ဗ်ာဒိတ္က်မ္း 21:18-27

ထို​ၿမိဳ႕႐ိုး​ကို နဂါးသြဲ႕​ေက်ာက္​ျဖင့္ တည္ေဆာက္​ထား​၍ ၿမိဳ႕​သည္ ၾကည္လင္​ေသာ​ဖန္သား​ႏွင့္​တူ​သည့္ ေ႐ႊ​စင္​ျဖစ္​၏။ ၿမိဳ႕႐ိုး​၏​အုတ္ျမစ္​တို႔​ကို ေက်ာက္မ်က္​ရတနာ​အမ်ိဳးမ်ိဳး​ျဖင့္ တန္ဆာဆင္​ထား​၏။ ပထမ​အုတ္ျမစ္​မွာ နဂါးသြဲ႕၊ ဒုတိယ​မွာ နီလာ၊ တတိယ​မွာ မဟူရာ၊ စတုတၳ​မွာ ျမ၊ ပၪၥမ​မွာ ေၾကာင္၊ ဆ႒မ​မွာ ပတၱျမား၊ သတၱမ​မွာ သလင္းဝါ၊ အ႒မ​မွာ မ်က္႐ြဲ၊ နဝမ​မွာ ဥႆဖရား၊ ဒသမ​မွာ မဟူရာစိမ္း၊ ဧကဒသမ​မွာ နီလာေသြး၊ ဒြါဒသမ​မွာ နီလာခရမ္း​ျဖစ္​၏။ ၿမိဳ႕​တံခါး​တစ္ဆယ့္ႏွစ္​ေပါက္​တို႔​သည္ ပုလဲ​တစ္ဆယ့္ႏွစ္​လုံး​ျဖစ္​ၾက​ၿပီး တံခါး​တစ္​ေပါက္​လွ်င္ ပုလဲ​တစ္​လုံး​စီ​ျဖင့္​ျပဳလုပ္​ထား​၏။ ၿမိဳ႕​၏​လမ္းမ​သည္​လည္း ထုတ္ခ်င္းခတ္​ျမင္​ႏိုင္​ေသာ​ဖန္သား​ႏွင့္​တူ​သည့္ ေ႐ႊ​စင္​ျဖစ္​၏။ ထို​ၿမိဳ႕​၌ ဗိမာန္​ေတာ္​ကို ငါ​မ​ေတြ႕​ရ​ေပ။ အေၾကာင္းမူကား အနႏၲ​တန္ခိုး​ႏွင့္​ျပည့္စုံ​ေတာ္မူ​ေသာ ထာဝရ​အရွင္​ဘုရားသခင္​ႏွင့္ သိုးသငယ္​ေတာ္​သည္ ထို​ၿမိဳ႕​၏​ဗိမာန္​ေတာ္​ျဖစ္​၏။ ဘုရားသခင္​၏​ဘုန္း​အသေရ​ေတာ္​သည္ ထို​ၿမိဳ႕​ကို​ထြန္းလင္း​ေစ​၍ သိုးသငယ္​ေတာ္​သည္ ထို​ၿမိဳ႕​၏​ဆီမီး​ျဖစ္​ေသာေၾကာင့္ ထို​ၿမိဳ႕​ကို​ထြန္းလင္း​ေစရန္ ေန​ႏွင့္​လ​တို႔​ကို မ​လိုအပ္​ေပ။ လူမ်ိဳး​တကာ​တို႔​သည္ ထို​ၿမိဳ႕​၏​အလင္း​ကို​အမွီျပဳ၍ သြားလာ​ၾက​လိမ့္မည္။ ကမာၻ​ေျမႀကီး​၏​ရွင္ဘုရင္​တို႔​သည္​လည္း မိမိ​တို႔​၏​ဘုန္း​အသေရ​ကို ထို​ၿမိဳ႕​သို႔​ယူေဆာင္​လာ​ၾက​လိမ့္မည္။ ထို​ေနရာ​၌ ည​မ​ရွိ​ေသာေၾကာင့္ ၿမိဳ႕​တံခါး​မ်ား​ကို မည္သည့္​ေန႔ရက္​တြင္​မွ် ပိတ္​ထား​ျခင္း​မ​ရွိ။ လူ​တို႔​သည္ လူမ်ိဳး​တကာ​တို႔​၏​ဘုန္း​အသေရ​ႏွင့္ ဂုဏ္သေရ​တို႔​ကို ထို​ၿမိဳ႕​သို႔​ယူေဆာင္​လာ​ၾက​လိမ့္မည္။ မစင္ၾကယ္​ေသာ​အရာ​တစ္စုံတစ္ခု​မွ် ထို​ၿမိဳ႕​ထဲသို႔​ဝင္​ရ​လိမ့္မည္​မ​ဟုတ္။ ႐ြံရွာ​ဖြယ္​ေသာ​အမႈ​ႏွင့္​လိမ္လည္​မႈ​တို႔​ကို​ျပဳက်င့္​ေသာ​သူ​သည္​လည္း ဝင္ရ​လိမ့္မည္​မဟုတ္။ သိုးသငယ္​ေတာ္​၏​အသက္​စာေစာင္​တြင္ စာရင္း​ဝင္​ေသာ​သူ​တို႔​သာ ဝင္​ရ​ၾက​လိမ့္မည္။