ေတာလည္ရာက်မ္း 13:1-33
ေတာလည္ရာက်မ္း 13:1-33 MSBZ
တစ္ဖန္ ထာဝရဘုရားက ေမာေရွအား “အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔အား ငါေပးမည့္ ခါနာန္ျပည္ကိုစူးစမ္းရန္ ဘိုးေဘးတို႔၏အမ်ိဳးအႏြယ္အသီးသီးမွ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးစီကို ေစလႊတ္ေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထာဝရဘုရားမိန႔္ေတာ္မူသည့္အတိုင္း ေမာေရွသည္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔၏အႀကီးအမႉးမ်ားကို ပါရန္ေတာကႏၲာရမွ ေစလႊတ္၏။ ထိုသူတို႔၏အမည္ကား ႐ုဗင္အမ်ိဳးအႏြယ္မွ ဇကၠဳရ၏သား ရွမြာ၊ ရွိေမာင္အမ်ိဳးအႏြယ္မွ ေဟာရိ၏သား ရွာဖတ္၊ ယုဒအမ်ိဳးအႏြယ္မွ ေယဖုႏၷာ၏သား ကာလက္၊ ဣသခါအမ်ိဳးအႏြယ္မွ ေယာသပ္၏သား ဣဂါလ၊ ဧဖရိမ္အမ်ိဳးအႏြယ္မွ ႏုန္၏သား ေဟာေရွ၊ ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးအႏြယ္မွ ရာဖု၏သား ပါလတိ၊ ဇာဗုလုန္အမ်ိဳးအႏြယ္မွ ေသာဒိ၏သား ဂါေဒ်လ၊ ေယာသပ္အမ်ိဳးအႏြယ္ျဖစ္သည့္ မနာေရွအမ်ိဳးအႏြယ္မွ သုသိ၏သား ဂဒၵိ၊ ဒန္အမ်ိဳးအႏြယ္မွ ေဂမလႅိ၏သား အေမ်လ၊ အာရွာအမ်ိဳးအႏြယ္မွ မိေကၡလ၏သား ေသသုရ၊ နႆလိအမ်ိဳးအႏြယ္မွ ဝါဖသိ၏သား နာဘိ၊ ဂဒ္အမ်ိဳးအႏြယ္မွ မာခိ၏သား ေဂြလ တို႔ျဖစ္ၾက၏။ ဤသည္ကား ခါနာန္ျပည္ကို စူးစမ္းရန္ ေမာေရွေစလႊတ္ေသာသူတို႔၏အမည္မ်ားျဖစ္၏။ ေမာေရွသည္ ႏုန္၏သား ေဟာေရွကို ေယာရႈဟု မွည့္ေခၚ၏။ ေမာေရွက ခါနာန္ျပည္ကိုစူးစမ္းရန္ ေစလႊတ္ေသာသူတို႔အား “သင္တို႔သည္ ဤေနေဂ့အရပ္မွျဖတ္၍ ေတာင္ေပၚေဒသသို႔ တက္သြားရမည္။ ထိုျပည္သည္ မည္သို႔ေသာျပည္ျဖစ္သနည္း၊ ထိုျပည္၌ေနထိုင္ေသာလူမ်ိဳးတို႔သည္ နည္းသေလာ၊ မ်ားသေလာ၊ အားႀကီးသေလာ၊ အားနည္းသေလာ၊ သူတို႔ေနထိုင္ေသာျပည္သည္ ေကာင္းသေလာ၊ ဆိုးသေလာ။ သူတို႔ေနထိုင္ေသာၿမိဳ႕တို႔သည္ တပ္စခန္းျဖင့္ေလာ၊ ခိုင္ခံ့ေသာၿမိဳ႕ေလာ။ ထိုျပည္သည္ ႂကြယ္ဝသေလာ၊ ဆင္းရဲသေလာ။ ထိုျပည္ထဲ၌ အပင္ရွိသေလာ၊ မရွိသေလာ စသည္ျဖင့္ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးရမည္။ သင္တို႔သည္ ရဲရင့္ျခင္းရွိရမည္။ ထိုျပည္မွ အသီးအခ်ိဳ႕ကိုယူေဆာင္လာရမည္”ဟု မွာၾကားေလ၏။ ထိုအခ်ိန္သည္ စပ်စ္သီး အဦးဆုံးမွည့္ေသာအခ်ိန္ျဖစ္၏။ ထိုသူတို႔သည္ တက္သြား၍ ဇိနေတာကႏၲာရမွ လီဘိုဟာမတ္အရပ္အနီး ရေဟာဘအရပ္တိုင္ေအာင္ ထိုျပည္ကို စူးစမ္းၾက၏။ သူတို႔သည္ ေနေဂ့အရပ္သို႔တက္သြား၍ ေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ၾက၏။ ထိုၿမိဳ႕၌ အာနကအႏြယ္ဝင္ အဟိမန္၊ ေရွရွဲႏွင့္ တာလမဲတို႔ေနထိုင္ၾက၏။ (ေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕သည္ အီဂ်စ္ျပည္ရွိေဇာနၿမိဳ႕ မတည္မီ ခုနစ္ႏွစ္က တည္ေသာၿမိဳ႕ျဖစ္၏။) သူတို႔သည္ ဧရွေကာလခ်ိဳင့္ဝွမ္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ထိုအရပ္မွ စပ်စ္သီးအႁပြတ္လိုက္ပါေသာစပ်စ္ခိုင္တစ္ခိုင္ကို အကိုင္းႏွင့္တကြခုတ္ယူ၍ သလဲသီး၊ သဖန္းသီးအခ်ိဳ႕တို႔ႏွင့္အတူ ထမ္းပိုးျဖင့္ လူႏွစ္ေယာက္ထမ္းလာၾက၏။ (အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔ ထိုအရပ္မွ ခုတ္ယူခဲ့ေသာစပ်စ္အႁပြတ္အခိုင္ကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုအရပ္ကို ဧရွေကာလခ်ိဳင့္ဝွမ္းဟု ေခၚ၏။) အရက္ေလးဆယ္ျပည့္ေသာအခါ သူတို႔သည္ ထိုျပည္ကိုစူးစမ္းရာမွ ျပန္လာၾက၏။ သူတို႔ျပန္လာၾက၍ ကာေဒရွအရပ္၊ ပါရန္ေတာကႏၲာရရွိ ေမာေရွ၊ အာ႐ုန္ႏွင့္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားလူထုအေပါင္းတို႔ထံသို႔ ေရာက္ၾကေသာအခါ ေမာေရွ၊ အာ႐ုန္ႏွင့္ လူထုအေပါင္းတို႔ထံ အစီရင္ခံ၍ ထိုျပည္မွယူလာေသာအသီးကိုျပၾက၏။ သူတို႔က “အကြၽႏ္ုပ္တို႔အား ကိုယ္ေတာ္ေစလႊတ္ေသာျပည္သို႔ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ေရာက္ခဲ့ပါ၏။ အမွန္ပင္ ႏို႔ႏွင့္ပ်ားရည္စီးေသာျပည္ျဖစ္ပါ၏။ ဤအသီးကား ထိုျပည္မွထြက္ေသာအသီးျဖစ္ပါ၏။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုျပည္၌ေနထိုင္ေသာလူမ်ိဳးတို႔သည္ ခြန္အားႀကီးေသာသူမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး ၿမိဳ႕မ်ားသည္ အလြန္ခိုင္ခံ့ႀကီးမားပါ၏။ ထိုမွ်မက အာနကအႏြယ္ဝင္တို႔ကိုလည္း ထိုအရပ္၌ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ေတြ႕ျမင္ခဲ့ပါ၏။ အာမလက္လူမ်ိဳးတို႔သည္ ေနေဂ့အရပ္၌ ေနထိုင္ၾက၏။ ဟိတၱိလူမ်ိဳး၊ ေယဗုသိလူမ်ိဳးႏွင့္ အာေမာရိလူမ်ိဳးတို႔သည္ ေတာင္ေပၚေဒသ၌ ေနထိုင္ၾက၏။ ခါနာန္လူမ်ိဳးတို႔သည္ ပင္လယ္ကမ္းနားေဒသႏွင့္ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္ကမ္းနားတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ေနထိုင္ၾက၏”ဟု ဆိုၾက၏။ ထိုအခါ ကာလက္သည္ ေမာေရွေရွ႕၌ရွိေသာ လူတို႔ကိုတိတ္ဆိတ္ေစၿပီး “ငါတို႔သည္ ထိုျပည္ကို အႏိုင္ရမည္မွာေသခ်ာ၏။ ယခုပင္ တက္သြား၍ ထိုျပည္ကိုသိမ္းပိုက္ၾကစို႔”ဟု ဆိုေလ၏။ သို႔ေသာ္ သူႏွင့္အတူသြားခဲ့ေသာသူတို႔က “ထိုသူတို႔သည္ ငါတို႔ထက္အားႀကီးေသာေၾကာင့္ သူတို႔ကို တိုက္ခိုက္ရန္မျဖစ္ႏိုင္ပါ”ဟု ဆိုၾက၏။ သူတို႔သည္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔အလယ္၌ မိမိတို႔စူးစမ္းခဲ့ေသာျပည္၏မေကာင္းသတင္းကို ျဖန႔္ၾက၏။ သူတို႔က “ငါတို႔သြား၍စူးစမ္းခဲ့ေသာျပည္သည္ မိမိျပည္သားတို႔ကိုဝါးမ်ိဳေသာျပည္ျဖစ္ၿပီး ထိုျပည္၌ ငါတို႔ေတြ႕ခဲ့ေသာလူအားလုံးတို႔သည္ ထြားက်ိဳင္းၾက၏။ ထိုအရပ္၌ ဧရာမလူတို႔ကိုလည္း ေတြ႕ခဲ့ပါ၏။ ထိုဧရာမလူတို႔မွ အာနကအမ်ိဳးဆင္းသက္လာ၏။ သူတို႔ႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ ငါတို႔သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ႏွံေကာင္ကဲ့သို႔ျမင္၍ သူတို႔သည္လည္း ငါတို႔ကို ႏွံေကာင္ကဲ့သို႔ျမင္မည္”ဟု ဆိုၾက၏။