लूका 1:39-80

केही दिनपछि मरियम हतार गरेर यहूदिया क्षेत्रमा पर्ने एउटा पहाडी गाउँमा गइन्। त्‍यहाँ तिनले जकरियाको घरमा गएर एलीशिबालाई अभिवादन गरिन्। मरियमले अभिवादन भनेको सुन्‍नेबित्तिकै एलीशिबाको कोखमा भएको बालक चल्मलायो। त्‍यसै बेला एलीशिबा पवित्र आत्‍माले भरिइन्। अनि तिनले सोर उचालेर भनिन्, “स्‍त्रीजातिमा तिमी कति धन्‍य रहिछौ। धन्‍य हुन्, तिमीबाट जन्‍मिनुहुने बालक! म को हुँ र तिमी मेरा प्रभुकी आमा भएर पनि मकहाँ आयौ? तिमीले अभिवादन भनेको सुन्‍दा मेरो कोखमा भएको बालक खुसीले चल्मलायो। प्रभु परमेश्‍वरले तिमीलाई भन्‍नुभएको कुरा पूरा हुन्‍छ भनेर विश्‍वास गर्ने तिमी कति धन्यकी हौ!” अनि मरियमले भनिन्, “म मेरो हृदयदेखि नै प्रभु परमेश्‍वरको प्रशंसा गर्छु र मेरो आत्‍मा मलाई मुक्ति दिनुहुने परमेश्‍वरसँग रमाउँछ किनभने उहाँले मजस्‍तो तुच्‍छ दासीलाई पनि दया गर्नुभयो। अबदेखि उसो मानिसहरूले मलाई धन्‍य भन्‍नेछन्। शक्तिशाली परमेश्‍वरले मेरो लागि एउटा ठूलो काम गरिदिनुभएको छ। परमेश्‍वरको नाउँ पवित्र छ र उहाँको डर राख्‍नेहरूमाथि उहाँले पुस्‍तौं-पुस्‍तासम्‍म दया गर्नुहुन्‍छ। उहाँले आफ्‍नो शक्तिशाली हातले घमण्‍डीहरूका विचारलाई चकनाचुर पारिदिनुभएको छ। उहाँले घमण्‍डी राजाहरूलाई सिंहासनबाट झार्नुभएको छ, तर नम्रहरूलाई उहाँले उच्‍च पार्नुभएको छ। उहाँले भोकाएकाहरूलाई असल कुरा दिनुभएको छ, तर धनीहरूलाई चाहिँ रित्तै हात फर्काइदिनुभएको छ। परमेश्‍वरले हाम्रा पिता-पुर्खासँग गर्नुभएको प्रतिज्ञा पूरा गरेर आफ्‍ना दास इस्राएललाई सहायता गर्नुभएको छ, उहाँले अब्राहाम र उनका सन्‍तानहरूलाई दया गर्न कहिले पनि बिर्सनुभएन।” त्‍यति बेला मरियम तीन महिना जति एलीशिबासँग बसिन् र त्‍यसपछि घर फर्किन्। एलीशिबाको सुत्‍केरी हुने समय आयो र तिनले छोरा पाइन्। प्रभु परमेश्‍वरले तिनलाई यति ठूलो दया गर्नुभएको देखेर तिनका आफन्‍त र छरछिमेकीहरू पनि रमाए। बालक आठ दिन पुगेपछि उनको शरीरको खतना गर्न तिनीहरू जम्‍मा भए। तिनीहरूले बुबाको जस्‍तै छोराको नाउँ पनि जकरिया राख्‍न लागेका थिए। तर उनकी आमाले भनिन्, “होइन, यसको नाउँ त यूहन्‍ना राख्‍नुपर्छ।” तिनीहरूले एलीशिबालाई भने, “तिम्रा आफन्‍तहरूमा त यस्‍तो नाउँ भएको कोही पनि छैनन्!” त्‍यसो हुँदा तिनीहरूले बुबालाई छोराको नाउँ के राख्‍ने हो भनी इशारा गरे। जकरियाले लेख्‍ने पाटी मागे र “यसको नाउँ यूहन्‍ना नै हुनुपर्छ,” भनेर लेखिदिए। यो देखेर तिनीहरू सबै छक्‍क परे। त्‍यति नै खेर जकरियाको जिब्रो खुल्‍यो र उनी बोल्‍न सक्‍ने भए अनि उनले परमेश्‍वरको प्रशंसा गर्न लागे। यी सबै कुरा देखेर छरछिमेकीहरूले छक्‍क पर्दै परमेश्‍वरको डर माने। त्‍यसपछि यी कुराहरूको चर्चा यहूदियाका पहाडी भागतिर फैलियो। यस्‍तो चर्चा सुन्‍ने जति सबैले मनमनै भने, “यो बालक पछि कस्‍तो हुने होला?” किनभने प्रभु परमेश्‍वरको शक्ति उनीमाथि परेको थियो। जकरिया पवित्र आत्‍माले भरिए र आत्‍माले भन्‍न लगाएझैँ भने, “इस्राएलीहरूका प्रभु परमेश्‍वरको प्रशंसा होस्। उहाँले आफ्‍ना जनहरूलाई सहायता गरेर छुट्‍कारा दिनुभयो। उहाँले आफ्‍नो दास दाऊदको एउटा सन्‍तान खडा गरेर मुक्ति दिनुहुने हाम्रा शक्तिशाली राजा बनाउनुभयो। उहाँले हामीलाई हाम्रो शत्रुको हातबाट र हामीलाई घृणा गर्नेहरूको शक्तिबाट बचाउनुहुनेछ भन्‍ने कुरा आफ्‍ना पवित्र अगमवक्ताहरूद्वारा अघि नै उहाँले प्रतिज्ञा गरिसक्‍नुभएको थियो। अब उहाँले हाम्रा पिता-पुर्खाहरूसँग बाँध्‍नुभएको पवित्र वाचालाई सम्‍झेर हामीलाई दया गर्नुभएको छ। उहाँले हाम्रा पुर्खा अब्राहामसँग म साँच्‍चै प्रतिज्ञा पूरा गर्नेछु भनी वाचा गर्नुभयो। र हामीलाई शत्रुको हातबाट छुट्‍कारा दिनुहुनेछ अनि हामी नडराई उहाँको सामु ठीक र पवित्रतासँग जीवनभरि उहाँको सेवा गर्न सक्‍छौं। अब हे मेरो छोरा, तिमी त महान् परमेश्‍वरको वक्ता कहलाइनेछौ। तिमी प्रभुको बाटो तयार पार्नलाई उहाँको अघि-अघि जानेछौ। ‘पापबाट क्षमा पाएर मुक्ति पाउनेछौ’ भन्‍ने कुरा तिमीले प्रभुका जनहरूलाई सिकाउनेछौ। किनभने हाम्रा परमेश्‍वर दयालु र मायालु हुनुहुन्‍छ। त्‍यसैले उहाँले मुक्तिको उज्‍यालो स्‍वर्गबाट हामीकहाँ पठाउनुहुनेछ अनि अँध्‍यारोमा बस्‍ने र कालको मुखमा पर्न लागेकाहरूलाई उज्‍यालो दिनुहुनेछ। अनि त्‍यस उज्‍यालोले नै हामीलाई शान्‍तिको बाटोमा डोर्‍याउनेछ।” बालक शरीर र आत्‍मामा बढ्दै गए। तर इस्राएलीहरूका बीचमा प्रचार सुरु नगरुञ्‍जेल उनी उजाड-स्थानमा नै बसे।