ဆာလံက်မ္း 42:1-5

သမင္​ဒရယ္​သည္ ေရ​စီး​ေသာ​ေခ်ာင္း​တို႔​ကို​ေတာင့္တ​သကဲ့သို႔ အကြၽႏ္ုပ္​၏​စိတ္ဝိညာဥ္​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ေတာင့္တ​ပါ​၏​ဘုရား​။ ငါ​၏​စိတ္ဝိညာဥ္​သည္ ဘုရားသခင္​တည္းဟူေသာ အသက္ရွင္​ေတာ္မူ​ေသာ​ဘုရား​ကို ဆာငတ္​၏​။ ငါ​သည္ မည္သည့္​အခ်ိန္​မွ​လာ​၍ ဘုရားသခင္​၏​မ်က္ႏွာ​ေတာ္​ကို​ဖူးျမင္​ရ​မည္နည္း​။ လူ​တို႔​က “​သင္​၏​ဘုရားသခင္​သည္ အဘယ္မွာ​ရွိ​သနည္း​”​ဟု ငါ့​ကို တစ္ေန႔လုံး​ေျပာဆို​ၾက​ေသာအခါ ငါ​၏​မ်က္ရည္​သည္ ေန႔​ည​မျပတ္ ငါ့​အတြက္​စားစရာ​ျဖစ္​ရ​၏​။ ဤ​အရာ​တို႔​ကို​ငါ​ေအာက္ေမ့​ေသာအခါ ငါ​၏​စိတ္ဝိညာဥ္​သည္ ငါ့​အထဲ​၌​ယိုဖိတ္​လ်က္​ရွိ​၏​။ အေၾကာင္းမူကား ငါ​သည္ လူအုပ္ႀကီး​ႏွင့္အတူ​ေလွ်ာက္သြား​၍ ပြဲေတာ္​က်င္းပ​ေန​သည့္​ထို​လူအုပ္​ႏွင့္အတူ ေက်းဇူးေတာ္​ခ်ီးမြမ္း​ျခင္း​အသံ​ႏွင့္ ႐ႊင္လန္း​စြာ​ေႂကြးေၾကာ္​ျခင္း​အသံ​ျဖင့္ ဘုရားသခင္​၏​အိမ္​ေတာ္​သို႔ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕သြား​ေလ့​ရွိ​၏​။ အို ငါ​၏​စိတ္ဝိညာဥ္​၊ သင္​သည္ အဘယ္ေၾကာင့္​ညႇိဳးငယ္​သနည္း​။ ငါ့​အထဲ​၌ အဘယ္ေၾကာင့္​မၿငိမ္မသက္​ျဖစ္​သနည္း​။ ဘုရားသခင္​ကို ေမွ်ာ္လင့္ကိုးစား​ေလာ့​။ ငါ​သည္ ကိုယ္ေတာ္​၏​ကယ္တင္​ျခင္း​ကို ထပ္၍​ခ်ီးမြမ္း​မည္​။