႐ုသဝတၳဳ 1:5-22
႐ုသဝတၳဳ 1:5-22 MSBZ
ထို႔ေနာက္ မဟာလုန္ႏွင့္ ခိလ်ဳန္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးလည္း ေသဆုံးသြားသျဖင့္ ေနာမိသည္ သားႏွစ္ေယာက္မရွိ၊ ခင္ပြန္းသည္မရွိဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့ရ၏။ ထာဝရဘုရားသည္ မိမိလူမ်ိဳးေတာ္အား ၾကည့္ရႈေထာက္မ၍ အစာေရစာေပးေတာ္မူေၾကာင္းကို ေမာဘျပည္မွ ေနာမိၾကားသိေသာအခါ သူသည္ ေခြၽးမတို႔ႏွင့္အတူ ေမာဘျပည္မွ ေနရင္းျပည္သို႔ ျပန္သြားရန္ ျပင္ဆင္၏။ ထို႔ေနာက္ ေခြၽးမႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ လက္ရွိေနထိုင္ရာအရပ္မွ ယုဒျပည္သို႔ ခရီးျပဳထြက္ခြာလာၾက၏။ ေနာမိက ေခြၽးမႏွစ္ဦးအား “သင္တို႔ ကိုယ့္မိခင္အိမ္သို႔ ျပန္သြားၾကေလာ့။ ကြယ္လြန္သြားေသာသင္တို႔ခင္ပြန္းႏွင့္ ငါ့အေပၚ သင္တို႔ေမတၱာက႐ုဏာျပခဲ့သည့္အတိုင္း ထာဝရဘုရားသည္ သင္တို႔အေပၚ ေမတၱာက႐ုဏာ ျပေတာ္မူပါေစေသာ။ သင္တို႔သည္ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ေအးခ်မ္းစြာေနရေသာအခြင့္ကို သင္တို႔အား ထာဝရဘုရား ေပးသနားေတာ္မူပါေစေသာ”ဟု ဆိုၿပီး သူတို႔ကို နမ္းရာ သူတို႔သည္ ေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြး၍ “အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ အေမႏွင့္အတူ အေမ့လူမ်ိဳးတို႔ရွိရာသို႔ လိုက္သြားမည္”ဟု ဆို၏။ ေနာမိကလည္း “ငါ့သမီးတို႔၊ ျပန္သြားၾကပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါႏွင့္အတူ လိုက္မည္နည္း။ သင္တို႔ေယာက္်ားရဖို႔ ငါ့ဝမ္းထဲက သားေမြးႏိုင္ေသးသေလာ။ ငါ့သမီးတို႔၊ ျပန္သြားၾကပါ။ ငါ အသက္ႀကီးလွၿပီ။ အိမ္ေထာင္မျပဳသင့္ေတာ့။ အကယ္၍ ဤညတြင္ အိမ္ေထာင္ျပဳ၍သားေမြးႏိုင္သည့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိသည္ဆိုလွ်င္ပင္ သူတို႔ႀကီးလာသည့္အထိ သင္တို႔အိမ္ေထာင္မျပဳဘဲ ေစာင့္ေနၾကမည္ေလာ။ ငါ့သမီး၊ ထိုသို႔မျဖစ္သင့္။ ထာဝရဘုရားသည္ ငါ့ကို ဆုံးမေတာ္မူသျဖင့္ သင္တို႔ထက္ ငါပို၍ခါးသီးစြာခံစားရ၏”ဟု ဆို၏။ ေခြၽးမႏွစ္ေယာက္သည္ တစ္ဖန္ ေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးၾကၿပီး ဩရပသည္ ေယာကၡမကိုႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္သြားေလ၏။ ႐ုသမူကား ေယာကၡမႏွင့္အတူ လိုက္သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာမိက ႐ုသအား “ၾကည့္ပါ။ သင့္အစ္မသည္ သူ႔လူမ်ိဳး၊ သူ႔ဘုရားရွိရာသို႔ ျပန္သြားၿပီ။ သင္လည္း သူ႔ေနာက္သို႔လိုက္သြားေလာ့”ဟု ဆိုလွ်င္ ႐ုသကလည္း “အေမ့ကို ထားခဲ့ၿပီး ေနာက္ျပန္လွည့္သြားရန္ အကြၽႏ္ုပ္ကို မတိုက္တြန္းပါႏွင့္။ အေမသြားသည့္ေနရာသို႔ အကြၽႏ္ုပ္လိုက္မည္။ အေမအိပ္သည့္ေနရာတြင္ အကြၽႏ္ုပ္အိပ္မည္။ အေမ့လူမ်ိဳးသည္ အကြၽႏ္ုပ္လူမ်ိဳး၊ အေမ့ဘုရားသည္ အကြၽႏ္ုပ္ဘုရား ျဖစ္ပါ၏။ အေမေသသည့္ေနရာတြင္ အကြၽႏ္ုပ္လိုက္ေသ၍ ထိုေနရာတြင္ပင္ အသၿဂႋဳဟ္ခံပါမည္။ ေသျခင္းမွတစ္ပါး အျခားအေၾကာင္းေၾကာင့္ အေမ့ကို အကြၽႏ္ုပ္ခြဲခြာသြားလွ်င္ ထာဝရဘုရားသည္ အကြၽႏ္ုပ္ကို ဒဏ္ခတ္ပါေစ”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ ႐ုသက မိမိႏွင့္အတူလိုက္ရန္ အခိုင္အမာစိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားေၾကာင္း ေနာမိ သိျမင္လွ်င္ ႐ုသအား ထပ္မတိုက္တြန္းေတာ့ေခ်။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဗက္လင္ၿမိဳ႕သို႔ ခရီးဆက္လာခဲ့ၾက၏။ ဗက္လင္ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ေသာအခါ သူတို႔ကိုျမင္သည္ႏွင့္ တစ္ၿမိဳ႕လုံး ပြက္ေလာ႐ိုက္သြားေလ၏။ အမ်ိဳးသမီးတို႔က “ဤသူကား ေနာမိေလာ”ဟု ေမးျမန္းၾက၏။ ေနာမိကလည္း “အကြၽႏ္ုပ္ကို ေနာမိဟု မေခၚပါႏွင့္။ မာရဟု ေခၚပါ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္သည္ အကြၽႏ္ုပ္အား ခါးသီးစြာခံစားရေစေတာ္မူၿပီ။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ထြက္သြားစဥ္က ျပည့္ျပည့္စုံစုံႏွင့္ ထြက္သြား၏။ ယခုမူကား ထာဝရဘုရားသည္ လက္ခ်ည္းသက္သက္ျပန္လာေစေတာ္မူ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္ကို ေနာမိဟု ေခၚၾကဦးမည္နည္း။ ထာဝရဘုရားသည္ အကြၽႏ္ုပ္ကို ဆုံးမေတာ္မူၿပီ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကို ဒုကၡေရာက္ေစေတာ္မူၿပီ”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ေနာမိသည္ သူ၏ေခြၽးမ ေမာဘသမီးပ်ိဳ႐ုသႏွင့္အတူ ေမာဘျပည္မွ ျပန္လာ၍ မုေယာစပါးရိတ္သိမ္းစအခ်ိန္တြင္ ဗက္လင္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္လာၾကေလ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
