သုတၱံက်မ္း 26:17-28

မိမိ​ႏွင့္​မဆိုင္​ေသာ​ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားမႈ​ကို ဝင္စြက္​ေသာ​သူ​သည္ ေခြးေလေခြးလြင့္​၏​နား႐ြက္​ကို ဖမ္းဆြဲ​ေသာ​သူ​ႏွင့္​တူ​၏​။ မိမိ​၏​အိမ္နီးခ်င္း​ကို လွည့္စား​ၿပီး “​ငါ​သည္ က်ီစား​႐ုံသာ​ျဖစ္​၏​”​ဟု ေျပာဆို​ေသာ​သူ​သည္ ေသ​ေစ​တတ္​ေသာ​မီးတုတ္​ႏွင့္ ျမား​ကို ပစ္ခတ္​တတ္​ေသာ​အ႐ူး​ႏွင့္​တူ​၏​။ ထင္း​မ​ရွိ​လွ်င္ မီး​သည္​ၿငိမ္းသြား​တတ္​၏​။ အတင္းအဖ်င္း​ေျပာဆို​ေသာ​သူ​မ​ရွိ​လွ်င္​လည္း အျငင္းပြားမႈ​သည္ ၿငိမ္သက္​သြား​တတ္​၏​။ မီးေသြး​သည္ မီးခဲရွိန္​ကို​လည္းေကာင္း​၊ ထင္း​သည္ မီးရွိန္​ကို​လည္းေကာင္း လႈံ႕ေဆာ္​သကဲ့သို႔ ျငင္းခုံ​ရန္ေတြ႕​တတ္​ေသာ​သူ​သည္ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြား​ျခင္း​ကို လႈံ႕ေဆာ္​တတ္​၏​။ အတင္းအဖ်င္း​ေျပာဆို​ေသာ​သူ​၏​စကား​တို႔​သည္ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္​မ်ား​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​၍ အတြင္း​အက်ဆုံး​ေနရာ​မ်ား​သို႔ ဆင္းသြား​တတ္​၏​။ မေကာင္း​ေသာ​စိတ္ႏွလုံး​မွ​လာ​သည့္ ခ်ိဳသာ​ေသာ​စကား​တို႔​သည္ ေငြ​ေခ်ာ္​ျဖင့္​မံ​ထား​ေသာ ေျမအိုး​ႏွင့္​တူ​၏​။ အမုန္းထား​ေသာ​သူ​သည္ မိမိ​၏​ႏႈတ္​ျဖင့္ ဟန္ေဆာင္​ေျပာဆို​ေသာ္လည္း သူ​၏​စိတ္ႏွလုံး​ထဲ၌ လိမ္လည္လွည့္ျဖား​ေသာ​သေဘာ​ကို ေဆာင္​ထား​တတ္​၏​။ သူ​၏​စကား​သည္ ခ်ိဳ​ေသာ္လည္း သူ႔​ကို​မ​ယုံ​ႏွင့္​။ အေၾကာင္းမူကား သူ​၏​စိတ္ႏွလုံး​ထဲ၌ စက္ဆုပ္႐ြံရွာဖြယ္​ရာ ခုနစ္​ပါး​ရွိ​၏​။ သူ​သည္ အမုန္းထား​ျခင္း​ကို ပရိယာယ္​ျဖင့္​ဖုံးကြယ္​ထား​ေသာ္လည္း သူ​၏​မေကာင္းမႈ​သည္ လူပုံ​အလယ္​တြင္ ထင္ရွား​လိမ့္မည္​။ တြင္း​တူး​ေသာ​သူ​သည္ ထို​တြင္း​ထဲသို႔ က်​လိမ့္မည္​။ ေက်ာက္တုံး​ကို​လွိမ့္​ေသာ​သူ​သည္ သူ႔​အေပၚ​သို႔ ထို​ေက်ာက္တုံး ျပန္လိမ့္​လာ​လိမ့္မည္​။ မုသားသုံး​ေသာ​လွ်ာ​သည္ မိမိ​ေၾကာင့္ ထိခိုက္​နာက်င္​ရ​ေသာ​သူ​တို႔​ကို​မုန္း​တတ္​၏​။ ေျမႇာက္ပင့္​တတ္​ေသာ​ႏႈတ္​သည္​လည္း ပ်က္စီး​ျခင္း​ကို ျဖစ္​ေစ​တတ္​၏​။