त्यसपछि येशू गालीलको ताल तरेर पारिपट्टि जानुभयो। (त्यस ताललाई तिबेरियासको ताल पनि भनिन्छ।) मानिसहरूको भीड उहाँको पछि-पछि लाग्यो किनभने उहाँले बिरामीहरूलाई अचम्म प्रकारले निको पार्नुभएको तिनीहरूले देखेका थिए। अनि येशू एउटा डाँडामा उक्लेर चेलाहरूसँगै बस्नुभयो। त्यस बेला यहूदीहरूको निस्तार भन्ने चाड आउन लागेको थियो।
मानिसहरूको एउटा ठूलो भीड आफूतिर आइरहेको देखेर येशूले आफ्नो चेला फिलिपलाई सोध्नुभयो, “यी मानिसहरूलाई खुवाउन हामीले कहाँबाट रोटी किनेर ल्याउन सक्छौ?” यो कुरा येशूले फिलिपको मन जाँच्न सोध्नुभएको थियो। उहाँले जे गर्न लाग्नुभएको थियो, त्यो कुरा उहाँलाई थाहा नै थियो। फिलिपले भने, “यहाँ भएका हरेक मानिसलाई अलि-अलि मात्रै रोटी दियौं भने पनि हामीलाई दुई सय चाँदीका सिक्काले पनि पुग्नेछैन।”
येशूका अर्का एक जना चेला सिमोन पत्रुसका भाइ अन्द्रियासले भने, “हुन त, यहाँ एउटा केटासँग पाँच वटा जौका रोटी र दुई वटा माछा छन्, तर यति धेरै मान्छेलाई त्यतिले मात्र कहाँ पुग्थ्यो र?”
येशूले चेलाहरूलाई भन्नुभयो, “मानिसहरूलाई बस्न लगाओ!” त्यहाँ ठूलो चउर थियो र मानिसहरू त्यहीँ नै बसे। त्यस भीडमा पुरुष मात्रै जम्मा पाँच हजार जति थिए। येशूले ती पाँच वटा रोटी लिएर परमेश्वरलाई धन्यवाद चढाउनुभयो र बसेका मानिसहरूले खाऊन् भनेर चेलाहरूलाई बाँड्न लगाउनुभयो। माछालाई पनि त्यसै गरी बाँड्न लगाउनुभयो। मानिसहरूले अघाउञ्जेल खाए। तिनीहरू अघाइसकेपछि येशूले चेलाहरूलाई भन्नुभयो, “उब्रिएका टुक्राहरू बटुल, अलिकति पनि खेर नजाओस्।” खाएर उब्रिएका ती जौका पाँच रोटीका टुक्राहरू उठाउँदा बाह्र डाला भरिए।
यस्तो शक्तिशाली काम देखेर मानिसहरूले भने, “अवश्य पनि संसारमा आउनुहुन्छ भनेर हामीले आशा गरेका अगमवक्ता उहाँ नै हुनुहुन्छ।” अब मानिसहरूले आएर आफूलाई जबरजस्ती राजा बनाउन आँटेका छन् भन्ने थाहा पाएर येशू फेरि एक्लै डाँडातिर लाग्नुभयो।
साँझ परेपछि येशूका चेलाहरू तालको किनारमा झरेर नाउमा चढी कफर्नहुम सहरतिर फर्किन लागे। फर्किंदा अँध्यारो भइहाल्यो तर येशू भने अझै आउनुभएको थिएन। हावा जोडले चलिरहेको थियो र तालमा छाल उर्लन लाग्यो। चेलाहरू पाँच-छ किलोमिटर जति नाउ खियाएर गइसकेका थिए। त्यति बेला तिनीहरूले येशूलाई पानीमाथि हिँडेर नाउतिर आइरहनुभएको देखे। तिनीहरू ज्यादै डराए। तर येशूले भन्नुभयो, “मै हुँ, नडराओ!” यस्तो सुनेर चेलाहरूले खुसी हुँदै येशूलाई नाउमा चढाए र त्यत्तिखेरै नाउ तिनीहरू गइरहेको ठाउँमा पुगेर किनारा लाग्यो।
तालको किनारमा एउटा मात्र नाउ थियो र चेलाहरूसँग येशू त्यस नाउमा चढ्नुभएको थिएन तर चेलाहरू मात्र चढेका थिए भन्ने कुरा तालको पारिपट्टि रहेका मानिसहरूलाई भोलिपल्ट याद आयो। येशूले धन्यवाद चढाएर मानिसहरूलाई रोटी खुवाउनुभएको ठाउँनेर तिबेरियास सहरबाट अरू नाउहरू पनि आइपुगे। येशू र उहाँका चेलाहरूलाई कहीँ पनि नदेख्दा ती मानिसहरू नाउमा चढेर कफर्नहुम सहरतिर खोज्न गए।
येशूलाई तालको पारिपट्टि भेटेर मानिसहरूले भने, “गुरुज्यू, तपाईं कतिखेर यहाँ आउनुभयो?”
येशूले जवाफ दिनुभयो, “साँच्चै म तिमीहरूलाई भन्छु, मैले देखाएका चिन्हहरूको अर्थ बुझेर होइन, तर अघाउञ्जेल रोटी खान पाएकोले तिमीहरूले मलाई खोजेका हौ। नाश हुने रोटीको लागि काम गर्ने होइन तर अनन्त जीवनसम्म रहने रोटीको लागि काम गर। यो अनन्त जीवनसम्म रहने रोटी मानिसको पुत्रले तिमीहरूलाई दिनेछ किनभने यसैको लागि परमेश्वर पिताले उसलाई खटाएर पठाउनुभएको हो।”
मानिसहरूले सोधे, “त्यसो भए परमेश्वरले चाहनुभएको काम गर्न हामीले के गर्नुपर्छ?”
येशूले जवाफ दिनुभयो, “परमेश्वरले पठाउनुभएकोलाई विश्वास गर्नुपर्छ, यही नै परमेश्वरले चाहनुभएको काम हो।”
तिनीहरूले भने, “तपाईंले कस्तो खालको चिन्ह देखाउनुहुन्छ र हामीले तपाईंलाई विश्वास गरौं? खै, कस्तो खालको काम गर्नुहुन्छ? हाम्रा पुर्खाहरूले त उजाड-स्थानमा मन्न खाए। ठीक त्यस्तै धर्मशास्त्रले पनि भन्छ, ‘उहाँले तिनीहरूलाई स्वर्गीय रोटी खान दिनुभयो’।”
येशूले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “साँच्चै म तिमीहरूलाई भन्छु, मोशाले तिमीहरूलाई स्वर्गको रोटी दिएका होइनन्। तर मेरो पिताले पो तिमीहरूलाई स्वर्गको साँचो रोटी दिनुहुन्छ। परमेश्वरले दिने रोटीचाहिँ ऊ नै हो, जसले स्वर्गबाट आएर संसारलाई जीवन दिन्छ।”
तिनीहरूले भने, “प्रभु, परमेश्वरको त्यो रोटी हामीलाई सधैँ दिनुहोस्!”
येशूले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “अनन्त जीवन दिने रोटीचाहिँ म नै हुँ। मकहाँ आउने भोकाउनेछैन र ममाथि विश्वास गर्ने कहिल्यै तिर्खाउनेछैन। तर मैले तिमीहरूलाई भनिसकेको छु, तिमीहरूले मलाई देखेर पनि विश्वास गरेनौ। तर मेरा पिताले मलाई दिनुहुने जति सबै मकहाँ आउनेछन् र मकहाँ आउने जतिलाई चाहिँ म फर्काउँदिनँ। मेरो आफ्नै इच्छा होइन, तर मलाई पठाउनुहुनेको इच्छा पूरा गर्न म स्वर्गबाट आएको हुँ। मलाई पठाउनुहुनेको इच्छा यो हो कि परमेश्वरले मलाई दिनुभएका जति कसैलाई पनि म नगुमाऊँ, तर तिनीहरूलाई संसारको आखिरी दिनमा जिउँदो पारूँ। हो, मेरा पिताको इच्छा यही नै हो कि पुत्रलाई हेर्ने र उसमाथि विश्वास गर्ने जति सबैले अनन्त जीवन पाऊन् अनि संसारको आखिरी दिनमा म तिनीहरूलाई मरेकोबाट बिउँताउनेछु।”
येशूले ‘स्वर्गबाट आएको रोटी म नै हुँ’ भन्नुभएकोले यहूदी अगुवाहरू उहाँको विरोधमा यसरी गनगनाउन लागे, “यसका आमा-बुबालाई हामी चिन्दछौं, के यो मानिस तिनै योसेफको छोरो येशू होइन र? तब कसरी यसले ‘म स्वर्गबाट ओर्लिआएको हुँ’ भन्छ?”
येशूले भन्नुभयो, “तिमीहरू आपसमा मेरो विरोधमा गनगनाउनुपर्दैन। मलाई पठाउनुहुने पिताले मकहाँ आउने मन दिनुभएन भने कोही पनि मकहाँ आउन सक्दैन, मकहाँ आउने जतिलाई म संसारको आखिरी दिनमा जीवित पार्नेछु। धर्मशास्त्रमा अगमवक्ताहरूले यसरी लेखेका छन्, ‘परमेश्वरले नै सबै मानिसहरूलाई सिकाउनुहुनेछ’। यसरी परमेश्वर पिताको शिक्षा सुन्ने र सिक्ने सबै मकहाँ आउँछन्। कसैले परमेश्वर पितालाई देखेको छैन। परमेश्वर पिताबाट आउनेले मात्र उहाँलाई देखेको छ।
“साँच्चै म तिमीहरूलाई भन्छु, विश्वास गर्नेसँग अनन्त जीवन छ। जीवन दिने रोटी म नै हुँ। तिमीहरूका पुर्खाले उजाड-स्थानमा मन्न खाए तर पनि मरे। तर स्वर्गबाट आएको रोटी यही हो, जसलाई खानेचाहिँ कहिल्यै पनि मर्नेछैन। स्वर्गबाट आएको जीवित रोटी मै हुँ। यो रोटी खाने सधैँभरि बाँच्नेछ। मैले दिने त्यो रोटीचाहिँ मेरै शरीर हो। संसारका मानिसहरूले जीवन पाऊन् भनेर म मेरो शरीर दिनेछु।”
यो कुराले गर्दा यहूदीहरू बीचमा तर्क-विर्तक भयो। तिनीहरूले भने, “यो मानिसले हामीलाई कसरी आफ्नो शरीर खुवाउन सक्छ र?” येशूले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “साँच्चै म तिमीहरूलाई भन्छु, यदि तिमीहरूले मानव पुत्रको शरीर खाएनौ र उसको रगत पिएनौ भने तिमीहरूमा अजम्मरी जीवन हुँदैन। तर मेरो शरीर खाने र मेरो रगत पिउनेसँग चाहिँ अनन्त जीवन हुन्छ र आखिरी दिनमा म उसलाई मरेकोबाट बिउँताउनेछु किनभने मेरो शरीर साँचो खानेकुरा हो र मेरो रगत साँचो पिउने कुरा हो। मेरो शरीर खाने र रगत पिउनेचाहिँ ममा रहन्छ र म उसमा रहन्छु। जिउँदो परमेश्वर पिताले मलाई पठाउनुभयो र उहाँद्वारा म जिउँदछु। त्यसै गरी मलाई खानेचाहिँ मद्वारा जिउनेछ। स्वर्गबाट आएको रोटी यही हो। यो तिमीहरूको पुर्खाहरूले खाएको रोटीजस्तो होइन। तिनीहरूले त्यो खाए अनि मरे। तर मैले दिने रोटी खाने मानिसचाहिँ अनन्त जीवन पाएर सधैँभरि जिउनेछ।”
यी कुराहरू येशूले कफर्नहुम सहरको सभाघरमा शिक्षा दिँदा भन्नुभएको थियो।
यी कुराहरू सुनेर येशूका चेलाहरूमध्ये धेरैले भने, “यो शिक्षा त साह्रै अप्ठ्यारो छ, यो कसले सुन्न सक्छ र?”
चेलाहरूले आपसमा यसको बारेमा गनगनाउँदै छन् भन्ने जानेर येशूले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “के यस कुराले तिमीहरूलाई बाधा पार्छ? त्यसो हो भने म मानव पुत्रलाई पहिले आफू भएकै ठाउँमा फर्किएको देख्यौ भने के गर्छौ? जीवन दिनुहुनेचाहिँ परमेश्वरका आत्मा नै हुनुहुन्छ। यो काम त मानिसको शक्तिले हुनै नसक्ने कुरा हो। मैले तिमीहरूलाई भनेका कुराहरूचाहिँ आत्मा र जीवन हुन्। तर तिमीहरूमध्ये कति जनाले मलाई विश्वास नै गर्दैनौ।” (क-कसले विश्वास गर्नेछैन अनि कसले आफूलाई धोका दिनेछ भन्ने कुरा उहाँलाई सुरुदेखि नै थाहा थियो र यो कुरा येशूले भन्नुभयो।) त्यसपछि येशूले फेरि भन्नुभयो, “त्यसैकारण मैले तिमीहरूलाई भनेको हुँ, मेरा पिताले मकहाँ आउने मन नदिनुभएसम्म कोही पनि मकहाँ आउन सक्दैन।” त्यस बेलादेखि येशूका चेलाहरूमध्ये धेरैले उहाँलाई पछ्याउन छोडे।
येशूले बाह्र चेलाहरूलाई सोध्नुभयो, “के तिमीहरू पनि मलाई त्यागेर जान्छौ?” तब सिमोन पत्रुसले भने, “हे प्रभु, हामी कसकहाँ जाऔं? अनन्त जीवन दिने वचन त तपाईंसँग छ। तपाईं नै परमेश्वरले पठाउनुहुने पवित्र जन हुनुहुन्छ भनी जानेर हामीले विश्वास गरेका छौं।” येशूले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “के मैले तिमी बाह्रै जनालाई छानिनँ र? तैपनि तिमीहरूमध्ये एक जनाचाहिँ शैतान हो।” येशूले यो कुरा सिमोन इस्करियोतका छोरा यहूदाको बारेमा भन्नुभएको थियो किनभने बाह्र चेलामध्येका भएर पनि येशूलाई पछिबाट पक्राइदिने त्यही थियो।
बाइबल एप
बाल बाइबल एप
