႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 12:28-34

ထိုအခါ က်မ္းျပဳ​ဆရာ​တစ္​ဦး​သည္ ခ်ဥ္းကပ္​လာ​၍ သူ​တို႔​ျငင္းခုံ​ေျပာဆို​ေန​ၾက​သည္​ကို​ၾကား​ၿပီး ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​အား ေလ်ာက္ပတ္​စြာ​ေျဖၾကား​ေတာ္မူ​သည္​ကို​ျမင္​လွ်င္ “ပညတ္ခ်က္​အားလုံး​တြင္ မည္သည့္​ပညတ္​ခ်က္​သည္ ပထမ​ျဖစ္​သနည္း”​ဟု ေမးေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ေယရႈ​က“ပထမ​ပညတ္ခ်က္​မွာ‘အို အစၥေရး​အမ်ိဳး၊ နားေထာင္​ေလာ့။ ငါ​တို႔​၏​ဘုရားသခင္​ထာဝရ​ဘုရား​သည္ တစ္ဆူတည္း​ေသာ​ထာဝရ​ဘုရား​ျဖစ္​ေတာ္မူ​၏။ သင္​၏​ဘုရားသခင္ ထာဝရ​ဘုရား​ကို သင္​၏​စိတ္ႏွလုံး​အႂကြင္းမဲ့၊ သင္​၏​စိတ္​ဝိညာဥ္​တစ္ခုလုံး၊ သင္​၏​အသိဉာဏ္​ရွိသမွ်​ႏွင့္ သင္​၏​အစြမ္းသတၱိ​ရွိသမွ်​တို႔​ျဖင့္ ခ်စ္​ရ​မည္’​ဟူ၍ ျဖစ္​၏။ ဒုတိယ​ပညတ္ခ်က္​မွာ ‘ကိုယ့္​ဝန္းက်င္​၌​ရွိ​ေသာ​သူ​ကို ကိုယ္​ႏွင့္အမွ်​ခ်စ္​ရ​မည္’ဟူ၍ ျဖစ္​၏။ ဤ​ပညတ္ခ်က္​ႏွစ္ပါး​ထက္​ႀကီးျမတ္​ေသာ အျခား​ပညတ္​မ​ရွိ”​ဟု ေျဖၾကား​ေတာ္မူ​၏။ ထို​က်မ္းျပဳ​ဆရာ​က​လည္း “မွန္​ပါ​၏​ဆရာ။ ဘုရားသခင္​သည္ တစ္ဆူတည္း​ရွိ​၍ ထို​ဘုရားသခင္​မွတစ္ပါး အျခား​ဘုရား​မ​ရွိ​ဟု ဆရာ​ေျပာ​သည္​မွာ ဟုတ္မွန္​ပါ​၏။ ဘုရားသခင္​ကို စိတ္ႏွလုံး​အႂကြင္းမဲ့၊ ဉာဏ္စြမ္း​ရွိသမွ်၊ အစြမ္းသတၱိ​ရွိသမွ်​တို႔​ျဖင့္​ခ်စ္​၍ ဝန္းက်င္​၌​ရွိ​ေသာ​သူ​ကို ကိုယ္​ႏွင့္အမွ်​ခ်စ္​ျခင္း​သည္​လည္း မီးရႈိ႕​ရာ​ယဇ္​ႏွင့္ ယဇ္​ပူေဇာ္​ျခင္း​အေပါင္း​တို႔​ထက္ သာ၍​ျမတ္​ပါ​၏”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ထို​သူ​သည္ ပညာ​ရွိ​စြာ​ေျဖၾကား​သည္​ကို ေယရႈ​ျမင္​ေတာ္မူ​လွ်င္“သင္​သည္ ဘုရားသခင္​၏​ႏိုင္ငံ​ေတာ္​ႏွင့္​မ​ေဝး”​ဟု သူ႔​အား မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို​အခ်ိန္​မွစ၍ မည္သူမွ် ကိုယ္ေတာ္​အား ေမးခြန္း​မ်ား​မ​ေမး​ဝံ့​ေတာ့ေခ်။