ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 27:45-54

မြန္းတည့္​ခ်ိန္​မွစ၍ မြန္းလြဲ​သုံး​နာရီ​တိုင္ေအာင္ ေျမ​တစ္ျပင္လုံး​၌ အေမွာင္​က်ေရာက္​ေလ​၏။ မြန္းလြဲ​သုံး​နာရီ​ခန႔္​တြင္ ေယရႈ​သည္ က်ယ္ေလာင္​ေသာ​အသံ​ျဖင့္“ဧလိ၊ ဧလိ၊ လာမာ ရွာဗခသာနိ”​ဟု ေအာ္ဟစ္​ေတာ္မူ​၏။ ၎​၏​အဓိပၸာယ္​မွာ“အကြၽႏ္ုပ္​၏​ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္​၏​ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္​ကို အဘယ္ေၾကာင့္​စြန႔္ပစ္​ေတာ္မူ​သနည္း”​ဟူ၍ ျဖစ္​၏။ ထို​အရပ္​၌ ရပ္​ေန​ေသာ​သူ​အခ်ိဳ႕​တို႔​သည္​ၾကား​လွ်င္ “ဤ​သူ​သည္ ဧလိယ​ကို​ေခၚ​ေန​သည္”​ဟု ဆို​ၾက​၏။ ထိုအခါ သူ​တို႔​အထဲမွ တစ္​ေယာက္​သည္ ခ်က္ခ်င္း​ေျပး​သြား​၍ ေရျမႇဳပ္​ကို​ယူ​ကာ ဝိုင္ခ်ဥ္​ႏွင့္​ျပည့္​ေစ​ၿပီးလွ်င္ ၎​ကို​က်ဴ႐ိုး​ေပၚ​တပ္​လ်က္ ကိုယ္ေတာ္​အား​ေသာက္​ေစ​၏။ သို႔ေသာ္ အျခား​ေသာ​သူ​တို႔​က “ရွိပါေလေစ။ ဧလိယ​သည္ သူ႔​ကို​ကယ္တင္​ရန္ လာ​မည္​မ​လာ​မည္​ကို ငါ​တို႔ ၾကည့္​ၾက​စို႔”​ဟု ဆို​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ ေယရႈ​သည္ ေနာက္တစ္ဖန္ က်ယ္ေလာင္​ေသာ​အသံ​ျဖင့္​ေႂကြးေၾကာ္​ၿပီးလွ်င္ အသက္​ကို​စြန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ ဗိမာန္​ေတာ္​ကန႔္လန႔္ကာ​သည္​အထက္စြန္း​မွ ေအာက္စြန္း​တိုင္ေအာင္ ႏွစ္​ျခမ္း​ကြဲ​သြား​ေလ​၏။ ေျမႀကီး​သည္​လႈပ္​၍ ေက်ာက္​မ်ား​သည္ အက္ကြဲ​ေလ​၏။ သခ်ႋဳင္း​ဂူ​မ်ား​လည္း​ပြင့္​သျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္​ၾက​ၿပီ​ျဖစ္​ေသာ​သန႔္ရွင္း​သူ​မ်ားစြာ​တို႔​၏​ကိုယ္ခႏၶာ​သည္ ထေျမာက္​ၾက​၏။ ေယရႈ​ထေျမာက္​ေတာ္မူ​ၿပီးေနာက္ သူ​တို႔​သည္ သခ်ႋဳင္း​ဂူ​မ်ား​မွ​ထြက္လာ​၍ သန႔္ရွင္း​ေသာ​ၿမိဳ႕​ေတာ္​သို႔​ဝင္​ကာ မ်ားစြာ​ေသာ​သူ​တို႔​ထံ ထင္ရွား​ၾက​၏။ တပ္မႉး​မွစ၍ သူ​ႏွင့္အတူ ေယရႈ​ကို​ေစာင့္ၾကည့္​ေန​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ ငလ်င္​လႈပ္​ျခင္း​ႏွင့္ ျဖစ္ပ်က္​ေသာ​အရာ​မ်ား​ကို​ေတြ႕ျမင္​ၾက​ေသာအခါ အလြန္​ေၾကာက္႐ြံ႕​လ်က္ “ဤ​သူ​သည္ အမွန္ပင္ ဘုရားသခင္​၏​သား​ေတာ္​ျဖစ္​သည္”​ဟု ဆို​ၾက​၏။