ဆာလံက်မ္း 49:1-20

လူမ်ိဳး​အေပါင္း​တို႔​၊ ဤ​အရာ​ကို​နားေထာင္​ၾက​ေလာ့​။ ကမာၻေလာက​၌​ေနထိုင္​သူ​အေပါင္း​တို႔​၊ စူးစိုက္​နားေထာင္​ၾက​ေလာ့​။ အယုတ္​အျမတ္​၊ ဆင္းရဲ​ခ်မ္းသာ​မေ႐ြး အတူတကြ​စူးစိုက္​နားေထာင္​ၾက​ေလာ့​။ ငါ​၏​ႏႈတ္​သည္ ဉာဏ္ပညာ​စကား​ကို​ႁမြက္ဆို​မည္​။ ငါ့​စိတ္ႏွလုံး​၏​စဥ္းစားဆင္ျခင္မႈ​သည္ ထိုးထြင္းဉာဏ္​ကို​ေပး​မည္​။ ငါ​သည္ သုတၱံ​စကား​တို႔​ကို​ဂ႐ုစိုက္​နားေထာင္​မည္​။ ငါ​၏​ပေဟဠိ​ကို ေစာင္း​တီး​၍​ဖြင့္ျပ​မည္​။ ငါ့​ကို​လိမ္လည္​လွည့္စား​ေသာ​သူ​တို႔​၏​ဒုစ႐ိုက္​က ငါ့​ကို​ဝိုင္းရံ​၍ ငါ​ဒုကၡ​ေရာက္​ေသာ​ေန႔ရက္​မ်ား​၌ ငါ​သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေၾကာက္႐ြံ႕​ရ​မည္နည္း​။ ထို​သူ​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​၏​ဥစၥာပစၥည္း​ကို​ကိုးစား​၍ မိမိ​တို႔​၏​ဓနဥစၥာ​ႂကြယ္ဝမႈ​၌ ဂုဏ္ယူဝါႂကြား​ၾက​၏​။ လူ​သည္ သူတစ္ပါး​ကို လုံးဝ​ေ႐ြးႏုတ္ကယ္တင္​၍​မ​ရ​ႏိုင္​။ မိမိ​အတြက္​ေ႐ြးႏုတ္စရာ​အဖိုးအခ​ကို​လည္း ဘုရားသခင္​အား မ​ေပး​ႏိုင္​။ အေၾကာင္းမူကား လူ​၏​အသက္​ကို​ေ႐ြးႏုတ္​ရန္ အဖိုးအခ​သည္ အလြန္ႀကီး​၏​။ သို႔ျဖစ္၍ လူ​သည္ ပုပ္ပ်က္​ျခင္း​ႏွင့္​မ​ႀကဳံေတြ႕​ရ​ဘဲ ထာဝရ​အသက္ရွင္​ႏိုင္​ေရး​ကို လုံးဝ​စြန႔္လႊတ္​ရ​၏​။ အေၾကာင္းမူကား ပညာရွိ​တို႔​သည္ ေသ​ၾက​ရ​သည့္​နည္းတူ မိုက္မဲ​ေသာ​သူ​ႏွင့္ အသိတရားမဲ့​ေသာ​သူ​သည္​လည္း ပ်က္စီး​သြား​၍ မိမိ​တို႔​၏​ဥစၥာပစၥည္း​ကို သူတစ္ပါး​တို႔​အတြက္​ထားခဲ့​ရ​သည္​ကို လူ​သည္​ေတြ႕ျမင္​ရ​လိမ့္မည္​။ ထို​သူ​တို႔​က မိမိ​တို႔​အိမ္​သည္ အစဥ္အၿမဲ​တည္​၍ မိမိ​တို႔​ေနထိုင္ရာအရပ္​သည္ မ်ိဳးဆက္​အစဥ္အဆက္​တည္​လိမ့္မည္​ဟု ထင္မွတ္​လ်က္ ေျမကြက္​တို႔​ကို မိမိ​တို႔​အမည္​ျဖင့္​မွည့္ေခၚ​ၾက​၏​။ သို႔ေသာ္ လူ​သည္ ဂုဏ္အရွိန္အဝါ​၌ တည္ၿမဲ​ရ​သည္​မ​ဟုတ္​။ သူ​သည္ ေသေက်ပ်က္စီး​တတ္​ေသာ​တိရစာၦန္​ႏွင့္​တူ​၏​။ ဤသည္ကား မိမိကိုယ္မိမိ​ယုံၾကည္အားထား​ေသာ​သူ​တို႔​ႏွင့္ ထို​သူ​တို႔​၏​စကား​ကို​ႏွစ္သက္​၍ သူ​တို႔​ေနာက္​သို႔​လိုက္​ေသာ​သူ​တို႔​၏​လမ္း​ျဖစ္​၏​။ (​ေစလာ ) သူ​တို႔​သည္ မရဏာႏိုင္ငံ​အတြက္ သိုး​ကဲ့သို႔ လ်ာထား​ျခင္း​ခံရ​၍ ေသ​ျခင္း​သည္ သူ​တို႔​ကို​ထိန္းေက်ာင္း​လိမ့္မည္​။ ေျဖာင့္မွန္​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ နံနက္အခ်ိန္​၌ ထို​သူ​တို႔​ကို​အုပ္စိုး​ၾက​လိမ့္မည္​။ ထို​သူ​တို႔​၏​႐ုပ္သဏၭာန္​သည္ မိမိ​တို႔​ေနထိုင္​ရာ​အရပ္​မွ​ေဝးကြာ​သည့္ မရဏာႏိုင္ငံ​၌​ေဆြးျမည့္​ၾက​လိမ့္မည္​။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္​သည္ ငါ့​ကို​ေခၚယူ​ေတာ္မူ​မည္​ျဖစ္​ေသာေၾကာင့္ ငါ​၏​စိတ္ဝိညာဥ္​ကို မရဏာႏိုင္ငံ​၏​လက္​မွ ေ႐ြးႏုတ္ကယ္တင္​ေတာ္မူ​လိမ့္မည္​။ (​ေစလာ ) လူ​တစ္​ဦး​သည္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝ​လာ​၍ သူ႔​အိမ္​၏​ဘုန္းစည္းစိမ္​တိုးပြား​လာ​ေသာအခါ သင္​သည္ မဝံ့မရဲ​မ​ျဖစ္​ႏွင့္​။ အေၾကာင္းမူကား သူ​ေသဆုံး​ေသာအခါ မည္သည့္​အရာ​ကို​မွ် ယူေဆာင္​သြား​ႏိုင္​မည္​မ​ဟုတ္​။ သူ​၏​ဘုန္းအသေရ​သည္ သူ႔​ေနာက္​လိုက္ပါ​ဆင္းသြား​လိမ့္မည္​မ​ဟုတ္​။ သူ​သည္ အသက္ရွင္​ေနစဥ္ မိမိကိုယ္ကို​ေကာင္းခ်ီးေပး​တတ္​၏​။ သင္​သည္ မိမိ​အတြက္ ေကာင္း​ေသာ​အမႈ​ကို​ျပဳ​သည့္အခါ​လည္း လူ​တို႔​သည္ သင့္​ကို​ခ်ီးမြမ္း​တတ္​ၾက​၏​။ သို႔ေသာ္ သူ​သည္ မိမိ​ဘိုးေဘး​တို႔​၏​မ်ိဳးဆက္​ရွိ​ရာ​အရပ္​တည္းဟူေသာ အလင္း​ကို​မည္သည့္​အခါ​မွ်​မ​ျမင္​ရ​သည့္​အရပ္​သို႔ ေရာက္သြား​လိမ့္မည္​။ လူ​သည္ ဂုဏ္အရွိန္အဝါ​၌​ရွိ​ေသာ္လည္း အသိဉာဏ္​မ​ရွိ​လွ်င္ ေသေက်ပ်က္စီး​တတ္​ေသာ​တိရစာၦန္​မ်ား​ႏွင့္​တူ​၏​။