ဆာလံက်မ္း 139:7-12

ကိုယ္ေတာ္​၏​ဝိညာဥ္​ေတာ္​မွ​လြတ္​ရန္ မည္သည့္​အရပ္​သို႔ အကြၽႏ္ုပ္​သြား​ႏိုင္​ပါ​မည္နည္း​။ ကိုယ္ေတာ္​၏​ေရွ႕​ေတာ္​ေမွာက္​မွ​လြတ္​ရန္ မည္သည့္​အရပ္​သို႔ အကြၽႏ္ုပ္​ထြက္ေျပး​ႏိုင္​ပါ​မည္နည္း​။ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ ေကာင္းကင္​သို႔​တက္​လွ်င္ ထို​အရပ္​၌ ကိုယ္ေတာ္​ရွိ​ေတာ္မူ​၏​။ မရဏာႏိုင္ငံ​၌​အိပ္ရာခင္း​လွ်င္​လည္း ထို​အရပ္​၌ ကိုယ္ေတာ္​ရွိ​ေတာ္မူ​၏​။ အ႐ုဏ္ဦး​၏​ေတာင္ပံ​တို႔​ကို​ေဆာင္ယူ​လ်က္ သမုဒၵရာ​၏​အစြန္အဖ်ား​၌ ေနထိုင္​လွ်င္​လည္း ထို​အရပ္​၌ ကိုယ္ေတာ္​၏​လက္​ေတာ္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ပို႔ေဆာင္​လ်က္ ကိုယ္ေတာ္​၏​လက္ယာ​လက္​ေတာ္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ဆြဲကိုင္​လ်က္​ရွိ​ပါ​လိမ့္မည္​။ “​အကယ္စင္စစ္ အေမွာင္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ဖုံးလႊမ္း​၍ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ဝန္းရံ​ထား​ေသာ​အလင္း​သည္ ည​ျဖစ္သြား​လိမ့္မည္​”​ဟု အကြၽႏ္ုပ္​ဆို​လွ်င္​လည္း ကိုယ္ေတာ္​အတြက္ အေမွာင္​သည္ မ​ေမွာင္​ပါ​။ ည​သည္ ေန႔​ကဲ့သို႔​လင္း​ပါ​၏​။ ေမွာင္မည္း​ျခင္း​သည္​လည္း အလင္း​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​ပါ​၏​။