YouVersion လိုဂို
ရွာရန္ အိုင္ကြန္

႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 15:1-23

႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 15:1-23 MSBZ

နံနက္​ေစာေစာ​အခ်ိန္​တြင္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​မ်ား​သည္ သက္ႀကီးဝါႀကီး​မ်ား၊ က်မ္းျပဳ​ဆရာ​မ်ား​မွစ၍ တရား​လႊတ္ေတာ္​အဖြဲ႕ဝင္​အားလုံး​ႏွင့္အတူ ခ်က္ခ်င္း​တိုင္ပင္​ေဆြးေႏြး​ၾက​ၿပီးလွ်င္ ေယရႈ​ကို​ခ်ည္ေႏွာင္​လ်က္​ေခၚေဆာင္​သြား​ကာ ပိလတ္​မင္း​ထံ​အပ္ႏွံ​ၾက​၏။ ထိုအခါ ပိလတ္​မင္း​က “သင္​သည္ ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​ဘုရင္​ေလာ”​ဟု ကိုယ္ေတာ္​အား ေမး​ေလ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​က​လည္း“သင္​ေျပာ​သည့္​အတိုင္း​ေပတည္း”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး​စြပ္စြဲ​ၾက​၏။ တစ္ဖန္ ပိလတ္​မင္း​သည္ ကိုယ္ေတာ္​အား “သင္​သည္ တစ္စုံတစ္ခုမွ်​မ​ေျဖ​ဘဲ​ေန​သေလာ။ သင့္​ကို​မည္မွ်ေလာက္​စြပ္စြဲ​ေန​ၾက​သည္​ကို​ၾကည့္​ပါ”​ဟု ဆို​၏။ သို႔ေသာ္ ေယရႈ​သည္ ေနာက္ထပ္ မည္သည့္​အရာ​ကို​မွ် ျပန္​၍ မိန႔္​ေတာ္​မ​မူ​ဘဲ​ေန​သျဖင့္ ပိလတ္​မင္း​သည္ အံ့ဩ​ေလ​၏။ ပိလတ္​မင္း​သည္ ပြဲေတာ္​က်ေရာက္​တိုင္း လူ​တို႔​ေတာင္းဆို​သည့္​အက်ဥ္းသား​တစ္​ဦး​ကို လႊတ္​ေပး​ေလ့​ရွိ​၏။ ထို​အခ်ိန္​တြင္ ဆူပူ​အုံႂကြ​မႈ​ျဖစ္စဥ္​က လူသတ္မႈ​က်ဴးလြန္​သျဖင့္ ဆူပူ​အုံႂကြ​သူ​မ်ား​ႏွင့္အတူ​အက်ဥ္းခ်​ခံရ​သည့္ ဗာရဗၺ​ဟု​ေခၚ​ေသာ​သူ​တစ္​ဦး​ရွိ​၏။ လူထု​ပရိသတ္​သည္​ေရာက္​လာ​၍ ျပဳ​ေလ့​ရွိ​သည့္​အတိုင္း သူ​တို႔​အတြက္​ေဆာင္႐ြက္​ေပး​ရန္ ေတာင္းဆို​ၾက​၏။ ပိလတ္​မင္း​က​လည္း “သင္​တို႔​အတြက္ ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​ဘုရင္​ကို လႊတ္ေပး​ေစ​လို​သေလာ”​ဟု သူ​တို႔​အား ျပန္​၍​ေမး​ေလ​၏။ ထိုသို႔​ေမး​ျခင္း​မွာ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​တို႔​သည္ မလိုမုန္းထား​စိတ္​ျဖင့္ ေယရႈ​ကို​အပ္ႏွံ​ခဲ့​ေၾကာင္း ပိလတ္​မင္း​သိ​ေသာေၾကာင့္​ျဖစ္​၏။ သို႔ေသာ္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​တို႔​သည္ ဗာရဗၺ​ကို​သာ လႊတ္​ေပး​မည့္​အေၾကာင္း ေတာင္းဆို​ၾက​ရန္ လူထု​ပရိသတ္​ကို​လႈံ႕ေဆာ္​ၾက​၏။ ထိုအခါ ပိလတ္​မင္း​က “သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​ဘုရင္​ဟု သင္​တို႔​ေခၚ​ေသာ​သူ​ကို မည္သို႔​ျပဳ​ရ​မည္နည္း”​ဟု တစ္ဖန္ ေမး​ေလ​ေသာ္ သူ​တို႔​က “သူ႔​ကို​လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ၌​တင္​လိုက္​ပါ”​ဟု ျပန္​၍​ေအာ္ဟစ္​ၾက​၏။ ပိလတ္​မင္း​က​လည္း “အဘယ္ေၾကာင့္​နည္း။ သူ​သည္ မည္သည့္​အျပစ္​ကို​က်ဴးလြန္​ခဲ့​သနည္း”​ဟု ျပန္​ေမး​ေသာ္လည္း သူ​တို႔​က “သူ႔​ကို​လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ၌​တင္​လိုက္​ပါ”​ဟု ပို၍​ေအာ္ဟစ္​ၾက​၏။ ပိလတ္​မင္း​သည္ လူထု​ပရိသတ္​ကို​ေက်နပ္​ေစ​လို​၍ သူ​တို႔​အတြက္ ဗာရဗၺ​ကို​လႊတ္​ေပး​ေလ​၏။ ေယရႈ​ကို​မူကား က်ာပြတ္​ျဖင့္​႐ိုက္ႏွက္​ေစ​ၿပီးေနာက္ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ၌​တင္​ရန္ အပ္ႏွံ​လိုက္​ေလ​၏။ ထိုအခါ စစ္သား​မ်ား​သည္ ႐ုံးေတာ္​ဟု​ေခၚ​ေသာ ဘုရင္ခံ​၏​အိမ္​ေတာ္​ဝင္း​ထဲသို႔ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ေခၚေဆာင္​သြား​၍ တပ္ဖြဲ႕​တစ္ဖြဲ႕လုံး​ကို​စု႐ုံး​ေစ​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​အား ခရမ္းေရာင္​ဝတ္လုံ​ကို​ဝတ္​ေစ​လ်က္ ဆူး​ပင္​ကို သရဖူ​အျဖစ္​ရစ္ေခြ​၍​ေဆာင္း​ေစ​ၿပီးလွ်င္ “ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​ဘုရင္၊ မဂၤလာရွိ​ပါေစေသာ”​ဟု ကိုယ္ေတာ္​အား​ႏႈတ္ဆက္​ၾက​၏။ ထို႔ျပင္ ကိုယ္ေတာ္​၏​ဦးေခါင္း​ကို က်ဴ႐ိုး​ျဖင့္​႐ိုက္​ကာ ကိုယ္ေတာ္​ကို​တံေတြး​ႏွင့္​ေထြး​၍ ဒူး​ေထာက္​လ်က္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ရွိခိုး​ၾက​၏။ ထိုသို႔ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ေျပာင္ေလွာင္​ၾက​ၿပီးေနာက္ ခရမ္းေရာင္​ဝတ္လုံ​ကို​ခြၽတ္​၍ ကိုယ္ေတာ္​၏​အဝတ္​ကို​ျပန္​ဝတ္​ေစ​ၿပီးလွ်င္ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ​၌​တင္​ရန္ ေခၚထုတ္​သြား​ၾက​၏။ ထိုစဥ္ အလက္ဇျႏၵား​ႏွင့္​႐ုဖု​တို႔​၏​ဖခင္​ျဖစ္​သည့္ ကုေရေန​ၿမိဳ႕သား​ရွိမုန္​သည္ ေတာ႐ြာ​မွ​လာ​၍ လမ္း​၌​ျဖတ္သြား​သည္​ကို သူ​တို႔​ေတြ႕​သျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္​၏​လက္ဝါးကပ္တိုင္​ကို သူ႔​အား အတင္းအက်ပ္​ထမ္း​ေစ​ၾက​၏။ ဤသို႔ျဖင့္ သူ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို ဦးေခါင္းခြံ​အရပ္​ဟု​အဓိပၸာယ္​ရွိ​ေသာ ေဂါလေဂါသ​အရပ္​သို႔​ေခၚေဆာင္​သြား​ၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ေတာ္​အား မုရန္​ေရာစပ္​ထား​ေသာ​စပ်စ္​ဝိုင္​ကို တိုက္​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ေသာက္​ေတာ္​မ​မူ။