႐ုသဝတၳဳ 2:1-17

ေနာမိ​၏​ခင္ပြန္းသည္​၌ ေဗာဇ​ဟု အမည္​ရွိ​ေသာ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝ​သူ​ေဆြမ်ိဳး​တစ္ဦး​ရွိ​၏​။ သူ​သည္ ဧလိမလက္​မ်ိဳးႏြယ္စု​မွ ဆင္းသက္​လာ​၏​။ ေမာဘ​အမ်ိဳးသမီး​႐ုသ​က ေနာမိ​အား “​လယ္​ထဲသို႔ အကြၽႏ္ုပ္​သြား​ပါရေစ​။ ခြင့္ျပဳ​သူ​ရွိ​လွ်င္ ေကာက္ရိတ္သမား​တို႔​ေနာက္မွ ေကာက္သင္းေကာက္​ပါရေစ​”​ဟု ဆို​လွ်င္ ေနာမိ​က “​ငါ့​သမီး​၊ သြား​ပါ​”​ဟု ဆို​၏​။ ႐ုသ​လည္း လယ္​ထဲသို႔ ထြက္​သြား​၍ ေကာက္ရိတ္သမား​တို႔​ေနာက္မွ​လိုက္​ၿပီး ေကာက္သင္းေကာက္​ရာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ထို​လယ္ကြက္​သည္ ဧလိမလက္​မ်ိဳးႏြယ္စုဝင္ ေဗာဇ​ပိုင္​ေသာ​လယ္ကြက္​ျဖစ္​ေန​၏​။ ထိုစဥ္ ေဗာဇ​သည္ ဗက္လင္​ၿမိဳ႕​မွ ေရာက္လာ​၍ ေကာက္ရိတ္သမား​တို႔​အား “​ထာဝရဘုရား​သည္ သင္​တို႔​ႏွင့္အတူ ရွိ​ပါေစေသာ​”​ဟု ႏႈတ္ဆက္​လွ်င္ သူ​တို႔​က​လည္း “​ထာဝရဘုရား​သည္ သခင့္​ကို ေကာင္းခ်ီးေပး​ေတာ္မူ​ပါေစေသာ​”​ဟု ျပန္​ႏႈတ္ဆက္​ၾက​၏​။ ေဗာဇ​က​လည္း မိမိ​အေစအပါး​ျဖစ္​သည့္ အလုပ္သမား​ေခါင္းေဆာင္​အား “​ထို​အမ်ိဳးသမီး​သည္ အဘယ္ကနည္း​”​ဟု ေမး​လွ်င္ သူ​၏​အေစအပါး ေကာက္ရိတ္သမား​ေခါင္းေဆာင္​က “​သူ​သည္ ေနာမိ​ႏွင့္အတူ ေမာဘ​ျပည္​မွ​လိုက္လာ​ေသာ ေမာဘ​အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္​ပါ​၏​။ သူ​က ‘​အကြၽႏ္ုပ္ ေကာက္သင္းေကာက္​ပါရေစ​၊ ေကာက္ရိတ္သမား​တို႔​ေနာက္မွ က်န္​ခဲ့​ေသာ​သီးႏွံ​ကို ေကာက္သိမ္း​ပါရေစ​’​ဟု လာ​၍​ခြင့္ေတာင္း​ၿပီး မနက္​ကတည္းက ယခု​ခ်ိန္​ထိ ေကာက္သင္းေကာက္​ပါ​၏​။ ယခုမွသာ တဲ​တြင္ ခဏ​နား​ေန​ပါ​သည္​”​ဟု ျပန္ေျပာျပ​၏​။ ထိုအခါ ေဗာဇ​က ႐ုသ​အား “​ငါ့​သမီး​၊ နားေထာင္​ပါ​။ အျခား​လယ္ကြက္​သို႔​သြား​၍ ေကာက္သင္း​မ​ေကာက္​ႏွင့္​။ ဤ​ေနရာ​မွ ထြက္​မ​သြား​ႏွင့္​။ ငါ့​အေစအပါး​မိန္းကေလး​တို႔​အနား​မွာ​သာ ေန​ပါ​။ လုလင္​တို႔ ေကာက္ရိတ္​ေသာ​လယ္ကြက္​ကို​ၾကည့္မွတ္​၍ သူ​တို႔​ေနာက္သို႔​လိုက္​ပါ​။ သူ​တို႔​သည္ သင့္​ကို မ​ထိပါး​ေစရန္ ငါ​မွာထား​ၿပီ​။ ေရဆာ​လွ်င္ လုလင္​တို႔ ခပ္​ထား​ေသာ​ေရအိုး​ထဲမွ​ေရ​ကို သြား​၍​ခပ္ေသာက္​ပါ​”​ဟု ဆို​၏​။ ႐ုသ​က​လည္း ေျမ​မွာ​ပ်ပ္ဝပ္​လ်က္ “​တစ္ပါးအမ်ိဳးသား​ျဖစ္​ေသာ​အကြၽႏ္ုပ္​ကို သခင္​က အဘယ္ေၾကာင့္ အသိအမွတ္​ျပဳ​မ်က္ႏွာသာ​ေပး​ပါ​သနည္း​”​ဟု ေမး​ရာ ေဗာဇ​က​လည္း “​သင္​သည္ ခင္ပြန္းသည္​ေသဆုံး​ၿပီးေနာက္ သင့္​ေယာကၡမ​ကို ျပဳစု​ခဲ့​ရ​ေၾကာင္း​၊ သင့္​မိဘ​၊ သင့္​ေမြးရပ္​ေျမ​ကို​စြန႔္​ၿပီး ယခင္က သင္​မ​သိ​ခဲ့​ဖူး​ေသာ​လူမ်ိဳး​တို႔​ထံ လာ​ခဲ့​ရ​ေၾကာင္း​ကို ငါ အလုံးစုံ​ၾကားသိ​ရ​ၿပီ​။ သင္​ျပဳ​ခဲ့​သည့္​အတိုင္း ထာဝရဘုရား သင့္​အား ျပန္လည္​ေက်းဇူးျပဳ​ပါေစေသာ​။ သင္​သည္ အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရား​၏​အေတာင္​ေတာ္​အရိပ္​ေအာက္​၌ လာေရာက္​ခိုလႈံ​သည္​ျဖစ္၍ ထို​အရွင္​ထံမွ အက်ိဳးေက်းဇူး​ႂကြယ္ဝ​စြာ ခံစား​ရ​ပါေစေသာ​”​ဟု ျပန္ေျပာ​၏​။ ႐ုသ​က​လည္း “​အကြၽႏ္ုပ္​၏​သခင္​၊ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ သခင့္​ေရွ႕​တြင္ မ်က္ႏွာရ​ပါေစ​။ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ သခင္​၏​ကြၽန္မ​တစ္​ဦး​မ​ဟုတ္​ေသာ္လည္း သခင္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​အား ၾကင္နာ​စြာ​စကားဆို​၍​ႏွစ္သိမ့္​ပါ​ၿပီ​”​ဟု ျပန္ေျပာ​၏​။ စားေသာက္​ခ်ိန္​ေရာက္​ေသာအခါ ေဗာဇ​က ႐ုသ​အား “​မုန႔္ လာ​စား​ပါ​။ မုန႔္​ကို ဝိုင္အခ်ဥ္ရည္​ႏွင့္ တို႔စား​ပါ​”​ဟု ဆို​သျဖင့္ သူ​သည္ ေကာက္ရိတ္သမား​တို႔​ထိုင္​ေသာ​ေဘး​တြင္ ဝင္ထိုင္​၏​။ ထိုအခါ ေဗာဇ​က သူ႔​အား မုန႔္ဆန္း​ကို​လွမ္းေပး​သျဖင့္ သူ​သည္ ဝ​ေအာင္​စား​ၿပီး က်န္​ေသာ​မုန႔္​ကို သိမ္းထား​၏​။ ထို႔ေနာက္ သူ​သည္ ေကာက္သင္းေကာက္​ရန္ ထသြား​ေသာအခါ ေဗာဇ​က ငယ္သား​တို႔​အား “​သူ​သည္ ေကာက္လႈိင္း​မ်ား​ၾကား​၌​ေကာက္ယူ​လွ်င္​လည္း သူ႔​ကို အျပစ္​မ​ေျပာ​ၾက​ႏွင့္​။ သင္​တို႔​ရိတ္​ထား​ေသာ​ေကာက္ဆုပ္​ထဲမွ ေကာက္ႏွံ​အခ်ိဳ႕​ကို ခ်ထား​ခဲ့​ပါ​။ သူ​ေကာက္ယူ​ပါေစ​။ သူ႔​ကို အျပစ္​မ​ေျပာ​ၾက​ႏွင့္​”​ဟု မွာထား​ေလ​၏​။ ႐ုသ​လည္း ညေန​တိုင္ေအာင္ လယ္​ထဲ၌​ေကာက္သင္းေကာက္​ၿပီး ေကာက္​ထား​ေသာ​ေကာက္ႏွံ​ကို ႐ိုက္ေႁခြ​ေသာအခါ မုေယာစပါး​တစ္​ဧဖာ​ခန႔္ ရ​၏​။