ဗ်ာဒိတ္က်မ္း 21:15-21

ငါ​ႏွင့္​စကား​ေျပာ​ေသာ​ေကာင္းကင္​တမန္​၌ ထို​ၿမိဳ႕​ကို​လည္းေကာင္း၊ ၿမိဳ႕​၏​တံခါး​ႏွင့္​ၿမိဳ႕႐ိုး​တို႔​ကို​လည္းေကာင္း တိုင္း​ရန္ တိုင္း​စရာ​ေ႐ႊ​က်ဴ႐ိုး​ရွိ​၏။ ထို​ၿမိဳ႕​သည္ စတုရန္း​ပုံ​ရွိ​၍ ၎​၏​အလ်ား​ႏွင့္​အနံ​သည္ တူညီ​၏။ ေကာင္းကင္​တမန္​သည္ ေ႐ႊ​က်ဴ႐ိုး​ျဖင့္ ၿမိဳ႕​ကို​တိုင္း​ေလ​ရာ မိုင္ေပါင္း​တစ္ေထာင့္သုံးရာရွစ္ဆယ္​ခန႔္ ရွိ​၍ ၎​၏​အလ်ား၊ အနံ၊ အျမင့္​တို႔​သည္ တူညီ​ၾက​၏။ ၿမိဳ႕႐ိုး​ထု​ကို​လည္း​တိုင္း​ေလ​ရာ ေကာင္းကင္​တမန္​၏​အတိုင္းအတာ​လည္း​ျဖစ္​ေသာ လူ​၏​အတိုင္းအတာ​အားျဖင့္ အေတာင္ တစ္ရာ​ေလးဆယ့္​ေလး​ေတာင္​ရွိ​၏။ ထို​ၿမိဳ႕႐ိုး​ကို နဂါးသြဲ႕​ေက်ာက္​ျဖင့္ တည္ေဆာက္​ထား​၍ ၿမိဳ႕​သည္ ၾကည္လင္​ေသာ​ဖန္သား​ႏွင့္​တူ​သည့္ ေ႐ႊ​စင္​ျဖစ္​၏။ ၿမိဳ႕႐ိုး​၏​အုတ္ျမစ္​တို႔​ကို ေက်ာက္မ်က္​ရတနာ​အမ်ိဳးမ်ိဳး​ျဖင့္ တန္ဆာဆင္​ထား​၏။ ပထမ​အုတ္ျမစ္​မွာ နဂါးသြဲ႕၊ ဒုတိယ​မွာ နီလာ၊ တတိယ​မွာ မဟူရာ၊ စတုတၳ​မွာ ျမ၊ ပၪၥမ​မွာ ေၾကာင္၊ ဆ႒မ​မွာ ပတၱျမား၊ သတၱမ​မွာ သလင္းဝါ၊ အ႒မ​မွာ မ်က္႐ြဲ၊ နဝမ​မွာ ဥႆဖရား၊ ဒသမ​မွာ မဟူရာစိမ္း၊ ဧကဒသမ​မွာ နီလာေသြး၊ ဒြါဒသမ​မွာ နီလာခရမ္း​ျဖစ္​၏။ ၿမိဳ႕​တံခါး​တစ္ဆယ့္ႏွစ္​ေပါက္​တို႔​သည္ ပုလဲ​တစ္ဆယ့္ႏွစ္​လုံး​ျဖစ္​ၾက​ၿပီး တံခါး​တစ္​ေပါက္​လွ်င္ ပုလဲ​တစ္​လုံး​စီ​ျဖင့္​ျပဳလုပ္​ထား​၏။ ၿမိဳ႕​၏​လမ္းမ​သည္​လည္း ထုတ္ခ်င္းခတ္​ျမင္​ႏိုင္​ေသာ​ဖန္သား​ႏွင့္​တူ​သည့္ ေ႐ႊ​စင္​ျဖစ္​၏။