႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 14:3-9

ေယရႈ​သည္ ေဗသနိ​႐ြာ​တြင္ အနာႀကီး​ေရာဂါသည္​ရွိမုန္​၏​အိမ္​ထဲ၌​ထိုင္​၍ စားေသာက္​ေန​ေတာ္မူ​စဥ္ အမ်ိဳးသမီး​တစ္​ဦး​သည္ အလြန္​တန္ဖိုးႀကီး​ေသာ နာဒု​ဆီေမႊး​အစစ္​ထည့္​ထား​သည့္ ေက်ာက္ျဖဴ​ဘူး​ကို​ယူေဆာင္​လာ​၍ ထို​ေက်ာက္ျဖဴ​ဘူး​ကို​ခြဲ​ၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ေတာ္​၏​ေခါင္း​ေပၚ၌ ဆီေမႊး​ကို သြန္းေလာင္း​ေလ​၏။ ထိုအခါ လူ​အခ်ိဳ႕​တို႔​သည္ စိတ္ဆိုး​လ်က္ “အဘယ္ေၾကာင့္ ဤ​ဆီေမႊး​ကို ျဖဳန္းတီး​ရ​သနည္း။ ဤ​ဆီေမႊး​ကို ေဒနာရိ​သုံးရာ​ေက်ာ္​ႏွင့္​ေရာင္း​၍ ဆင္းရဲသား​တို႔​ကို ေပးကမ္း​ႏိုင္​သည္”​ဟု အခ်င္းခ်င္း​ေျပာဆို​ကာ ထို​အမ်ိဳးသမီး​ကို​အျပစ္တင္​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ေယရႈ​က“သူ​ျပဳ​လို​ရာ​ျပဳ​ပါေစ။ သူ႔​ကို အဘယ္ေၾကာင့္​ေႏွာင့္ယွက္​ၾက​သနည္း။ သူ​သည္ ငါ​၌​ေကာင္း​ေသာ​အမႈ​ကို​ျပဳ​ေလ​ၿပီ။ အေၾကာင္းမူကား ဆင္းရဲသား​တို႔​သည္ သင္​တို႔​၌ အစဥ္​ရွိ​ၾက​သည္​ျဖစ္၍ သင္​တို႔​အလိုရွိ​သည့္​အခါ သူ​တို႔​ကို​ေက်းဇူးျပဳ​ႏိုင္​၏။ ငါ​မူကား သင္​တို႔​၌ အစဥ္​ရွိ​သည္​မ​ဟုတ္။ သူ​သည္ တတ္ႏိုင္​သမွ်​ကို​ျပဳ​ခဲ့​ၿပီ။ သၿဂႋဳဟ္​ျခင္း​အမႈ​အတြက္ ငါ​၏​ကိုယ္ခႏၶာ​ကို ႀကိဳတင္​၍​ဆီေမႊး​လိမ္း​ၿပီ။ သင္​တို႔​အား ငါ​အမွန္​ဆို​မည္။ ကမာၻ​တစ္ဝန္းလုံး​တြင္ ေကာင္းျမတ္​ေသာ​သတင္း​ကို ေဟာေျပာ​သည့္​ေနရာ​တိုင္း​၌ ဤ​အမ်ိဳးသမီး​ျပဳ​ခဲ့​ေသာ​အမႈအရာ​ကို​လည္း သူ​၏​အမွတ္တရ​အျဖစ္ ေျပာၾကား​ၾက​လိမ့္မည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။