ဓမ္မရာဇဝင်တတိယစောင် 19မှ လူကြိုက်နှစ်သက်သော ကျမ်းပိုဒ်များ။

မျှဝေရန်

ငလျင်လှုပ်​ပြီးနောက် မီးလောင်​၏​။ သို့သော် ထာဝရဘုရား​သည် မီး​ထဲတွင် ရှိ​တော်​မ​မူ​။ မီးလောင်​ပြီးနောက် ဖြည်းညင်း​သာယာ​သော​အသံ ထွက်လာ​၏​။

တောကန္တာရ​သို့ ခရီးဆက်​လေ​၏​။ တစ်ရက်ကြာ​ခရီးသွား​ပြီးလျှင် ရှားပင်​တစ်​ပင်​အောက်​တွင် ထိုင်​လျက် “​အို ထာဝရဘုရား​၊ တန်​ပါ​ပြီ​။ ယခု အကျွန်ုပ်​အသက်​ကို ရုပ်သိမ်း​တော်မူ​ပါ​။ အကျွန်ုပ်​သည် အကျွန်ုပ်​ဘိုးဘေး​တို့​ထက် မြတ်​သော​သူ​မ​ဟုတ်​ပါ​”​ဟု မိမိ​အသက်​သေ​ဖို့ ဆုတောင်း​လေ​၏​။

ထိုအခါ ကိုယ်တော်​က “​တောင်​ပေါ်သို့​သွား​၍ ထာဝရဘုရား​ရှေ့​တော်​တွင် ရပ်​နေ​လော့​”​ဟု သူ့​အား မိန့်​တော်မူ​၏​။ ထာဝရဘုရား​ဖြတ်လျှောက်​တော်မူ​လျှင် ပြင်းထန်​သော​လေ​အဟုန်​ကြောင့် တောင်​များ​အက်ကွဲ​ကုန်​၏​။ ထာဝရဘုရား​ရှေ့မှောက်​တွင် ကျောက်​များ​ကျိုးပဲ့​ကုန်​၏​။ သို့သော် ထာဝရဘုရား​သည် လေ​ထဲ၌ ရှိ​တော်​မ​မူ​။ လေတိုက်​ပြီးမှ ငလျင်လှုပ်​၏​။ သို့သော် ထာဝရဘုရား​သည် ငလျင်​ထဲတွင်​လည်း ရှိ​တော်​မ​မူ​။

ဧလိယ​သည် ထို​အသံ​ကို​ကြား​လျှင် မိမိ​မျက်နှာ​ကို ဝတ်လုံ​နှင့်​အုပ်​ပြီး တောင်ထိပ်​လိုဏ်ဂူ​ဝ​တွင် ထွက်​ရပ်​နေ​၏​။ ထိုအခါ အသံ​တော်​က “​ဧလိယ​၊ ဤ​နေရာ​တွင် ဘာလုပ်​နေ​သနည်း​”​ဟု သူ့​အား မေး​၏​။

ထို​နေရာ​ရှိ​လိုဏ်ဂူ​တစ်​ခု​ထဲသို့​ဝင်​၍ ညအိပ်​၏​။ ထိုအခါ ထာဝရဘုရား​၏​နှုတ်ကပတ်တော်​သည် သူ့​ထံသို့​ရောက်လာ​၍ “​ဧလိယ​၊ ဤ​နေရာ​တွင် ဘာလုပ်​နေ​သနည်း​”​ဟု သူ့​အား မိန့်ဆို​၏​။

ထို့ကြောင့် သူ​သည် ထ​၍​စား​သောက်​၏​။ ထို​အစားအစာ​ကြောင့် အားပြည့်​လာ​ပြီး ဟောရပ်​ဟူသော​ဘုရားသခင်​၏​တောင်​သို့ ရက်​လေးဆယ်​ပတ်လုံး​ခရီးဆက်​၍

ထို့နောက် သူ​သည် ထို​ရှားပင်​အောက်​တွင် လဲလျောင်း​၍​အိပ်ပျော်​သွား​လေ​၏​။ ထိုစဉ် ကောင်းကင်တမန်​တစ်​ပါး​က သူ့​ကို​တို့​ပြီး “​ထ​၍ စား​ပါ​”​ဟု ဆို​၏​။

ထာဝရဘုရား​၏​ကောင်းကင်တမန်​သည် ဒုတိယအကြိမ်​လာ​၍ သူ့​ကို​တို့​ပြီးလျှင် “​ထ​၍ စား​ပါ​။ သင်​သွား​ရ​မည့်​ခရီး​မှာ ဝေး​လှ​၏​”​ဟု ဆို​၏​။

ထိုအခါ သူ​က “​အကျွန်ုပ်​သည် ကောင်းကင်​ဗိုလ်ခြေ​အရှင် ထာဝရဘုရား​အဖို့ အလွန်​စိတ်အားထက်သန်​သူ​ဖြစ်​ပါ​၏​။ အစ္စရေး​အမျိုးသား​တို့​မူကား ကိုယ်တော်​နှင့်​ဖွဲ့​ခဲ့​သော​ပဋိညာဉ်​ကို ချိုးဖောက်​ကြ​ပြီး ကိုယ်တော်​၏​ယဇ်ပလ္လင်​များ​ကို​လည်း ဖြိုဖျက်​ကြ​ပါ​ပြီ​။ ကိုယ်တော်​၏​ပရောဖက်​များ​ကို​လည်း ဓား​နှင့်​သတ်​ကြ​ပါ​ပြီ​။ အကျွန်ုပ်​တစ်ဦးတည်း​သာ ကျန်ခဲ့​ပါ​၏​။ ယခု​လည်း အကျွန်ုပ်​ကို​သတ်​ရန် လိုက်ရှာ​ကြ​ပါ​၏​”​ဟု ပြန်လျှောက်​၏​။

သူ​ကြည့်လိုက်​သောအခါ ခေါင်းရင်း​နား​တွင် ကင်​ထား​သော​မုန့်​တစ်​ချပ်​နှင့် ရေဘူး​တစ်​ဘူး​ကို တွေ့​၏​။ သူ​သည် စား​သောက်​ပြီး ပြန်၍​အိပ်ပျော်​သွား​လေ​၏​။

ယေဇဗေလ​သည် ဧလိယ​ထံ တမန်​ကို​စေလွှတ်​၍ “​မနက်ဖြန် ယခု​လို​အချိန်​တွင် သင့်​အသက်​ကို ထို​ပရောဖက်​တို့​၏​အသက်​ကဲ့သို့ မ​ဖြစ်​စေ​လျှင် ဘုရား​အများ​တို့​သည် ငါ့​ကို ထိုထက်မက ပြု​ပါစေသော​”​ဟု ဆို​စေ​၏​။

အစ္စရေး​လူမျိုး​တွင် ဗာလ​ရှေ့​၌ ဒူး​မ​ထောက်​သော​သူ​၊ နှုတ်​ဖြင့်​မ​နမ်း​သော​သူ လူ​ပေါင်း​ခုနစ်​ထောင်​ကို ငါ​ကျန်ရစ်​စေ​ပြီ​”​ဟု မိန့်​တော်မူ​၏​။

ဤသို့ဖြင့် ဧလိယ​သည် ထို​နေရာ​မှ​ထွက်သွား​၍ ရှာဖတ်​၏​သား ဧလိရှဲ​နှင့်​တွေ့​၏​။ လယ်ထွန်​လျက်​ရှိ​သော​နွား​တစ်ဆယ့်​နှစ်​ရှဉ်း​တွင် ဧလိရှဲ​သည် တစ်ဆယ့်​နှစ်​ရှဉ်း​မြောက်​၌ လယ်ထွန်​နေ​၏​။ ဧလိယ​သည် သူ့​နား​သို့​သွား​ပြီး မိမိ​ဝတ်လုံ​ကို သူ့​အပေါ် လွှားတင်​ပေး​လိုက်​လျှင်

ထိုအခါ ဧလိရှဲ​သည် ဧလိယ​နောက်​လိုက်သွား​ရာ​မှ​ပြန်လာ​၍ နွားတစ်ရှဉ်း​ကို​ယူ​ပြီး သတ်​၏​။ နွား​ထမ်းပိုး​ကို​ထင်းလုပ်​၍ ဟင်းချက်​ပြီးလျှင် လူ​တို့​အား​ကျွေးမွေး​သဖြင့် လူ​တို့​လည်း စား​ကြ​၏​။ ထို့နောက် သူ​သည် ဧလိယ​နောက်သို့​လိုက်​၍ တပည့်ခံ​လေ​၏​။

ဧလိရှဲ​သည် နွား​ကို​ထား​ခဲ့​၍ ဧလိယ​နောက်သို့​လိုက်​လျက် “​အကျွန်ုပ်​မိဘ​ကို နမ်း​ပြီး​နှုတ်ဆက်​ပါရစေ​။ ပြီးလျှင် အရှင့်​နောက်သို့ လိုက်​ပါ​မည်​”​ဟု ဆို​၏​။ ဧလိယ​က​လည်း သူ့​အား “​သင့်​ကို ငါ​မည်သို့​ပြု​ပြီး​ပြီ​နည်း​။ သွား​ပြီး ပြန်လာ​ခဲ့​ပါ​”​ဟု ပြန်ပြော​၏​။