႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 7:1-37
႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 7:1-37 MSBZ
ထိုအခါ၌ ဖာရိရွဲတို႔ႏွင့္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕မွလာေသာ က်မ္းျပဳဆရာအခ်ိဳ႕တို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ထံသို႔စုေဝးၾက၍ တပည့္ေတာ္အခ်ိဳ႕တို႔သည္ မစင္ၾကယ္ေသာလက္၊ တစ္နည္းဆိုေသာ္ မေဆးထားေသာလက္ျဖင့္ အစာစားေနၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ၾက၏။ (ဖာရိရွဲတို႔မွစ၍ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔သည္ ေရွးလူႀကီးတို႔၏ဓေလ့ထုံးတမ္းကို ခံယူက်င့္သုံး၍ လက္ကို က်င့္ထုံးအတိုင္းမေဆးဘဲ အစာစားေလ့မရွိၾက။ ေဈးအရပ္မွ ျပန္လာေသာအခါတြင္လည္း မိမိတို႔ကိုယ္ကိုမေဆးေၾကာဘဲ အစာစားေလ့မရွိၾက။ ထို႔ျပင္ အိုး၊ ခြက္၊ ေၾကးပန္းကန္ႏွင့္ ခုတင္တို႔ကို ေဆးေၾကာျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သူတို႔ခံယူက်င့္သုံးရန္ ဆက္ခံထားေသာ အျခားဓေလ့ထုံးတမ္းမ်ားစြာရွိၾက၏။) ထိုအခါ ဖာရိရွဲႏွင့္က်မ္းျပဳဆရာတို႔က “သင္၏တပည့္တို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရွးလူႀကီးတို႔၏ဓေလ့ထုံးတမ္းႏွင့္အညီမလိုက္ေလွ်ာက္ဘဲ မစင္ၾကယ္ေသာလက္ျဖင့္ အစာစားၾကသနည္း”ဟု ကိုယ္ေတာ္အားေမးေလွ်ာက္ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“ေဟရွာယသည္ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ေသာသူမ်ားျဖစ္ၾကေသာ သင္တို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ ပေရာဖက္ျပဳေဟာေျပာခဲ့သည္မွာ မွန္လွေပ၏။ ‘ဤလူတို႔သည္ သူတို႔၏ႏႈတ္ျဖင့္ ငါ့ကို႐ိုေသၾက၏။ သို႔ေသာ္ သူတို႔၏စိတ္ႏွလုံးသည္ ငါႏွင့္ေဝးလွ၏။ သူတို႔သည္ လူတို႔၏ပညတ္ခ်က္မ်ားကို ဩဝါဒမ်ားအျဖစ္သြန္သင္လ်က္ ငါ့ကိုအခ်ည္းႏွီးကိုးကြယ္ၾက၏’ဟု က်မ္းစာ၌ေရးထားသည့္အတိုင္း သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ပညတ္ေတာ္ကိုပယ္၍ လူတို႔၏ဓေလ့ထုံးတမ္းကို ခံယူက်င့္သုံးၾက၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ တစ္ဖန္ သူတို႔အား“သင္တို႔သည္ မိမိတို႔၏ဓေလ့ထုံးတမ္းကိုတည္ေစရန္ ဘုရားသခင္၏ပညတ္ေတာ္ကို ေကာင္းစြာပစ္ပယ္ၾကသည္တကား။ အေၾကာင္းမူကား ေမာေရွက ‘သင္၏ဖခင္ႏွင့္မိခင္တို႔ကို ႐ိုေသေလာ့။ ဖခင္၊ သို႔မဟုတ္ မိခင္ကို ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုေသာသူသည္ ေသဒဏ္က်ခံေစ’ဟု ဆိုထား၏။ သို႔ေသာ္ သင္တို႔သည္ ‘လူတစ္ဦးက ဖခင္၊ သို႔မဟုတ္ မိခင္အား “အကြၽႏ္ုပ္ထံမွ သင္တို႔ခံစားထိုက္သည့္အရာသည္ လႉဖြယ္ဝတၳဳတည္းဟူေသာ ေကာ္ဘန္ျဖစ္ပါၿပီ”ဟူ၍ ေျပာလွ်င္ ရ၏’ဟု ဆိုလ်က္ ထိုသူအား ဖခင္၊ သို႔မဟုတ္ မိခင္အတြက္ မည္သည့္အရာကိုမွ် လုပ္ခြင့္မေပးၾကေတာ့ေပ။ ဤသို႔ျဖင့္ သင္တို႔သည္ မိမိတို႔ဆက္ခံေသာဓေလ့ထုံးတမ္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ပယ္ဖ်က္ၾက၏။ ထိုကဲ့သို႔ေသာအမႈအရာမ်ားစြာတို႔ကိုလည္း သင္တို႔ျပဳၾက၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္သည္ လူထုပရိသတ္ကို ေနာက္တစ္ဖန္ေခၚၿပီးလွ်င္“သင္တို႔အားလုံး ငါ့စကားကိုနားေထာင္၍ နားလည္ၾကေလာ့။ လူ၏ျပင္ပမွ လူ႔အထဲသို႔ဝင္၍ လူကိုညစ္ညဴးေစႏိုင္ေသာအရာ တစ္စုံတစ္ခုမွ်မရွိ။ လူ႔အတြင္းမွထြက္လာေသာအရာမ်ားကသာ လူကိုညစ္ညဴးေစၾက၏။ ၾကားစရာနားရွိေသာသူသည္ ၾကားပါေစ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ လူထုပရိသတ္ထံမွထြက္ခြာ၍ အိမ္ထဲသို႔ဝင္ေတာ္မူေသာအခါ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ထိုပုံဥပမာအေၾကာင္းကို ကိုယ္ေတာ္အားေမးေလွ်ာက္ၾက၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္က“သင္တို႔သည္လည္း ဤမွ်ေလာက္ အသိတရားကင္းမဲ့လ်က္ေနၾကသေလာ။ ျပင္ပမွ လူ႔အထဲသို႔ဝင္သမွ်ေသာအရာသည္ လူကိုမညစ္ညဴးေစႏိုင္ေၾကာင္း သင္တို႔မသိၾကသေလာ။ အေၾကာင္းမူကား ထိုအရာသည္ လူ၏စိတ္ႏွလုံးထဲသို႔ ဝင္သည္မဟုတ္။ ဝမ္းထဲသို႔ဝင္ၿပီးလွ်င္ ေရအိမ္ထဲသို႔ေရာက္သြား၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူလ်က္ အစာအားလုံးစင္ၾကယ္ေၾကာင္းေဖာ္ျပေတာ္မူ၏။ တစ္ဖန္ ကိုယ္ေတာ္က“လူ႔အတြင္းမွထြက္လာေသာအရာသည္ လူကိုညစ္ညဴးေစ၏။ အေၾကာင္းမူကား မေကာင္းေသာေတြးေတာႀကံစည္မႈမ်ား၊ တရားႏွင့္မညီေမထုန္ျပဳျခင္း၊ ခိုးယူျခင္း၊ လူသတ္ျခင္း၊ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မႈကိုက်ဴးလြန္ျခင္း၊ ေလာဘလြန္က်ဴးျခင္း၊ ဆိုးညစ္ျခင္း၊ စဥ္းလဲျခင္း၊ ကာမဂုဏ္လိုက္စားျခင္း၊ မနာလိုျခင္း၊ ေစာ္ကားေျပာဆိုျခင္း၊ မာနေထာင္လႊားျခင္းႏွင့္ မိုက္မဲျခင္းတို႔သည္ လူ၏အတြင္း သူ၏စိတ္ႏွလုံးထဲမွ ထြက္လာၾက၏။ ဤဆိုးညစ္ေသာအရာအားလုံးတို႔သည္ အတြင္းမွထြက္လာ၍ လူကိုညစ္ညဴးေစ၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ထိုအရပ္မွထ၍ တိုင္ရာၿမိဳ႕ႏွင့္ဆိုင္ေသာအရပ္ေဒသသို႔ ႂကြေတာ္မူၿပီးလွ်င္ အိမ္တစ္အိမ္သို႔ဝင္ေတာ္မူ၏။ မည္သူမွ်မသိေစရန္ အလိုေတာ္ရွိေသာ္လည္း ပုန္းေရွာင္၍မေနႏိုင္ေပ။ ညစ္ညဴးေသာနတ္ပူးေနသည့္ သမီးငယ္တစ္ေယာက္၏မိခင္သည္ ကိုယ္ေတာ္၏အေၾကာင္းကိုၾကားလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းလာ၍ ေျခေတာ္ရင္း၌ပ်ပ္ဝပ္လ်က္ နတ္ဆိုးကို မိမိသမီးထဲမွ ႏွင္ထုတ္ေပးပါရန္ ကိုယ္ေတာ္အား ေတာင္းပန္ေလ၏။ ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ ဆီးရီးယားဖိုနီးရွားနယ္သူ၊ ဂရိလူမ်ိဳးျဖစ္၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“သားသမီးတို႔ကိုဦးစြာ ဝလင္ေအာင္ေကြၽးပါရေစ။ သားသမီးတို႔၏အစာကိုယူ၍ ေခြးကေလးတို႔အားခ်ေပးျခင္းသည္ မေကာင္းမသင့္ေပ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအမ်ိဳးသမီးကမူ “သခင္ဘုရား၊ စားပြဲေအာက္၌ရွိေသာေခြးကေလးမ်ားပင္လွ်င္ သားသမီးတို႔၏စားႏုပ္စားေပါက္မ်ားကို စားရၾကပါ၏”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ေလ၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“ဤစကားေၾကာင့္ သင္ျပန္ေလာ့။ နတ္ဆိုးသည္ သင့္သမီးထဲမွ ထြက္သြားေလၿပီ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ မိမိအိမ္သို႔ျပန္သြားရာ သမီးသည္ ခုတင္ေပၚ၌လဲေလ်ာင္းေန၍ နတ္ဆိုးသည္ ထြက္သြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္သည္ တိုင္ရာၿမိဳ႕ႏွင့္ဆိုင္ေသာအရပ္ေဒသမွ တစ္ဖန္ထြက္ခြာလ်က္ ဆီဒုန္ၿမိဳ႕ကိုျဖတ္ကာ ေဒကာေပါလိနယ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာအရပ္ေဒသအလယ္ပိုင္းမွတစ္ဆင့္ ဂါလိလဲပင္လယ္သို႔ႂကြေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ လူတို႔သည္ နားမၾကား၍ဆြံ႕အေသာသူတစ္ဦးကို အထံေတာ္သို႔ေခၚေဆာင္လာၿပီး သူ႔အေပၚ လက္ေတာ္တင္ေပးပါရန္ ကိုယ္ေတာ္အား ေတာင္းပန္ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ထိုသူတစ္ဦးတည္းကိုသာ လူထုပရိသတ္ထဲမွေခၚသြား၍ လက္ညႇိဳးေတာ္တို႔ကို သူ၏နားႏွစ္ဖက္ထဲသို႔ သြင္းေတာ္မူ၏။ တစ္ဖန္ တံေတြးေထြး၍ သူ၏လွ်ာကို တံေတြးျဖင့္တို႔ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ မိုးေကာင္းကင္သို႔ေမွ်ာ္ၾကည့္လ်က္ သက္ျပင္းခ်ကာ“ဧဖသ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ၎၏အဓိပၸာယ္မွာ“ပြင့္ေစ”ဟူ၍ ျဖစ္၏။ ထိုခဏခ်င္းတြင္ သူ၏နားသည္ပြင့္၍ သူ၏လွ်ာေၾကာေျပေလ်ာ့ကာ သူသည္ ပီသစြာစကားေျပာေလ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဤအေၾကာင္းကို မည္သူ႔ကိုမွ်မေျပာၾကရန္ သူတို႔အား မိန႔္မွာေတာ္မူ၏။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ကို ထိုသို႔မိန႔္မွာေတာ္မူေလ သူတို႔သည္ ပို၍ေျပာေလျဖစ္၏။ လူတို႔သည္ အတိုင္းထက္အလြန္အံ့အားသင့္လ်က္ “ကိုယ္ေတာ္သည္ အလုံးစုံတို႔ကို ေလ်ာက္ပတ္စြာျပဳေတာ္မူၿပီ။ နားမၾကားေသာသူကို ၾကားေစေတာ္မူ၍ ဆြံ႕အေသာသူကိုစကားေျပာေစေတာ္မူ၏”ဟု ေျပာဆိုၾက၏။