ဗ်ာဒိတ္က်မ္း 7:9-12

ထို႔ေနာက္ ငါ​ၾကည့္​လိုက္​ရာ တိုင္းႏိုင္ငံ၊ မ်ိဳးႏြယ္စု၊ လူမ်ိဳး​ႏွင့္ ဘာသာ​စကား​အသီးသီး​တို႔​မွ မည္သူမွ်​မ​ေရတြက္​ႏိုင္​သည့္​မ်ားစြာ​ေသာ​လူ​အစုအေဝး​သည္ ျဖဴ​ေသာ​ဝတ္လုံ​ကို​ဝတ္ဆင္​ထား​လ်က္ သူ​တို႔​လက္​၌ စြန္ပလြံ​ခက္​မ်ား​ကိုင္ေဆာင္​ကာ ပလႅင္​ေတာ္​ႏွင့္​သိုးသငယ္​ေတာ္​ေရွ႕​တြင္ ရပ္​ေန​ၾက​၏။ သူ​တို႔​က “ကယ္တင္​ျခင္း​သည္ ပလႅင္​ေတာ္​ေပၚတြင္​ထိုင္​ေတာ္မူ​ေသာ ငါ​တို႔​၏​ဘုရားသခင္​ႏွင့္ သိုးသငယ္​ေတာ္​၌​ရွိ​၏”​ဟု က်ယ္ေလာင္​ေသာ​အသံ​ျဖင့္​ေႂကြးေၾကာ္​ၾက​၏။ ေကာင္းကင္​တမန္​အေပါင္း​တို႔​သည္ ပလႅင္​ေတာ္၊ သက္ႀကီးဝါႀကီး​တို႔​ႏွင့္ သတၱဝါ​ေလး​ပါး​တို႔​၏​ပတ္လည္​၌ ရပ္​ေန​ၾက​၏။ သူတို႔​သည္​လည္း ပလႅင္​ေတာ္​ေရွ႕​၌​ပ်ပ္ဝပ္​လ်က္ ဘုရားသခင္​ကို​ရွိခိုး​ကာ “အာမင္။ ေကာင္းခ်ီး​မဂၤလာ၊ ဘုန္း​အသေရ၊ ဉာဏ္ပညာ၊ ေက်းဇူး​ေတာ္​ခ်ီးမြမ္း​ျခင္း၊ ဂုဏ္သေရ၊ တန္ခိုး​ႏွင့္ အစြမ္းသတၱိ​တို႔​သည္ ငါ​တို႔​ဘုရားသခင္​၌ ကမာၻ​အဆက္ဆက္​ရွိ​ပါေစေသာ။ အာမင္”​ဟု ႁမြက္ဆို​ၾက​၏။