The Sundanese Bible (Suci Nganggo Basa Sunda Sadidinte 1991)

Suci Nganggo Basa Sunda Sadidinte

<div class="version vid2410 iso6393sun" data-vid="2410" data-iso6393="sun">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch12" data-usfm="GEN.12">
 <div class="label">12</div><div class="s">Allah nyaur Abram</div><div class="p"> 1Ngandika Pangeran ka Abram, &#8221;Maneh kudu pindah. Lemah cai, baraya-baraya, eusi imah bapa, tinggalkeun. Jugjug hiji nagara anu engke rek dituduhkeun ku Kami. 2Maneh rek dibere turunan loba, anu pijadieun bangsa gede. Kami seja mere berkah ka maneh, sarta ngaran maneh ku Kami seja dijieun kamashur, nepi ka maneh pijadieun berkah.</div><div class="q1"> 3Kami baris ngaberkahan ka anu ngaberkahan ka maneh.</div><div class="q1">Baris nyapa ka anu nyapa ka maneh.</div><div class="q1">Kabeh bangsa ku Kami baris diberkahan, ku jalan maneh.&#8221;</div><div class="p"> 4Nincak kana yuswa tujuh puluh lima taun, Abram mimiti kaluar ti tanah Haran, tumut kana timbalan Pangeran. Elut ngiring. 5Jadi anu dicandak teh Sarai geureuhana, Elut suanna, sagala harta bandana, kitu deui badega-badega asal urang tanah Haran, tuluy miang seja ka tanah Kanaan.</div><div class="p">Sanggeus sumping ka tanah Kanaan, 6Abram ngideran eta tanah nepi ka hiji tangkal karamat di More, hiji tempat karamat di wewengkon Sekem. (Harita mah urang Kanaan teh araya keneh di eta tanah.) 7Lajeng Pangeran nembongan ka Abram sarta ngandika ka anjeunna, &#8221;Tah ieu nagara anu ku Kami arek dibikeun pikeun turunan maneh teh.&#8221; Deg di dinya Abram ngadamel altar haturan Pangeran anu geus nembongan ka anjeunna. 8Geus kitu anjeunna ngalih ka beulah kidul ka tanah pagunungan wetaneun kota Betel sarta masang tenda antara Betel di beulah kulon, jeung kota Ai di beulah wetan. Di dinya oge anjeunna ngadamel altar sarta ngabakti ka Pangeran. 9Ti dinya anjeunna ulah-alih bae, majeng ka Kanaan beulah kidul.</div><div class="s">Abram di nagara Mesir</div><div class="p"> 10Tapi Kanaan pareng katarajang paceklik teu kira-kira, nepi ka Abram terus ka nu leuwih kidul deui, ka Mesir, seja cicing di dinya saheulaanan. 11Barang arek lebet ka wates Mesir, pok sasauran ka Sarai geureuhana, &#8221;Nyai teh geulis. 12Ana engke urang Mesir narenjo, tangtu ceuk maranehanana teh euleuh itu pamajikanana. Tangtu Akang teh dipaehan ari Nyai mah moal. 13Bejakeun bae yen Nyai adi Akang. Mun dibejakeun kitu mah Akang tangtu salamet, jeung diaku hade-hade ku maranehanana, da mandang ka Nyai.&#8221; 14Sanggeus anjeunna aya di jero wates Mesir, geureuhana ku urang dinya digeulis-geulis. 15Aya sawatara ponggawa karaton anu narenjoeun kageulisanana, seug arunjukan ka raja yen aya istri geulisna kawanti-wanti. Tuluy Sarai diboyong ka karaton. 16Abram ku raja diangken darehdeh ku karana Sarai, jeung dipaparin ganjaran, domba jeung embe, sapi, kalde, badega-badega, jeung onta.</div><div class="p"> 17Tapi raja nyandak Sarai teh ku Pangeran diterapan panyawat pikapaureun pisan, urang karaton salianna oge nya kitu deui. 18Seug raja ngutus ponggawa ka Abram. Kieu dawuhanana, &#8221;Ku naon maneh kitu peta ka kami? Ku naon henteu terus terang yen ieu teh bojo maneh? 19Ku naon diaku yen adi, nepi ka ku kami dipigarwa? Heh ieu pamajikan maneh tarima, tuluy ingkah!&#8221; 20Raja marentah ka ponggawa, seug Abram digiring kaluar ti eta nagara, jeung geureuhana katut sagala kagunganana.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Ngandika PANGERAN ka Abram, ”Maneh kudu pindah. Lemah cai, baraya-baraya, eusi imah bapa, tinggalkeun. Jugjug hiji nagara anu engke rek dituduhkeun ku Kami. Maneh rek dibere turunan loba, anu pijadieun bangsa gede. Kami seja mere berkah ka maneh, sarta ngaran maneh ku Kami seja dijieun kamashur, nepi ka maneh pijadieun berkah.
Kami baris ngaberkahan ka anu ngaberkahan ka maneh.
Baris nyapa ka anu nyapa ka maneh.
Kabeh bangsa ku Kami baris diberkahan, ku jalan maneh.”
Nincak kana yuswa tujuh puluh lima taun, Abram mimiti kaluar ti tanah Haran, tumut kana timbalan PANGERAN. Elut ngiring. Jadi anu dicandak teh Sarai geureuhana, Elut suanna, sagala harta bandana, kitu deui badega-badega asal urang tanah Haran, tuluy miang seja ka tanah Kanaan.
Sanggeus sumping ka tanah Kanaan, Abram ngideran eta tanah nepi ka hiji tangkal karamat di More, hiji tempat karamat di wewengkon Sekem. (Harita mah urang Kanaan teh araya keneh di eta tanah.) Lajeng PANGERAN nembongan ka Abram sarta ngandika ka anjeunna, ”Tah ieu nagara anu ku Kami arek dibikeun pikeun turunan maneh teh.” Deg di dinya Abram ngadamel altar haturan PANGERAN anu geus nembongan ka anjeunna. Geus kitu anjeunna ngalih ka beulah kidul ka tanah pagunungan wetaneun kota Betel sarta masang tenda antara Betel di beulah kulon, jeung kota Ai di beulah wetan. Di dinya oge anjeunna ngadamel altar sarta ngabakti ka PANGERAN. Ti dinya anjeunna ulah-alih bae, majeng ka Kanaan beulah kidul.

Tapi Kanaan pareng katarajang paceklik teu kira-kira, nepi ka Abram terus ka nu leuwih kidul deui, ka Mesir, seja cicing di dinya saheulaanan. Barang arek lebet ka wates Mesir, pok sasauran ka Sarai geureuhana, ”Nyai teh geulis. Ana engke urang Mesir narenjo, tangtu ceuk maranehanana teh euleuh itu pamajikanana. Tangtu Akang teh dipaehan ari Nyai mah moal. Bejakeun bae yen Nyai adi Akang. Mun dibejakeun kitu mah Akang tangtu salamet, jeung diaku hade-hade ku maranehanana, da mandang ka Nyai.” Sanggeus anjeunna aya di jero wates Mesir, geureuhana ku urang dinya digeulis-geulis. Aya sawatara ponggawa karaton anu narenjoeun kageulisanana, seug arunjukan ka raja yen aya istri geulisna kawanti-wanti. Tuluy Sarai diboyong ka karaton. Abram ku raja diangken darehdeh ku karana Sarai, jeung dipaparin ganjaran, domba jeung embe, sapi, kalde, badega-badega, jeung onta.
Tapi raja nyandak Sarai teh ku PANGERAN diterapan panyawat pikapaureun pisan, urang karaton salianna oge nya kitu deui. Seug raja ngutus ponggawa ka Abram. Kieu dawuhanana, ”Ku naon maneh kitu peta ka kami? Ku naon henteu terus terang yen ieu teh bojo maneh? Ku naon diaku yen adi, nepi ka ku kami dipigarwa? Heh ieu pamajikan maneh tarima, tuluy ingkah!” Raja marentah ka ponggawa, seug Abram digiring kaluar ti eta nagara, jeung geureuhana katut sagala kagunganana.

सुन्नुहोस् KAJADIAN 12