जमिनमा बीउ छर्छ। राती र दिउँसो, ऊ सुते पनि वा उठे पनि, त्यो बीउ उम्रन्छ अनि बढ्छ, यद्यपि यो कसरी हुन्छ सो उसले जान्दैन। माटोले आफै अन्‍न फलाउँछ; पहिले बोट, त्यसपछि बाला, त्यसपछि बालामा पूरा अन्‍न। अन्‍न पाक्नसाथ उसले त्यसमा हँसिया लगाउँछ, किनकि कटनीको बेला आइपुगेको हुन्छ।” उहाँले फेरि भन्‍नुभयो, “हामी परमेश्‍वरको राज्यको तुलना केसँग गरौं? अथवा यसलाई वर्णन गर्नलाई हामीले कुन दृष्‍टान्त प्रयोग गरौं? यो एउटा रायोको बीउजस्तो हो, जुन माटोमा रोपिने बीउहरूमध्ये सबभन्दा सानो हुन्छ। तैपनि रोपेपछि यो बढेर बारीमा भएका अरू बोटबिरुवाहरू भन्दा ठूलो हुन्छ, जसका यति ठूला हाँगाहरू हुन्छन् कि, चराचुरुङ्गीहरू यसका छहारीमा बास बस्‍न सक्छन्।” यस्ता अरू धेरै दृष्‍टान्तहरूद्वारा येशूले तिनीहरूले बुझ्न सक्नेअनुसार तिनीहरूसित वचनहरू बोल्नुभयो। उहाँले तिनीहरूसित दृष्‍टान्तहरू प्रयोग नगरी केही भन्‍नुभएन; तर उहाँ आफ्ना चेलाहरूसित एकलै हुँदा तिनीहरूलाई सबैको अर्थ बताइदिनुहुन्थ्यो।