जसरी आदमद्वारा सबै मरे, त्यसरी नै ख्रीष्टद्वारा सबैलाई जीवित पारिनेछ। तर हरेक आफ्नो क्रमानुसार: ख्रीष्ट पहिलो फल, त्यसपछि उहाँको पुनरागमनमा उहाँका आफ्नैहरू जति सबै जीवित पारिनेछन्। त्यसपछि अन्त्य आउनेछ; जब उहाँले दुष्टका सबै शासन, अधिकार र शक्तिलाई नाश गरेर आफ्ना पिता परमेश्वरलाई राज्य सुम्पनुहुनेछ। किनकि ख्रीष्टले आफ्ना सबै शत्रुहरूलाई आफ्नो पाउमुनि नराखुन्जेल उहाँले राज्य गर्नैपर्छ। अन्तिममा नाश गरिने शत्रुचाहिँ मृत्यु हो। किनकि परमेश्वरले “सबै कुरा उहाँको पाउमुनि राख्नुभएको छ।” यो स्पष्ट छ कि, “सबै कुरा” भन्नाले सबै कुरा ख्रीष्टको अधीनमा गराउनुहुने परमेश्वर आफैचाहिँ त्यस अधीनतामा हुनुहुन्न। जब परमेश्वरले सबै कुरा ख्रीष्टको अधीनमा गराउनुहुन्छ, तब पुत्र आफै पनि पिताको अधीनमा हुनुहुनेछ, जसले सबै कुरा ख्रीष्टको अधीनतामा राखिदिनुभएको छ, ताकि परमेश्वर सबै कुरामा सर्वेसर्वा होऊन्।
यदि पुनर्जीवित नहुने भए, मरेकाहरूका निम्ति बप्तिस्मा लिनुको के आवश्यकता हुनेछ? यदि मरेकाहरू पुनर्जीवित हुँदै-हुँदैनन् भए, किन मानिसहरूले तिनीहरूका लागि बप्तिस्मा लिन्छन्? अनि हाम्रो विषयमा, हामीले आफूलाई हर घडी किन जोखिममा पार्छौं? म दिनहुँ मृत्युको सामना गर्छु—हो, मेरो भन्नुको मतलब, हाम्रा प्रभु ख्रीष्ट येशूमा म तिमीहरूको कारण गर्व गर्दछु। यदि मानवीय दृष्टिकोणले मात्र मैले एफिससमा जङ्गली जनावरहरूसँग जस्तै मानिसहरूसँग लडाइँ गरेको हुन्थें भने मलाई लाभ हुन्थ्यो र? यदि मरेकाहरू पुनर्जीवित नहुने भए त,
“हामी खाऔं र पिऔं,
किनकि भोलि ता हामी मरिहाल्छौं।”
भ्रममा नपर: “खराब सङ्गतले असल चरित्रलाई नष्ट पार्छ।” होशमा आओ, पाप गर्न छोड। म यो तिमीहरूलाई शर्ममा पार्नलाई भन्दैछु, किनकि तिमीहरूमध्ये कतिले परमेश्वरलाई चिनेकै छैनौ।
तर कतिले सोध्लान्, “मरेकाहरू कसरी पुनर्जीवित हुन्छन्? तिनीहरू कस्तो किसिमको शरीरमा आउनेछन्?” हे मूर्ख! तिमीले जे छर्दछौ, त्यो नमरेसम्म सजीव हुँदैन। जब तिमी छर्दछौ, तब तिमीले पछि आउने शरीर ता रोप्दैनौ, तर एउटा बीउ मात्र छर्दछौ, चाहे त्यो गहुँको होस् वा अरू केहीको होस्। तर परमेश्वरले त्यसलाई आफ्नो इच्छाअनुसारको एउटा शरीर दिनुहुन्छ, र हरेक किसिमको बीउलाई त्यसको आफ्नै शरीर दिनुहुन्छ। सबैको शरीर एकै प्रकारको हुँदैन: मानिसको एक प्रकारको शरीर हुन्छ, जनावरहरूको अर्कै प्रकारको, चराहरूको अर्कै प्रकारको र माछाहरूको अर्कै प्रकारको शरीर हुन्छ। स्वर्गीय शरीरहरू पनि हुन्छन् र सांसारिक शरीरहरू पनि हुन्छन्; तर स्वर्गीय शरीरहरूको तेज एक किसिमको हुन्छ, अनि सांसारिक शरीरहरूको तेज अर्कै किसिमको हुन्छ। सूर्यको तेज एक किसिमको हुन्छ, चन्द्रमाको अर्कै किसिमको, ताराहरूको अर्कै किसिमको, एउटा ताराको तेज अर्को ताराको तेजभन्दा भिन्दै प्रकारको हुन्छ।
मरेकाहरूको पुनर्जीवित हुने पनि यस्तै किसिमको हुनेछ। जुन शरीर विनाशमा गाडिन्छ, त्यो अविनाशी रूपमा पुनर्जीवित पारिनेछ। त्यो अनादरमा गाडिन्छ, तर महिमामा पुनर्जीवित पारिनेछ; त्यो दुर्बलतामा गाडिन्छ, तर सामर्थ्यमा पुनर्जीवित पारिनेछ। त्यो प्राकृतिक शरीरमा रोपिन्छ, तर आत्मिक शरीरमा पुनर्जीवित पारिनेछ।
यदि प्राकृतिक शरीर छ भने, आत्मिक शरीर पनि हुन्छ। यसकारण यसरी लेखिएको छ: “पहिलो मानिस आदम जीवित प्राणी भयो”; अन्तिम आदमचाहिँ जीवन दिने आत्मा हुनुभयो। पहिला आत्मिक शरीर आएन, तर पहिला प्राकृतिक शरीर आयो, त्यसपछि आत्मिक शरीर आयो। पहिलो मानिस पृथ्वीको धूलोबाट बनेको थियो; दोस्रो मानिसचाहिँ स्वर्गबाट हुनुहुन्छ।