यशैया 53:7-12

“ऊसित रूखो व्‍यवहार गरियो तर त्‍यो उसले नम्र भएर सह्यो, उसले मुखबाट एउटा शब्‍द पनि निकालेन। काटिन आँटेको थुमाझैँ, ऊन कत्रन लागेका भेडाझैँ उसले आफ्‍नो मुख खोलेन। उसमाथि अत्‍याचार भयो र दण्‍ड दिई मार्न लगियो र उसका सन्‍तानबारे कसले बोल्‍ला? कारण उसलाई जीवितहरूको देशबाट हटाइयो, मेरा मानिसहरूका पापको लागि उसमाथि कुटाइ पर्‍यो दुष्‍टहरूसित ऊ चिहानमा राखियो, धनीहरूसित गाडियो, तथापि उसले कहिल्‍यै कुनै अपराध गरेको थिएन, कहिले झूट बोलेको थिएन। “तरै पनि उसलाई चोट दिनु र कष्‍ट सहन लाउनु परमप्रभुको इच्‍छा थियो। परमप्रभुले उसको जीवनलाई पाप काट्‍ने बलिदान बनाउनुभएको भए पनि उसले आफ्‍ना सन्‍तान देख्‍नेछ र परमेश्‍वरको योजना ऊद्वारा सफल हुनेछ। कष्‍टको जीवन भोगेपछि उसले जीवनको ज्‍योति देख्‍नेछ र सन्‍तुष्‍ट हुनेछ। आफ्‍नो ज्ञानद्वारा मेरो धर्मी सेवकले धेरैको पापको दण्‍ड बोक्‍नेछ र उसले तिनीहरूलाई क्षमा गर्नेछ। यसैकारण म उसलाई एउटा इज्‍जतको स्‍थान दिनेछु र सामर्थीहरूसँग उसले जितेको माल बन्‍डा लाउनेछ। उसले राजी-खुसीका साथ आफ्‍नै प्राण दियो र दुष्‍टहरूका साथमा गनियो। उसले धेरै पापीहरूको सट्टामा आफ्‍नो प्राण दियो र तिनीहरूले क्षमा पाऊन् भनी बिन्‍ती गर्‍यो।”