႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 11:12-17

ေနာက္တစ္ေန႔​၌ ေဗသနိ​႐ြာ​မွ သူ​တို႔​ထြက္ခြာ​ၾက​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ဆာေလာင္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုစဥ္ အ႐ြက္​မ်ား​ေဝဆာ​ေန​ေသာ သဖန္းပင္​တစ္​ပင္​ကို အေဝး​မွ​ျမင္​၍ ထို​အပင္​၌ တစ္စုံတစ္ခု​ေတြ႕​လို​ေတြ႕​ျငား အပင္​ရွိ​ရာ​သို႔​ႂကြ​ေတာ္မူ​၏။ သို႔ေသာ္ ေရာက္​ေတာ္မူ​ေသာအခါ သဖန္းသီး​ေပၚ​ခ်ိန္​မ​ဟုတ္​ေသာေၾကာင့္ ၎​တြင္ အ႐ြက္​မ်ား​မွလြဲ၍ မည္သည့္​အရာ​ကို​မွ်​ေတြ႕​ေတာ္​မ​မူ​ေခ်။ ထိုအခါ ထို​အပင္​အား“သင့္​ထံမွ​အသီး​ကို ယခု​မွစ၍ ကာလ​အစဥ္အဆက္ မည္သူမွ် မ​စား​ရ​ပါေစ​ႏွင့္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္​လည္း​ၾကား​ၾက​၏။ သူ​တို႔​သည္ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​သို႔​ေရာက္​ၾက​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ဗိမာန္​ေတာ္​ထဲသို႔​ဝင္​၍ ဗိမာန္​ေတာ္​၌ ေရာင္း​ဝယ္​ေန​ေသာ​သူ​တို႔​ကို​ႏွင္ထုတ္​ကာ ေငြေၾကး​လဲလွယ္​သူ​တို႔​၏​စားပြဲ​မ်ား​ႏွင့္ ခ်ိဳးငွက္​ေရာင္း​သူ​တို႔​၏​ထိုင္ခုံ​မ်ား​ကို ေမွာက္လွန္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ျပင္ ဗိမာန္​ေတာ္​ကို​ျဖတ္​၍ ကုန္​ပစၥည္း​မ်ား​သယ္ေဆာင္​ရန္ မည္သူ႔​ကို​မွ် ခြင့္ျပဳ​ေတာ္​မ​မူ။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​အား​သြန္သင္​လ်က္“ ‘ငါ့​အိမ္​သည္ လူမ်ိဳး​တကာ​တို႔​၏​ဆုေတာင္း​ရာ​အိမ္​ဟူ၍ ေခၚေဝၚ​ျခင္း​ကို​ခံရ​လိမ့္မည္’​ဟု က်မ္းစာ​၌​ေရး​ထား​သည္​မ​ဟုတ္​ေလာ။ သို႔ေသာ္ သင္​တို႔​သည္ ၎​ကို ဓားျပ​တို႔​ခိုေအာင္း​ရာ​ျဖစ္​ေစ​ၾက​ၿပီ​တကား”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။