“त्यस समय स्वर्गको राज्य दश जना कन्याहरू जस्तो हुनेछ, जसले आफ्ना बत्तीहरू लिए अनि दुलहालाई भेट्न गए। तीमध्ये पाँचजना निर्बुद्धिहरू र पाँचजना बुद्धिमतीहरू थिए। ती निर्बुद्धिहरूले बत्ती त लगे तर तेल लगेनन्। तर ती बुद्धिमतीहरूले चाहिँ आफ्ना बत्तीहरूसित भाँडोमा तेल पनि लगे। दुलहाले आउन ढिलो गरेकाले तिनीहरू सबैलाई निन्द्रा लाग्न थाल्यो, अनि भुसुक्क निदाए।
“मध्यरातमा एउटा सोर सुनियो: ‘लौ दुलहा यहाँ छन्! उनलाई भेट्न निस्किआओ!’
“तब सबै कन्याहरू उठे, अनि आफ्ना बत्तीहरू ठीक पारे। ती निर्बुद्धिहरूले बुद्धिमतीहरूलाई भने, ‘हामीलाई तिमीहरूका तेलबाट केही देओ; किनकि हाम्रा बत्तीहरू निभ्दैछन्।’
“तिनीहरूले जवाफ दिए, ‘हुँदैन, शायद हाम्रो र तिमीहरू दुवैको लागि यो प्रशस्त नहोला। बरु तेल बेच्नेहरूकहाँ जाओ, र आफ्नै लागि केही किन।’
“तर जब तिनीहरू तेल किन्न निस्के, तब दुलहा आइपुगिहाले। ती तयार रहेका कन्याहरू तिनीसित विवाहको भोजमा प्रवेश गरिहाले। अनि ढोका बन्द भयो।
“पछिबाट ती अरू पनि आए अनि भने, ‘प्रभु! प्रभु! हाम्रो लागि ढोका खोलिदिनुहोस्!’
“तर तिनले जवाफ दिए, ‘म तिमीहरूलाई साँच्चै भन्दछु, म तिमीहरूलाई चिन्दिनँ।’
“यसकारण जागा रहो, किनकि त्यो दिन र समय तिमीहरू जान्दैनौ।
“फेरि स्वर्गको राज्य, यात्रामा जान लागेको त्यो मानिसजस्तो हो, जसले आफ्ना सेवकहरूलाई बोलाएर आफ्ना सम्पत्ति जिम्मा दिए। तिनीहरूका योग्यताअनुसार तिनले एउटालाई पाँच झोला सुनका सिक्का, अर्कोलाई दुई झोला सुनका सिक्का अनि अर्कोलाई एक झोला सुनका सिक्का दिए। त्यसपछि तिनी आफ्ना यात्रामा लागे। पाँच झोला सुनका सिक्का पाउने मानिस तुरुन्तै गएर आफ्नो पैसा काममा लगायो, अनि अरू पाँच झोला कमायो। दुई झोला सुनका सिक्का पाउनेले पनि त्यसै गरी अरू दुई झोला कमायो। तर एक झोला सुनका सिक्का पाउने मानिस गयो, अनि भुइँमा खनेर उसका मालिकको धन लुकायो।
“धेरै समय बितेपछि ती सेवकहरूका मालिक फर्किआए अनि तिनीहरूसित हिसाब मागे। पाँच झोला सुनका सिक्का पाउने मानिसले अरू पाँच ल्यायो। उसले भन्यो, ‘हजुर, तपाईंले मलाई पाँच झोला सुनका सिक्का सुम्पनुभएको थियो। हेर्नुहोस्, मैले अरू पाँच कमाएँ।’
“त्यसका मालिकले जवाफ दिए, ‘स्याबास, असल र विश्वासी सेवक! तँ थोरै कुरामा विश्वासयोग्य भइस्। म तँलाई धेरै कुराको जिम्मा दिनेछु। आइज र आफ्ना मालिकको रमाहटमा सहभागी बन्!’
“दुई झोला सुनका सिक्का पाउने मानिस पनि आयो। त्यसले भन्यो, ‘हजुर, तपाईंले मलाई दुई झोला सुनका सिक्का सुम्पनुभएको थियो। हेर्नुहोस्, मैले अरू दुई कमाएँ।’
“त्यसका मालिकले जवाफ दिए, ‘स्याबास, असल र विश्वासी सेवक! तँ थोरै कुरामा विश्वासयोग्य भइस्। म तँलाई धेरै कुराको जिम्मा दिनेछु। आइज र आफ्ना मालिकको रमाहटमा सहभागी बन्!’
“त्यसपछि एक झोला सुनको सिक्का पाउने मानिस आयो। त्यसले भन्यो ‘हजुर, म जान्दछु कि तपाईं नरोपेको ठाउँमा कटनी गर्नुहुने अनि बीउ नछरेको ठाउँमा बटुल्नुहुने कठोर मानिस हुनुहुन्छ। तसर्थ म डराएँ, अनि गएर तपाईंको सुन भुइँमा लुकाएँ। हेर्नुहोस्, तपाईंको त्यो सामान यहाँ छ।’
“त्यसका मालिकले जवाफ दिए, ‘तँ दुष्ट र अल्छे सेवक! मैले नछरेको ठाउँमा म कटनी, गर्छु अनि बीउ नरोपेको ठाउँमा बटुल्छु भन्ने तँलाई थाहा थियो? त्यसो भए, तैंले मेरो धन साहुकहाँ राख्नुपर्ने थियो, र म फर्केर आउँदा मैले त्यो ब्याजसमेत पाउने थिएँ।
“ ‘त्यसबाट त्यो सुनको सिक्काको झोला लेओ र जससित दश झोला छ त्यसलाई देओ। किनकि जससित छ, त्यसलाई अरू दिइनेछ, अनि त्यससित प्रशस्त हुनेछ। जससित छैन, त्यससित भएको पनि खोसिनेछ। अनि त्यस बेकामे सेवकलाई बाहिरको अन्धकारमा फ्याँकिदेओ, जहाँ रुवाइ र दाह्रा किटाइ हुनेछ।’
बाइबल एप
बाल बाइबल एप
