႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 16:1-8

ဥပုသ္ေန႔​လြန္​ၿပီးေနာက္ မာဂဒလ​ၿမိဳ႕သူ​မာရိ၊ ယာကုပ္​၏​မိခင္​မာရိ​ႏွင့္ ဆလိုေမ​တို႔​သည္ အေလာင္း​ေတာ္​ကို သြား​၍​လိမ္း​ရန္ အေမႊးနံ႔သာ​ကို ဝယ္ယူ​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ ရက္သတၱပတ္​၏​ပထမ​ေန႔၊ နံနက္​ေစာေစာ ေန​ထြက္​ခ်ိန္​၌ သူ​တို႔​သည္ သခ်ႋဳင္း​ေတာ္​သို႔​ေရာက္လာ​ၾက​၏။ သူ​တို႔​က “ငါ​တို႔​အတြက္ သခ်ႋဳင္း​ဂူ​ဝ​မွ​ေက်ာက္တုံး​ကို မည္သူ​လွိမ့္ဖယ္​ေပး​မည္နည္း”​ဟု အခ်င္းခ်င္း​ေျပာဆို​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ သူ​တို႔​ေမွ်ာ္ၾကည့္​ၾက​ေသာအခါ ေက်ာက္တုံး​အား လွိမ့္ဖယ္​ထား​ၿပီး​ျဖစ္​သည္​ကို​ေတြ႕​ၾက​၏။ ထို​ေက်ာက္တုံး​ကား အလြန္​ႀကီးမား​လွ​၏။ ထို႔ေနာက္ သူ​တို႔​သည္ သခ်ႋဳင္း​ဂူ​ထဲသို႔​ဝင္​ၾက​ရာ ဝတ္လုံ​ျဖဴ​ဝတ္ဆင္​ေသာ​လူငယ္​တစ္​ဦး​သည္ လက္ယာ​ဘက္​၌​ထိုင္​ေန​သည္​ကို​ေတြ႕ျမင္​သျဖင့္ ထိတ္လန႔္​အံ့ဩ​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ထို​သူ​က “ထိတ္လန႔္​အံ့ဩ​ျခင္း​မ​ရွိ​ၾက​ႏွင့္။ သင္​တို႔​သည္ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ၌​တင္​ျခင္း​ခံရ​ေသာ နာဇရက္​ၿမိဳ႕သား​ေယရႈ​ကို​ရွာ​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္​ထေျမာက္​ေတာ္မူ​ၿပီ။ ဤ​ေနရာ​၌​မ​ရွိ။ အေလာင္း​ေတာ္​သြင္းထား​သည့္​ေနရာ​ကို​ၾကည့္​ၾက​ေလာ့။ သင္​တို႔​မူကား သြား​၍ တပည့္​ေတာ္​မ်ား​ႏွင့္ ေပတ႐ု​အား ‘ကိုယ္ေတာ္​သည္ သင္​တို႔​ကို​မိန႔္မွာ​ခဲ့​သည့္​အတိုင္း ဂါလိလဲ​နယ္​သို႔ သင္​တို႔​ထက္​အလ်င္​ဦးစြာ​ႂကြ​ႏွင့္​ေတာ္မူ​ၿပီ။ သင္​တို႔​သည္ ထို​အရပ္​၌ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ေတြ႕ျမင္​ရ​ၾက​လိမ့္မည္’​ဟူ၍ ေျပာၾကား​ၾက​ေလာ့”​ဟု ဆို​ေလ​၏။ ထိုအခါ သူ​တို႔​သည္​တုန္လႈပ္​လ်က္ မိန္းေမာ​ေတြေဝ​သျဖင့္ သခ်ႋဳင္း​ဂူ​ထဲမွ​ထြက္လာ​ၿပီးလွ်င္ ထြက္ေျပး​ၾက​၏။ သူ​တို႔​သည္​ေၾကာက္႐ြံ႕​ေသာေၾကာင့္ မည္သူ႔​ကို​မွ် မည္သည့္​အရာ​မွ်​မ​ေျပာ​ၾက​ေခ်။