ဓမ္မရာဇဝင်စတုတ္ထစောင် 9:30-37

ယေဇရေလ​မြို့​သို့ ယေဟု​ရောက်လာ​ကြောင်း​ကို ယေဇဗေလ​ကြား​လျှင် မျက်လုံး​ကို​အရောင်ခြယ်​ပြီး ဆံကေသာ​ကို ပြင်ဆင်​ကာ ပြတင်းပေါက်​မှ ကြည့်​နေ​၏​။ မြို့​တံခါး​ထဲသို့ ယေဟု​ဝင်လာ​သောအခါ ယေဇဗေလ​က “​ကိုယ့်​သခင်​ကို​သတ်​ခဲ့​သော ဇိမရိ​သည် ချမ်းသာ​ရာ​ရ​ပါ​၏​လော​”​ဟု မေး​၏​။ ထိုအခါ ယေဟု​က ပြတင်းပေါက်​သို့​မော့ကြည့်​ပြီး “​မည်သူ​ရှိ​သနည်း​၊ ငါ့​ဘက်​မှာ မည်သူ​နေ​မည်နည်း​”​ဟု မေး​၏​။ ထိုအခါ မိန်းမစိုး​နှစ်​ဦး​သုံး​ဦး​က သူ့​ကို ငုံ့ကြည့်​ကြ​သဖြင့် ယေဟု​က သူ​တို့​အား “​သူ့​ကို တွန်းချ​ပစ်​လိုက်​”​ဟု ဆို​၏​။ သူ​တို့​က​လည်း ယေဇဗေလ​ကို တွန်းချ​လိုက်​ရာ သူ့​သွေး​တို့​သည် နံရံ​များ​၊ မြင်း​များ​ပေါ်သို့ စဉ်သွား​လေ​၏​။ ယေဟု​လည်း သူ့​ကို​တက်နင်း​သွား​လေ​၏​။ ယေဟု​သည် အထဲသို့​ဝင်​၍​စား​သောက်​ပြီးမှ “​ကျိန်စာသင့်​သော​ဤ​မိန်းမ​သည် ဘုရင့်​သမီး​တော်​ဖြစ်​သောကြောင့် ကြည့်​ပြီး​သင်္ဂြိုဟ်​လိုက်​ကြ​ပါ”​ဟု ဆို​၏​။ ယေဇဗေလ​ကို သင်္ဂြိုဟ်​ဖို့​သွား​ကြ​သောအခါ ဦးခေါင်းခွံ​၊ ခြေထောက်​၊ လက်ဖဝါး​တို့​မှလွဲ၍ အခြား​ဘာမျှ​မ​ရှိ​တော့​ပေ​။ ထို​သူ​တို့ ပြန်လာ​ပြီး ယေဟု​အား ပြောပြ​ကြ​လျှင် ယေဟု​က “​ဤသည်ကား ထာဝရဘုရား​က မိမိ​အစေအပါး တိရှဘိ​မြို့သား ဧလိယ​အား ‘​ယေဇရေလ​မြေကွက်​တွင် ယေဇဗေလ​၏​အသား​ကို ခွေး​တို့ စား​ကြ​လိမ့်မည်​။ ယေဇဗေလ​၏​အလောင်း​သည် ယေဇရေလ​ပိုင်​မြေကွက်​ပေါ်တွင် နောက်ချေးပုံ​ကဲ့သို့​ဖြစ်​လိမ့်မည်​။ ဤ​သူ​မှာ ယေဇဗေလ​ဖြစ်​သည်​ဟု ပြော​၍​မ​ရ​အောင်​ပင် ဖြစ်​လိမ့်မည်​’​ဟူ၍ မိန့်​တော်မူ​ခဲ့​သည့်​စကား အတိုင်း​ဖြစ်​၏​”​ဟု ဆို​လေ​၏​။