႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 9:2-7

ေျခာက္​ရက္​လြန္​ေသာအခါ ေယရႈ​သည္ ေပတ႐ု၊ ယာကုပ္​ႏွင့္ ေယာဟန္​တို႔​ကို​သာ​ေခၚ​၍ သူ​တို႔​ကို ျမင့္မား​ေသာ​ေတာင္​ေပၚသို႔ သီးသန႔္​ေခၚေဆာင္​သြား​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​ေရွ႕၌ အဆင္း​သဏၭာန္​ေျပာင္းလဲ​၍ ဝတ္႐ုံ​ေတာ္​သည္ ကမာၻ​ေျမႀကီး​ေပၚ​ရွိ မည္သည့္​ခဝါသည္​မွ် ထိုကဲ့သို႔​ျဖဴေဖြး​ေစရန္ မ​ဖြပ္​ႏိုင္​ေလာက္ေအာင္ အလြန္​ျဖဴေဖြး​ေတာက္ပ​လာ​ေလ​၏။ ဧလိယ​ႏွင့္​ေမာေရွ​တို႔​သည္​လည္း သူ​တို႔​ေရွ႕တြင္​ေပၚလာ​၍ ေယရႈ​ႏွင့္​စကား​ေျပာ​ေန​ၾက​၏။ ထိုအခါ ေပတ႐ု​က “ရဗၺိ၊ ဤ​ေနရာ​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​အတြက္ ေန​စရာ​ေကာင္း​ပါ​၏။ တဲ​သုံး​ေဆာင္​ကို ကိုယ္ေတာ္​အတြက္​တစ္​ေဆာင္၊ ေမာေရွ​အတြက္​တစ္​ေဆာင္၊ ဧလိယ​အတြက္​တစ္​ေဆာင္ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ေဆာက္​ပါရေစ”​ဟု ေယရႈ​အား​ေလွ်ာက္​ထား​ေလ​၏။ သူ​တို႔​သည္ အလြန္​ေၾကာက္႐ြံ႕​ၾက​သျဖင့္ ေပတ႐ု​သည္ မည္သို႔​ေလွ်ာက္​ရ​မည္​ကို​မ​သိ​ေသာေၾကာင့္ ထိုသို႔​ေလွ်ာက္​ထား​ျခင္း​ျဖစ္​၏။ ထိုအခါ မိုးတိမ္​သည္​ေပၚလာ​၍ သူ​တို႔​ကို​ဖုံးလႊမ္း​ၿပီးလွ်င္ “ဤ​သူ​ကား ငါ​၏​ခ်စ္​သား​ေပတည္း။ သူ႔​စကား​ကို​နားေထာင္​ၾက​ေလာ့”​ဟု မိုးတိမ္​ထဲမွ အသံ​ေတာ္​ထြက္ေပၚ​လာ​၏။