ဗ်ာဒိတ္က်မ္း 7:9-17

ထို႔ေနာက္ ငါ​ၾကည့္​လိုက္​ရာ တိုင္းႏိုင္ငံ၊ မ်ိဳးႏြယ္စု၊ လူမ်ိဳး​ႏွင့္ ဘာသာ​စကား​အသီးသီး​တို႔​မွ မည္သူမွ်​မ​ေရတြက္​ႏိုင္​သည့္​မ်ားစြာ​ေသာ​လူ​အစုအေဝး​သည္ ျဖဴ​ေသာ​ဝတ္လုံ​ကို​ဝတ္ဆင္​ထား​လ်က္ သူ​တို႔​လက္​၌ စြန္ပလြံ​ခက္​မ်ား​ကိုင္ေဆာင္​ကာ ပလႅင္​ေတာ္​ႏွင့္​သိုးသငယ္​ေတာ္​ေရွ႕​တြင္ ရပ္​ေန​ၾက​၏။ သူ​တို႔​က “ကယ္တင္​ျခင္း​သည္ ပလႅင္​ေတာ္​ေပၚတြင္​ထိုင္​ေတာ္မူ​ေသာ ငါ​တို႔​၏​ဘုရားသခင္​ႏွင့္ သိုးသငယ္​ေတာ္​၌​ရွိ​၏”​ဟု က်ယ္ေလာင္​ေသာ​အသံ​ျဖင့္​ေႂကြးေၾကာ္​ၾက​၏။ ေကာင္းကင္​တမန္​အေပါင္း​တို႔​သည္ ပလႅင္​ေတာ္၊ သက္ႀကီးဝါႀကီး​တို႔​ႏွင့္ သတၱဝါ​ေလး​ပါး​တို႔​၏​ပတ္လည္​၌ ရပ္​ေန​ၾက​၏။ သူတို႔​သည္​လည္း ပလႅင္​ေတာ္​ေရွ႕​၌​ပ်ပ္ဝပ္​လ်က္ ဘုရားသခင္​ကို​ရွိခိုး​ကာ “အာမင္။ ေကာင္းခ်ီး​မဂၤလာ၊ ဘုန္း​အသေရ၊ ဉာဏ္ပညာ၊ ေက်းဇူး​ေတာ္​ခ်ီးမြမ္း​ျခင္း၊ ဂုဏ္သေရ၊ တန္ခိုး​ႏွင့္ အစြမ္းသတၱိ​တို႔​သည္ ငါ​တို႔​ဘုရားသခင္​၌ ကမာၻ​အဆက္ဆက္​ရွိ​ပါေစေသာ။ အာမင္”​ဟု ႁမြက္ဆို​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ သက္ႀကီးဝါႀကီး​တို႔​ထဲမွ​တစ္​ပါး​က “ျဖဴ​ေသာ​ဝတ္လုံ​ကို​ဝတ္ဆင္​ထား​ေသာ​ဤ​သူ​တို႔​သည္ မည္သူ​တို႔​နည္း။ မည္သည့္​အရပ္​မွ​လာ​ၾက​သနည္း”​ဟု ငါ့​အား​ေမး​၏။ ငါ​က​လည္း “သခင္၊ ကိုယ္ေတာ္​သိ​ပါ​၏”​ဟု ျပန္ေလွ်ာက္​လွ်င္ ထို​သူ​က “ဤ​သူ​တို႔​သည္ ႀကီးစြာ​ေသာ​ဆင္းရဲ​ဒုကၡ​ထဲမွ ထြက္လာ​ေသာ​သူ​မ်ား​ျဖစ္​ၾက​၏။ သူ​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​၏​ဝတ္လုံ​မ်ား​ကို သိုးသငယ္​ေတာ္​၏​ေသြး​ေတာ္​အားျဖင့္ ေလွ်ာ္ဖြပ္​လ်က္ ျဖဴေဖြး​ေစ​ၾက​၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ​တို႔​သည္ ဘုရားသခင္​၏​ပလႅင္​ေတာ္​ေရွ႕​၌​ေန​၍ ကိုယ္ေတာ္​၏​ဗိမာန္​ေတာ္​တြင္ ေန႔​ေရာ​ည​ပါ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ဝတ္ျပဳ​ရ​ၾက​၏။ ပလႅင္​ေတာ္​ေပၚတြင္​ထိုင္​ေတာ္မူ​ေသာ​အရွင္​သည္​လည္း သူ​တို႔​ႏွင့္အတူ​စံျမန္း​ေတာ္မူ​လိမ့္မည္။ သူ​တို႔​သည္ ေနာက္တစ္ဖန္ ဆာေလာင္​ျခင္း၊ ေရငတ္​ျခင္း ရွိ​ေတာ့​မည္​မ​ဟုတ္။ ေန​၊ သို႔မဟုတ္ အျခား​မည္သည့္​အပူရွိန္​မွ် သူ​တို႔​အေပၚ​က်ေရာက္​မည္​မဟုတ္။ အေၾကာင္းမူကား ပလႅင္​ေတာ္​အလယ္​တြင္​ရွိ​ေသာ​သိုးသငယ္​ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​ကို​အုပ္ထိန္း​၍ အသက္​ေရ​ထြက္​ရာ​စမ္းေရ​တြင္း​သို႔ သူ​တို႔​ကို​လမ္းျပ​ပို႔ေဆာင္​ေတာ္မူ​လိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္​သည္​လည္း သူ​တို႔​၏​မ်က္စိ​မွ မ်က္ရည္​ရွိသမွ်​တို႔​ကို သုတ္​ေပး​ေတာ္မူ​လိမ့္မည္”​ဟု ဆို​၏။