႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 5:21-43
႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 5:21-43 MSBZ
ထို႔ေနာက္ ေယရႈသည္ ေလွျဖင့္ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ျပန္၍ကူးေတာ္မူရာ မ်ားစြာေသာလူထုပရိသတ္သည္ အထံေတာ္သို႔စုေဝးလာၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ပင္လယ္ကမ္းနားတြင္ရွိေနေတာ္မူစဥ္ ယာဣ႐ုအမည္ရွိေသာ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းတာဝန္ခံတစ္ဦးသည္ ေရာက္လာ၍ ကိုယ္ေတာ္ကိုျမင္လွ်င္ ေျခေတာ္ရင္း၌ပ်ပ္ဝပ္ကာ “အကြၽႏ္ုပ္၏သမီးငယ္သည္ ေသလုနီးပါးျဖစ္ေနပါ၏။ သူသည္ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းလ်က္ အသက္ခ်မ္းသာရာရမည့္အေၾကာင္း ႂကြလာ၍ သူ႔အေပၚ လက္ေတာ္ကိုတင္ေတာ္မူပါ”ဟု အႏူးအၫြတ္ေတာင္းပန္ေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူႏွင့္အတူလိုက္သြားေတာ္မူ၏။ မ်ားစြာေသာလူထုပရိသတ္တို႔သည္လည္း ေနာက္ေတာ္သို႔လိုက္ၾကၿပီး ကိုယ္ေတာ္ကိုတိုးေဝွ႔မိၾက၏။ ထိုအခါ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ေသြးသြန္ေရာဂါစြဲကပ္၍ မ်ားစြာေသာေဆးဆရာတို႔ထံ၌ အလြန္ေဝဒနာခံစားရလ်က္ မိမိ၌ရွိသမွ်တို႔ကို အကုန္သုံးစြဲခဲ့ေသာ္လည္း မည္သည့္အက်ိဳးမွ်မရွိသည္သာမက ေရာဂါပို၍ဆိုး႐ြားလာေသာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ ေယရႈအေၾကာင္းကိုၾကား၍ “ကိုယ္ေတာ္၏ဝတ္႐ုံေတာ္ကို တို႔ထိရလွ်င္ပင္ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းလိမ့္မည္”ဟု ဆိုလ်က္ လူထုပရိသတ္ၾကားမွ ကိုယ္ေတာ္၏ေနာက္ေတာ္သို႔လာၿပီး ဝတ္႐ုံေတာ္ကိုတို႔ထိေလ၏။ ထိုခဏခ်င္းတြင္ သူခံစားရေသာေသြးသြန္ျခင္းသည္ ရပ္သြားသျဖင့္ သူသည္ ေရာဂါေဝဒနာေပ်ာက္ကင္းသြားေၾကာင္း မိမိကိုယ္ခႏၶာ၌ ခံစားသိရွိရ၏။ ေယရႈသည္ မိမိထံမွတန္ခိုးထြက္သည္ကို ခ်က္ခ်င္းသိေတာ္မူ၍ လူထုပရိသတ္ဘက္သို႔လွည့္ၾကည့္ကာ“ငါ့ဝတ္႐ုံကို မည္သူတို႔ထိသနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူ၏။ တပည့္ေတာ္တို႔ကလည္း “ကိုယ္ေတာ္ကိုတိုးေဝွ႔ေနၾကသည့္ လူထုပရိသတ္ကိုျမင္ေတာ္မူပါလ်က္ႏွင့္ ‘ငါ့ကို မည္သူတို႔ထိသနည္း’ဟူ၍ ေမးေတာ္မူရပါသေလာ”ဟု ကိုယ္ေတာ္အားေလွ်ာက္ၾက၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ထိုသို႔ျပဳေသာသူကိုေတြ႕ျမင္ရန္ ပတ္ပတ္လည္သို႔ၾကည့္ရႈေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ မိမိ၌မည္သို႔ျဖစ္ခဲ့သည္ကိုသိသျဖင့္ ေၾကာက္႐ြံ႕တုန္လႈပ္လ်က္ ေရွ႕ေတာ္သို႔လာ၍ ပ်ပ္ဝပ္ကာ ဟုတ္မွန္သည့္အတိုင္း အကုန္အစင္ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“သမီး၊ သင္၏ယုံၾကည္ျခင္းသည္ သင့္ကိုက်န္းမာေစၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာသြား၍ သင္၏ေရာဂါေဝဒနာႏွင့္ကင္းလြတ္ေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုသို႔ ကိုယ္ေတာ္မိန႔္ေတာ္မူစဥ္ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းတာဝန္ခံ၏အိမ္မွ လူတို႔သည္ ေရာက္လာ၍ “သင္၏သမီးေသဆုံးသြားပါၿပီ။ ဆရာ့ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ဆက္၍ေႏွာင့္ယွက္ေနဦးမည္နည္း”ဟု ေျပာၾက၏။ သို႔ေသာ္ ေယရႈသည္ ထိုစကားကိုဂ႐ုမျပဳဘဲ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းတာဝန္ခံအား“မစိုးရိမ္ႏွင့္။ ယုံၾကည္ျခင္းသာရွိေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေပတ႐ု၊ ယာကုပ္ႏွင့္ ယာကုပ္၏ညီေယာဟန္တို႔မွတစ္ပါး မည္သူ႔ကိုမွ် မိမိႏွင့္အတူလိုက္ခြင့္ျပဳေတာ္မမူ။ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းတာဝန္ခံ၏အိမ္သို႔ သူတို႔ေရာက္ၾကေသာအခါ လူတို႔သည္ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္လ်က္ က်ယ္ေလာင္စြာငိုေႂကြးျမည္တမ္းေနၾကသည္ကို ကိုယ္ေတာ္ျမင္ေတာ္မူလွ်င္ အထဲသို႔ဝင္၍“အဘယ္ေၾကာင့္႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္လ်က္ ငိုေႂကြးေနၾကသနည္း။ သူငယ္မသည္ ေသသည္မဟုတ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနျခင္းသာျဖစ္၏”ဟု သူတို႔အားမိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ သူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာၾက၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ထိုသူအေပါင္းတို႔ကို အျပင္သို႔ထြက္ေစၿပီးလွ်င္ သူငယ္မ၏မိခင္ႏွင့္ဖခင္တို႔အျပင္ မိမိႏွင့္အတူပါလာေသာသူတို႔ကိုသာေခၚ၍ သူငယ္မရွိရာသို႔ဝင္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ သူငယ္မ၏လက္ကိုကိုင္လ်က္“တလိသကုမိ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ၎၏အဓိပၸာယ္မွာ“မိန္းကေလး၊ သင့္အားငါဆိုမည္။ ထေလာ့”ဟူ၍ ျဖစ္၏။ ထိုခဏခ်င္းတြင္ မိန္းကေလးသည္ထ၍ လမ္းေလွ်ာက္ေလ၏။ သူသည္ အသက္တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ရွိ၏။ ထိုအခါ လူတို႔သည္ အလြန္အံ့ၾသ၍မိန္းေမာေတြေဝၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း မည္သူမွ် ဤအေၾကာင္းကိုမသိေစရန္ သူတို႔အား တင္းက်ပ္စြာမိန႔္မွာေတာ္မူၿပီးလွ်င္ သူ႔အားစားစရာေပးရန္ မိန႔္ေတာ္မူ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
