ေနဟမိမွတ္စာ 5:1-19
ေနဟမိမွတ္စာ 5:1-19 MSBZ
ထို႔ေနာက္တြင္ ေယာက္်ားမ်ားႏွင့္သူတို႔၏မိန္းမတို႔သည္ သူတို႔၏ညီအစ္ကိုခ်င္းဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔အား အႀကီးအက်ယ္ေအာ္ဟစ္ႀကိမ္းေမာင္းၾကလ်က္ အခ်ိဳ႕က “ငါတို႔၌ သားသမီးအမ်ားရွိ၏။ ငါတို႔စား၍ အသက္ရွင္ဖို႔ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား လို၏”ဟု ဆိုၾက၏။ အခ်ိဳ႕ကလည္း “ငါတို႔သည္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးခ်ိန္၌ ေကာက္ပဲသီးႏွံရဖို႔ ငါတို႔၏လယ္မ်ား၊ စပ်စ္ၿခံမ်ား၊ အိမ္မ်ားကို ေပါင္ထားၾကၿပီ”ဟု ဆိုၾက၏။ အခ်ိဳ႕ကလည္း “ငါတို႔၏လယ္မ်ား၊ စပ်စ္ၿခံမ်ားအတြက္ ဘုရင့္ထံအခြန္ေဆာင္ဖို႔ ေငြေခ်းၾကရၿပီ။ စင္စစ္ ငါတို႔ႏွင့္ ငါတို႔ညီအစ္ကိုတို႔သည္ တစ္ေသြးတစ္သားတည္းျဖစ္၏။ ငါတို႔သားသမီးသည္ သူတို႔သားသမီး ျဖစ္၏။ သို႔ရာတြင္ ကိုယ့္သားသမီးမ်ားကို အတင္းအက်ပ္ကြၽန္ခံေစရေတာ့မည္။ ငါတို႔သမီးအခ်ိဳ႕ပင္ ကြၽန္ခံေနရၿပီ။ ငါတို႔လယ္ေျမႏွင့္စပ်စ္ၿခံမ်ား အျခားသူလက္သို႔ ေရာက္သြားၿပီျဖစ္၍ ယခုမူ ငါတို႔ မည္သို႔မွ်မတတ္ႏိုင္”ဟု ဆိုၾက၏။ ထိုသို႔ သူတို႔ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုေသာစကားမ်ားကို ၾကားေသာအခါ ငါအလြန္အမ်က္ထြက္၏။ ထိုအေၾကာင္းကို ေသခ်ာေတြးဆၾကည့္ၿပီးမွ ငါက ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ႀကီးၾကပ္သူမ်ားအား “သင္တို႔သည္ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားခ်င္းကိုပင္ အတိုးစားသူမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္တကား”ဟု ျပစ္တင္ေျပာဆိုလ်က္ အစည္းအေဝးႀကီးကို ေခၚ၍ သူတို႔အား “လူမ်ိဳးျခားတို႔ထံ အေရာင္းစားခံလိုက္ရေသာ ငါတို႔အမ်ိဳးသားခ်င္းဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔ကို ငါတို႔ မျဖစ္မေနျပန္ဝယ္ယူခဲ့ၿပီးမွ သင္တို႔သည္ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားခ်င္းကို ျပန္ေရာင္းစားပါၿပီတကား။ ငါတို႔ထံ ျပန္ေရာင္းစားၾကပါၿပီတကား”ဟု ဆိုေသာအခါ သူတို႔သည္ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနၾက၏။ ငါကလည္း ဆက္၍ “သင္တို႔လုပ္ရပ္သည္ ဆိုးဝါးလွ၏။ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕႐ိုေသေသာစိတ္ျဖင့္ အသက္ရွင္ေလွ်ာက္လွမ္းရမည္မဟုတ္ေလာ။ သို႔မွ ငါတို႔ရန္သူ လူမ်ိဳးျခားတို႔၏ကဲ့ရဲ႕ရႈတ္ခ်ျခင္းႏွင့္ ကင္းမည္မဟုတ္ေလာ။ ငါႏွင့္ ငါ့ညီအစ္ကိုမ်ား၊ ငါ့လူမ်ားသည္လည္း ေငြႏွင့္ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ားကို ေခ်းေပး၏။ ဤသို႔ အတိုးစားျခင္းအမႈကို ရပ္တန္းကရပ္ၾကပါစို႔။ ယခုပင္ သူတို႔၏လယ္မ်ား၊ စပ်စ္ၿခံမ်ား၊ သံလြင္ၿခံမ်ား၊ အိမ္မ်ားႏွင့္ သူတို႔ထံမွယူထားေသာ ေငြ၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံ၊ စပ်စ္ဝိုင္အသစ္ႏွင့္ဆီတို႔၏အတိုးမ်ားကို ျပန္ေပးၾကေလာ့”ဟု သူတို႔အား ေျပာ၏။ သူတို႔ကလည္း “အကြၽႏ္ုပ္တို႔ ျပန္ေပးပါမည္။ သူတို႔ထံမွ ထပ္မေတာင္းေတာ့ပါ။ သင္ဆိုသည့္အတိုင္း ျပဳပါမည္”ဟု ဆိုၾကသျဖင့္ ငါသည္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္တို႔ကို ေခၚ၍ ထိုသူတို႔အား သူတို႔၏ကတိအတိုင္းျပဳရန္ က်ိန္ဆိုေစ၏။ ထို႔ေနာက္ ငါသည္ ခါးပိုက္ကိုခါျပၿပီး “ဘုရားသခင္သည္ ဤကတိကို ေဖာက္ဖ်က္ေသာသူအား သူ႔အိမ္၊ သူပိုင္ဆိုင္သမွ်တို႔မွ ဤသို႔ခါထုတ္ေတာ္မူပါေစေသာ။ ထိုသူသည္ ဘာမွ်မက်န္ ခါထုတ္ျခင္းခံရပါေစေသာ”ဟု ဆိုလွ်င္ လူစုလူေဝးအေပါင္းတို႔က “အာမင္”ဟု ဆိုလ်က္ ထာဝရဘုရား၏ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းၾက၏။ ကတိအတိုင္းလည္း သူတို႔ျပဳၾက၏။ အာတေဇရဇ္မင္းႀကီး နန္းစံအႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွ သုံးဆယ္ႏွစ္ႏွစ္အထိ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္တိုင္တိုင္ ငါသည္ ယုဒျပည္၌ ဘုရင္ခံအျဖစ္ ခန႔္အပ္ခံရေသာအခ်ိန္တြင္လည္း ငါႏွင့္ငါ့ညီအစ္ကိုတို႔သည္ ဘုရင္ခံရိကၡာကို မစားေပ။ ငါမတိုင္ခင္ ဘုရင္ခံလုပ္ေသာသူတို႔သည္ ျပည္သူျပည္သားတို႔အား ဝန္ေလးေအာင္ျပဳခဲ့ၾက၏။ ေငြရွယ္ကယ္ေလးဆယ္အျပင္ မုန႔္ႏွင့္ စပ်စ္ဝိုင္ကိုပါ ယူၾက၏။ သူတို႔၏လက္ေအာက္ငယ္သားတို႔သည္လည္း ျပည္သူျပည္သားတို႔ကို ႏိုင္လိုမင္းထက္ျပဳၾက၏။ ငါမူကား ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕႐ိုေသေသာေၾကာင့္ ထိုသို႔မျပဳ။ ငါသည္ ၿမိဳ႕႐ိုးကိုသာ ႀကိဳးစားၿပီး ျပန္လည္ျပဳျပင္တည္ေဆာက္၏။ ငါတို႔သည္ ေျမကိုမဝယ္။ ငါ့လက္ေအာက္ငယ္သားတို႔သည္လည္း ၿမိဳ႕႐ိုးတည္ေဆာက္ျခင္းအမႈ၌ ဝိုင္းဝန္းကူညီၾက၏။ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ႀကီးၾကပ္သူတစ္ရာ့ငါးဆယ္အပါအဝင္ ဝန္းက်င္မွေရာက္လာေသာလူမ်ိဳးျခားမ်ားကိုလည္း ငါ့စားပြဲတြင္ ငါေကြၽးေမြး၏။ ထိုအတြက္ ေန႔တိုင္း ႏြားတစ္ေကာင္၊ ဆူၿဖိဳးေသာသိုးေျခာက္ေကာင္ႏွင့္ ၾကက္ငွက္မ်ားကို ျပင္ဆင္ေပးရ၏။ စပ်စ္ဝိုင္အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုလည္း ဆယ္ရက္တစ္ခါ အလွ်ံအပယ္ခ်ေပး၏။ ထိုမွ်ကုန္ေသာ္လည္း ငါသည္ ဘုရင္ခံရထိုက္ေသာရိကၡာကို လုံးဝမေတာင္း။ အေၾကာင္းမွာ ဤအမႈသည္ ျပည္သူျပည္သားတို႔အတြက္ ဝန္ထုပ္ျဖစ္လွ၏။ အို အကြၽႏ္ုပ္၏ဘုရားသခင္၊ ဤလူမ်ိဳးအတြက္ အကြၽႏ္ုပ္ျပဳေသာေကာင္းမႈအလုံးစုံကို သတိရေတာ္မူပါ။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
