तर शाऊल अझसम्म पनि प्रभुका चेलाहरूका विरुद्ध हत्यापूर्ण धम्कीहरू दिइरहेका थिए। तिनी प्रधान पूजाहारीकहाँ गए, र दमस्कसमा भएका विश्वासी पुरुष र स्त्रीलाई बन्दी बनाइ यरूशलेम ल्याउनका निम्ति त्यहाँका सभाघरहरूका नाउँमा पत्रहरू मागे। आफ्नो यात्राको क्रममा उनी जब दमस्कसको नजिकै पुगे, अकस्मात् स्वर्गबाट एउटा प्रकाश उनको चारैतिर चम्क्यो। उनी भुइँमा पछारिए, र यसो भन्दै गरेको एउटा आवाज तिनले सुने, “शाऊल, शाऊल, किन तिमी मलाई सताउँछौ?”
शाऊलले भने, “हे प्रभु तपाईं को हुनुहुन्छ?”
उहाँले जवाफ दिनुभयो, “म येशू हुँ, जसलाई तिमी सताइरहेका छौ। अब तिमी उठ र दमस्कसमा जाऊ र तिमीले गर्नुपर्ने कुराहरू तिमीलाई बताइनेछ।”
शाऊलसँगै यात्रा गरिरहेका मानिसहरू त्यहाँ अवाक भएर उभिए; किनकि जो मसँग बोलिरहनुभएको थियो, उहाँको आवाज तिनीहरूले बुझेनन्। शाऊल भुइँबाट उठे, जब तिनले आफ्ना आँखाहरू खोले, तेजले गर्दा उनले केही पनि देख्न सकेनन्; त्यसैले तिनका सङ्गीहरूको हातद्वारा तिनलाई डोर्याउँदै दमस्कसमा पुर्याए। तीन दिनसम्म उनी दृष्टिविहीन भए, र केही खानपिन गरेनन्।
हननिया नाउँ गरेका एकजना चेला दमस्कसमा थिए; तिनलाई प्रभुले दर्शनमा भन्नुभयो, “हे हननिया!”
तिनले जवाफ दिए, “हजुर, प्रभु!”
प्रभुले तिनलाई भन्नुभयो, “तिमी ‘सीधा’ नाउँको सडकमा यहूदाको घरमा जाऊ; र टार्सस निवासी शाऊल नाउँको व्यक्तिलाई त्यहाँ भेट। ऊ त्यस घरमा प्रार्थना गरिरहेको छ। हननिया नाउँ भएका व्यक्तिले शाऊलको शिरमा उनका हातहरू राखेर फेरि आँखा देख्ने तुल्याएकोले उनले दर्शनमा देखेका छन्।”
तब हननियाले जवाफ दिए, “प्रभु, यस मानिसले यरूशलेममा तपाईंका पवित्र जनहरूलाई सताएको र तिनीहरूमाथि गरेको अत्याचारहरूका बारेमा मैले धेरैजनाबाट सुनेको छु, र यहाँ पनि हजुरका नाउँ लिनेहरूलाई बन्दी बनाउन मुख्य पूजाहारीहरूबाट अधिकार लिएर त्यो मानिस आएको हो।”
तर प्रभुले हननियालाई भन्नुभयो, “तिमी जाऊ! किनकि इस्राएलका बासिन्दाहरू, गैरयहूदीहरू र तिनीहरूका राजाहरूमा मेरो नाउँ घोषणा गर्न मैले यस मानिसलाई रोजेको छु। मेरो नाउँका निम्ति उनले कतिसम्म दुःख भोग्नुपर्छ म उसलाई देखाउनेछु।”
त्यसपछि हननिया त्यस घरभित्र गए। शाऊलको शिरमा आफ्ना हातहरू राखेर उनले यसो भने, “भाइ शाऊल, तिमी यस शहरमा आउँदा तिमीलाई बाटोमा दर्शन दिनुहुने प्रभु येशूले मलाई यहाँ पठाउनुभएको छ, जसले गर्दा तिमी फेरि देख्न सक र तिमी पवित्र आत्माले भरपूर होऊ।” तुरुन्तै, शाऊलका आँखाहरूबाट पाप्राहरूजस्ता केही कुरा खसे; र तिनी फेरि देख्नसक्ने भए। तब तिनी उठे, र बप्तिस्मा लिए। अनि केही खानेकुरो खाएपछि, तिनले फेरि शक्ति पाए।
शाऊलले दमस्कसमा चेलाहरूसँग धेरै दिन बिताए। अनि तुरुन्तै येशू परमेश्वरका पुत्र हुनुहुन्छ भनेर सभाघरहरूमा तिनले प्रचार गर्न सुरु गरे। तिनका कुरा जतिजनाले सुने, ती सबैले अचम्म मानेर सोधे, “के यो मानिस त्यही होइन, जसले यरूशलेममा यही नाउँ लिने मानिसहरूमाथि ठूलो अत्याचार गरेको थियो? त्यति मात्र होइन, यहाँ पनि यो नाउँ लिने मानिसहरूलाई समातेर मुख्य पूजाहारीहरूकहाँ सुम्पन यो आएको होइन र?” तर शाऊल झन्-झन् शक्तिशाली हुँदै प्रचार गर्न थाले र दमस्कसका यहूदीहरूका बीच येशू नै ख्रीष्ट हुनुहुन्छ भन्ने प्रमाणित गरीकन तिनीहरूलाई छक्क पारे।
धेरै दिन बितेपछि, यहूदीहरूले तिनलाई मार्ने षड्यन्त्र गरे; तर शाऊलले तिनीहरूका योजना थाहा पाए। तिनलाई मार्न शहरका ढोकाहरूमा मानिसहरू दिनरात पहरा दिन थाले। तर तिनका चेलाहरूले मध्यरातको पहरमा तिनलाई एउटा डालोभित्र राखेर पर्खालको प्वालबाट बाहिर निकाले।
यरूशलेममा आएपछि, तिनले चेलाहरूसँग मिल्न खोजे; तर तिनीहरू सबैजना उनीसँग डराए, किनकि शाऊल पनि चेला भइसकेको तथ्यलाई तिनीहरूले विश्वास गर्न सकेनन्। तर बारनाबासले तिनलाई प्रेरितहरूकहाँ लिएर गए। दमस्कसको आफ्नो यात्रामा शाऊलले कसरी प्रभुलाई देखे, कसरी प्रभु तिनीसँग बोल्नुभयो र त्यस शहरमा कसरी उनले साहससाथ येशूको नाउँको प्रचार गरे, यी सबै कुरा बारनाबासले तिनीहरूलाई बताए। त्यसपछि शाऊल तिनीहरूसँगै बसे, र यरूशलेममा स्वतन्त्र भएर घुम्दै साहससाथ प्रभुको नाउँको प्रचार गर्न थाले। ग्रीकभाषी यहूदीहरूका बीच उहाँको नाउँको वर्णन गर्नुको साथै उनीहरूसँगै वाद-विवाद पनि गरे; तर तिनीहरूले उनलाई मार्ने योजना बनाए। अरू विश्वासीजनहरूले यो कुरो थाहा पाएपछि उनलाई कैसरियामा ल्याई त्यहाँबाट टार्सस पठाइदिए।
त्यसपछि यहूदिया, गालील र सामरियाका मण्डलीमा केही शान्ति छायो र मण्डली सुदृढ भयो। जब मानिसहरू प्रभुको डरमा जिउन थाले, अनि पवित्र आत्माद्वारा उत्साह पाएर तिनीहरू संख्यामा वृद्धि हुँदैगयो।
विभिन्न देशहरूमा प्रचार गर्दै जाने क्रममा, पत्रुस लिड्डामा पवित्र जनहरूलाई भेट्न गए। तिनले त्यहाँ पक्षाघातले आठ वर्षदेखि ओछ्यानमा थला परेको एनियास नाउँको एकजना मानिसलाई भेटे। पत्रुसले तिनलाई भने, “एनियास, येशू ख्रीष्टले तिमीलाई निको तुल्याउनुहुन्छ। उठ र आफ्नो ओछ्यान मिलाऊ।” तब एनियास तुरुन्तै उभियो। त्यसपछि लिड्डा र शारोनमा बस्ने सबैजनाले त्यसलाई देखे, र प्रभुमा फर्के।
योप्पा शहरमा तबीता (ग्रीक भाषामा उनलाई डोरकास भनिन्थ्यो) नाउँकी एकजना चेली थिइन्; तिनी सदा असल कार्य गरिरहन्थिन् र गरिबहरूलाई सहायता पनि गर्ने गर्थिन्। त्यही समयमा, तिनी बिरामी भइन् र मरिन्। तिनको शरीरलाई नुहाएर माथिल्लो तलाको कोठामा राखियो। लिड्डाचाहिँ योप्पाको नजिकै थियो। त्यसैले चेलाहरूले पत्रुस लिड्डामा भएको सुनेर तिनीहरूले दुईजनालाई तिनीकहाँ पठाएर अनुरोध गरे, “कृपया तुरुन्तै आउनुहोस्।”
तब पत्रुस तिनीहरूसँग गए, र जब तिनी त्यहाँ पुगे। उनलाई माथि कोठामा लगियो। सबै विधवाहरू उनको चारैतिर उभिएर रुँदै तिनीहरूसँग भएको बेला डोरकासले बनाएका पोशाक र अरू लुगाहरू तिनीहरूले देखाए।
त्यस कोठाभित्र भएका सबैलाई पत्रुसले बाहिर पठाए। त्यसपछि उनले घुँडा टेकेर प्रार्थना गरे। मरेकी स्त्रीतिर फर्किंदै उनले भने, “तबीता, उठ!” अनि तिनले आफ्ना आँखाहरू उघारिन् र पत्रुसलाई देखेपछि उठेर बसिन्। पत्रुसले हातले समातेर तिनलाई आफ्नै खुट्टामा उभिन मदत गरे। त्यसपछि तिनले विधवा तथा पवित्र जनहरूलाई कोठाभित्र बोलाए, र जीवित तबीतालाई तिनीहरूकहाँ सुम्पिदिए। यो घटना सम्पूर्ण योप्पा शहरबासीले थाहा पाए। अनि धेरै जनाले प्रभुमा विश्वास गरे। त्यस उप्रान्त, योप्पा शहरमा सिमोन नाउँको एकजना छाला बनाउनेको घरमा पत्रुस केही दिन बसे।
बाइबल एप
बाल बाइबल एप
