ဗ်ာဒိတ္က်မ္း 18:1-20

ထို႔ေနာက္ ႀကီးမား​ေသာ​အခြင့္​အာဏာ​ပါ​လ်က္ ေကာင္းကင္​မွ​ဆင္းသက္​လာ​သည့္ အျခား​ေသာ​ေကာင္းကင္​တမန္​တစ္​ပါး​ကို ငါ​ျမင္​ရ​၏။ ကမာၻ​ေျမႀကီး​သည္ သူ​၏​ဘုန္း​အသေရ​ေၾကာင့္ ထြန္းလင္း​ေတာက္ပ​ေလ​၏။ သူ​သည္ က်ယ္ေလာင္​ေသာ​အသံ​ျဖင့္​ေႂကြးေၾကာ္​လ်က္ “ေဘဘီလုံ​ၿမိဳ႕​ႀကီး​သည္ ၿပိဳလဲ​ၿပီ၊ ၿပိဳလဲ​ၿပီ။ ၎​သည္ နတ္ဆိုး​တို႔​ေနထိုင္​ရာ​အရပ္၊ ညစ္ညဴး​ေသာ​နတ္​အေပါင္း​တို႔​၏​ခိုေအာင္း​ရာ​အရပ္၊ ညစ္ညဴး​ေသာ​ငွက္​အမ်ိဳးမ်ိဳး​တို႔​၏​ခိုေအာင္း​ရာ​အရပ္​ႏွင့္ ညစ္ညဴး​၍​႐ြံရွာ​ဖြယ္​ေကာင္း​ေသာ​သတၱဝါ​အေပါင္း​တို႔​၏​ခိုေအာင္း​ရာ​အရပ္ ျဖစ္​ေလ​ၿပီ။ အေၾကာင္းမူကား လူမ်ိဳး​အေပါင္း​တို႔​သည္ သူ​၏​တရားႏွင့္မညီ​ေမထုန္ျပဳ​ျခင္း​ႏွင့္ဆိုင္သည့္ ျပင္းစြာ​ေသာ​ေဒါသ​စပ်စ္​ဝိုင္​ကို​ေသာက္​ၾက​၍ ကမာၻ​ေျမႀကီး​၏​ရွင္ဘုရင္​တို႔​သည္ သူ​ႏွင့္အတူ​တရားႏွင့္မညီ​ေမထုန္​ျပဳ​ၾက​ကာ ကမာၻ​ေျမႀကီး​၏​ကုန္သည္​တို႔​သည္​လည္း သူ​၏​လြန္က်ဴး​ေသာ​ဇိမ္ခံ​ျခင္း​အရွိန္အဝါ​အားျဖင့္ ခ်မ္းသာ​လာ​ၾက​၏”​ဟု ဆို​၏။ ထို႔ေနာက္ ေကာင္းကင္​မွ​အျခား​ေသာ​အသံ​က “ငါ့​လူမ်ိဳး​တို႔၊ သင္​တို႔​သည္ သူ​၏​အျပစ္​မ်ား​၌ မ​ပါဝင္​ေစရန္​လည္းေကာင္း၊ သူ​ခံရ​မည့္​ေဘးဒဏ္​တစ္စုံတစ္ခု​ကို​မွ် မ​ခံရ​ေစရန္​လည္းေကာင္း သူ႔​ထံမွ ထြက္လာ​ခဲ့​ၾက​ေလာ့။ အဘယ္ေၾကာင့္​ဆိုေသာ္ သူ​၏​အျပစ္​တို႔​သည္ ေကာင္းကင္​အထိ စုပုံ​လ်က္​ရွိ​၍ သူ​၏​မတရားမႈ​မ်ား​ကို ဘုရားသခင္​မွတ္မိ​ေတာ္မူ​ၿပီ။ သူ​ေပး​ခဲ့​သည့္​အတိုင္း သူ႔​အား​ျပန္​ေပး​ၾက​ေလာ့။ သူ​ျပဳ​ေသာ​အမႈ​မ်ား​အေပၚ ႏွစ္ဆ​တိုး​၍​တုံ႔ျပန္​ၾက​ေလာ့။ သူ​ေရာစပ္​ခဲ့​ေသာ​ခြက္​၌ သူ႔​အတြက္​ႏွစ္ဆ​ေရာစပ္​ေပး​ၾက​ေလာ့။ သူ​သည္ မိမိကိုယ္ကို​ခ်ီးေျမႇာက္​၍ စည္းစိမ္​ခံစား​ခဲ့​သည္​ႏွင့္အမွ် သူ႔​အား ညႇဥ္းဆဲ​ျခင္း​ႏွင့္​ဝမ္းနည္း​ေၾကကြဲ​ျခင္း​တို႔​ကို ေပး​ၾက​ေလာ့။ အဘယ္ေၾကာင့္​ဆိုေသာ္ သူ​က ‘ငါ​သည္ မိဖုရား​ျဖစ္​၏။ မုဆိုးမ မ​ဟုတ္။ ဝမ္းနည္း​ေၾကကြဲ​ျခင္း​ကို​လည္း မည္သည့္​အခါ​မွ် ႀကဳံေတြ႕​ရ​လိမ့္မည္​မ​ဟုတ္’​ဟု မိမိ​စိတ္​ထဲ၌​ဆို​ေသာေၾကာင့္​ျဖစ္​၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ​ခံရ​မည့္​ေဘးဒဏ္​မ်ား​ျဖစ္​ေသာ ေသ​ျခင္း၊ ဝမ္းနည္း​ေၾကကြဲ​ျခင္း​ႏွင့္ ငတ္မြတ္​ေခါင္းပါး​ျခင္း​တို႔​သည္ တစ္​ရက္​အတြင္း သူ႔​အေပၚ​က်ေရာက္​ၿပီး သူ​သည္ မီး​ျဖင့္​ေလာင္ကြၽမ္း​ျခင္း​ခံရ​လိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား သူ႔​ကို​စီရင္​ေတာ္မူ​ေသာ ထာဝရ​အရွင္​ဘုရားသခင္​သည္ ခြန္အား​ႏွင့္​ျပည့္စုံ​ေတာ္မူ​၏။ သူ​ႏွင့္အတူ​တရားႏွင့္မညီ​ေမထုန္​ျပဳ​ၾက​ၿပီး စည္းစိမ္​ခံစား​ခဲ့​ၾက​ေသာ ကမာၻ​ေျမႀကီး​၏​ရွင္ဘုရင္​တို႔​သည္ သူ႔​ကို​ေလာင္ကြၽမ္း​သည့္​မီးခိုး​ကို ျမင္​ၾက​ေသာအခါ သူ႔​အတြက္ ရင္ဘတ္​စည္တီး​လ်က္​ငိုေႂကြး​ၾက​လိမ့္မည္။ ထို​သူ​တို႔​သည္ သူ​ခံရ​သည့္​ညႇဥ္းဆဲ​ျခင္း​ကို​ေၾကာက္​ၾက​ေသာေၾကာင့္ အေဝး​မွ​ရပ္​လ်က္ ‘ႀကီးမား​ေသာ​ၿမိဳ႕၊ အားႀကီး​ေသာ​ေဘဘီလုံ​ၿမိဳ႕၊ သင္​သည္ စိတ္​မခ်မ္းေျမ့​ဖြယ္၊ စိတ္​မခ်မ္းေျမ့​ဖြယ္​ျဖစ္​ပါ​သည္​တကား။ အဘယ္ေၾကာင့္​ဆိုေသာ္ သင္​ခံရ​သည့္​တရား​စီရင္​ျခင္း​သည္ တိုေတာင္း​ေသာ​အခ်ိန္​တစ္​ခု​အတြင္း​၌ က်ေရာက္​ေလ​ၿပီ’​ဟု ဆို​ၾက​လိမ့္မည္။ ကမာၻ​ေျမႀကီး​ေပၚ​ရွိ ကုန္သည္​မ်ား​သည္​လည္း သူ​တို႔​၏​ကုန္ပစၥည္း​မ်ား​ကို ဝယ္ယူ​မည့္​သူ​တစ္စုံတစ္ဦး​မွ်​မ​ရွိ​ေတာ့​သျဖင့္ သူ႔​အတြက္​ဝမ္းနည္း​ေၾကကြဲ​လ်က္ ငိုေႂကြး​ၾက​လိမ့္မည္။ သူ​တို႔​၏​ကုန္ပစၥည္း​မ်ား​မွာ ေ႐ႊ၊ ေငြ၊ ေက်ာက္မ်က္​ရတနာ၊ ပုလဲ၊ ပိတ္ေခ်ာ၊ ခရမ္းေရာင္​အထည္၊ ပိုးထည္၊ နီျမန္း​ေသာ​အထည္၊ သစ္​ေမႊး​အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဆင္စြယ္​ပစၥည္း​အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အဖိုးတန္​ေသာ​သစ္သား၊ ေၾကး၊ သံ၊ ေက်ာက္ျဖဴ​တို႔​ျဖင့္ ျပဳလုပ္​ေသာ​ပစၥည္း​အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ သစ္ႀကံပိုး၊ ဟင္းခတ္​အေမႊးအႀကိဳင္၊ နံ႔သာေပါင္း၊ ဆီေမႊး၊ ေလာ္ဗန္၊ စပ်စ္​ဝိုင္၊ ဆီ၊ ဂ်ဳံမႈန႔္၊ ဂ်ဳံဆန္၊ ကြၽဲ​ႏြား​တိရစာၦန္၊ သိုး၊ ျမင္း၊ ျမင္း​ရထား၊ လူ႔​ကိုယ္ခႏၶာ​ႏွင့္ လူ​၏​အသက္​တို႔​ပင္​ျဖစ္​ၾက​၏။ သင္​၏​စိတ္ႏွလုံး​တပ္မက္​ေသာ​အသီးအပြင့္​သည္ သင့္​ထံမွ ေပ်ာက္ကြယ္​သြား​ေလ​ၿပီ။ သင့္​ကို အဆီယစ္​ေစ​ေသာ​အရာ​မ်ား​ႏွင့္ တင့္တယ္​ေစ​ေသာ​အရာ​တို႔​သည္​လည္း သင့္​ထံမွ ေပ်ာက္ဆုံး​သြား​ေလ​ၿပီ။ ထို​အရာ​မ်ား​ကို မည္သည့္​အခါ​မွ်​ေတြ႕​ရ​ၾက​ေတာ့မည္​မ​ဟုတ္။ သူ႔​အားျဖင့္ ခ်မ္းသာ​လာ​ေသာ​သူ​မ်ား​ျဖစ္​ၾက​သည့္ ထို​ကုန္ပစၥည္း​တို႔​ကို​ပိုင္ဆိုင္​ေသာ​ကုန္သည္​တို႔​သည္ သူ​ခံရ​သည့္​ညႇဥ္းဆဲ​ျခင္း​ကို ေၾကာက္​ၾက​ေသာေၾကာင့္ အေဝး​မွ​ရပ္​လ်က္ ဝမ္းနည္း​ေၾကကြဲ​၍ ငိုေႂကြး​ၾက​ကာ ‘ပိတ္ေခ်ာ၊ ခရမ္းေရာင္​ႏွင့္ နီျမန္း​ေသာ​အဝတ္​တို႔​ကို ဝတ္ဆင္​ထား​လ်က္ ေ႐ႊ၊ ေက်ာက္မ်က္​ရတနာ​ႏွင့္ ပုလဲ​တို႔​ျဖင့္ တန္ဆာဆင္​ထား​ေသာ​ၿမိဳ႕​ႀကီး၊ သင္​သည္ စိတ္​မခ်မ္းေျမ့​ဖြယ္၊ စိတ္​မခ်မ္းေျမ့​ဖြယ္​ျဖစ္​ပါ​သည္​တကား။ အေၾကာင္းမူကား ဤမွ်ေလာက္​မ်ားျပား​ေသာ​စည္းစိမ္​သည္ တိုေတာင္း​ေသာ​အခ်ိန္​တစ္​ခု​အတြင္း လုံးလုံး​ဖ်က္ဆီး​ျခင္း​ခံရ​ပါ​သည္​တကား’​ဟု ဆို​ၾက​လိမ့္မည္။ ေရယာဥ္မႉး​အားလုံး၊ အရပ္ရပ္​သို႔​႐ြက္လႊင့္​တတ္​ေသာ​သူ​အေပါင္း​တို႔​ႏွင့္ သေဘၤာသား​မ်ား၊ ပင္လယ္​ထဲ၌​အလုပ္လုပ္​ေန​သူ​ရွိသမွ်​တို႔​သည္​လည္း အေဝး​မွ​ရပ္​လ်က္ သူ႔​ကို​ေလာင္ကြၽမ္း​ေန​ေသာ​မီး​မွ မီးခိုး​မ်ား​ကို​ျမင္​၍ ‘မည္သည့္​ၿမိဳ႕​သည္ ဤ​ႀကီးမား​ေသာ​ၿမိဳ႕​ႏွင့္​တူ​သနည္း’​ဟု ေအာ္ဟစ္​ၾက​လိမ့္မည္။ သူ​တို႔​သည္ ေျမမႈန႔္​ကို မိမိ​တို႔​ေခါင္း​ေပၚ​သို႔​ပစ္တင္​၍ ဝမ္းနည္း​ေၾကကြဲ​လ်က္ ငိုေႂကြး​ၾက​ကာ ‘မိမိ​၏​အဖိုးတန္​ပစၥည္း​မ်ား​ေၾကာင့္ ပင္လယ္​ထဲရွိ​သေဘၤာ​မ်ား​ကို ပိုင္ဆိုင္​သူ​ရွိသမွ်​တို႔​အား ခ်မ္းသာ​ေစ​ခဲ့​သည့္ ႀကီးမား​ေသာ​ၿမိဳ႕၊ သင္​သည္ တိုေတာင္း​ေသာ​အခ်ိန္​တစ္​ခု​အတြင္း​၌ လုံးလုံး​ဖ်က္ဆီး​ျခင္း​ခံရ​သည္​ျဖစ္၍ စိတ္​မခ်မ္းေျမ့​ဖြယ္၊ စိတ္​မခ်မ္းေျမ့​ဖြယ္​ျဖစ္​ပါ​သည္​တကား’​ဟု ေအာ္ဟစ္​ေျပာဆို​ၾက​၏။ ေကာင္းကင္​မွစ၍ သန႔္ရွင္း​သူ​မ်ား၊ တမန္ေတာ္​မ်ား​ႏွင့္ ပေရာဖက္​မ်ား​တို႔၊ ထို​ၿမိဳ႕​၏​အျဖစ္​ေၾကာင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္​ၾက​ေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား ဘုရားသခင္​သည္ သင္​တို႔​ဘက္​၌​ေန​၍ ထို​ၿမိဳ႕​အေပၚ ျပစ္ဒဏ္​စီရင္​ျခင္း​ကို​သက္ေရာက္​ေစ​ေတာ္မူ​ၿပီ”​ဟု ဆို​သည္​ကို ငါ​ၾကား​ရ​၏။