ေရာမဩဝါဒစာ 7:1-13

ညီအစ္ကို​တို႔၊ ပညတ္​တရား​ကို​သိ​ထား​ေသာ​သူ​တို႔​အား ငါ​ဆို​သည္​ကား ပညတ္​တရား​သည္ လူ​တစ္​ဦး​ကို သူ​အသက္ရွင္​ေန​သမွ်​ကာလ​၌​သာ ခ်ဳပ္ကိုင္​ထား​သည္​ကို သင္​တို႔​မ​သိ​ၾက​သေလာ။ ဥပမာ​ဆို​ေသာ္ ကာမပိုင္​ရွိ​ေသာ​အမ်ိဳးသမီး​တစ္​ဦး​သည္ ပညတ္​တရား​အရ အသက္ရွင္​ေန​ေသာ​ခင္ပြန္း​ႏွင့္​အေႏွာင္အဖြဲ႕​ရွိ​၏။ ခင္ပြန္း​ေသ​လွ်င္​မူကား ခင္ပြန္း​ႏွင့္​ပတ္သက္​ေသာ​ပညတ္​တရား​မွ ကင္းလြတ္​၏။ သို႔ျဖစ္၍ ခင္ပြန္း​အသက္ရွင္​ေန​စဥ္ အျခား​ေသာ​ေယာက္်ား​ႏွင့္​ေပါင္း​လွ်င္ ေဖာက္ျပန္​ေသာ​မိန္းမ​ဟု အေခၚ​ခံရ​လိမ့္မည္။ ခင္ပြန္း​ေသဆုံး​လွ်င္​မူကား ထို​ပညတ္​တရား​မွ ကင္းလြတ္​သည္​ျဖစ္​၍ အျခား​ေသာ​ေယာက္်ား​ႏွင့္​ေပါင္း​ေသာ္လည္း ေဖာက္ျပန္​ေသာ​မိန္းမ​မ​ဟုတ္​ေပ။ ထိုနည္းတူ ငါ့​ညီအစ္ကို​တို႔၊ သင္​တို႔​သည္​လည္း ခရစ္ေတာ္​၏​ကိုယ္ခႏၶာ​အားျဖင့္ ပညတ္​တရား​အရာ​၌ ေသဆုံး​ခဲ့​ၾက​ၿပီ။ ဤသည္ကား သင္​တို႔​သည္ အျခား​သူ​တည္းဟူေသာ ေသ​ေသာ​သူ​တို႔​ထဲမွ ထေျမာက္​ေတာ္မူ​ေသာ​အရွင္​ႏွင့္ သက္ဆိုင္​ေသာ​သူ​မ်ား​ျဖစ္လာ​ၾက​ၿပီး ဘုရားသခင္​အတြက္ အသီး​မ်ား​ျဖစ္ထြန္း​ေစရန္​ျဖစ္​၏။ အေၾကာင္းမူကား ငါ​တို႔​သည္ ေသြးသား​ဇာတိ​၌​တည္​လ်က္​ရွိ​စဥ္​က ပညတ္​တရား​ေၾကာင့္​ျဖစ္​ေပၚလာ​သည့္ ျပင္းျပ​ေသာ​အျပစ္​ျပဳ​လို​စိတ္​သည္ ငါ​တို႔​၏​ကိုယ္အဂၤါ​မ်ား​၌ သက္ဝင္​လႈပ္ရွား​ေန​သျဖင့္ ေသ​ျခင္း​အတြက္ အသီး​မ်ား​ျဖစ္ထြန္း​ေစ​၏။ သို႔ေသာ္ ယခု​အခါ ငါ​တို႔​သည္ ငါ​တို႔​ကို​ခ်ဳပ္ေႏွာင္​ထား​ေသာ​ပညတ္​တရား​အရာ​၌ ေသဆုံး​ခဲ့​ၿပီး ပညတ္​တရား​မွ ကင္းလြတ္​ခြင့္​ရ​ၾက​ၿပီ​ျဖစ္၍ အကၡရာတင္​ထား​ေသာ​တရား​၏​နည္းလမ္း​ေဟာင္း​အားျဖင့္​မ​ဟုတ္​ဘဲ ဝိညာဥ္​ေတာ္​၏​နည္းလမ္း​သစ္​အားျဖင့္ အေစခံ​လ်က္​ရွိ​ၾက​၏။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ မည္သို႔​ဆို​ရ​မည္နည္း။ ပညတ္​တရား​သည္ အျပစ္​ေလာ။ လုံးဝ​မ​ဟုတ္​ေပ။ သို႔ေသာ္ ပညတ္​တရား​အားျဖင့္​မ​ဟုတ္​လွ်င္ အျပစ္​ကို ငါ​သိ​ခဲ့​မည္​မ​ဟုတ္။ အဘယ္ေၾကာင့္​ဆိုေသာ္ “တပ္မက္​ေသာ​စိတ္​မ​ရွိ​ရ”​ဟု ပညတ္​တရား​က မ​ဆို​ထား​လွ်င္ တပ္မက္​ျခင္း​ကို ငါ​သိ​ခဲ့​မည္​မ​ဟုတ္။ သို႔ေသာ္ အျပစ္​သည္ ပညတ္​ေတာ္​အားျဖင့္ အခြင့္​ရ​ကာ ငါ​၌ တပ္မက္​ျခင္း​မ်ိဳးစုံ​ကို ျဖစ္ေပၚ​ေစ​၏။ တစ္နည္းဆိုေသာ္ ပညတ္​တရား​မ​ရွိ​လွ်င္ အျပစ္​သည္ အေသ​ျဖစ္​၏။ ငါ​သည္ တစ္ခ်ိန္က ပညတ္​တရား​မ​ပါ​ဘဲ အသက္ရွင္​ခဲ့​၏။ သို႔ေသာ္ ပညတ္​ေတာ္​ေရာက္လာ​ေသာအခါ အျပစ္​သည္ ျပန္လည္​ရွင္သန္​လာ​ၿပီး ငါ​မူကား ေသဆုံး​ခဲ့​သျဖင့္ အသက္ရွင္​ျခင္း​သို႔​ေရာက္​ေစ​ရ​မည့္ ဤ​ပညတ္​ေတာ္​သည္ ေသ​ျခင္း​သို႔​ေရာက္​ေစ​သည္​ကို ငါ​ေတြ႕​၏။ အေၾကာင္းမူကား အျပစ္​သည္ ပညတ္​ေတာ္​အားျဖင့္ အခြင့္​ရ​ကာ ငါ့​ကို​လွည့္ျဖား​၍ ထို​ပညတ္ေတာ္​အားျဖင့္ ငါ့​ကို​သတ္​ေလ​၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညတ္​တရား​သည္ သန႔္ရွင္း​၏။ ပညတ္​ေတာ္​သည္​လည္း သန႔္ရွင္း​ေျဖာင့္မတ္​၍ ေကာင္းျမတ္​၏။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဤ​ေကာင္းျမတ္​ေသာ​အရာ​သည္ ငါ့​အတြက္ ေသ​ျခင္း​အေၾကာင္း​ျဖစ္​သေလာ။ လုံးဝ​မ​ဟုတ္​ေပ။ ငါ့​အတြက္ ေသ​ျခင္း​အေၾကာင္း​ျဖစ္​ေသာ​အရာ​မွာ အျပစ္​ပင္​ျဖစ္၍ အျပစ္​သည္ အျပစ္​ျဖစ္​ေၾကာင္း ထင္ရွား​ေစရန္ ဤ​ေကာင္းျမတ္​ေသာ​အရာ​အားျဖင့္ ငါ​၌ ေသ​ျခင္း​ကို​ျဖစ္ေပၚ​ေစ​၏။ ဤသို႔ျဖင့္ အျပစ္​သည္ ပညတ္​ေတာ္​အားျဖင့္ အတိုင္းထက္အလြန္ အျပစ္​မ်ား​ေသာ​အရာ​ျဖစ္လာ​၏။