ရာဇဝင်ချုပ်ဒုတိယစောင် 1:7-12

ထို​ည​တွင် ဘုရားသခင်​သည် ရှောလမုန်​မင်းကြီး​အား ကိုယ်ထင်ရှားပြ​၍ “​ငါ​ပေး​ရ​မည့်​ဆု​ကို တောင်း​လော့​”​ဟု မိန့်​တော်မူ​၏​။ ထိုအခါ ရှောလမုန်​မင်းကြီး​က ဘုရားသခင်​အား “​ကိုယ်တော်​သည် အကျွန်ုပ်​၏​ခမည်းတော်​ဒါဝိဒ်​မင်းကြီး​အား ကြီးမား​သော​မေတ္တာကရုဏာ​ကို ပြ​တော်မူ​ပြီး အကျွန်ုပ်​အား​လည်း ခမည်းတော်​၏​အရိုက်အရာ​ကို ဆက်ခံ​စေ​ပါ​ပြီ​။ ယခုမှာ အို ဘုရားသခင်​ထာဝရဘုရား​၊ မြေမှုန့်​ကဲ့သို့ များပြား​လှ​သော​လူ​တို့​ကို အကျွန်ုပ်​အား အုပ်စိုး​စေ​တော်မူ​ပြီ​ဖြစ်၍ အကျွန်ုပ်​၏​ခမည်းတော်​ဒါဝိဒ်​မင်းကြီး​အား ပေး​ထား​သော​ကတိစကား​တော်​သည် တည်​ပါစေသော​။ ဤ​များပြား​လှ​သော​ကိုယ်တော်​၏​လူမျိုး​တော်​ကို မည်သူ​အုပ်ချုပ်​နိုင်​ပါ​မည်နည်း​။ ထို့ကြောင့် ဤ​လူမျိုး​တို့​ကို ဦးဆောင်​သွားလာ​လေရာရာ​တွင် လိုအပ်​သော​ဉာဏ်ပညာ​၊ အသိတရား​များ​ကို အကျွန်ုပ်​အား ပေး​တော်မူ​ပါ​”​ဟု တောင်းလျှောက်​၏​။ ထို့ကြောင့် ဘုရားသခင်​က ရှောလမုန်​မင်းကြီး​အား “​သင်​သည် ဓနဥစ္စာ​စည်းစိမ်​ချမ်းသာ​နှင့် ဂုဏ်သရေ​ကို​မ​တောင်း​၊ ရန်သူ့​အသက်​ကို​မ​တောင်း​၊ အသက်တာ​ရှည်​ဖို့​မ​တောင်း​ဘဲ သင့်​အား ငါ​အုပ်ချုပ်​စေ​သည့် ငါ့​လူမျိုး​တော်​တို့​ကို​အုပ်ချုပ်​နိုင်​ရန်​အတွက် သင့်​စိတ်နှလုံး​တွင်​ရှိ​သည့်​အတိုင်း ဉာဏ်ပညာ​၊ အသိတရား​တို့​ကို​သာ တောင်းဆို​သောကြောင့် သင့်​အား ဉာဏ်ပညာ​နှင့် အသိတရား​များ​ကို​သာမက သင့်​ရှေ့​၌​ရှိ​ခဲ့​သော​ဘုရင်​၊ သင့်​နောက်တွင်​ရှိ​မည့်​ဘုရင်​တို့​၌ မ​ရ​နိုင်​သော ဓနဥစ္စာ​၊ ကြွယ်ဝချမ်းသာ​ခြင်း​နှင့် ဂုဏ်သရေ​ရှိ​ခြင်း​တို့​ကို​ပါ ငါ​ပေး​မည်​”​ဟု မိန့်​တော်မူ​၏​။