႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 9:30-37

သူ​တို႔​သည္ ထို​အရပ္​မွ​ထြက္ခြာ​၍ ဂါလိလဲ​နယ္​ကို​ျဖတ္​သြား​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ မည္သူ႔​ကို​မွ် မ​သိ​ေစ​လို​ေခ်။ အဘယ္ေၾကာင့္​ဆိုေသာ္ ကိုယ္ေတာ္​က တပည့္​ေတာ္​တို႔​အား သြန္သင္​လ်က္“လူ႔သား​သည္ လူ​တို႔​၏​လက္​သို႔​အပ္ႏွံ​ျခင္း​ခံရ​လိမ့္မည္။ သူ​တို႔​သည္​လည္း သူ႔​ကို​သတ္​ၾက​လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ အေသ​သတ္​ျခင္း​ခံရ​ၿပီး သုံး​ရက္​ၾကာ​ေသာအခါသူ​သည္ ထေျမာက္​လိမ့္မည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​ေသာေၾကာင့္​ျဖစ္​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ ထို​စကား​ကို နား​မ​လည္​ၾက​ေသာ္လည္း ကိုယ္ေတာ္​အား​မ​ေမး​ဝံ့​ၾက​ေခ်။ ထို႔ေနာက္ သူ​တို႔​သည္ ကေပရေနာင္​ၿမိဳ႕​သို႔​ေရာက္​ၾက​၏။ အိမ္​ထဲ၌​ရွိ​ေတာ္မူ​စဥ္ ကိုယ္ေတာ္​က တပည့္​ေတာ္​တို႔​အား“သင္​တို႔​သည္ လမ္း​၌ မည္သည့္​အေၾကာင္းအရာ​ကို အေခ်အတင္​ေျပာဆို​လာ​ခဲ့​ၾက​သနည္း”​ဟု ေမး​ေတာ္မူ​၏။ သို႔ေသာ္ သူ​တို႔​သည္ တိတ္ဆိတ္​စြာ​ေန​ၾက​၏။ အေၾကာင္းမွာ မည္သူ​သည္ အႀကီးျမတ္ဆုံး​ျဖစ္​သနည္း​ဟု လမ္း​၌ အခ်င္းခ်င္း​အေခ်အတင္​ေျပာဆို​ခဲ့​ၾက​ေသာေၾကာင့္​ျဖစ္​၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္​ထိုင္​လ်က္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္​ပါး​ေသာ​တပည့္​ေတာ္​တို႔​ကို​ေခၚ​ၿပီးလွ်င္“မည္သူမဆို ပထမ​ဦးဆုံး​ျဖစ္​လို​လွ်င္ အားလုံး​တြင္ ေနာက္ဆုံး​ျဖစ္​ၿပီး အားလုံး​၏​အေစခံ​ျဖစ္​ရ​မည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူငယ္​တစ္​ေယာက္​ကို​ေခၚ​၍ သူ​တို႔​အလယ္​၌​ရပ္​ေစ​ၿပီးလွ်င္ သူ႔​ကို​ေပြ႕ခ်ီ​ကာ “ဤသို႔​ေသာ​ကေလး​သူငယ္​မ်ား​ထဲမွ တစ္စုံတစ္ဦး​ကို ငါ​၏​နာမ​၌​လက္ခံ​ေသာ​သူ​သည္ ငါ့​ကို​လက္ခံ​၏။ ငါ့​ကို​လက္ခံ​ေသာ​သူ​သည္ ငါ့​ကို​မ​ဟုတ္​ဘဲ ငါ့​အား​ေစလႊတ္​ေတာ္မူ​ေသာ​အရွင္​ကို​လက္ခံ​၏”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။