YouVersion လိုဂို
ရွာရန္ အိုင္ကြန္

႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 15:16-47

႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 15:16-47 MSBZ

ထိုအခါ စစ္သား​မ်ား​သည္ ႐ုံးေတာ္​ဟု​ေခၚ​ေသာ ဘုရင္ခံ​၏​အိမ္​ေတာ္​ဝင္း​ထဲသို႔ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ေခၚေဆာင္​သြား​၍ တပ္ဖြဲ႕​တစ္ဖြဲ႕လုံး​ကို​စု႐ုံး​ေစ​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​အား ခရမ္းေရာင္​ဝတ္လုံ​ကို​ဝတ္​ေစ​လ်က္ ဆူး​ပင္​ကို သရဖူ​အျဖစ္​ရစ္ေခြ​၍​ေဆာင္း​ေစ​ၿပီးလွ်င္ “ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​ဘုရင္၊ မဂၤလာရွိ​ပါေစေသာ”​ဟု ကိုယ္ေတာ္​အား​ႏႈတ္ဆက္​ၾက​၏။ ထို႔ျပင္ ကိုယ္ေတာ္​၏​ဦးေခါင္း​ကို က်ဴ႐ိုး​ျဖင့္​႐ိုက္​ကာ ကိုယ္ေတာ္​ကို​တံေတြး​ႏွင့္​ေထြး​၍ ဒူး​ေထာက္​လ်က္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ရွိခိုး​ၾက​၏။ ထိုသို႔ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ေျပာင္ေလွာင္​ၾက​ၿပီးေနာက္ ခရမ္းေရာင္​ဝတ္လုံ​ကို​ခြၽတ္​၍ ကိုယ္ေတာ္​၏​အဝတ္​ကို​ျပန္​ဝတ္​ေစ​ၿပီးလွ်င္ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ​၌​တင္​ရန္ ေခၚထုတ္​သြား​ၾက​၏။ ထိုစဥ္ အလက္ဇျႏၵား​ႏွင့္​႐ုဖု​တို႔​၏​ဖခင္​ျဖစ္​သည့္ ကုေရေန​ၿမိဳ႕သား​ရွိမုန္​သည္ ေတာ႐ြာ​မွ​လာ​၍ လမ္း​၌​ျဖတ္သြား​သည္​ကို သူ​တို႔​ေတြ႕​သျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္​၏​လက္ဝါးကပ္တိုင္​ကို သူ႔​အား အတင္းအက်ပ္​ထမ္း​ေစ​ၾက​၏။ ဤသို႔ျဖင့္ သူ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို ဦးေခါင္းခြံ​အရပ္​ဟု​အဓိပၸာယ္​ရွိ​ေသာ ေဂါလေဂါသ​အရပ္​သို႔​ေခၚေဆာင္​သြား​ၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ေတာ္​အား မုရန္​ေရာစပ္​ထား​ေသာ​စပ်စ္​ဝိုင္​ကို တိုက္​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ေသာက္​ေတာ္​မ​မူ။ ထိုအခါ သူ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ၌​တင္​ၾက​ၿပီး ကိုယ္ေတာ္​၏​အဝတ္​ေတာ္​မ်ား​အား မည္သူ​က မည္သည့္​အဝတ္​ယူ​ရ​မည္​ကို မဲ​ခ်​၍ ခြဲေဝ​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​ကို လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ​၌​တင္​ၾက​သည့္​အခ်ိန္​မွာ နံနက္​ကိုး​နာရီ​ျဖစ္​၏။ ကိုယ္ေတာ္​အေပၚ​တင္​ေသာ​စြဲခ်က္​ကို​ေရး​ထား​သည့္​ကမၸည္းစာ​မွာ “ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​ဘုရင္”​ဟူ၍​ျဖစ္​၏။ ဓားျပ​ႏွစ္​ေယာက္​တို႔​ကို​လည္း ကိုယ္ေတာ္​ႏွင့္အတူ လက္ယာ​ေတာ္​ဘက္​တြင္​တစ္​ေယာက္၊ လက္ဝဲ​ေတာ္​ဘက္​တြင္​တစ္​ေယာက္ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ၌​တင္​ၾက​၏။ [ဤသို႔ျဖင့္ “သူ​သည္ တရားမဲ့​ေသာ​သူ​တို႔​၏​စာရင္း​တြင္​ထည့္သြင္း​ျခင္း​ခံရ​၏”​ဟူေသာ​က်မ္းခ်က္​သည္ ျပည့္စုံ​ျခင္း​သို႔​ေရာက္​ေလ​၏။ ] ျဖတ္သန္း​သြားလာ​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​ေခါင္း​ကို​ခါယမ္း​လ်က္ “ေဟ့၊ ဗိမာန္​ေတာ္​ကို​ၿဖိဳဖ်က္​၍ သုံး​ရက္​အတြင္း​တည္ေဆာက္​မည့္​သူ၊ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚမွ​ဆင္း​လာ​၍ သင့္ကိုယ္သင္​ကယ္တင္​ေလာ့”​ဟု ကိုယ္ေတာ္​ကို​ေစာ္ကား​ေျပာဆို​ၾက​၏။ ထိုနည္းတူ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​တို႔​သည္​လည္း က်မ္းျပဳ​ဆရာ​တို႔​ႏွင့္အတူ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ေျပာင္ေလွာင္​ၾက​ကာ “သူ​သည္ သူတစ္ပါး​တို႔​ကို​ကယ္တင္​ခဲ့​ေသာ္လည္း မိမိကိုယ္ကို​မ​ကယ္တင္​ႏိုင္​ပါ​တကား။ ငါ​တို႔​ေတြ႕ျမင္​၍ ယုံၾကည္​ႏိုင္​ရန္ အစၥေရး​ဘုရင္​ျဖစ္​ေသာ​ခရစ္ေတာ္​သည္ ယခု​ပင္ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚမွ ဆင္း​လာ​ပါေစ”​ဟု အခ်င္းခ်င္း​ေျပာဆို​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​ႏွင့္အတူ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ၌​တင္​ထား​ျခင္း​ခံရ​ေသာ​သူ​တို႔​သည္​လည္း ကိုယ္ေတာ္​ကို​ကဲ့ရဲ႕​ျပစ္တင္​ၾက​၏။ မြန္းတည့္​ခ်ိန္​ေရာက္​ေသာအခါ ေျမ​တစ္ျပင္လုံး​၌ အေမွာင္​က်ေရာက္​လာ​၍ မြန္းလြဲ​သုံး​နာရီ​တိုင္ေအာင္ ထိုသို႔​ျဖစ္​ေလ​၏။ မြန္းလြဲ​သုံး​နာရီ​အခ်ိန္​တြင္ ေယရႈ​သည္ က်ယ္ေလာင္​ေသာ​အသံ​ျဖင့္“ဧလိ၊ ဧလိ၊ လာမာ ရွာဗခသာနိ”​ဟု ေအာ္ဟစ္​ေတာ္မူ​၏။ ၎​၏​အဓိပၸာယ္​မွာ“အကြၽႏ္ုပ္​၏​ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္​၏​ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္​ကို အဘယ္ေၾကာင့္​စြန႔္ပစ္​ေတာ္မူ​သနည္း”​ဟူ၍​ျဖစ္​၏။ အနီး​၌​ရပ္​ေန​ေသာ​သူ​အခ်ိဳ႕​တို႔​သည္​ၾကား​လွ်င္ “ၾကည့္​ပါ။ သူ​သည္ ဧလိယ​ကို​ေခၚ​ေန​သည္”​ဟု ဆို​ၾက​၏။ ထိုအခါ လူ​တစ္​ဦး​သည္​ေျပးသြား​၍ ေရျမႇဳပ္​ကို ဝိုင္ခ်ဥ္​ႏွင့္​ျပည့္​ေစ​ၿပီးလွ်င္ က်ဴ႐ိုး​ေပၚ​တပ္​လ်က္ ကိုယ္ေတာ္​အား​ေသာက္​ေစ​ကာ “ရွိပါေလေစ။ ဧလိယ​သည္ သူ႔​ကို ေအာက္သို႔​ခ်​ရန္ လာ​မည္​၊ မ​လာ​မည္​ကို ငါ​တို႔​ၾကည့္​ၾက​စို႔”​ဟု ဆို​ေလ​၏။ ထို႔ေနာက္ ေယရႈ​သည္ က်ယ္ေလာင္​ေသာ​အသံ​ျဖင့္​ေႂကြးေၾကာ္​ၿပီးလွ်င္ အသက္​ခ်ဳပ္ၿငိမ္း​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ ဗိမာန္​ေတာ္​ကန႔္လန႔္ကာ​သည္ အထက္စြန္း​မွ ေအာက္စြန္း​တိုင္ေအာင္ ႏွစ္​ျခမ္း​ကြဲ​သြား​ေလ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​ဘက္​သို႔​မ်က္ႏွာမူ​လ်က္ ရပ္​ေန​ေသာ​တပ္မႉး​သည္ ကိုယ္ေတာ္​အသက္​ခ်ဳပ္ၿငိမ္း​ေတာ္မူ​ပုံ​ကို ေတြ႕ျမင္​ေသာအခါ “ဤ​သူ​သည္ အမွန္ပင္ ဘုရားသခင္​၏​သား​ေတာ္​ျဖစ္​သည္”​ဟု ဆို​ေလ​၏။ ထို​အရပ္​၌ အေဝး​မွ​ၾကည့္​ေန​ေသာ​အမ်ိဳးသမီး​မ်ား​လည္း​ရွိ​ၾက​၏။ သူ​တို႔​အထဲတြင္ မာဂဒလ​ၿမိဳ႕သူ​မာရိ၊ ယာကုပ္​အငယ္​ႏွင့္​ေယာေသ​တို႔​၏​မိခင္​ျဖစ္​ေသာ​မာရိ​ႏွင့္ ဆလိုေမ​တို႔​လည္း​ပါ​၏။ သူ​တို႔​သည္ ဂါလိလဲ​နယ္​၌ ကိုယ္ေတာ္​ရွိ​ေတာ္မူ​ခဲ့​စဥ္က ေနာက္​ေတာ္​သို႔​လိုက္​၍ ကိုယ္ေတာ္​ကို​လုပ္ေကြၽး​ျပဳစု​ခဲ့​သူ​မ်ား​ျဖစ္​ၾက​၏။ သူ​တို႔​အျပင္ ကိုယ္ေတာ္​ႏွင့္အတူ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​သို႔​လိုက္ပါ​လာ​သည့္ မ်ားစြာ​ေသာ​အျခား​အမ်ိဳးသမီး​မ်ား​လည္း​ရွိ​ၾက​၏။ ထို​ေန႔​သည္ ျပင္ဆင္​ရာ​ေန႔​တည္းဟူေသာ အဖိတ္ေန႔​ျဖစ္​သျဖင့္ ညေနခ်မ္း​အခ်ိန္​ေရာက္​ေသာအခါ ဂုဏ္သေရ​ႀကီးျမင့္​ေသာ လႊတ္ေတာ္​အဖြဲ႕ဝင္​တစ္​ဦး​ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္​၏​ႏိုင္ငံ​ေတာ္​ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္​ေန​သူ​လည္း​ျဖစ္​ေသာ အရိမသဲ​ၿမိဳ႕သား​ေယာသပ္​သည္​ေရာက္လာ​၍ ပိလတ္​မင္း​ထံသို႔ ရဲရင့္​စြာ​ဝင္​ကာ ေယရႈ​၏​အေလာင္း​ေတာ္​ကို ေတာင္း​ေလ​၏။ ပိလတ္​မင္း​သည္ ေယရႈ​ေသဆုံး​ၿပီ​ေလာ​ဟု​အံ့ဩ​၍ တပ္မႉး​ကို​ေခၚ​လ်က္ ေယရႈ​ေသဆုံး​ၿပီ​ျဖစ္​ေၾကာင္း ဟုတ္​၊ မ​ဟုတ္​ေမး​ေလ​၏။ တပ္မႉး​ထံမွ ဟုတ္မွန္​ေၾကာင္း​သိ​ရ​လွ်င္ အေလာင္း​ေတာ္​ကို ေယာသပ္​အား​ေပး​ေလ​၏။ ထိုအခါ ေယာသပ္​သည္ ပိတ္ေခ်ာ​ကို​ဝယ္​ၿပီးလွ်င္ အေလာင္း​ေတာ္​ကို လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚမွ​ခ်​၍ ပိတ္ေခ်ာ​ျဖင့္​ပတ္ရစ္​ကာ ေက်ာက္ေဆာင္​၌​ထြင္း​ထား​ေသာ သခ်ႋဳင္း​ဂူ​ထဲတြင္​သြင္းထား​၏။ ထို႔ေနာက္ ေက်ာက္တုံး​ကို​လွိမ့္​၍ သခ်ႋဳင္း​ဂူ​ဝ​ကို ပိတ္​ထား​ေလ​၏။ မာဂဒလ​ၿမိဳ႕သူ​မာရိ​ႏွင့္ ေယာေသ​၏​မိခင္​ျဖစ္​ေသာ​မာရိ​တို႔​သည္​လည္း မည္သည့္​ေနရာ​၌ အေလာင္း​ေတာ္​ထား​ၾက​သည္​ကို ၾကည့္ရႈ​ၾက​၏။