႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 6:30-34

တမန္ေတာ္​တို႔​သည္ ေယရႈ​ထံ ျပန္လည္​စုေဝး​လာ​ၾက​၍ သူ​တို႔​ျပဳ​ခဲ့​သမွ်​ႏွင့္ သြန္သင္​ခဲ့​သမွ်​တို႔​ကို ကိုယ္ေတာ္​အား​ၾကားေလွ်ာက္​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​က​လည္း“သင္​တို႔​သည္ လူသူ​ကင္းေဝး​ရာ​အရပ္​သို႔ သင္​တို႔​ခ်ည္းသာ​လာ​၍ ေခတၱ​အနားယူ​ၾက​ေလာ့”​ဟု သူ​တို႔​အား မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုသို႔​မိန႔္​ေတာ္မူ​ျခင္း​မွာ ဝင္​ထြက္​သူ​မ်ား​သျဖင့္ သူ​တို႔​သည္ အစာ​စား​ရန္​ပင္ အခ်ိန္​မ​ရ​ၾက​ေသာေၾကာင့္​ျဖစ္​၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ​တို႔​သည္ လူသူ​ကင္းေဝး​ရာ​အရပ္​သို႔ သူ​တို႔​ခ်ည္းသာ ေလွ​ျဖင့္​ထြက္သြား​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ လူ​မ်ားစြာ​တို႔​သည္ သူ​တို႔​သြား​ၾက​သည္​ကို​ေတြ႕​၍ သိျမင္​သျဖင့္ ၿမိဳ႕​႐ြာ​အေပါင္း​တို႔​မွ ထို​အရပ္​သို႔ ကုန္းေၾကာင္း​ျဖင့္​ေျပးသြား​ကာ သူ​တို႔​ထက္​အလ်င္​ဦးစြာ ေရာက္​ႏွင့္​ၾက​ေလ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္​ေလွ​ေပၚမွ​ဆင္း​ေသာအခါ မ်ားစြာ​ေသာ​လူထု​ပရိသတ္​ကို​ျမင္​လွ်င္ သူ​တို႔​သည္ သိုးထိန္း​မ​ရွိ​ေသာ​သိုး​မ်ား​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​ၾက​ေသာေၾကာင့္ သူ​တို႔​အေပၚ​ၾကင္နာ​စိတ္​ရွိ​ေတာ္မူ​၍ မ်ားစြာ​ေသာ​အရာ​တို႔​ကို​သြန္သင္​ေတာ္မူ​၏။