႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 15:21-32

ထိုစဥ္ အလက္ဇျႏၵား​ႏွင့္​႐ုဖု​တို႔​၏​ဖခင္​ျဖစ္​သည့္ ကုေရေန​ၿမိဳ႕သား​ရွိမုန္​သည္ ေတာ႐ြာ​မွ​လာ​၍ လမ္း​၌​ျဖတ္သြား​သည္​ကို သူ​တို႔​ေတြ႕​သျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္​၏​လက္ဝါးကပ္တိုင္​ကို သူ႔​အား အတင္းအက်ပ္​ထမ္း​ေစ​ၾက​၏။ ဤသို႔ျဖင့္ သူ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို ဦးေခါင္းခြံ​အရပ္​ဟု​အဓိပၸာယ္​ရွိ​ေသာ ေဂါလေဂါသ​အရပ္​သို႔​ေခၚေဆာင္​သြား​ၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ေတာ္​အား မုရန္​ေရာစပ္​ထား​ေသာ​စပ်စ္​ဝိုင္​ကို တိုက္​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ေသာက္​ေတာ္​မ​မူ။ ထိုအခါ သူ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ၌​တင္​ၾက​ၿပီး ကိုယ္ေတာ္​၏​အဝတ္​ေတာ္​မ်ား​အား မည္သူ​က မည္သည့္​အဝတ္​ယူ​ရ​မည္​ကို မဲ​ခ်​၍ ခြဲေဝ​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​ကို လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ​၌​တင္​ၾက​သည့္​အခ်ိန္​မွာ နံနက္​ကိုး​နာရီ​ျဖစ္​၏။ ကိုယ္ေတာ္​အေပၚ​တင္​ေသာ​စြဲခ်က္​ကို​ေရး​ထား​သည့္​ကမၸည္းစာ​မွာ “ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​ဘုရင္”​ဟူ၍​ျဖစ္​၏။ ဓားျပ​ႏွစ္​ေယာက္​တို႔​ကို​လည္း ကိုယ္ေတာ္​ႏွင့္အတူ လက္ယာ​ေတာ္​ဘက္​တြင္​တစ္​ေယာက္၊ လက္ဝဲ​ေတာ္​ဘက္​တြင္​တစ္​ေယာက္ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ၌​တင္​ၾက​၏။ [ဤသို႔ျဖင့္ “သူ​သည္ တရားမဲ့​ေသာ​သူ​တို႔​၏​စာရင္း​တြင္​ထည့္သြင္း​ျခင္း​ခံရ​၏”​ဟူေသာ​က်မ္းခ်က္​သည္ ျပည့္စုံ​ျခင္း​သို႔​ေရာက္​ေလ​၏။ ] ျဖတ္သန္း​သြားလာ​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​ေခါင္း​ကို​ခါယမ္း​လ်က္ “ေဟ့၊ ဗိမာန္​ေတာ္​ကို​ၿဖိဳဖ်က္​၍ သုံး​ရက္​အတြင္း​တည္ေဆာက္​မည့္​သူ၊ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚမွ​ဆင္း​လာ​၍ သင့္ကိုယ္သင္​ကယ္တင္​ေလာ့”​ဟု ကိုယ္ေတာ္​ကို​ေစာ္ကား​ေျပာဆို​ၾက​၏။ ထိုနည္းတူ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​တို႔​သည္​လည္း က်မ္းျပဳ​ဆရာ​တို႔​ႏွင့္အတူ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ေျပာင္ေလွာင္​ၾက​ကာ “သူ​သည္ သူတစ္ပါး​တို႔​ကို​ကယ္တင္​ခဲ့​ေသာ္လည္း မိမိကိုယ္ကို​မ​ကယ္တင္​ႏိုင္​ပါ​တကား။ ငါ​တို႔​ေတြ႕ျမင္​၍ ယုံၾကည္​ႏိုင္​ရန္ အစၥေရး​ဘုရင္​ျဖစ္​ေသာ​ခရစ္ေတာ္​သည္ ယခု​ပင္ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚမွ ဆင္း​လာ​ပါေစ”​ဟု အခ်င္းခ်င္း​ေျပာဆို​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​ႏွင့္အတူ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ၌​တင္​ထား​ျခင္း​ခံရ​ေသာ​သူ​တို႔​သည္​လည္း ကိုယ္ေတာ္​ကို​ကဲ့ရဲ႕​ျပစ္တင္​ၾက​၏။